Angst om in de auto te gaan (na verkeersongeluk)

Beste hondenliefhebbers en ervaringsdeskundigen,

Graag jullie advies rond angst meer bepaald voor in de auto te gaan. Maar ik zal even de concrete situatie schetsen, de angst komt immers door een specifiek voorval:

Zoals ik meermaals doe, nam ik voorbije woensdag mijn hond mee in de auto om naar het bos te rijden waar we lekker kunnen wandelen. Ik kan hem er ook loslaten zodat hij zijn energie goed kwijt kan en van de nodige bewegingsvrijheid kan genieten. Maar voorbije woensdag liep het toch even anders...  Aangezien het hondenvoer bijna op was, stopte ik onderweg even bij de winkel, de Horta (winkelketen in Vlaanderen, waar ze een ruim assortiment qua voeding, speeltjes, huisvesting en allerlei dagelijkse benodigdheden voor honden hebben). Ik parkeer mijn auto op hun parking en laat de hond rustig in de auto zitten. (Met dit weer is dat geen enkel probleem, in de zomer zou ik dit noooooit doen hé).  Terwijl ik in de winkel ben, en sta af te rekenen aan de kassa, gebeurt er op de weg naast de parking, net ter hoogte van mijn geparkeerde wagen een verkeersongeluk. Gelukkig zonder ernstige gewonden, maar een wagen vliegt nadat het eerst een andere auto raakt tegen de omheining van de parking van de winkel. Brokstukken van die wagen én van de omheining vliegen tegen de voorkant van mijn auto, waar mijn hond achteraan in de kofferbak ( veilig afgesloten met kofferhekje en aangeriemd met tuigje) dus nog zit te wachten. De klap was enorm en vlak bij mijn wagen, waarbij dus ook mijn wagen wordt geraakt door brokstukken. 

Ik hoef jullie niet te vertellen dat mijn Beauceron van 9 maanden enorm geschrokken is. Ik moest een tijdje wachten op de politie en de verzekeringsdeskundige maar mijn hond zat te trillen op zijn benen.  Ik heb direct mijn vriendin gebeld om mijn hond te komen halen zodat hij zo snel mogelijk naar zijn vertrouwde omgeving (thuis) terug kon, waar hij alles met een goed kauwbotje kon verwerken. 

Hij lijkt dit ook verwerkt te hebben, hij was redelijk snel terug vrolijk en "in zijn gewone doen" in huis, dus tot daar geen probleem.  Maar hem terug in mijn wagen krijgen...  dat is iets anders.  Daar heeft hij een schrik gekregen die hij nog lang niet vergeten zal zijn.  Toch vind ik het belangrijk dat het gewone leven verder gaat en we terug naar zijn favoriete plekjes kunnen rijden zoals het Mastbos (met losloopgebied) nabij Breda en andere bossen bij ons in de buurt waar we graag gaan wandelen.  Eer we daar aangekomen zijn geniet hij er met volle teugen van, en tijdens het rijden valt het ook nog wel mee, hij is niet onrustiger onderweg.  Maar er is nu een serieuze angstdrempel om hem in de auto te krijgen...  Ik gebruik een loopplank, maar eens hij op de loopplank staat (of vlak ervoor) verstijft hij...  dan moet ik hem toch wel pushen...  vanaf dat hij op de loopplank staat kan ik hem er met lichte dwang met moeite wel rustig en veilig in de auto begeleiden... en dat duurt toch een tijdje (want een beetje pushen is akkoord maar van forceren ben ik helemaal geen voorstander).  Een lekker snackje helpt wel een beetje maar toch overwint steeds de angst op de verleiding van het snackje (dat anders onweerstaanbaar is voor hem). 

Kortom, hoe kan ik deze angst wegkrijgen?  Het is gewoon die ene drempel die we over moeten... hem terug in de auto krijgen en vanaf dan lijkt er geen probleem meer, want tijdens het rijden wordt hij terug rustig.  
Hebben jullie ook iets vergelijksbaars meegemaakt? Hebben jullie misschien tips om mij vooruit te helpen?  

Alvast bedankt!
groetjes Pieter

Moest het mijn hond zijn, dan was het gewoon een kwestie van even doorpakken, hup, die auto in en weer leuke dingen doen. Maar ik ken jouw hond niet natuurlijk, weet niet hoe zelfzeker of standvastig die is.

Dus wat denk je zelf dat het best zou werken, rekening houdende met het karakter van je hond?

Begrijp het....zodra je hond in de auto is is het goed schrijf je....het in de auto gaan komt wel weer, het is nog maar pas gebeurd, geef het de tijd.

Misschien kan je proberen de hond te laten instappen op de achterbank en hem daar met een autogordel vast te maken, ipv in de kofferbak? 

Zo te lezen heb je een vriendin, laat haar achterin zitten (al gaan zitten voor je hem erin doet) en om hem bekommeren (of andersom, jij achterin zij rijdt). Op die manier weer wat opbouwen. Koekjes geven tijdens het rijden etc, goed gedrag belonen. Dus als hij rustig zonder angst lijkt te zijn. 

Even een vraagje Pieter, heeft jou vriendin de hond opgehaald met de auto?

Andere auto?

Hoe ging dat?

" Even een vraagje Pieter, heeft jou vriendin de hond opgehaald met de auto?
Andere auto?
Hoe ging dat? "

Didy

Het was inderdaad een andere auto. En dat ging vrij goed. Ze had natuurlijk ook wel iets lekkers meegebracht.  Maar het valt op dat hij sowieso liever in de andere auto stapt. Alleen zat hij daar op de achterbank, wat ikzelf minder veilig vind. Mijn kofferbak is afgesloten met een speciaal hekje tussen de koffer en de passagierszetels (achteraan) dus dat vind ik een stuk veiliger.  Groetjes Pieter

Ik zou met die andere auto naar de plek waar het gebeurt is, kijken hoe dat gaat.

En anders zou ik mijn hond op de achterbank zetten, met een speciale honden veiligheidsgordel.

Misschien kan je hem later weer wel weer in de kofferbak vervoeren, maar voor nu is dat te snel denk ik, je hond heeft trauma opgelopen.

Als ik het zo lees verstijfd hij op de loopplank. Probeer de loopplank eens thuis plat op de grond te leggen en hem daarover te laten lopen. Juist door het te gaan ontwijken ga je de angstfase niet doorbreken. Zie het als fietsen,vallen, opstaan en weer doorgaan. En op zich in wat druk op de lijn niet erg om wat te pushen. Zie als een hond verstijfd dat dit een blokkade is van zijn brein. Daarbij zal je hem erdoor moeten helpen en niet te stoppen.