Gedragstherapeut Kahlúa

Zoals sommige van jullie weten kan Kahlúa nogal uitvallen naar andere honden én drijft ze heel erg. Ik heb hier een tijd geleden een topic over gemaakt hoe ik het beste kan begeleiden en ik heb een aantal keren de tip gekregen een gedragstherapeut in te schakelen.

Ik had wat filmpjes doorgestuurd naar de fokker. Van Kahlúa die op Willow jaagt, en Willow die zich voor Kahlúa's voeten blíjft werpen. Ook nog wat andere filmpjes van Kahlúa's gedrag gestuurt.

Zij heeft contact gelegd met een goede gedrags therapeute, een vriendin van haar die ook wat Hollandse herders heeft, en die de gedragstesten bij mijn fokker haar pups heeft gedaan.

Ik heb bijna anderhalf u met haar aan de telefoon gehangen en ik verbaasde me erg over de conclusie, maar het klopt wel als ik er nu op haar manier naar kijk.

Hopelijk hebben jullie de tijd voor het lezen.

Wat zij me zei, is dat ze een ontzettend onzekere hond ziet. Maar ook een hond waar geen greintje agressie in zit, waardoor haar gedrag verkeerd geïnterpreteerd wordt. Een hond die drijft en jaagt, ze doet honden ook geen pijn, en in haar lichaamshouding is onzekerheid, maar ook opwinding te zien. Wat ze ook ziet is een jonge Willow, die het gedrag van Kahlúa maar al te graag over wil nemen.

Nu gaf me ze een boel tips waaraan ik moest werken.
Het spelen binnen; beide moeten weten dat ik de baas ben, en dat ik bepaal wanneer er gespeeld wordt en wanneer niet. Ik moet 2 jachtlijntjes aanschaffen, en wanneer ik vind dat beide honden te hoog in hun opwinding komen, het commando 'klaar' zeggen, en ze aanlijnen. Lekker op de grond zitten, met ze knuffelen, of ik kan ze beide wat commando's geven, maar ze blijven aangelijnd en ik bepaal wanneer ze rustig genoeg zijn en ze er weer af mogen.

Kahlúa drijft enorm, en de gedragstherapeut vertelde me dat ze letterlijk moet afkicken. 6 jaar lang is ze op honden afgerend. Met rennen maakt ze een stofje aan waardoor ze zich steeds fijner voelt, meer adrenaline aanmaakt en opgewonden is wanneer ze blaffend bij de hond aan komt. Vervolgens jaagt ze en daardoor voelt ze zich nog beter. Dat ze later op haar kop krijgt van mij neemt ze voor lief, alles hiervoor was immers veel leuker.

Dit schijnt dus ook deels onzeker gedrag te zijn. Zekere honden maken niet zoveel herrie en hebben niet de behoefte luid blaffend op anderen af te rennen.

Nu moet ik haar dus voortaan, zodra we een hond zien, laten zitten en aanlijnen. Ze mag naar de hond kijken, ze mag in het begin zelfs wat blaffen maar ze moet blijven zitten. Als ik merk dat de vreemde hond naar ons toe wil, moet ik voor haar gaan staan en de hond wegsturen, zodat Kahlúa weet dat ze het niet zelf hoeft op te lossen, maar dat ik dat voor haar doe. Altijd. Bij elke hond. Na een tijdje zal Kahlúa niet meer de behoefte hebben om op honden af te rennen, omdat ze weet dat ik de leiding heb en het zelf op los. Door het zitten en kijken naar de hond zou het haar zekerder moeten maken.

Dan het wandelen met Willow en Kahlúa samen. Dit doe ik nauwelijks, maar soms ga ik samen met ze weg. Ik liet ze dan allebei los waardoor ze bleven rennen, Kahlúa drijft, Willow vind het niet leuk en kruipt over de grond, maar wil ook héél graag spelen en Kahlúa haar gedrag na doen. En zo herhaalde dit zich.

Samen wandelen mag, maar dan mag ik ze voorlopig niet samen los laten. Ik kan beginnen met Kahlúa los doen. Dan mag zij rennen zonder het gevoel te hebben steeds te moeten jagen. Als ik vind dat ze genoeg gerend heeft, moet ze naar mij komen en lijn ik haar aan. Dan kan Willow los, en kan zij rondlopen zonder belaagd te worden voor Kahlúa, zekerheid opbouwen door zelf dingen te onderzoeken etc.

Aanlijnen is niet zielig, het zorgt zelfs voor ontspannen wandelingen zei ze, omdat de hond telkens, na plotseling veel inspannen (rennen, muizen zoeken etc) even de tijd krijgt om te relaxen. Daarna kan ze weer los.

Bij wandelen in grotere groepen vertoont Kahlúa dit gedrag niet / een stuk minder. Dit kan dan komen omdat ze zich niet maar op 1 hond kan focussen, er gebeurt al teveel om haar heen.

Nu vroeg ik mij af wat jullie hiervan denken? Staan er dingen tussen waarvan jullie mening totaal anders is? En wat zou je dan anders doen?

Ik moet er nu gewoon écht mee aan de slag. Blijkbaar geef ik niet genoeg leiding waardoor Kahlúa, en misschien later ook Willow, het zelf maar op gaan lossen. En ze moeten gewoon op mij kunnen rekenen. Ze krijgen gewoonweg té veel vrijheid.

Ik ben blij met deze tips. Ik kan er nu echt aan werken omdat ik weet wat ik nu moet doen. En als het Kahlúa meer rust en zekerheid kan geven is dit heel fijn. De wandelingen zijn nu gewoon niet meer ontspannen, omdat ik constant om me heen kijk op zoek naar andere honden, bang voor baasjes die boos worden omdat Kahlúa drijft. Maar ik ben ook wat verdrietig omdat Kahlúa schijnbaar enorm onzeker is..

Sorry voor het lange verhaal!

Ik vind het héél logisch klinken allemaal. Ik zou het niet anders hebben bedacht (ondanks dat ik geen gt ben ..maar natuurlijk wel al jaren hier alle goede adviezen heb meegelezen van fijne gt's).

Het zal wel eerder 'het gewone leven' moeten gaan worden voor jullie alle 3 i.p.v. dat je denkt dat wat aanpassingen doorvoert je dit er in een aantal maanden "uit" hebt. Die 6 jaar dat haar gedrag heeft kunnen inslijten..haal je er niet vlot uit denk ik, ze zal wel vlot kunnen oppikken wat jij van haar verwacht, maar ik zou het nog heel lang (in de trant van jaren) in de gaten blijven houden.

Het verbaasd me alleen een beetje dat dit 6 jaar heeft moeten duren..

Ik ken Kahlúa natuurlijk niet, maar wat je schrijft over de adviezen van de GT vind ik wel hout snijden. Ik herken het uit de periode die ik zelf met Dobber heb moeten doormaken. Zij had ook probleemgedrag en veel van haar gedrag kwam voort uit onzekerheid gecombineerd met een gevoel van ranghoger zijn t.o.v. mij. Waardoor ze haar onzekerheid uitte, omdat ze alles zelf in de hand wilde houden. Ze vertrouwde mij niet om de leiding te nemen. In de basis dus een rangordeprobleem. Want hoe je het ook noemt (of juist niet ), leiding geven is jezelf als ranghogere profileren t.o.v. de hond. En je kunt geen echte leiding geven aan de hond als deze jou niet als leider ziet. Rangorde is dus ook iets dat bij de hond ligt, de hond bepaalt of jij daadwerkelijk de leider/baas bent. Je moet het verdienen, je kunt het niet afdwingen.

Hier heeft het heel goed geholpen om duidelijker te zijn. Strenger in wat mag en wat niet mag. Belonen als het goed gaat (zonder snoepjes, maar met knuffelen e.d.). En corrigeren als iets niet mag.

Corrigeren betekent niet mishandelen. Mijn correcties zijn altijd verbaal. Als ze het écht te bont maakt, dan pak ik haar snuit vast en spreek haar vermanend toe  (dit gebeurt zelden). En daarna neem ik direct weer de leiding over en doen we wat ik wil. Iemand die denkt de hond echt te moeten corrigeren met slaan (of erger) zal niet de echte leider kunnen worden. Want leiderschap kun je niet afdwingen, de hond moet het geven op basis van vertrouwen. Iemand die jou slaat of schopt is niet je vertrouwen waard.

Bereid je er wel op voor dat het geen sprint is, maar een marathon. Je moet echt je eigen houding kritisch bekijken en objectief kijken naar het gedrag. Je zult je hele houding moeten aanpassen, tot op het (voor je eigen gevoel) overdrevene af. Ik moest er heel erg aan wennen dat ik Dobber echt liet doen wat ik had gezegd, want anders deed ze heel subtiel wat ze zelf wilde. Dus: niet gaan zitten als ik 'lig' zeg, niet gaan liggen als ik 'zit' zeg. En: hier komen betekent voor mij gaan zitten, niet mij voorbij rennen en dat ik je een stap achterna moet zetten om je 'handmatig' te pakken te krijgen. 

Hier hebben de rangorderegels goed geholpen. Want op het moment dat je besluit om het leiderschap 'op te vragen', moet je ook laten zien dat je die positie waard bent. En dat doe je door heel duidelijk te zijn op een manier die de hond begrijpt. En daarin ook streng en consequent zijn. Je moet bewijzen dat jij degene bent die de touwtjes in handen heeft. Hoe je dat doet kun je vergelijken met een kind dat een te losse opvoeding gehad heeft. En op een gegeven moment zijn pa en ma het beu en pakken ze aan. Het kind komt niet meer weg met alles en er komen correcties en straf als hij/zij niet luistert. Zo is het ook een beetje met honden :). Met die regels laat je zien dat je ertoe doet, je profileert jezelf als een leider. In de rest van het dagelijks leven moet je bewijzen dat je deze rol ook waard bent. Door er te zijn op spannende momenten en daarbij de juiste beslissingen te nemen etc.

Dobber is trouwens veranderd in een hond die veel minder heftig reageert en ook veel beter te sturen is. Correcties zijn amper nodig en als ze nodig zijn is het altijd verbaal. Op de hondenschool luistert ze beter dan de rest van de honden, terwijl die soms al jarenlang op cursus zitten. #trots  

Enfin, doe hiermee wat je wilt. In elk geval succes!

Oh, dat zitten en naar je kijken etc. heb ik nooit gedaan. Leider zijn betekent ook dat je de hond niet in situaties brengt waarin hij geen succes kan hebben. En conflicten vermijden is ook leiderschap. Ik ging bijvoorbeeld naar de andere kant van de weg als ik zag dat Dobber het niet kon hebben. Kwamen we iemand anders tegen op een smal pad, dan ging ik gewoon rechtsomkeer. Blijven zitten en op jou letten is leuk bedacht, maar het werkt niet altijd. Persoonlijk werk ik niet met snoepjes als beloning, omdat ik geen goed gedrag wil afkopen met iets lekkers. Ik wil dat Dobber luistert naar mij omdat ik het wil, niet omdat ik iets lekkers in de hand heb. Dus zitten en dan aankijken is geen handige oefening als je niet wilt werken met omkoperij.

Al zou ik sommige dingen anders doen de gt heeft wel gelijk in grote lijnen. Aan de lijn lopen is niet zielig, het voorkomt een hoop spanning soms.

Interessant. Goed dat je hulp gezocht hebt.

Mijn dh was ook een hond die graag andere honden dreef en zich graag bemoeide met opvoeden e.d. van andere honden en dat gaat natuurlijk niet. Ze liep wel gewoon los, maar ik hield haar bij me.

Ik ben zelf iemand van situaties voorkomen ipv achteraf corrigeren, dus er wordt niet op andere honden afgerend en gedreven, bij voorbaat al.

Het laten zitten en aankijken vind ik dan weer teveel spanning geven,  ik zou gewoon evt. een boog makend doorlopen, . (zoals Turid Rugaas dat beschrijft in help mijn hond trekt, een mooie methode om rust in de wandelingen te creeren).

Bij mijn eerste hond heb ik nooit lekkertjes gebruikt om iets te leren, dat was in die tijd not done. Bij Lola en Jenna heb ik ze wel ingezet, maar meer ter ontspanning, een paar lekkertjes strooien als er iemand, voorbijkwam waar ze mogelijk op konden reageren. Ze weten dan heus wel dat daar iets of iemand is, maar omdat de afstand groot genoeg is, en het snuffelen naar wat lekkers interessanter is en ook nog ontspant, komt er geen reaktie. Later hoefde dat dan niet meer ingezet te worden.

Binnen ken ik het niet anders al van huis uit met de honden,  binnen wordt niet gespeeld, binnen heerst rust.  

Soraya:

Ik ben er ook nooit vanuit gegaan dat dit er in een paar maanden uit is? Ik heb dit ook nergens gezegd.

De gt zei dat dit de rest van haar leven op deze manier gedaan moet worden, en ik moet het voor zijn natuurlijk. Komt er onverwachts toch weer een hond aan, en Kahlúa is al aan het rennen, Is het te laat. Al zou ze wel sneller terug komen.

Waarom dit 6 jaar heeft geduurd.. ze heeft dit de eerste 2 jaar van haar leven sowieso niet zo heftig gedaan. Ik ben met haar wat lessen schapendrijven gaan volgen en daarna is het drijven erger geworden.

Ik ben er al die tijd mee bezig geweest, ook met een andere gt in gesprek gegaan, is een aantal jaren geleden ook langs geweest en zij zei me dat ik dit gedrag nu eenmaal moet accepteren. Het is een drijver, en daar verander je niets aan. De ene periode gingen ook beter dan de andere. Nadat ik 2 jaar naar Australië ben geweest is het gedrag, sinds terugkomst wel heel extreem, zeker nu ook met Willow er bij.
Het was dus altijd redelijk in de hand te houden gelukkig. Daarom heeft het 6 jaar geduurd, jij weet ook niet wat ik er al allemaal aan gedaan heb natuurlijk, en hoe lang ik er mee bezig ben geweest.

Dobber; bedankt voor je antwoord. Bij jou heeft het dus goed geholpen.

Wbt het zitten en kijken; uiteraard steek ik de weg over zodra ik een hond zie, dit doe ik al jaren. Ik het bos gaat het net even wat anders, en komen de honden eigenlijk altijd in tegenovergestelde richting aanlopen.

Het zitten kijken gaat er dus vooral om dat ze weet dat ik het voor haar kan oplossen en de leiding neem. Conflicten vermijden doen we al, maar zodra wij een andere kant op lopen, een zijstraatje in slaan etc, was Kahlúa al behoorlijk opgefokt. En zitten schijnt haar rust te geven. Ze kan dus vanaf een afstand de situatie rustig bekijken.

Ik heb ook heel duidelijk gezegd dat Kahlúa NIET op mij hoeft te letten. Ze mag gewoon naar de hond kijken. Ook de GT zei dat ik geen lekkers hoef te geven tijdens het zitten. Wél als beloning voor het hierkomen. Wanneer Kahlúa zit kan ik haar rustig toespreken.

Het vermijden van andere honden werkt hier dus niet, dit doen we intussen al 3 jaar, maar het heeft nauwelijks effect. Ik ga dus gewoon proberen wat de gt aanbeveelt. Het valt te proberen.

Dobry: boogje maken en doorlopen werkt hier gewoon niet, daar ben in intussen uit. Ik schreef ik mijn OP ook dat Kahlúa mij NIET aan hoeft te kijken. Ze mag gewoon naar de hond kijken en de situatie rustig bekijken. Zodat ze leert op mij te vertrouwen en het niet zelf oplost.

Even door de duidelijkheid. Ik ben haar gedrag 9 vd 10 keer voor geweest. Ze krijgt bijna de kans niet om op andere honden af te rennen want ze gaat metéén aan de riem. Maar als het gebeurt (onverwachts honden uit zijstraatjes etc) is ze niet meer te bereiken.

Van mij mogen ze overigens binnen spelen. Maar er zijn wel grenzen en ik bepaal wanneer het genoeg is.

Hier ook een onzekere druktemaker. Weliswaar van een heel ander formaat, maar qua benaderen van andere honden hetzelfde. In volle vaart er op af, luid blaffend, dan er omheen gaan rennen, opjagen enz enz. 
Ik ben consequent gaan aanlijnen wanneer ik een andere hond zag. Bij loslopen hield ik hem gied in de gaten, mag hij niet te ver, en kon ik aan zijn lichaamstaal zien wanneer hij dacht een hond op te merken. Ideaal was natuurlijk als ik die eerder zag.

Als het kon liepen we dan met een groooooote boog om de andere hond heen (soms door de stuiken en al XD). Kon dat niet dan gingen we aan de kant en gaf ik hem wat lekker o.i.d. zolang de situatie maar ontspannen bleef. Even aaien, rustig toespreken... wat dan ook. Andere hond stuurde ik direct weg als die kwam snuffelen. Alles relaxt.

Het heeft even geduurd maar inmiddels kan Twinko andere honden onaangelijnd passeren zonder uit te vallen. Echter lijn in hem soms nog steeds aan als ik een hond zie. Dat heeft vooral te maken met de andere hond. Als deze hoog in zijn energie zit merk ik dat Twinko daar onzeker van wordt en wil uitvallen/corrigeren/intimideren (hihi, ja kleine held). Bij rustige honden dribbelt hij er snel voorbij zonder te kijken. Oren plat, strak achter mij aan. De onzekerheid is er dus nog wel maar hij vertrouwd nu op mij dat ik het regel. 

Succes met je twee draken. Je hebt genoeg advies om de komende tijd mee aan de slag te kunnen. Ik vind het goede adviezen en zou zelf even kijken hoe je dit precies aan wil pakken. Ik bedoel, kijk waar jij je prettig bij voelt. Wanneer je de theorie achter de adviezen begrijpt kun je zelf ook aanvoelen waar je eventueel kleine aanpassingen kan doen afhankelijk van het karakter van je honden. Het gaat om rust en vertrouwen, en hoe je dat voor elkaar kunt krijgen verschilt per hond. 

Ik vind de meeste adviezen heel prima. Alleen allebei binnen aanlijnen vind ik wel wat onnatuurlijk. Ik zou meer inzetten op naar een vaste plaats sturen allebei.

Dat t nu pas meer een probleem wordt vind ik ook niet gek. Je hebt er een jonge hond bij, dat zal de jachtdrift wel wat verhogen.

Daarbij ben je er zelf nog een paar keer voor een lange periode uit geweest.

Veel succes hoor, goed dat je hulp gevraagd hebt!

ah sorry las het verkeerd over het aankijken

wb bogen maken en niet werken, dan is er nog geen afstand genoeg denk ik

Zou BAT ook niet iets zijn? Het boek BAT2 van Trisha Stewart is in elk geval een aanrader om eens door te nemen.

Ik had niet de bedoeling je te beledigen..krijg wel het gevoel dat je het zo oppikt.
Echter wat je nu -later- omschrijft staat niet in de opening...
Ik lees dat je zegt in je opening dat je er nu 'écht mee aan de slag moet', wat doet vermoeden dat je er nog niet echt mee bezig bent geweest...en dat ze 6 jaar lang is gewend om op andere honden af te rennen enz..ja dan ben ik wat verbaasd.(en ook een beetje dat veel van de tips die je nu van de gt krijgt, hier al jaren worden beschreven)

Mila had ook bepaalde neigingen vroeger, na een jaar of 2 (van aanklungelen, aanzien, niet geloven wat ze nu daadwerkelijk deed(en dat de andere hond daar niet blij van werd), realiseren dat zij er ook helemaal geen plezier aan beleefde op deze manier, heb ik haar een jaar lang aangelijnd bij het zien van een andere hond en ook vaak een andere route genomen. Dus daarom vind ik na 6 jaar 'nu écht aan de slag gaan' een lange tijd om het zo een beetje gelaten te hebben.

Ik vind trouwens wel dat je even mag oppassen met het verplicht laten zitten(het advies van de gt), het schijnt dat die vraag ook lichamelijk te veel kan vergen van de hond, het zou best zwaar voor ze zijn, niet natuurlijk en vaak zouden ze ook last hebben met knieën, dus even opletten of ze ongemak laat zien, als je het toch zo wil doorvoeren.

Ik vind het zelf goed werken om met mijn hondje (Tommie), die ook uitval gedrag vertoond, om terug (achteruit) te lopen,'kijk eens hier' te zeggen en wat lekkers op de grond strooien, zodat hij kan zoeken en snuffelen, dit doe ik al zodra hij iets sneller begint te lopen. Ik moet zeggen dat het hier ook even aanmodderen was, want hij was niet zo op lekkers gericht en heel gestrest van de pubertijd en herplaatsing(en bij het oude adres denk ik vrij weinig geleerd te hebben..in ieder geval NIKS met zelfbeheersing ). Nu hebben we ontdekt dat hij gedroogde lever heel lekker vindt én wel een moord voor wil doen, dus heb ik nu iets om het gedrag eindelijk goed om te gaan buigen. En warempel werkt de methode nu net zo goed als bij Mila in de tijd, lekkers zoeken,eten= ontspannen. Hij heeft geen tijd of zin meer om naar die veel te spannende hond te kijken die dan langs loopt, zelfs als die ander ook een gespannen hond is en alvast begint uit te vallen heeft Tommie geen tijd meer voor ze.

Nee nee, helemaal niet beledigd, sorry als het zo overkwam. Ik zie nu dat ik dit inderdaad niet heb opgeschreven, maar ik ging er van uit dat de meeste hier al wisten dat ik er echt al heel erg lang mee bezig ben. Het is ook geregeld een aantal maanden heel goed gegaan, vooral door vele doggydates, maar ze krijgt dat toch weer een 'terugval' wat dan aan mij ligt. (Ze doet het goed, nu kan ze weer los, niet dus) 

Brokjes op de grond strooien al geprobeerd. Die tip had ik van een vorige GT ook gekregen, maar Kahlúa is te gefixeerd en hoeft de brokjes niet. 

Wat ik bedoelde met écht mee aan de slag, is vooral door Willow. Ik lijn Kahlúa altijd keurig aan bij elke hond die we tegen komen hoor, maar ik merk dat Willow Kahlúa's gedrag over gaat nemen, en dus moet ik er nu consequent in zijn. Het is absoluut niet zo dat ik haar altijd op andere honden heb laten afrennen.  In tegendeel, Dit gebeurt nauwelijks, ik wandel op tijden en plekken waar weinig mensen lopen, maar soms kom je toch iemand tegen. Ik wil me er gewoon niet meer druk over hoeven maken, en als dit werkt, dan is dat heel erg fijn. 

" Hier ook een onzekere druktemaker. Weliswaar van een heel ander formaat, maar qua benaderen van andere honden hetzelfde. In volle vaart er op af, luid blaffend, dan er omheen gaan rennen, opjagen enz enz. Ik ben consequent gaan aanlijnen wanneer ik een andere hond zag. Bij loslopen hield ik hem gied in de gaten, mag hij niet te ver, en kon ik aan zijn lichaamstaal zien wanneer hij dacht een hond op te merken. Ideaal was natuurlijk als ik die eerder zag.
Als het kon liepen we dan met een groooooote boog om de andere hond heen (soms door de stuiken en al XD). Kon dat niet dan gingen we aan de kant en gaf ik hem wat lekker o.i.d. zolang de situatie maar ontspannen bleef. Even aaien, rustig toespreken... wat dan ook. Andere hond stuurde ik direct weg als die kwam snuffelen. Alles relaxt.
Het heeft even geduurd maar inmiddels kan Twinko andere honden onaangelijnd passeren zonder uit te vallen. Echter lijn in hem soms nog steeds aan als ik een hond zie. Dat heeft vooral te maken met de andere hond. Als deze hoog in zijn energie zit merk ik dat Twinko daar onzeker van wordt en wil uitvallen/corrigeren/intimideren (hihi, ja kleine held). Bij rustige honden dribbelt hij er snel voorbij zonder te kijken. Oren plat, strak achter mij aan. De onzekerheid is er dus nog wel maar hij vertrouwd nu op mij dat ik het regel. 
Succes met je twee draken. Je hebt genoeg advies om de komende tijd mee aan de slag te kunnen. Ik vind het goede adviezen en zou zelf even kijken hoe je dit precies aan wil pakken. Ik bedoel, kijk waar jij je prettig bij voelt. Wanneer je de theorie achter de adviezen begrijpt kun je zelf ook aanvoelen waar je eventueel kleine aanpassingen kan doen afhankelijk van het karakter van je honden. Het gaat om rust en vertrouwen, en hoe je dat voor elkaar kunt krijgen verschilt per hond.  "

Hilde & Twinko

Heel fijn dat het nu zo goed gaat met Twinko 

Dobry 

Héle grote bogen eromheen deed ik ook, en als dat niet mogelijk was draaide ik om. Maar ze blééf dan achterom kijken en fixeren. Vandaar dat ik het nu met het zitten en rustig kijken wil gaan oefenen. Volgens de gt zijn er op die manier al heel wat honden mee geholpen. Ik zie heus wel aan Kahlúa wanneer iets niet werkt of als ik het erger maak, en dan stoppen we er gewoon weer mee. 

" Ik vind de meeste adviezen heel prima. Alleen allebei binnen aanlijnen vind ik wel wat onnatuurlijk. Ik zou meer inzetten op naar een vaste plaats sturen allebei.
 
Dat t nu pas meer een probleem wordt vind ik ook niet gek. Je hebt er een jonge hond bij, dat zal de jachtdrift wel wat verhogen.
 
Daarbij ben je er zelf nog een paar keer voor een lange periode uit geweest.
 
Veel succes hoor, goed dat je hulp gevraagd hebt! "

Kees

Het naar de plaats sturen heb ik geprobeerd, en dat gaat goed, maar Willow haar plaats is in de ren, en dan heeft ze dus geen keuze. Het gaat erom dat ik bepaal wanneer het teveel wordt en ze beide te hoog in hun opwinding zitten. Door ze aan te lijnen beperkt dat hun mogelijkheid tot spelen, maar kan ik ze wel samen bij iets anders leuks betrekken (knuffelen, spelletje, commando's) 

Pascale, even één ding wat weinig met Kahlua of Willow te maken heeft. Ik heb het idee dat je dit even nodig hebt, zo niet dan negeer het maar.

Dit is NIET jouw schuld. Voel je niet schuldig, maak jezelf geen verwijten. Kahlua is hier niet de enige die onzeker is geloof ik.

Jij zorgt zo ongelofelijk goed voor die honden, ik denk dat er maar weinig zijn in Nederland die zo’n geweldig baasje hebben. Die zo veel beweging krijgen, élke dag kunnen knagen, waar zó veel mee gedaan wordt.

Je was nog heel jong toen Kahlua kwam. Ik weet niet of je toen ervaring met honden had en zo ja, hoe veel. Maar zij laat dit gedrag al heel lang zien. Jij hebt dat niet herleid tot onzekerheid, niet in het begin. En omdat je in een denkpatroon zit en het gedrag ongeveer hetzelfde bleef, heb je er nooit bij stil gestaan dat er wel eens iets radicaal anders achter kon zitten. Ook andere mensen hebben er nooit onzekerheid in gezien. Nu heb je hulp gezocht, niet voor de eerste keer (zie je wel wat een goed baasje je bent) en die gt kijkt er met andere ogen naar en ziet iets anders. Onzekerheid. Dat jij dat niet eerder hebt gezien is niet jouw fout of schuld. Het is gewoon hoe het gelopen is, daar is niets meer aan te doen, alleen nog van te leren. 

Dus stop met jezelf te verwijten dat dit jouw schuld is. Stop met je schuldig te voelen dat Kahlua zich onzeker voelt.

Het is een nieuwe insteek, het is anders en je gaat er vanaf nu mee aan de slag omdat dat is wat je moet doen. Alleen maar goed toch?

Vera, héél lief! Dankjewel, of ik het nodig had weet ik niet, maar dit goed me wel heel goed 

Ik was 17 toen ik haar kocht, bijna 18. 

misschien werkt het ook voor Kahlua, per slot is BAT ook met kijken(op afstand) naar. Ik doe dat met Jenna soms ook, hangt van de situatie af, dat we gewoon even stilstaan en kijken naar de andere hond. Voor Jenna werkt dat soms, soms niet, het hangt van verschillende factoren af. Op de duur voel je ook aan wat op een bepaald moment gaat werken en wat niet, en dan nog hoeft dat gevoel niet altijd te kloppen. Wat wel altijd nodig is bij Jenna, dat het passeren van andere honden gepaard moet gaan met kort naast lopen, dus niet aan een lange lijn op dat moment. Het schijnt dat ze zich dan toch veiliger voelt.

Ik ken Kahlua natuurlijk wel. En moet bekennen dat ik haar niet zie als een  onzekere hond. Afwachtend in sommige situaties ja. 

Moet ik er wel bij zeggen dat ik haar ken in een andere setting.. 

Dat is namelijk wel de vraag die ik me afvraag bij jou tekst. Bij jou in huis is Kahlua zeg maar de grote hond. Volgen de andere honden haar allebei? 

Laat ik het zo stellen. Zit Kahlua zeg maar in een leiderrol voor de andere honden?

En kan ze dat wel?

Ik weet dat ze prima kan volgen namelijk. 

En dat jagen is een gemeen dingetje. Er zit bij haar een zeer fijne lijn tussen spelen en jagen. Was altijd erg blij dat je haar in zoverre goed getraind hebt dat ze goed luistert en meteen stopt wanneer je er wat van zegt. Al heeft ze May nooit bejaagd, ze zou niet durven. Krijgt ze meteen op der kop.. 

Wat goed dat je hulp hebt gezocht! Dat zegt ook iets over de liefde voor je honden en je verantwoordelijkheid. Ik herken het heel goed. Ik heb mezelf ook moeten aanleren dat aanlijnen niet zielig is. Tika loopt praktisch altijd aan de lijn. Zowel korte lijnen als lange 5-8 meter lijnen. Ik wissel dat ook af. Korte lijn geeft haar veel meer rust en vertrouwen. Met een lange lijn heeft ze te weinig verbinding en raakt ze in de war waardoor er een soort chaos ontstaat. Mijn honden moeten ook stukken volgen op de wandeling. Niet onder streng commando maar gewoon met een ontspannen lijn naast mij meelopen. Ik benoem dit, vooral voor mijzelf met ''even met mij meelopen'' Er wordt dan niet gesnuffeld, geplast, gepoept etc. Sinds ik die ben gaan invoegen heeft Tiek veel meer rust in het wandelen. Voor Kaylo is dit niet nodig maar die doet dit 9 van de 10x automatisch los mee. 

En ja hoor ik heb Tiek ook binnen wel is aan de (lange) lijn. Hoe meer ruimte ze krijgt hoe drukker ze in haar hoofd wordt. Als ze de hele dag los zou lopen in huis zou ze continu de neiging hebben om Kaylo uit te dagen en hij heeft daar ook geen zin in. Op deze manier is het makkelijk te monitoren zonder dat ik zelf er de hele dag bovenop hoef te zitten. Ze vindt het prima.

May, ik herkende dat zelf dus ook niet bij haar, dat onzekere, maar de gt wist met zekerheid te zeggen dat haar hele houding eigenlijk onzekerheid uitstraalt, en om dat niet te laten merken zou ze hard blaffen etc. 

Ik merk hier in huis niet wie de leider is. Ze gedragen zich allemaal niet als leiders en / of volgers, en allemaal proberen ze niet de baas over de andere te zijn. Daar kan ik dus geen antwoord op geven. 

Mila, fijn dat dat zo werkt voor Tika, hopelijk gaat het Kahlúa ook meer rust geven. 

Vanmorgen in het bos is ze overigens de hele tijd los geweest. Zonder Willow kan dit. Onverwachts kwam er een Terveurense herder aan rennen. Ik had hem niet gezien, Kahlúa ook niet. En toen was ze te overdonderd iets te doen. Want ze kon geen sprintje trekken naar hem, dus liet ze zich rustig besnuffelen en liep daarna beduusd verder. Het kán dus wel. 

Dit lijkt echt ont-zettend op Dobber haar gedrag. Met als verschil dat Dobber echt op andere hond af wil om ze te onderwerpen, desnoods met veel kabaal en dreiging van agressie. Dan kun je mijn schrik voorstellen toen we in het bos ineens een andere hond tegenkwamen die geen van ons gezien had. En toen was Dobber (net zoals Kahlúa) te overdonderd om iets geks te doen. Overigens is naast het bos een landhuis met een soort amerikaanse bulldog/mastiff waakhond, daar heeft ze niks tegen te zeggen en die loopt ze snel voorbij ;). Grote mond, klein hartje. 

Ik weet niet of je met haar naar de hondenschool gaat, maar Dobber en ik zijn in de zomer een aantal keren naar een hondenschool geweest. Puur voor het omgaan met vreemde honden en luisteren naar mij terwijl er andere honden in de buurt zijn. Het is een soort van desensibilisatie. Dat heeft ook goed geholpen. Maar, dit heeft zo goed gewerkt omdat Dobber wist dat ik bepaalde en dat ik geen bullshit accepteerde. Was dat niet zo geweest, dan was ze gewoon doorgegaan met het uitvallen e.d.

Grappig detail: zonder beloning trainen kan echt. Ik heb Dobber nooit met snoepjes beloond of afgeleid. De enige snoepjes die ze kreeg waren als ze een balletje mocht opzoeken met speuren, of snoepjes in een hondenspelletje. De oefeningen kunnen lastiger zijn zonder voer motivatie, maar op de lange termijn is het m.i. wel beter dat de hond motivatie heeft om te luisteren omdat jij als baasje het wilt. Zonder de verwachting van wat lekkers. Een snoepje is voor mij puur alleen dat: een snoepje. Iets dat ze gewoon zo krijgt en waar ze niks voor hoeft te doen. Dit doe ik al 7 jaar zo en ik kan je echt adviseren om het te proberen. Het werkt echt :).

Overigens zet ik wel voer in om vreemde mensen de kans te geven om Anuska wat lekkers te geven of zo. Of ik strooi iets in de tuin zodat ze kunnen snuffelen. Ik geef alleen geen commando en daarna wat lekkers, zoals 'kijken' en dan een snoepje o.i.d. 

Of Kahlùa onzeker is, weet ik natuurlijk niet. Maar ik ben wel van mening dat algemeen gezien GT's veel te snel de kaart van onzekerheid trekken. 

Uiteraard is het soms snel duidelijk dat een hond niet zelfzeker is, maar net zo goed gaat het vaak over heel andere karaktertrekken en motivaties (controledrang, bazigheid, bemoeizucht, persoonlijke ruimte, enz.) en dan ben je niks met de tips ivm onzekerheid. 

Dus ik zou zeggen: verlies je eigen buikgevoel niet. Als de tips vd GT werken en jullie hebben er beiden wat aan: prima! Maar als je aanvoelt dat er andere dingen spelen, of het toch complexer is dan 'alleen maar' onzekerheid, kijk dan verder, vanuit de persoonlijkheid van je hond.

Succes!

" Of Kahlùa onzeker is, weet ik natuurlijk niet. Maar ik ben wel van mening dat algemeen gezien GT's veel te snel de kaart van onzekerheid trekken. 
Uiteraard is het soms snel duidelijk dat een hond niet zelfzeker is, maar net zo goed gaat het vaak over heel andere karaktertrekken en motivaties (controledrang, bazigheid, bemoeizucht, persoonlijke ruimte, enz.) en dan ben je niks met de tips ivm onzekerheid. 
Dus ik zou zeggen: verlies je eigen buikgevoel niet. Als de tips vd GT werken en jullie hebben er beiden wat aan: prima! Maar als je aanvoelt dat er andere dingen spelen, of het toch complexer is dan 'alleen maar' onzekerheid, kijk dan verder, vanuit de persoonlijkheid van je hond.
Succes! "

Alaska's Finest!

Ik ben hier wel mee eens. Tegenwoordig wordt voor elk probleem gedrag “onzekerheid” naar boven gehaald. Het lijkt alsof een hond of enkel “dominant” kan zijn of onzeker. Het is een “veilige”

kaart.

Terwijl er echt wel enorm veel andere oorzaken zijn. Welke hond is er wel 100% zeker... met je hond is onzeker ben je eigenlijk weinig om op te bouwen. 

Hoe of wat ik weet het niet. Maar inderdaad gt,s noemen gedrag wel erg vaak onzekerheid. Maar is dat slecht, als je het al ,,slecht,, wilt noemen. Onzekerheid is een veiligheid, basis emotie, van de hond, van ieder individu. Laat hij maar de kat uit de boom kijken, overal heel ,,zeker,, op afdenderen, is ook niet goed en kan hele vervelende dingen oplevwren. 

Angst, onzekerheid, heeft ieder individu nodig om te overleven en dat zit in onze genen en dat is puur bescherming, zolang het niet doorslaat. Als je in een hoekje gaat zittten en (bijna) niets meer durft , als het je leven beheerst,dan is het geen goed gedrag meer en heb je hulp nodig,

Dus als een gt zegt, je hond is onzeker! Ja, tuurlijk, dat is ieder individu, maar dan is de volgende vraag, hoe erg onzeker. Belemmert het of is het lijfsbehoud.

Ik vind het goede tips.

Of ze nu onzeker is of niet, je moet er iets mee, zoals je zelf schrijft.
Het gedrag is niet fijn of wenselijk, en ik vind het goed dat je er weer mee aan de slag gaat!

Laat je niet uit het veld slaan, geen enkele hond is perfect.
Ik heb Kahlua ook niet leren kennen als een onzeker meisje, ze ging zelfs super met Abby.
Maar onzekerheid kan ook naar boven komen door Willow. Die is best een zekere en pittige tante, waardoor Kahlua misschien het idee van overcompenseren weer heeft opgepikt?
En het hoeft ook weer geen onzekerheid te zijn, want het kan ook gewoon een patroon/ingesleten gedrag zijn wat bij spanning weer boven komt drijven. Een soort coping.
Dat heeft naar mijn idee iedereen, mensen, honden, katten. Een coping is om je eigen kwetsbaarheid te beschermen, wat heel logisch is dat een hond dat doet.

@dobber

Fijn dat het gedrag van Dobber nu een stuk beter is. Ik ga met haar naar hondentraining (hoopers) en daar is ze samen met andere honden, gaat prima. 

Alaska's finest en Tamara. Ik heb ook meerdere filmpjes naar de gt gestuurt, ook vóór Willow er was (het is namelijk niet veel erger geworden sinds Willow er is, maar ik merk het wel vaker) en ook daarom zag zij onzekerheid. Ze vertelde me hoe onzekere honden zich kunnen gedragen, de signalen die ze afgeven etc (+ ik heb het boekje kalmerende signalen van Turid Rugaas nu meerdere keren gelezen) en ik durf nu ook met zekerheid te zeggen dat Kahlúa al die tijd onzeker is geweest, in tegenstelling van wat ik dacht (erg zelfverzekerd, agressie kom ik het niet noemen maar sociaal ook niet) 

Ik heb ook wat filmpjes naar een andere gt mogen sturen waar een vriendin van me met een buitenlandse hond goede ervaringen mee heeft. Ook zij zei, dat ze een erg onzekere hond op de film zag helaas. 

Je schrijft dat het drijven erger is geworden nadat je een tijdje schapendrijven hebt gedaan, maar tóch komt de gedachte in mij op dat ze misschien toch een natuurlijke behoefte hier aan heeft. En als je hiermee meer zou trainen en er de juiste cue's aan kan koppelen dat het meer onder controle te houden is wanneer je buiten wandelt. Daarnaast ook nog eens goed voor het zelfvertrouwen. 

Klopt. Alleen is het dichtbijzijnde schapen drijven in Didam, wat voor mij ruim 2 uur rijden is. Bordercollies drijven heel anders en verschillende plekken benaderd, maar ze willen geen HH. Behoefte eraan heeft ze zeker, dat zit in haar. Maar het is inderdaad 'erger' geworden.

Hahaha, het wordt tijd dat het weer school is. 

Tuurlijk.