Hond + baby = zwaar

Ik ben al een hele tijd niet meer actief hier...

Maar ik geloof dat ik het hier wel eens kwijt kan..

ik vind de combi zo zwaar..

Een hond en een baby,

Ik zou helemaal mijn hond niet weg willen doen! En zal ik ook niet doen maar soms erger ik mij als mijn baby eindelijk slaapt en mijn hond dan luid begint te blaffen of als ik haar aan het verversen ben en net dan blaft mijn hond om naar buiten te gaan (is hem geleerd te blaffen om behoefte te gaan doen) ...

Ik vind het soms zwaar met een baby in huis.. wat ik wil bereiken met dit bericht weet ik niet, maar misschien herkenning?

 

Ik heb momenteel ook weinig tijd voor wandelingen en voel me dan schuldig

 

Herkenning kan ik je helaas niet geven. Maar als ik het zo lees is het het ergste dat hij blaft? Wellicht even tijd erin steken dat hij niet meer blaft maar bijv aan een belletje trekt oid als hij naar buiten moet? Dat hebben ze vaak zo door, succes 

Ik herken het wel. In mijn eerste reactie hier op het forum werd ik al gek van de combinatie kleinkind en puppenbeest. Ik weet natuurlijk niet hoe oud jouw hond is. Een wat oudere hond is meestal wel gewend aan regelmatige tijden wat betreft uitlaten en daar kun je ook wel in variëren. In het begin was het een hele toer om een werkbaar ritme te vinden.

Een lekkere kluif of een leuke bezigheid als een snuffeldoos (kartonnen doos met proppen krantenpapier en wat snoepjes erin deden hier wonderen als ik mijn aandacht even niet bij mijn hond kon hebben. En een redelijk vast ritme in de dag deed de rest. Geef jezelf wat tijd, het komt heus goed.

Eventueel kun je kijken of er iemand is die af en toe voor de hond kan zorgen zodat je ff een paar uurtjes rust hebt en je al je aandacht op je baby (en jezelf) kunt richten.

 

Ja het kan best even wennen zijn. Een nieuw ritme zoeken voor iedereen. Ik weet niet hoe oud je baby is, maar is t een idee om zelf ook even te gaan rusten samen met je hond als de baby slaapt?

 

Leg verder de lat niet zo hoog. Je hond krijgt er echt niks van als je een tijdje wat minder wandelt. 

 

Gefeliciteerd met de nieuwste aanwinst!

Ik herken het van mijn omgeving, maar dan gaat meestal de hond naar het asiel, of de hond krijgt helemaal  geen aandacht meer, word niet meer mee gewandeld, ik heb altijd medelijden met zulke honden.

Ik snap dat het zwaar is, maar denk altijd, waarom denken mensen daar dan niet van te voren over na..

Geen aanval, want je wilt je hond niet weg doen, maar ik vind wel dat een hond ook nog wandelingen verdiend, hup, kind in de kinderwagen en wandelen, geeft nog rust in je hoofd ook.

 

mijn advies is om hulp te vragen. Zelf heb ik ook een tijdje bijgesprongen bij een vriendin met een baby. Mijn honden moeten toch uit en dan was het een kleine moeite om die van haar ook even op te pikken. Zo kreeg haar hond drie lange wandelingen per week en dat ontlaste haar enorm. Hoop dat jij ook zo iemand in je omgeving hebt want ik snap dat de combi pittig is.

Kan er natuurlijk niet van meepraten, heb geen kinderen. 

Maar je zou met de baby en hond een lange wandeling kunnen maken?

In huis zou je kunnen beginnen met een klein hersenwerkje voor de hond. Deze moet je wel samen met de hond doen, is voor beide leuk om te doen, het hoeft niet lang te duren en de hond is weer even blij. 

Wandelen met de baby en hond samen lukt heel goed en doe ik ook, maar onlangs was de baby ziek en ik geef borstvoeding op verzoek en ik kon enkele dagen de deur niet uit... 

Gebroken nachten doen er ook geen goed aan. Dan wil je ook wel rusten overdag ipv elk vrij moment dan te spenderen aan wandelen etc...

 

Het argument 'nadenken voor..' vind ik flauw want in weet dat dit tijdelijk is, geen haar op mijn hoofd die er aan denkt hem naar t asiel te brengen ofzo, ik wilde alleen even van me afschrijven hoe zwaar ik t vind... En ja dat wist ik van tevoren. maar ik ga mijn kinderwens niet opzij zetten omdat ik tijdelijk minder tijd heb voor mijn hond, dit is een geheel nieuw ritme inderdaad, ik wou t alleen even van me afschrijven, in mijn omgeving kan ik dit niet echt kwijt

Leg de lat niet te hoog,heb je een partner?

Ik ging iedere dag met hond en kind wandelen,kinderen moeten ook buiten komen en kon dit niet door ziekte ofzo

dan maar even een kort uitlaatrondje maar je mag zelfs met een kind naar buiten als het koorts heeft of andere kinderziektes.

Was dus hier een zeldzaamheid niet kunnen lopen,behalve na ziekenhuisopname.

Ik deed wel altijd als mijn partner thuis was iedere dag een lange ronde zonder kind. Stond er wel grotendeels alleen voor met een zeeman. 

 

En weet je zelfs zonder hond en een baby ben je de eerste tijd gewoon versleten af en toe.

Maar het komt goed,je zal er je draai wel in vinden.

En een hond die af en toe blaft dat wordt op een gegeven moment een vertrouwd omgevingsgeluid voor de baby.

Ik deed nooit zachtjes in huis als de baby sliep.

 

 

Meid heel herkenbaar hoor en dan ook nog al die hormonen in je lijf is het best allemaal erg pittig. 

Ik was al heel snel gestopt met borstvoeding omdat het op vraag voeden totaal niet bij me past. 

De fles gaf zoveel meer rust voor mij zodat ik makkelijker in een ritme kwam wat bij mij paste en zo kon ik ook een lange wandeling met de hond maken, gelijk combineren met boodschappen doen. 

Huishouden en dan had ik smiddags heerlijk tijd om even op de bank te liggen. 

Ik ben toch iemand van vaste ritmes en routines dat geeft hier het meeste rust in huis. 

Voel je niet schuldig, durf hulp te vragen bv iemand die je hond uitlaat of even helpt in het huishouden tot je zelf weer een fijn ritme hebt gevonden. 

Ik ben bewust pas voor een hond gegaan toen mijn kinderen uit de luiers waren maar ik weet wel dat een hond en baby zwaar kan zijn. Mijn dochter en schoonzoon hadden een peuter en baby toen ze er een pup bij namen, druk, druk, druk. Ik heb het eerste half jaar de zorg van de pup op mij genomen als er niemand thuis was. Mijn dochter heeft in die tijd ook wel gezegd dat ze als ze van te voren had geweten hoe druk het zou worden, ze niet aan de pup was begonnen. Maar ze zijn met de hulp van familie de tijd goed door gekomen en zijn heel blij met de hond en zullen haar niet meer kunnen missen.

Ik bedoelde het ook niet tegenover jou, dat heb ik dan verkeerd opgeschreven, maar de honden die ineens niet meer belangrijk zijn bij mensen die een kind krijgen, daar doelde ik op, dat is als ik het goed begrijp niet het geval bij jou.

 

Jij zegt, het is tijdelijk, bij de meeste mensen om mij heen is het niet tijdelijk, en dan kan ik boos worden, voor de hond, ik vind dat zo vreselijk zielig.

 

Ik vind wel dat mensen er van te voren al over moeten nadenken, een vangnet maken als dat mogelijk is, maar misschien ga ik daar te ver in, maar ik zie mijn hond een beetje als een eeuwige peuter, maar ik heb ook geen kinderen mogen krijgen, ik ben me bewust dat ik net een stapje verder ga misschien.

Misschien kan je iemand vinden die een paar keer per week een lange wandeling gaat maken met je hond, of een uitlaatdienst? En toch, als je baby gezond is, lekker inpakken en naar buiten met baby en hond.

Ik zou het wel fijn vinden als mensen met honden er over van te voren gaan nadenken dat het zwaar kan zijn, maar dat ze van te voren al in oplossingen gaan denken.

Natuurlijk begrijp ik je, het kwam misschien wel persoonlijk over, maar soms spreek ik vanuit mijn hart, zonder aan in dit geval aan jou gevoel te denken, ik hoop dat je een oplossing gaat vinden voor deze situatie, en zeker dat het maar tijdelijk is.

Sorry dat ik zo hard over kwam, het is nooit mijn bedoeling om mensen te kwetsen..

 

Danku... Ik denk dat mijn reactie een beetje zelfverdediging is... Ik weet dat je gelijk hebt en dat is soms vervelend toe te geven. Ik heb het inderdaad onderschat... Maar ik besef dat het vooral druk is nu, op dit moment... Als de baby wat zelfstandiger wordt betert dit wel weer, gelukkig heb ik een hele lieve hond die t niet uitmaakt dat ie even wat minder beweegt

Danku voor je warme berichtjes allemaal

Het hebben van een jonge baby is behoorlijk pittig. En als je dan ook een hond hebt die zorg en aandacht nodig heeft is dat soms een zware combi.

 

Je geeft zelf al aan dat die situatie tijdelijk is en dat zie je goed  Wel is het belangrijk om een balans te vinden.

 

Bij voeden op verzoek ga je vaak een herkenbaar patroon ontdekken van wat langere en kortere pauzes tussen voedingen. Als je baby een wat langere pauze heeft kun je wellicht een wat uitgebreidere wandeling plannen, samen op pad (baby in de wagen of een draagdoek). Laat je hond ook lekker snuffelen, wordt hij lekker moe van.

 

Een vriendin/ goede buur kan misschien ook een keer bijspringen en de hond uitlaten/een paar uur mee nemen. Kun jij gelijk met je baby een dutje doen.

 

Zoals al eerder gezegd: leg de lat niet te hoog. Stel je doelen haalbaar.

 

En van je afschrijven hier kan en mag altijd. Hoe goed je ook over dingen nagedacht hebt, de praktijk kan altijd anders uitpakken!

Ook dit is herkenbaar: " ... Ik weet dat je gelijk hebt en dat is soms vervelend toe te geven. Ik heb het inderdaad onderschat..."

Toen ik mijn eerste kleinkind kreeg was mijn (eerste) hond al op leeftijd en ook van aard een rustige, makkelijke hond. De tweede hond kwam als pup een tijdje na het overlijden van mijn eerste hond. En toen kwam daar opeens een tweede kleinkind bij. Vooraf kun je van alles bedenken, maar je kunt niet alles voorzien. Ik dacht toen ik aan pup begon dat ik lekker veel tijd en aandacht aan hem kom besteden want mijn werkende leven lag grotendeels achter mij en de kids waren groot en/of de deur uit. Maar natuurlijk was ik blij met mijn kleinkinderen en wilde ik er ook voor hen zijn.

 

Het hielp mij dat ik via via iemand vond die bij haar thuis een aantal honden opving en daar kon Noenoe af en toe een paar uur naar toe. Daarnaast kun je een jonge hond vrij makkelijk een ritme aanleren wat past in het dagschema. Dus in de middag ging hij in de bench (in de slaapkamer) en kleinkind en ik een uurtje slapen in het grote bed. Toen het jongste kleinkind meer op de vloer ging kruipen en spelen had ik een korte grijplijn aan Noenoe vast zodat ik hem makkelijk kon pakken als dat nodig was.  Het waren allemaal kleine dingen maar het hielp. Nu zijn Noenoe en de kids twee handen op een buik, maar druk blijft het met een dreumes en een hond.

 

Voor jou is het nog veel lastiger want je hebt kind en hond alle dagen en je wilt geen van beide te kort doen. Maar zoals ik al eerder zei: het komt heus goed en juist prima dat je het ff van je afschrijft. Jouw baby wordt heel snel dreumes en straks is het weer voorjaar/zomer en dan speelt jouw kind lekker in de zandbak en zit jij er met je hond aan de lange lijn naast in het zonnetje en dan is het genieten geblazen.

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar kan het me wel heel goed voorstellen. 

Je leven staat toch ineens op zn kop. De hormonen spelen een grote rol en je wilt waarschijnlijk alles perfect doen waardoor je veel druk voelt.

 

Ik vind de tip om hulp te vragen helemaal niet verkeerd. Kijk wat je kan regelen met buren/vrienden.

Of als je een partner hebt kan die misschien nog wat meer bijspringen. 

Of een uitlaatservice als dat een geschikte optie voor jouw hond is.

Of juist een oppas voor de baby zodat jij even je hoofd leeg kan maken tijdens een wandeling met de hond.  

Net wat voor jullie werkt om de balans te vinden. 

Hoi,

Ik herken het hoor (wel al 9 jaar geleden) maar ik moest mij er toen echt tot aanzetten om naar buiten te gaan.. MAAR toen ik eenmaal doorhad dat mijn zoontje heerlijk sliep in de kinderwagen ging ik tijdens zijn slaapjes aan de wandel. Er zat een goed matras in, dus als we thuis kwamen kon hij er lekker in blijven. Ik vond dat heerlijk en de hond blafte veel minder thuis

Probeer jullie ritme te vinden en je zal zien dat het makkelijker is dan je denkt

Ach, schat. Wat voor eisen leg je allemaal op je bord.. Rustig aan, is echt een eerste fase. Baby went snel genoeg aan geblaf van de hond, binnen no time slapen ze overal doorheen. Niet proberen om geluiden tegen te houden, daar moeten ze gewoon aan wennen. In het begin huilen ze en later blijven ze stil. 

Wat hier gezegd word is ook een goede tip, probeer mensen in je omgeving te vinden die af en toe een lange wandeling met de hond willen maken. Of een dagje op de hond kunnen passen (stichting opoe?). Dan ontlast je jezelf al een hoop. 

Opgroeien met een hond is het leukste wat er is voor een kind. Even doorbijten nu, niet bang zijn om om hulp te vragen en onthoud dat JIJ er ook nog bent! Niet alleen baby en hond. Geef de dingen af en toe eens uit handen, hoe lastig dat ook is. Mensen springen vaak graag in (niks is leuker dan met een baby’tje kroelen of een lekkere wandeling maken met de hond).

Het is ook zwaar. Baby en hond. Jij moet wennen en een ritme vinden met de baby. De hond moet wennen. Maar echt, op een gegeven moment ga je je draai vinden.

Danku voor de warme reacties...

Het komt goed 

Ik wil niet zo'n moeder zijn die haar hond weg doet om een kind. Ik zie mijn hond ook graag alleen is het nu even druk en al gauw is de hond natuurlijk makkelijkst om over te klagen... Ik weet hoe goed het is mijn kindje opgroeit met een hond en ik weet dat er een tijd komt dat er weer wat meer tijd is voor de hond..

Het is alleen zo dat ik soms eens in de zetel plof, eindelijk gedaan met voeden, troosten, verversen, spelen.... Dan plof ik 5min in de zetel, komt de hond aan omdat hij merkt ik nu even tijd heb, maar ik heb dan de energie niet altijd .. 

Ik ben nu aan het afbouwen met borstvoeden, ik vind het goed zo. Geeft ook weer wat meer ruimte voor mezelf en mijn gezin inclusief hond 

 

Geen klagen van je hoor, heb geen kinderen ...en nu een kleintje erbij, je wilt aan allebeide aandacht geven wat nu soms niet lukt....het ritme komt echt wel weer....goede botten in huis voor de hond, en lekker wandelen met je kleintje neem je de hond mee, en kom je thuis , een goed bot doet ook wonderen voor je hond.....en kijk eens rond of iemand je hond op de dag eens mee wil nemen voor een wandeling, heb je even je handen vrij....er zijn ouderen die een wandeling met een hond heerlijk vinden, als je wat regels insteld van aan de lijn, kan iemand lekker er op uit met je hond en jij hebt wat tijd voor jezelf...gewoon eens rondkijken naar een hulp.

Fijn dat je het even van je af schrijft.
Voor je het weet zit je in een ritme en kan je alles weer aan.
Ik heb 3 kinderen binnen 3 jaar gehad en 3 jaar borstvoeding gegeven op afroep.
Daarbij had ik een bouvier en nizinny.
Een advies, maak het je niet te moeilijk.
Wat mensen van je denken is niet van belang en doe het zoals je het zelf wil.
Geen bemoeienissen van anderen, een pad die jij zelf wil gaan met je huisdieren en kinderen.
Een knuffel, liefde, eten en verzorging is wat ze nodig hebben, de rest kan je indelen zoals jij het wil en wat makkelijk is voor jullie.


Succes.

Mijn kinderen zijn nu allemaal rond de 25 jaar.
Ze zijn super goed terecht gekomen qua leren en werk.
Maar wat een commentaar ik had gekregen over voeden op afroep, laten slapen in mijn eigen kamer, niet laten huilen en ga zo maar door. Dan die honden, dat kon al helemaal niet. Ik wandelde iedere dag 2 keer naar de bossen, kind in de draagzak, kind in de kinderwagen en kind op een zitje op de kinderwagen. Hond links, hond rechts en achter ons aan liep de kat. Een hele optocht maar ik heb er met volle teugen van genoten. Buiten zijn is gezond. Hoe vaak ik te horen heb gekregen dat ik moest stoppen met borstvoeding omdat ik niet genoeg had, maar de kinderen groeide als kool. Ze noemde het tegendraads, ik noem het gezond verstand. Echt de liefde overwint alles, de routine is in zicht.

Da's herkenbaar.... Alles is de schuld van mijn melk... Dat ze 'nog steeds' niet doorslaapt omdat mijn melk minder voedzaam is  en als ik moe ben bvb, alsof ik niet moe zou zijn als ik snachts opsta om een fles te maken... Ik ben aan het stoppen met borstvoeding omdat er iets anders aan de hand is op gebied van gezondheid en ik medicatie moet nemen die niet aan te raden zijn tijdens de borstvoeding... Anders ging ik wel nog even lekker door, ik genoot daarvan.... Maar mijn baby is nu al 10maand en 1 week, dus ik ben wel blij ze zolang borstvoeding gekregen heeft. Maar inderdaad wat een commentaar altijd op je melk 

 

Ik moet wel toegeven het wel rust geeft ivm combinatie werken-hond-huishouden. Vaak clusterde ze een hele avond maar we hebben er van genoten. Nog zo iets , als ze clusterde was het ook 'heb je wel genoeg?'

 

Het is wel een beetje meer vrijheid zonder borstvoeding hoor

 

In mijn familie gaf bijna niemand borstvoeding, enkel commentaar dus en ook begrijpen ze niet dat ik het jammer vind om te stoppen want 'wie geeft nu 'zolang' borstvoeding' *rolt met ogen

 

Zo, dit deed deugd haha

Inderdaad! Het is altijd de schuld van de moedermelk! Zó herkenbaar! Net als het nog niet doorslapen na een paar weken, clustervoeden... dat kán niet normaal zijn! 

 

Als ik het zo lees, heb je dat gelukkig toch wel wat naast je neer kunnen leggen. Jammer dat je om gezondheidsredenen moet afbouwen. Maar mooi dat je dit toch een flinke tijd hebt kunnen doen. 

Ik hoop dat het met jouw gezondheid snel weer beter gaat en de combi baby-hond een mooi evenwicht vindt.

 

Je mag trots zijn op jezelf.
Dus het is nog steeds zo als 25 jaar geleden.
Borstvoeding promoten maar tevens gelijk grote twijfels omdat de hoeveelheid niet gemeten kan worden of de inhoud anders kan zijn.
Als je kind goed groeit is er niks mis met de melk.
Niet goed slapen is eigenlijk ook best te verklaren. Borstvoeding is heel intensief en de band met je kind is zo sterkt dat het gemis van moeder bij slapen sneller opgemerkt wordt.
In het grootste deel van de wereld slaapt een baby op de kamer van de ouders of zelfs in het zelfde bed. Hier moet de baby het met een eigen kamertje doen. Super mooi en leuk als alles goed gaat maar een groot deel van de baby's hebben het er moeilijk mee. Als een baby het niet trekt om alleen te slapen kan je er als moeder voor je kind zijn. Dat heeft niks met verwennerij te maken maar alles met geborgenheid.
Net als een pup, die laat je ook niet ineens alleen. Stapje voor stapje kom je verder.
Iedereen kan met mooie verhalen komen maar een moeder weet zelf wat goed is voor haar kind.
Ja ook wij hebben nog genoeg instinkt.
Als we maar niet aan het twijfelen worden gebracht door alle mensen om ons heen.
Door al die statistieken, waar iedereen vrijwillig aan mee werkt door telkens je kind op te laten meten, wegen en onderzoeken hoe de groei en ontwikkeling verloopt.
O wee als je kind achter blijft met de gemiddelde ontwikkeling.
Of een kind dat met 12 maanden loopt beter kan lopen op latere leeftijd dan een kind dat pas met 20 maanden loopt?
Of dat een kind groeihormonen moet omdat ze achter lopen in de groei.
Nou een van mijn kinderen liep rond de 4 jaar wat achter met de groei en moest groeihormonen.
Ik heb dat niet gedaan en zonder die groeihormonen is mijn zoon toch gewoon 185 geworden en maat 45 van schoenen en dat is zeker niet klein.

Ik draaf door hè, maar ik vind het zo zielig voor al die moeders die onzeker worden door al die goed bedoelde adviezen en bemoeienissen.
Hoe goed bedoelt ook.
Er is later altijd wel iets waarvan je zegt, dat had ik beter anders kunnen doen.
Maar als je het doet zoals je het zelf wil kan je daar vrede mee hebben. Doe je het omdat iemand je het heeft opgedrongen dan krijg je spijt dat je niet naar jezelf geluisterd hebt.

Die 10 maanden genieten kan niemand je meer afnemen.

Je hebt helemaal gelijk,

Ik moet wel zeggen dat de pediater erg pro borstvoeding is en al mijn twijfels weg nam, de vraag 'kan het dat mijn melk niet voedzaam is' enz lachtte hij weg en maakte me duidelijk er niets mis is met mijn melk of mijn kind, 

 

Aan de vroedvrouwen had ik eerlijk gezegd maar weinig, in het ziekenhuis wel maar eenmaal thuis stond ik er helemaal alleen voor, mijn vroedvrouw was bijna nooit bereikbaar of nam gewoon niet op...

 

Maar ach, je hebt gelijk, die 10mnd koester ik! En nu kan ik ook wat meer balans vinden met de hond enz, papa kan meer doen 

 

Ik moet wel zeggen dat ik veel had aan een fb groep over borstvoeding want als je omgeving familie, vrienden enz allemaal commentaar geven op je kindje... Da's niet fijn. Zo zei een vriendin '3maand borstvoeding, al wat langer is doet een moeder voor zichzelf en niet voor het kind' ... Voor ik moest bevallen had iedereen het over de borstvoedingsmaffia, maar toen mijn kindje enkele maanden oud werd, was er sprake van een flesvoedingsmaffia... ach Ik word hier ook soms zo boos van, gelukkig had ik me goed ingelezen en naar een infosessie geweest enz, ik wist wat clusteren was, anders had ik zeker snel gestopt door de onzekerheid, ik heb niets tegen flesvoeding hoor maar het is jammer dat mama's onzeker gemaakt worden. Ook slapen wij inderdaad samen, meestal slaapt ons kindje in ons bed, vinden wij prima, daar krijg ik ook veel commentaar op.... 

 

Ik moet wel zeggen dat onze hond het eigenlijk super doet met de baby, het is alleen zo dat ik het soms allemaal druk vind, ik werk ook enz, het komt goed