Ervaringen en tips buitenlandse hond?

Hoi! 

Als alles goed gaat krijgen wij ergens in januari onze 2 jarige hond uit Griekenland. We zijn gegaan voor gastgezin met optie tot adoptie, dit is een bewuste keuze omdat we al eens eerder een hond in huis hebben genomen waar we totaal geen klik mee hadden, al is dat heel anders gegaan als deze keer. De intentie is natuurlijk adoptie, laat ik dat voorop stellen! 

We zijn haar tegen gekomen op de site van die stichting en haar foto's en vriendelijkheid wat ze uitstraalt sprak ons erg aan, ook de beschrijving (lief voor kinderen, mensen en heel goed met honden) vonden we bij ons passen. Nadat de stichting nog contact heeft gezocht met haar foster kwamen er nog meer dingen naar voren waardoor we dachten we gaan ervoor. Dit zal alleen wel de eerste keer zijn dat wij een hond uit het buitenland krijgen, hiervoor hadden we een hond uit het Nederlandse asiel (die hebben we helaas vorig jaar oktober in moeten laten slapen). De reden waarom wij voor een buitenlandse hond gaan is omdat we hier in Nederland geen hond kunnen vinden die ons echt aanspreekt en ook de eigenschappen heeft die we zoeken. en ik kijk al zon jaar op alle sites. Laat ik voorop stellen dat ik al heeel wat heb afgelezen over buitenlandse honden en hoe ermee om te gaan etc. maar ik zou graag wat recentere ervaringen en tips lezen!

Nu ben ik dus op zoek naar ervaringen, hoe is het verlopen met jullie hond. Hebben ze allemaal last van verlatingsangst (zoals ik wel vaak lees) of kan het ook goed gaan in de zin van dat ze daar weinig last van hebben? Wanneer zijn jullie op cursus gegaan met de hond of waarom juist niet. 

Ze is goed gesocialiseerd is mij verteld maar kan je een wat oudere hond ook gewoon laten wennen aan bepaalde situaties? Hebben jullie honden veel gesloopt of viel dat wel mee? en vonden ze manden met een hogere rand bijv eng of valt dat wel mee. 

Als jullie nog meer tips hebben of iets dergelijks dan hoor ik het graag! en heel erg bedankt voor het lezen! 

Mijn vorige hond was 8 jaar en had ng noit een baasje gehad, met veel geduld is dat een tophond geworden en die heeft heel veel geleerd.

Nu Sam, al meer dan 1 1/2 jaar dat hij bij ons kwam, hij was bijna 2, die was heel angstig en daardoor happerig, maar nu zijn we een stuk verder en dat is allemaal een stuk minder, met kinderen laat ik hem niet alleen, en de kinderen moeten hem met rust laten. Verder is het een schat van een hond.

Reken er op dat je hond nog kan veranderen, mijn hond zou ook niet bang zijn, ik ik heb filmpjes gezien waar hij echt niet bang was.

Doe rustig aan, verlang niet teveel, laat hem eerst thuis wennen, dus nog geen hondenschool, loop dezelfde rondjes, tenzij je hond helemaal niet angstig is, maar het is wel fijn om zijn eigen buurt goed te leren kennen.

Een klik kan ook pas later komen, je moet elkaar eerst leren kennen, dus als je geen klik voelt, geef hem een kans, want na een tijdje heb je echt een klik, dat kan soms wel een jaar duren voordat je elkaar echt kent.

Verlatingangst hadden/heeft, beide honden, zorg dat je een oppasadres hebt, ik heb het niet en dat is heel vervelend.

Heel veel plezier van je nieuwe hond.

Is je hond ook goed getest op middelandszeeziektes? Anders zou ik dat alsnog doen, en dan mijn laatste tip, gooi hem in de verzekering..

Voor

Ik reageer straks 

Leuk dat jullie interesse in een hond hebben die een goed plekje zoekt.

Mijn tip is, als je voor een hond gaat, ga er dan voor de volle honder procent voor. Ik heb zelf niets met het woord klik. Het maakt in mijn ogen niets uit of je een klik voelt of niet, met sommige honden bouw je nu eenmaal sneller een band op dan met de ander. Als je elkaar eenmaal door en door kent komt dat vanzelf wel goed.

Mijn 1e herplaatser zat vier jaar in een pools asiel. Dus wennen voor haar. Ik had in mijn naiviteit gedacht lange wandelingen met haar te maken, maar daar was ze zeker in het begin niet van gediend. En ook later ging ze niet heel graag ver van huis, al hebben we gelukkig heel wat mooie wandelingen kunnen maken.

Zij was ook een hond die gromde bij haar etensbak (of liever gezegd, ze grauwde als een wolf). Ze was nog niet aaibaar ook. 

Belangrijk was dus het vertrouwen winnen. En dat is een proces, maar ging best snel, op een keer kwam ze met een botje bij me zitten kluiven. Zij was een hond die heel goed kon communiceren, van grommen en zelfs een keer bijten (was volledig mijn eigen schuld) veranderde de communicatie zo dat soms zelf een heen en weer gaan van haar ogen aangaf wat ze wilde. Heel bijzonder.

Mijn hond Jenna nu, de tweede herplaatser,  komt ook uit een pools asiel. Ze had daar 1 jaar gezeten. Zij is een hond die heel zachtaardig is, en daardoor makkelijk leek. Maar zij kromp steeds in elkaar, tijdens het wandelen, als je haar riem om wilde doen. Ze communiceerde nauwelijks in het begin en dat is lastig. Gelukkig inmiddels wel.

Wij kregen wat tips mee van de stichting, zoals, de eerste tijd rustig laten wennen aan het nieuwe huis, de nieuwe mensen, de nieuwe omgeving. Niet naar de hond toegaan maar haar naar jou laten komen, je stem en houding rustig naar de hond toe. Nog niet druk gaan socialiseren of trainen. Rondjes buiten nog kort en saai houden. Hond de eerste weken aan de lijn houden is ook een goede tip.

Jenna blafte ook veel naar van alles, ik heb dat altijd benoemd en haar gerustgestld, en toen ze eenmaal wist wat hier normaal is en wat niet, hielt dit ook op.

Verlatingsangst hadden geen van beiden, maar het alleen laten is welheel langzaam opgebouwd. Lang alleen laten doen we zowiezo niet. In het begin hebben ze wel allebei achter ons aangehobbeld in huis, dat heb ik gewoon toegelaten en is ook na een tijd vanzelf opgehouden.

Inderdaad laten testen op middellandse zeeziektes, dat is wel belangrijk.

Waar ook bijna niemand aan denkt, is dat de hond in een nieuwe omgeving komt, met nieuwe bacterieen en virussen waar ze aan moet wennen. Ook hebben de honden natuurlijk hun vaccinaties gekregen om de grens over te moeten, zijn misschien ontvlooid en ontwormd. Dan nog de stress van de reis. Alles bij elkaar is dat een aanslag op het immuunsysteem, en is de hond dus ook qua lichamelijke gezondheid in een gevoelige periode. Ook daarom is rustig aandoen belangrijk. En uiteraard een goede voeding.

Ook iets om rekening mee te houden is dat een hond zich plaats- en situatie gebonden gedraagt. Wat de fostermensen zeggen is hun ervaring en indrukken met en over de hond. Maar bij jou moet de hond alles weer opnieuw opbouwen, en kan zich dus anders gedragen dan daar. Al naar gelang hoe ze zich voelt.

Ik vind zelf dat je veel leert van herplaatsers, niet alleen over de hond zelf, maar honden in het algemeen, vooral dat elk hond een individu is.

Mijn oudste hond is op 7 maanden gered en naar Nederland gehaald. In die korte periode heeft hij dusdanig zoveel trauma's opgelopen dat hij toch wel een rugzakje had en veel angsten had. Dit heeft wel een aantal jaren geduurd om dit enigzins te verhelpen.

Natuurlijk is niet elke hond zo, maar het is wel iets om mee rekening te houden. Je weet gewoon niet wat je aanschaft en het karakter kan afwijken van wat het gastgezin heeft ervaren (dit zie je vaak ook bij (oude) herplaatsers bijvoorbeeld). Dit is iets wat ook mij is overkomen. 

Het is belangrijk om dan ook puur naar de hond te kijken en erachter te komen wat zijn sterke en zwakke kanten zijn. En houd je mind open voor eventuele veranderingen in het gedrag. Het duurt een aantal weken voor de hond zijn echte karakter laat zien.

Die weken noem ik maanden, al is het wel afhankelijk hoe het met de hond gesteld is.

Hier na meer dan 1 1/2 jaar maakt mijn hond nog steeds ositieve stappen.

En mijn vorige hond heeft zijn hele leven stappen gemaakt, een paar weken vind ik wel erg kort.

Zolang je geen verwachtingen hebt van de hond, valt het ook niet tegen, de kans bestaat dat de hond helemaal opnieuw moet beginnen en in zijn nieuwe huis ander gedrag kan vertonen dan bij het opvanggezin.

Wees daar van bewust, maar weet ook dat het alleen maar beter word.

Heb je dat geduld niet, dan gewoon niet aan beginnen..

" Leuk dat jullie interesse in een hond hebben die een goed plekje zoekt.
Mijn tip is, als je voor een hond gaat, ga er dan voor de volle honder procent voor. Ik heb zelf niets met het woord klik. Het maakt in mijn ogen niets uit of je een klik voelt of niet, met sommige honden bouw je nu eenmaal sneller een band op dan met de ander. Als je elkaar eenmaal door en door kent komt dat vanzelf wel goed.
 
Mijn 1e herplaatser zat vier jaar in een pools asiel. Dus wennen voor haar. Ik had in mijn naiviteit gedacht lange wandelingen met haar te maken, maar daar was ze zeker in het begin niet van gediend. En ook later ging ze niet heel graag ver van huis, al hebben we gelukkig heel wat mooie wandelingen kunnen maken.
Zij was ook een hond die gromde bij haar etensbak (of liever gezegd, ze grauwde als een wolf). Ze was nog niet aaibaar ook. 
Belangrijk was dus het vertrouwen winnen. En dat is een proces, maar ging best snel, op een keer kwam ze met een botje bij me zitten kluiven. Zij was een hond die heel goed kon communiceren, van grommen en zelfs een keer bijten (was volledig mijn eigen schuld) veranderde de communicatie zo dat soms zelf een heen en weer gaan van haar ogen aangaf wat ze wilde. Heel bijzonder.
 
Mijn hond Jenna nu, de tweede herplaatser,  komt ook uit een pools asiel. Ze had daar 1 jaar gezeten. Zij is een hond die heel zachtaardig is, en daardoor makkelijk leek. Maar zij kromp steeds in elkaar, tijdens het wandelen, als je haar riem om wilde doen. Ze communiceerde nauwelijks in het begin en dat is lastig. Gelukkig inmiddels wel.
 
Wij kregen wat tips mee van de stichting, zoals, de eerste tijd rustig laten wennen aan het nieuwe huis, de nieuwe mensen, de nieuwe omgeving. Niet naar de hond toegaan maar haar naar jou laten komen, je stem en houding rustig naar de hond toe. Nog niet druk gaan socialiseren of trainen. Rondjes buiten nog kort en saai houden. Hond de eerste weken aan de lijn houden is ook een goede tip.
 
Jenna blafte ook veel naar van alles, ik heb dat altijd benoemd en haar gerustgestld, en toen ze eenmaal wist wat hier normaal is en wat niet, hielt dit ook op.
 
Verlatingsangst hadden geen van beiden, maar het alleen laten is welheel langzaam opgebouwd. Lang alleen laten doen we zowiezo niet. In het begin hebben ze wel allebei achter ons aangehobbeld in huis, dat heb ik gewoon toegelaten en is ook na een tijd vanzelf opgehouden.
 
 
Inderdaad laten testen op middellandse zeeziektes, dat is wel belangrijk.
 
Waar ook bijna niemand aan denkt, is dat de hond in een nieuwe omgeving komt, met nieuwe bacterieen en virussen waar ze aan moet wennen. Ook hebben de honden natuurlijk hun vaccinaties gekregen om de grens over te moeten, zijn misschien ontvlooid en ontwormd. Dan nog de stress van de reis. Alles bij elkaar is dat een aanslag op het immuunsysteem, en is de hond dus ook qua lichamelijke gezondheid in een gevoelige periode. Ook daarom is rustig aandoen belangrijk. En uiteraard een goede voeding.
 
Ook iets om rekening mee te houden is dat een hond zich plaats- en situatie gebonden gedraagt. Wat de fostermensen zeggen is hun ervaring en indrukken met en over de hond. Maar bij jou moet de hond alles weer opnieuw opbouwen, en kan zich dus anders gedragen dan daar. Al naar gelang hoe ze zich voelt.
 
Ik vind zelf dat je veel leert van herplaatsers, niet alleen over de hond zelf, maar honden in het algemeen, vooral dat elk hond een individu is.
  "

Dobry

Klik is misschien ook niet het goeie woord. ik vind wel dat je een soort van connectie met de hond moet hebben (al is dat maar heel klein) het gevoel dat het jou hond is. Als ik vergelijk met onze vorige hond, daar hadden we meteen iets mee, daar zijn we ook meteen voor de volle 100% voor gegaan. Ik hoop dat je snapt wat ik ermee bedoel. Je kiest tenslotte een hond van een foto en een tekst (net als in een gewoon asiel) omdat het je aanspreekt. Voor mij is het een veilig idee, omdat het vorige keer niet de hond voor ons was (lang verhaal) dat we haar eerst als opvanghond krijgen, we krijgen 4 tot 6 weken om te beslissen of we haar gaan adopteren of niet. Dat betekent niet dat we er niet voor de volle 100% voor gaan natuurlijk! Ze wordt  ver voor vertrek inderdaad getest voor de ziektes die in die landen voor komen, naar verzekeringen heb ik ook zeker al gekeken en al wat op het oog. 

Het besef dat zij zich anders kan gedragen dan bij haar gast gezin ben ik me zeker van bewust en dat het een tijd duurt voor het echte karakter naar boven komt is volkomen logisch. ze moeten immers erg wennen aangezien veel dingen hier anders zijn. De tips die jullie geven over kleine rondjes en in de buurt enzo had ik van de stichting inderdaad ook gekregen. Ik was zeker niet van plan om meteen naar een hondenschool te gaan, maar ik was benieuwd wanneer dat een goede tijd zou zijn. Ook al ligt het aan de hond zelf natuurlijk. Alles wat ik lees vind ik erg waardevol dus bedankt! 

Sinds een paar weken heb ik mijn 2e Spaanse hond, en we hebben een aantal opvangers gehad. 

Mijn eerste heb ik uitgekozen tijdens mijn stage bij haar in het Spaanse asiel. 

Ze heeft het eigenlijk van begin af aan goed gedaan. Ze was wel best terughoudend voor mensen, maar dat vind ik zelf niet erg. Dit is veel minder geworden, maar ze zal (gelukkig) nooit zo'n blije enthousiaste hond worden naar vreemden. 

Ze heeft wel gesloopt in het begin. Ik heb 1x gedaan alsof ik weg ging en stiekem gekeken om haar te corrigeren. 1x was genoeg en ze heeft nooit meer gesloopt. 

Ze heeft geen verlatingsangst gehad. Ze kan super goed alleen thuis zijn, ze vindt dat gelukkig helemaal niet erg. 

Los lopen hebben we ook goed op moeten trainen, want ze heeft flinke jacht instinct  

Zij is de enige hond van alle buitenlanders die we hebben opgevangen en geadopteerd(8 honden in totaal) die heeft gesloopt en het los lopen een ding is geweest. Ook hebben we er geen gehad met verlatingsangst. 

We hebben 1 opvangen gehad die wel angsten had, vooral in huis. Hij was ook heel terughoudend naar veel mensen. Maar nu doet hij het super goed. 

Jara heb ik sinds een paar weken. Haar enige werkpuntjes zijn dat ze moet leren netjes aan de riem te lopen, niet opspringen en wat rust in huis te hebben. Dat laatste komt vanzelf en gaat al steeds beter. De andere puntjes zijn gewoon normale dingen bij een nieuwe hond denk ik, niet speciaal voor buitenlanders  

Ze doet het super, kan los lopen, alleen thuis blijven, vindt iedereen leuk, sociaal, etc. 

ja iets van connectie heb je natuurlijk altijd wel, uit alle honden die er op sites staan heb je deze ene uitgekozen van een plaatje en beschrijving, die je aansprak. 

Naar een hondenschool gaan, mits de juiste natuurlijk, kan zeker een toegevoegde waarde hebben. Lola had er totaal niet geschikt voor geweest, maar Jenna misschien wel, wij vonden het alleen niet nodig en vooral te ver weg.

Wb ware karakter tonen, dat is ook een proces wat niet stilstaat en in ontwikkeling blijft heb ik de ervaring. 

Super dat je je goed laat informeren trouwens. Heel veel succes en geluk!

Fijn, zo zie je ook dat alle honden verschillend reageren, mijn hond was heeel bang en hangt heel erg aan mij, mijn man kan gewoon weg, maar ik niet, ik geef het nog niet op maar langer dan 5 minuten weg zijn gaat echt niet.

Zo heb je honden die wel alleen kunnen zijn, en zo niet, maar ja dat is met honden die je als pup hebt ook, ik hoor het regelmatig.

De klik, ja ik vind dat lastig, ik kies mijn buitenlanders op smaak, kortharig en ik hou van roodbruine vacht, vind ik mooi, natuurlijk kijk ik ook naar karakter, alleen het klopte helemaal niet, niet dat het asiel gelogen had, hij vetrouwde zowel een man en vrouw, dan blijkt dat hij mannen eng vind, maar zij hebben dat niet zo ervaren, het was ook een heel andere situatie, en vooral buiten.

Buiten vind mijn hond iedereen wel leuk, maar binnen is heel anders.

Het is goed dat je er bewust van bent dat een "klik"niet vanzelf gaat, ik geloof niet in een klik, ik denk na tijd je altijd een klik hebt met een dier als je elkaar beter leert kennen.

Zo was mijn vorige hond niet speels, nooit wild van blijdschap, je kon er alle mee doen, dierenarts was geen probleem.

Nu heb ik weer een Spanjaard, die wel speels is, heel blij kan doen, maar de dierenarts bijna opvreet, hij moet een snoet om anders gaat het fout.

Maar ondanks dat mijn 2 Spanjaarden (1 is overleden) totaal anders zijn, hou/hield ik van beide, alleen op een andere manier. Ik vind heel veel dingen leuk die mijn vorige hond niet deed, en dingen minder leuk die mijn vorige hond niet deed.

Elke hond heeft een ander karakter, andere ervaringen met mensen, maar uiteindelijk word je beste vrienden..

Dus ik wens je heel veel plezier, en ho ons op de hoogte, spam ons maar met foto's..

Ik heb zelf ervaring met honden uit Spanje en Griekenland. In de hondenspeeltuin ontmoet ik ook veel buitenlandse honden. Mijn ervaring is dat geen hond gelijk is, er zijn er met een grote rugzak, maar ook met kleine of helemaal geen.

Over t algemeen kun je wel stellen, hoe jonger de hond is, hoe groter de kans op herstel van trauma's, omdat je gewoon meer tijd hebt.

Zindelijkheid is vaak een dingetje waar je aan moet werken. Verwacht niet te veel, vraag niet te veel, dan kom je een heel eind.

Onderzoekt de stichting ze niet op ziektes voor vertrek?

" Ik heb zelf ervaring met honden uit Spanje en Griekenland. In de hondenspeeltuin ontmoet ik ook veel buitenlandse honden. Mijn ervaring is dat geen hond gelijk is, er zijn er met een grote rugzak, maar ook met kleine of helemaal geen.
 
Over t algemeen kun je wel stellen, hoe jonger de hond is, hoe groter de kans op herstel van trauma's, omdat je gewoon meer tijd hebt.
 
Zindelijkheid is vaak een dingetje waar je aan moet werken. Verwacht niet te veel, vraag niet te veel, dan kom je een heel eind.
 
Onderzoekt de stichting ze niet op ziektes voor vertrek? "

Kees

Mijn ervaring is eigenlijk juist dat ze vaak wel zindelijk zijn, tenminste bij die 8 die wij hebben opgevangen.

Alleen puck was niet zindelijk. Wel met poepen, maar niet met plassen. 

Maar doordat ze een maand of 10 a 11 was had ze welk betere controle over haar blaas dan een kleine pup. Dus toen het kwartje viel was ze ook bijna meteen zindelijk. 

Verder is het inderdaad heel wisselend. Iedere buitenlandse hond is anders. In het asiel zat bijvoorbeeld een bejaarde hond die was overgoten met zuur, maar was verder helemaal niet bang en heel makkelijk. Maar er zaten ook pups die bang waren, soms omdat ze een trauma hadden maar soms ook omdat ze nog niks hadden gezien, gebrek aan socialisatie.

Maar het overgrote deel was in het asiel gewoon vrolijk en sociaal. Hoe dat in NL is gegaan weet ik bij veel honden niet. Zelf heb ik dus eigenlijk alles positieve ervaringen gelukkig. 

Maar heb ze dan wel bij een goede stichting opgevangen (en 2 geadopteerd) dat maakt veel verschil, want er zijn er natuurlijk wel die echt bang zijn. 

Heb je wat NL herplaatshonden betreft al gekeken bij www.hhin.nl ?

Als je overweegt een buitenlandse hond te "adopteren" volg dan de check list van de Koninklijke Hondenbescherming en zorg dat de organisatie aan alle eisen voldoet.

Sommige organisaties noemen zich of worden ook stichting genoemd, terwijl zij geen stichting zijn.

Enkele punten uit de richtlijnen van de Hondenbescherming:

- De organisatie publiceert elk jaar een jaarverslag incl. financiën
- Makkelijk te vinden waaraan geld exact wordt besteed
- Lange termijnprojecten met goede onderbouwing
- Overleg met lokale overheden en bevolking
- Bijvoorbeeld projecten op het gebied van educatie/voorlichting of geboortebeperking bij de hondenpopulatie
- Voorkomen overdracht ziekten naar andere honden/regio’s - Persoonlijke kennismaking en verplichte denktermijn
- Nazorg en mogelijkheid inschakelen hondengedragsdeskundige die ruime ervaring heeft met adopties van buitenlandse honden
- Mogelijkheid tot goede opvang hond als adoptie niet slaagt

Bron:https://hondenbescherming.nl//media/cms_page_media/13/Buitenlandse%20honden%20checklist.pdf

Print de richtlijnen uit en houdt deze ook bij de hand als je contact met een organisatie hebt. Neem geen genoegen met halve of vage antwoorden op je vragen. Vinden ze je te lastig met de vragen, dan weet je zeker, dat een organisatie niet transparant werkt en zou ik afhaken.

Er zijn honderden stichtingen/organisaties, die honden uit het buitenland laten "adopteren". Adopteren is niet het juiste woord, omdat voor de wet een hond een "ding" is.

Op de volgende website vind je nog meer info: http://buzhonden.weebly.com/

deze website vermeldt ook:

citaat
Er zijn stichtingen die zeer zorgvuldig en kleinschalig bezig zijn, andere stichtingen brengen op zo’n grote schaal honden naar Nederland dat er kan worden gesproken van verkapte hondenhandel. einde citaat

Voor dat je een buitenlandse hond/pup m.n. uit Zuid of Oost Europa "adopteert", is het raadzaam om de risico's wat specifieke ziektes bij honden in dit gebied betreft te bestuderen.
https://www.mcvoordieren.nl/honden-uit-het-buitenland

Zie ook het artikel dat Gedragstherapeut/hondentrainer Monique Bladder op haar site heeft staan: http://www.moniquebladder.nl/over-buitenlandse-honden/

http://www.moniquebladder.nl/over-buitenlandse-honden/#more-7323

De stichtingen/organisaties, die honden laten "adopteren" in Nederland moeten voldoen aan de volgende overheidsregels
http://www.rvo.nl/onderwerpen/agrarisch-ondernemen/dieren/huisdieren-houden-en-fokken/honden-registreren-en-identificeren/honden-uit-het-buitenland

Extra info is altijd goed Loesje. Heb je zelf ook persoonlijke ervaring met het 'adopteren' van een hond uit een ander land? 

" Extra info is altijd goed Loesje. Heb je zelf ook persoonlijke ervaring met het 'adopteren' van een hond uit een ander land?  "

Kees

Zelf geen ervaring, maar meerdere vrienden, die flink pech hadden met het adopteren van een buitenlandse hond; honden die ziek werden overgevlogen, terwijl in het paspoort de buitenlandse dierenarts een gezondheidsverklaring had afgegeven; zelfs honden die moesten worden ingeslapen o.a. vanwege hondenziekte (terwijl de hond daar volgens paspoort tegen ingeënt was), honden, die aanzienlijk ouder waren dan het paspoort vermeldde, honden die ernstig ziek bleken door Leishmania. De laatste brengen nog steeds hoge dierenarts- en medicatiekosten met zich mee. Ook dramatisch bange honden meegemaakt, terwijl de organisatie daar niets over vermeldde. Extreem bange honden, die bij adoptanten worden geplaatst, die totaal geen ervaring met honden hadden. Tijdens huisbezoek geen woord over het feit dat de hond een flinke rugzak had. Bleek dus een totale mismatch. Gedragstherapeute Monique Bladder waarschuwt daar terecht voor.

Ja er zijn veel minder goede stichtingen helaas. Heel belangrijk om daar goed naar te kijken.

Aan de andere kant, ook bij een goed gefokte Nederlandse hond kun je gewoon een keer pech hebben. T blijft levend materiaal, ondanks dat t in Nederland nog steeds als een product beschouwd wordt.

Ja ze onderzoeken wel op ziektes voor vertrek gelukkig! Maar eerst moet ik nog een huisbezoek krijgen en daarna gaan ze dat natuurlijk pas regelen mocht ik haar dan mogen adopteren(waar ik geen problemen verwacht hoor) 

@loesje, ik heb op alle mogelijke sites al gekeken hier in Nederland, er is niks wat ons aanspreekt zoals ik al aangaf. Ik heb al heel veel research gedaan, dit is geen opvlieging van oh ik haal even een hond uit het buitenland zonder goed na te denken etc. Ik vind het spannend dat wel, maar dat zou ik ook vinden als ik een hond uit Nederland zou krijgen. Het is toch moeilijk nadat je je hond hebt verloren. De stichting die ik uitgekozen heeft alle punten die jij me aandraagt. 

Verder is het mij wel duidelijk dat je nooit helemaal kan weten hoe een hond is en dat is oke. dat is met elke hond zo waar je hem dan ook vandaan haalt. Het is gewoon afwachten en kijken hoe je de hond zo goed mogelijk kan begeleiden. Tenslotte halen we een hond in huis vanuit liefde voor het dier toch. 

Honden worden wel onderzocht op o.a Leishmania en hartworm e.d. maar mijn dierenarts gaf aan dat ik dit het beste over een paar weken zelf kan laten controleren.

Na besmetting kan het weken duren voor de ziekte zich uit.

Ook kunnen sommige ziektes negatief getest worden en dan later, soms na heel veel jaren toch de kop op steken.

Ik heb sinds 4 dagen een hondje uit Griekenland in huis, Billie.

Wat leuk dat jullie een buitenlandse hond adopteren? We willen natuurlijk wel heel graag een foto zien! :) 

Hier ook 2 buitenlandse honden, eentje uit Bosnië en een Griek. Beide met een flinke achtergrond. Ze gaan beide anders om met hun problemen. Tika heeft veel meer moeite met het aanpassen aan het leven hier. 

Doe vooral je huiswerk naar de middellandse zeeziektes goed en verwacht niet teveel van jullie nieuwe huisgenoot. 

Op zich gaat het goed maar Billie had de eerste avond/nacht last van diaree en braken.

Daar heeft ze nu medicijnen voor maar ze poept nog niet helemaal goed.

Ik doe heel rustig aan met haar, steeds hetzelfde kleine rondje lopen en zoveel mogelijk prikkels vermijden.

Hel lijkt vandaag wel of ze buiten meer alert is maar dat kan ook aan de regen en wind liggen, daar houdt ze niet van.

Ik vind het best wel heftig zo`n hondje in huis (het wennen aan elkaar) maar dat komt vast goed.

Vraag gerust als je nog  iets wilt weten Marie.

Ivar is nu drie weken bij mij. Hij komt van Rusland en wordt in januari 4 jaar, hadden hem ook maar enkel op foto en video gezien.

nog geen minuut spijt gehad! Hij wandelde eigenlijk meteen mee aan de leiband, wist thuis perfect zijn plaatsje te vinden.

we Hebben hem een dikke week laten bekomen van zijn reis en zijn dan meteen naar de les gegaan. Dit is wel zo goed als privé les, met maar 1 andere hond erbij.

ik kende de hondenschool reeds goed dus wist wat ik kon verwachten en of het een klik ging zijn. Hij doet het hier enorm goed. 
hele dankbare hond!

Welke ziektes worden getest? 

Lees je wel goed in over de Middellandse Zeeziektes. Persoonlijk zou ik een paar maanden na aankomst de hond nog een keer laten testen op Leishmania, Ehrlichia en Babesia. Want er is een reële mogelijkheid dat ziektes die niet gevonden werden in het bloed toen de hond nog in Griekenland was, na een periode van stress alsnog de kop opsteken.

Stress verlaagt de weerstand en juist die weerstand is belangrijk om de ziektes onder controle te houden. Een lange reis en een compleet nieuwe omgeving is hoe dan ook een stressig gebeuren en dus altijd een aanslag op de weerstand. Er wordt aangeraden om de hond een half jaar en een jaar na aankomst te testen op die ziektes. En daarna elk jaar, of totdat er symptomen zichtbaar zijn. Zou het een hond zijn met een medisch verleden, dan zou ik zelfs rond de 2-3 maanden al een test laten doen. 

Het klinkt overdreven, want lang niet alle honden hebben deze ziektes onder de leden. En er zijn ook genoeg honden die er nooit last van krijgen. Maar helaas zijn er ook honden die het wel degelijk blijken te hebben en bij te laat ingrijpen eraan overlijden. Dus better safe than sorry :).