partner die niet wil luisteren..

Hij wil ook al iets van 2 jaar kinderen van mij, ik heb altijd gezegt dat ik pas vanaf mn 25ste aan kinderen krijgen zou gaan denken..

Die gelijkenis tussen honden en kinderen vond hij overdreven en niet reeel(heb ik een jaar geleden al tegen hem gezegt), want dat was totaal iets anders, , mijn buuv (=inmiddels vriendin) maakte de opmerking ookal los van mij.."toch fijn dat dit een hond is en geen kind!" .

Ik herken het wel een beetje.
Mijn man ziet wel graag honden, maar is lang niet zo hondengek als ik. Hij accepteert ze meestal gewoon al is hij er stiekem ook heel erg dol op hoor (maar hij laat me dat liever niet zien denk ik vaak).
Hier is er 1 afspraak...het zijn MIJN honden en ik train en verzorg ze (wil het ook niet anders). Hij mag ze best een bevel geven, maar mag ze niet constant bevelen geven die ze uiteindelijk niet opvolgen (de mechelaar teef heeft daar een handje van aan....voor haar is er maar 1 baas en dat ben ik) en hij vindt dat prima zo. Hij neemt ze regelmatig mee naar buiten en speelt wat met ze op zijn manier en hij doet maar. De honden weten perfect dat het bij mij anders is en dat ik het ook niet aanvaardt dat ze het doen zoals ze bij hem doen (apport moeten ze bij hem laten vallen terwijl dat bij mij bvb absoluut niet mag. De honden die werkelijk aan het trainen zijn, moeten ook wachten op de apport te halen tot het bevel. Bij hem mogen ze al in het midden van het plein staan terwijl hij de apport nog vast heeft).
De honden leren het uiteindelijk.
Persoonlijk zou ik eens een gesprek hebben met je vriend van wat hij verwacht dat de hond doet en kan. Wat hij graag zou zien bij de hond. Daarom moet dat nog niet overeen stemmen met wat jij wilt, maar misschien kunnen jullie wel een middenweg zoeken hé.
Mijn man kan er niet tegen dat de honden blaffen. Ik zit er niets mee in dus moeten de honden stil zijn als hij er is en mogen ze zich uitleven als hij er niet is en iedereen is tevreden. De honden mogen bvb wel los in huis als hij er is, maar moeten rustig zijn. Tja dan zet ik ze liever vast dan er op te duvelen de ganse tijd (vooral de jongste heeft geen zittend gat) en mogen ze los als hij er niet is en ik ze op het gemak duidelijk kan maken wat er van hen verwahct wordt. De oudere honden weten dat al en mogen dan ook wel eens los, maar dan wordt de jongste wild dus moeten ze maar allemaal vast behalve de maltezre.
Goh dat zijn zo van die dingen...ik hou rekening met wat hij graag wilt en hij houdt rekening met wat ik graag wil en zo hebben we een middenweg gevonden.
Daar draait het naar mijn mening ook om in een relatie. Een middenweg zoeken en praten over alles om zo tot een oplossing te komen waar je je beide in kan vinden.

Kan me je frustratie indenken.

Een relatie is geven en nemen...
Soms water bij de wijn doen omdat iets voor de ander kennelijk zo belangrijk is, zelfs al zie je er zelf het belang niet van in.
Maar als iemand je moedwillig ondermijnt, is het misschien de vraag of je jezelf niet tekort doet in zo'n relatie.

Als samen een hond opvoeden al zo verloopt hoe moet het dan als er kinderen komen...

Groetjes

Met het opspringen van Daan was ik net optijd bij!

Martijn staat het nog steeds toe , maar ik heb Daan destijds de commando's hoog en laag aangeleerd, dus zie ik dat hij op zn achterpoten wil gaan staan geef ik gelijk commando 'Laag!'
En Daan snapt t donders goed want 'Nee!'en 'Foei'werken ook in die situatie

Mijn Oma en ik waren elkaars allesjes, zo noemden we elkaar ook altijd.
Toen ik klein was heeft zij heeeeeel erg veel voor mij gezorgt (bio vader was niet in de picture en mn moeder werkte 2 baantjes en studeerde fysio) dus Oma is ook een beetje mama.

Van Oma heb ik zoveel dingen geleerd waaronder ook fatsoen en respect,ik kijk, zoals jullie merken, enorm tegen die vrouw op..(als Oma 'tegen mij zegt 'Lig'dan doe ik dat , ik ben wel braaf

Martijn heeft naar mijn weten, ik heb lopen vissen, nog nooit zo'n soort persoon om zich heen gehad, en daar leer je het denk ik alleen bij.. Respect hebben dan he..Hij realiseert zich daardoor ook niet hoe zwaar hij het mij maakt..en kan je dat iemand kwalijk nemen?

daan is er als ns de dupe van geweest,
Hij heeft er nogal een handje van heen en weer te dribbelen en van de zomer was ik binnen en Martijn buiten bezig, wij hebben een balkon met aangrenzende tuin.Het trappetje dat die 2 verbind is van metaal met van die gaatjes erin. Ik had al een paar x tegen Martijn gezegt; 'Hij mag 2x op en neer dribbelen en dan moet hij kiezen, balkon of tui, het is slecht voor zn heupen en hij kan met zn nagel in een gaatje blijven steken! Was bij de buurman zn JR al gebeurd..

Allemaal lawaai ineens, is Daan met een halve salto naar beneden geklapt en (dit is vies!) het levende gedeelte van de nagel zat nog op zn plek maar het dode was er omheen weg getrokken..

Daan zn pijngrens is enorm hoog maar o, wat had hij er last van!!
De reden dat Martijn toen geen uitval van mij heeft gehad is omdat hij zich al schuldig genoeg voelde en het leed was al geschied,nu weer laastst met toch los laten lopen van Daan, bijna serieuze knokpartij met een mastiff...

Martijn is wel gek op Daan Het is zijn -vriend -kameraad, -maatje , en rondjes wandelen met Daan vindt hij ook niet erg, ookal is hij nu, zo na zn eerste week echt alleen fulltime met Daan, er ook wel heel moe van. , he,he misschien gaat t kwartje nog ns vallen..

@ nienke

Dat met die machtsstrijd heb ik ook al gedacht, als dat zo blijkt te zijn woon ik, vindt ik, met een heel ziek persoon samen.. !!!!!

Het machtsstrijd issue schuif ik daarom nog ff voor mij uit, maar het lijkt er wel steeds meer op..

Jij bent ook niet de eerste die die optie oppert..

Het punt is dat ik, als het met opvoeden qua Daan niet veranderd, geen zin meer heb om aan de relatie te gaan werken, want daar denk ik hetzelfde in als..o. kan je naam ff niet herinneren, sorry.., dan wijs ik mn kerel het gat van de deur!

Daan zal een stuk minder lang meegaan, maar het werkt dan toch niet met die kerel op langer termijn en heb ik veel meer lol en liefde van mn Daantje! Mijn kindje!

Moest even zoeken maar het was Josine !

dit is niet leuk voor julie drieeern de hond weet niet meer waar hij aan toe is en jij doet doet alles
om in goede banen te lijden en je vriend breek alles weer af probeer hem eens met een goed gesprek en gedragdeskundige met zijn drieeen voor opheldering en dat hij inzicht krijgt dat hij verkeert bezig is
sterkte er mee.
groetjes cocoflanel

Hoi Isabelle,

Weet je, ik werd er gewoon helemaal gek van. Mijn ex kon het gewoon niet uitstaan als de hond (ik begon met 1 hond, heb er nu 4)bij mij zat, en dan liep hij naar de keuken om snoep te pakken, zodat hij weer de aandacht had. Daarbij zei hij dan; Ssst, t mag niet van t vrouwtje, niet zeggen hoor, maar ik ga je lekker toch snoepjes geven! Een kleuter is er dus echt niets bij. En verder alles wat ik hem vroeg, of deed bestreed hij (uitgebreid troosten bij vuurwerk of belonen bij blaffen als er iemand langs het raam liep). Ik kreeg dan te horen dat ik niet alles zo strak volgens de boekjes moest doen, en niet alles moest geloven wat er op de cursus werd gezegd. Snap je, dat soort dingen. Ik kon hem uitleggen tot ik blauw zag, hij wist het toch beter. En verder was iedereen gek en ik was dom dat ik naar anderen luisterde. Toen kreeg ik er dus nog twee honden bij, en ik zag het al dezelfde kant opgaan... Ja en ik was het zat om mijn honden (en trouwens ook mijn kinderen) te laten verprutsen! En als iemand zo weinig respect heeft voor jouw wensen, wat is de relatie dan waard?
Verder was hij ook erg oneerlijk naar de honden. De ene keer mochten ze bijv. bijna van zijn bord mee eten, maar als hij alles zelf wilde hebben konden ze een snauw of zelfs een trap krijgen.
Ik wilde het toch even verder uitleggen. Dat het geen ongenuanceerde brul van mijn kant was. Want het was best een hele stap na 9 jaar relatie. Maar ik heb er geen seconde spijt van gehad!
groetjes, Josine

Ik herken het ook wel.. Vooral de eerste jaren van onze relatie. Bij ons is het nu eigenlijk zo goed als over Dus het kan wel!
Bij ons kwam de opstandigheid van mn man vooral doordat ik 'betweterig' overkwam. We hadden nog geen honden toen, maar wel vrij snel 3 kinderen achter elkaar. Maar het is wel enigzins vergelijkbaar.
Ik was een pietje precies wat hygiëne betrof De deur mocht bijv. nog geen paar sec openstaan, want dan werden ze vast verkouden enz. enz. Mn man werd hier superkriegel van, omdat ik hem telkens overal op wees. Ik heb zelf een pedagogische achtergrond en werkte al 10 jr met kinderen, dus wist ik in mijn ogen precies hoe je kinderen opvoedde. Mn man reageerde dus erg tegendraads (zoiets als jij van je vriend beschreef, erg herkenbaar!!)
Ik bepaalde in zijn ogen veel te veel hoe het moest en ik gaf hem (in zijn ogen) geen ruimte voor zijn eigen stijl. Ik vond deze namelijk niet goed.
Enfin, we wilden er samen aan werken en we weten nu van elkaar wat we écht belangrijk vinden en wat we evt. niet zo strak hoeven te nemen.
En ik moet zeggen dat mn man heel erg veranderd is en ik véél minder strak en tuttig ben geworden.

Nu we een hond hebben hadden we het weer... haha.
Hij voedde vroeger zijn Rottweiler vrij no-nonsens op. Niet echt zoals het nu op de puppycursus wordt geleerd en hier op het forum wordt voorgesteld
Terwijl zijn honden vroeger echt superbeesten waren voor hem en enorm gek op hem waren. De beesten proefden (ondanks dat hij niet alles volgens het boekje deed) een enorme liefde.
Dit wetende heb ik me wel milder opgesteld. Hij hoeft het niet allemaal te doen zoals ik het lees/ denk dat het moet...
Maar dingen die ik echt belangrijk vind (zoals positieve opvoedingsmethoden) bespreken we. Zodat de hond niet in verwarring komt. En het gaat wonderbaarlijk goed! Ik wilde bijv. niet dat Issa werd gestraft (boze toon) als we haar op heterdaad betrapte bij het binnenplassen, maar mn man vond dit grote onzin. Hoe moet ze anders weten dat het niet gewenst is? Ik vind dat niet het ergste, zolang hij maar geen gekke dingen doet (zoals neus erdoor halen o.i.d.) Ik moet wel zeggen dat ze (sinds mn man haar een uitbrander -> in de vorm van flink mopperen)heeft gegeven, het kwartje ineens leek te vallen. Ze doet het amper meer. Enfin hoe dan ook, we blijven praten, praten praten. En geven en nemen. Niet alles perfect willen doen.
Ik zie bijv. dat hij steeds vaker dingen doet, die hij zelf niet zou doen, maar doet omdat hij mij er een plezier mee doet. En dat vind ik zo geweldig lief! Daardoor kost het mij ook echt geen moeite meer om te accepteren dat hij het soms anders doet dan ik!Het wordt allemaal een stuk vrediger! Dus blijf moed houden en verdiep je erin wáárom hij zo tegenraads is?? Misschien lost luisteren al een deel op! Sterkte ermee in ieder geval! Ik weet hoe machteloos je je kan voelen als alles afgebroken lijkt te worden, wat jij wou opbouwen!