Nelly, ons Roemeens wondertje

Nelly, Nelly is 2 jaar en sinds dinsdag 19/11 officieel een deel van ons gezin. Nelly (toen nog Sally) is een Roemeense rescue gered uit een dodingstation door Refugiul Corison, een rescue opgericht door 2 belgen. Ik heb geen idee waarom maar ik dacht misschien helpt het wel om mijn verhaal hier te delen... voor mensen die eventueel ook een hondje willen adopteren uit het binnen/buitenland  

Wat wij al wisten van Nelly? Eigenlijk niets, buiten en prentje en wat tekst waar ze eender wat kunnen neerschrijven. Ze zou lief zijn, houden van aandacht, om kunnen gaan met kindjes en al kunnen wandelen aan de riem, dat was het zo een beetje. Ik wou mij echter niet laten afschrikken, elk rescue hondje komt met zijn/haar zak(je) bagage.

 Nelly in Roemenië

Dag 1: 

19/11, de dag dat mijn (onze) werkdag precies 24 uur duurde ipv 8 

Ons Nelly onderweg een rit van 20 uur, helemaal uit Roemenië naar België met een speciaal busje. Rond de namiddag kwam ze aan in Halle bij één van de vrijwilligers die de transport hondjes opvangt tot de adoptanten hem/haar kunnen ophalen. Wij konden haar pas ophalen in de avond maar ze zat daar goed en kreeg zo toch al even de tijd om op adem te komen. 

20:30 EINDELIJK aangekomen in Halle voor onze eerste ontmoeting met onze nieuwe beste vriendin. Ze was bang, het was daar dan ook heel druk want de 4 andere adoptie hondjes zaten daar ook nog. Ik mij zo klein mogelijk maken en haar de tijd geven om zelf tot bij mij te komen, dat ging moeizaam. Je zag dat ze het zooooo graag wou maar net zo veel bang had. Na een paar minuutjes was ze toch al eens komen snuffelen maar haar aaien was nog geen optie. Nadat mevrouw haar had aangelijnd (dit stond Nelly ons nog niet toe) heb ik haar van de trappen gedragen en in haar bench gezet. De rit naar huis ging vlot gewoon gaan liggen en lekker gaan slapen, dat zal wel na zo een vermoeiende en stressvolle dag. 

De eerste nacht een ramp, naar boven mochten we niet want dan begon ze te blaffen en te janken in haar bench (maar dus echt zonder ophouden) en daar zouden de buren om 00:00 uur niet zou blij me zijn . Wij dan maar in de zetel geslapen en haar tijdens de nacht met de vinger gewezen indien ze weer het kot bij elkaar begon te blaffen. 

Dag 2: 

Ik was niet thuis, mijn vriendin is de gene die wel verlof kreeg :(. Tijdens de nacht merkte we dat Nelly veel jeuk had, precies heel veel last had van snot en daarnaast vonden we ook wormen in haar stoelgang. Die zelfde dag met haar naar die dierenarts gegaan, want we merkte dat ze soms echt heel erg lastig kon worden van de jeuk. 

Verdict: wormen, vlooien, ontsteking aan haar vulva en kennelhoest.

Veeeeel pillejtes en een kapje rond haar hoofd, vindt ze alles behalve leuk maar het moet zo. De tweede nacht hebben we besloten de bench in onze kamer te zetten en elke dag de afstand tussen ons en de bench een beetje te vergroten, hopelijk kan ze dan binnenkort ook slapen zonder het bij zijn van haar nieuwe baasjes.

Dag 3: 

GOED GESLAPEN, GEEN GEBLAF OF GEJANK, ze voelt zich duidelijk al wat beter. We mogen haar nu ook eindelijk aaien zonder dat ze eerst even weg duikt, heerlijk. Vandaag wordt spannend, ze moet namelijk 4 uurtjes alleen blijven omdat hele dagen vakantie niet meer konden. Ik heb echter een kong gevuld en in de vriezer gestoken, die ze krijgt eens ik de deur uit wandel. 

Bij thuiskomst is de kong op, geen geblaf bij het binnen komen enkel een kwispelende staart en een lief kopje. *Ze zit momenteel steeds in haar bench indien wij er niet zijn. 

Vandaag ook de eerste wandeling, tuigje gaan kopen want een halsband maakt haar nerveus, een tuigje wil ze vlotter aandoen en bij een halsband begon ze vaak de schudden met haar hoofd. Wandeling was ok. Wij wonen aan de vaart en hier rijden HEEL VEEL fietsers, brommers, joggers,... ze durft hier soms wel eens van te verschieten, ze bijt soms in haar lijn, weet niet zo goed waar ze nu net moet wandelen: links rechts midden rechts stop zitten rechts links, is soms wel een grappig zicht  maar dat zijn werkpuntjes, nu ben ik al blij dat ze zich redelijk ok voelt buiten. 

Ohja, Nelly stink maar echt stinken hé. Haar vacht zit nog vol slijk, stoelgang van andere hondjes, modder,... dus eens tijd voor een wasbeurt dan heeft ze hopelijk ineens minder last van jeuk. Ging wel oké, ze had voornamelijk bang van het geluid van de kraan en niet zo zeer van het water. Ze vond het best fijn als we haar aan het inzepen waren, maar ze wist toch nog niet zo goed wat ze er van moest denken.

Dag 4:

Dat is vandaag :D Weer flink geslapen, soms worden we eens wakker omdat ze met haar kap overal tegenslaat  ze heeft duidelijk al minder last van de jeuk en voelt zich al beter bij ons. Soms wil ze spelen maar ze weet niet hoe, je ziet dat ze enkel weet hoe ze moet spelen met andere hondjes en niet met mensen of speelgoed. Ze heeft ook de gewoonte om al de grijze dingen in haar bench te leggen?  Onze toch hond heeft ze in haar bench gestoken, haar grijze olifant en de grijze handdoek waarmee we haar aan het afdrogen waren moest ook mee.

Conclusie van de 4 dagen met ons klein wit monstertje: 

Nelly is een schat, heeft haar eigen problemen maar niets weer niet aan gewerkt kan worden. Een hond adopteren die je nog nooit persoonlijk hebt gezien is steeds een risico maar oh wat is het mooi om hun te zien openbloeien. Eerst mochten we haar niet eens aanraken, vandaag komt ze spontaan naar je toe zodat je eens kan krabben onder haar oortjes 

Ik denk dat je gewoon de stapt moet durven zetten maar je wel moet weten dat je wat werk gaat hebben. Deze hondjes zijn niet zinnelijk, weten meestal niet wat auto's, fietsen, brommers, deuren, glas,... zijn, zij komen in een nieuwe wereld en hebben ons nodig om hun te leren hoe ze zich moeten gedragen. Zie het een beetje als een grote puppy dat al heel wat minder leuke ervaring heeft gehad 

Andere vragen over hoe de adoptie is verlopen bij Refuguil CoriSon? Stel je ze maar ^^ opzoek naar een hondje? Bekijk zeker hun facebook want er zijn nog heel veel lieverds opzoek naar een nestje!! 

Pootje van Nelly

Update: 

Nelly is nu 2 maand bij ons, en ik kan mij geen leven zonder haar meer voorstellen! 

Een hondentherapeut is bij ons langs geweest voor haar verlatingsangst. Haar tips? Zich zelf leren bezig houden met puzzels etc, eerst met ons erbij, dan wij een beetje verder,... enz enz. 

Wij hebben dat gedaan, traag maar zeker. Beginnende bij minuten of zelfs seconden. Nu blijft Nelly alleen "zonder probleem" lees: Ze blaft al veel minder, plast wel nog soms in huis.  Wij gebruiken ook een thundershirt. Een shirt dat druk uitoefent op de borst van de hond waardoor de hond zich ontspannen zou voelen, bij ons helpt dat. In het begin droeg ze dat enkel bij ons zodat ze hier aan kon wennen. Nu draagt ze het wanneer ze alleen is. Of het nu de thundershirt, de training of weet ik veel wat is dat ons vooruit heeft geholpen weet ik niet, ik weet enkel dat wij ontzettend gelukkig zijn met hoe de dingen aan het evalueren zijn met onze witte pluis bal. 

Ondertussen ga ik met Nelly naar de hondenschool, wat ze fantastisch vindt! Daar kan ze werken en haar energie kwijt geraken. Daarnaast merken wij ook dat ze hierdoor meer vertrouwen krijgt en enorm hard groeit. Nelly is een knuffelhond, aanhankelijk, leergierig en loyaal. 

Enjoy the pics! (ps: neen Nelly loopt niet los, ik ben gewoon een photoshop fan ;)

Gefeliciteerd met jullie hond. Ze ziet er leuk uit!

Een tip, doe rustig aan. Blijf kijken naar de hond, wat de hond nodig heeft en volg het tempo van de hond en niet je eigen tempo. 

Gefeliciteerd met Nellie. Wat een schatje, en knap dat ze het al zo goed doet.

Goed dat jullie haar bij je namen in de slaapkamer, en haar zo het gevoel van veiligheid kunnen geven. Blijf vooral de tijd nemen om haar te laten wennen. 

Wel sneu dat ze ziek aankwam, is er wel een dierenarts bij geweest voor haar vertrek? Ik neem aan dat ze een gezondheidsverklaring meegekregen heeft.

Wat een leuk hondje! 

Leuk ook dat je hebt gekozen voor een rescue.

Sinds een paar weken heb ik mijn 2e rescue hondje uit Spanje. 

Hartstikke goed dat jullie voor een tweedehandsje gingen en wat een mooierd is ze.

Vind het wel appart dat er met haar op gezondheidsvlak zoveel dingen mankeerden die in de quarantaine periode daar eigenlijk geadresseerd hadden moeten worden (ontvlooien/kennelhoest).

Gelukkig doet ze het nu goed.

Veel plezier met haar.

Ja ik duim dat ze snel van alle ellende af is. Je zou haar ook kunnen laten titeren eerst om te kijken of het wel nodig is. Vaccineren is toch weer een aanslag op het immuunsysteem wat nu in een nieuwe omgeving met voor haar onbekende bacterieen en virussen, de ziektes en toch ook de stress van het dodingsstation, de reis, en herplaatsing, alles bij elkaar, toch al keihard moet werken/aanpassen.

Is er iets bekend over haar achtergrond in Roemenie?

" Ja ik duim dat ze snel van alle ellende af is. Je zou haar ook kunnen laten titeren eerst om te kijken of het wel nodig is. Vaccineren is toch weer een aanslag op het immuunsysteem wat nu in een nieuwe omgeving met voor haar onbekende bacterieen en virussen, de ziektes en toch ook de stress van het dodingsstation, de reis, en herplaatsing, alles bij elkaar, toch al keihard moet werken/aanpassen.
 
Is er iets bekend over haar achtergrond in Roemenie?
  "

Dobry

Ja inderdaad dat dachten wij ook maar we zullen eens afwachten en zien wa de dierenarts woensdag te zeggen heeft bij haar volgende controle. De jeuk gaat in ieder geval al veel beter door haar eens goed te wassen, het meeste last heeft ze nu met die kraag. Ze loopt overal tegen of geraakt gefrustreerd omdat ze niet kan lekken. 

Neen we weten eigenlijk niets van haar achtergrond in Roemenië, enkel dat ze daar gered is uit een dodingstation en dan naar een shelter is gebracht door haar redders. 

Oooh super! Misschien dat wij Nelly in de toekomst ook een vriendje geven maar momenteel al onze handen vol aan haar 

Goed dat ze nu een veilig plekje heeft

fijn dat de jeuk al minder wordt.

Onze 1e herplaatser Lola rook ook zo ontzettend doordringend haha, haar hebben we toen afgenomen met een washandje gedrenkt in azijn. Dat hielp ook goed.

Wat leuk, een rescuehondje! Gefeliciteerd met jullie nieuwe aanwinst :). Hopelijk is ze snel gewend. 

Ik vind wel heel lullig dat jullie hondje zoveel dingen mankeert. Normaal als je via een stichting of tussenpersoon e.d. een hondje adopteert, dan zou je mogen kunnen verwachten dat het beestje minstens ontvlooid, ontwormd, gewassen en gesteriliseerd is. 

Bovendien zou de stichting je uitgebreid voorlichten over veiligheid e.d. Als ik lees dat zo'n bang hondje gewoon aangelijnd werd, dan rinkelen mijn alarmbellen al. Want bij een goede stichting, mag je helemaal niet de hond aangelijnd meenemen. De hond wordt dan bij aankomst al in de bench van de adoptanten gezet (nog in het transportbusje met de deur dicht!), zodat ze er pas thuis uitgehaald hoeven worden. 

Een ander ding is dat je als adoptanten een goed tuigje krijgt, of in elk geval een goede voorlichting krijgt over wat voor tuigje te gebruiken. Ik zie op de foto dat jullie een Julius-K9 tuig hebben? Het is een prachtig tuig, maar zó ontzettend ongeschikt voor een bange hond... Want als ze nu ergens van schrikt en achteruit loopt, trekt ze binnen een paar seconden het tuig over de kop en is ze weg. Als ze van schrik vóóruit loopt, trekt ze zó de poten over de borstband heen en is ze ook weg.

Het probleem met zo'n hondje is dat ze vaak al een bange inslag hebben door hun verleden. Vervolgens een lange rit. En dan ook nog een nieuwe omgeving, nieuwe mensen etc. Ze schrikken echt heel gemakkelijk en vallen terug in de overlevingsstand. Als ze dan ontsnappen... Ik weet van een bang roemeentje dat dagenlang rondjes heeft gelopen om een huizenblok. Die was gevlucht omdat de flexi riem op de grond gevallen was. De hond schrok, rende weg en de riem bleef achter hem aan stuiteren. Toen ze het hondje vonden, was hij van de wereld en alleen maar bezig met rondjes lopen.

Dus asjeblieft, doe rustig aan met dit beestje... Ze is nog maar net bij jullie, alles moet nog landen. Pas over een paar maand kun je echt weten hoe ze is. En dat rustig blijven in de bench kan nog wel honderd keer veranderen. Mijn opvangertje was ook rustig in de bench. De eerste nacht... De tweede nacht deed ze anders niet dan piepen, ik heb haar uiteindelijk in de bench naast mijn bed gezet. 

En wb. een tuigje: een goed tuig gaat rond de nek tussen de voorpoten door. En heeft een band rond de borst EN (heel belangrijk!) rond de buik. Want de buik is kleiner dan de borstkas, dus bij achteruit trekken gaat de buikband niet voorbij de borstkas en dus kan de hond niet uit het tuigje glippen. Bij vooruit trekken zit er een band tussen de voorpoten door, dus kan de hond zich óók niet uit het tuigje wurmen. Check deze site voor goede tuigjes: https://www.wikkies.nl/. Het is ook nog op maat te maken :). 

Sorry dat ik zo inhak op je verhaal, maar ik moest het even kwijt :). Ik vind het heel goed dat jullie een buitenlandertje een nieuwe kans gegeven hebben. Wat ik al zei, ik heb zelf ook een opvangertje. Ook een van nature angstig hondje, maar wel heel goed te begeleiden. Die eerste periode kun je echt nog niet zeggen hoe ze zich gaan ontwikkelen. Ik heb geluk gehad met dit hondje, maar dat komt vooral omdat mijn eigen hond Dobber haar heel erg het goede voorbeeld geeft. We zijn nu ruim twee maanden verder en ze doet het ontzettend goed. Geduld, geduld en geduld :).

" Wat leuk, een rescuehondje! Gefeliciteerd met jullie nieuwe aanwinst . Hopelijk is ze snel gewend. 
 
Ik vind wel heel lullig dat jullie hondje zoveel dingen mankeert. Normaal als je via een stichting of tussenpersoon e.d. een hondje adopteert, dan zou je mogen kunnen verwachten dat het beestje minstens ontvlooid, ontwormd, gewassen en gesteriliseerd is. 
 
Bovendien zou de stichting je uitgebreid voorlichten over veiligheid e.d. Als ik lees dat zo'n bang hondje gewoon aangelijnd werd, dan rinkelen mijn alarmbellen al. Want bij een goede stichting, mag je helemaal niet de hond aangelijnd meenemen. De hond wordt dan bij aankomst al in de bench van de adoptanten gezet (nog in het transportbusje met de deur dicht!), zodat ze er pas thuis uitgehaald hoeven worden. 
 
Een ander ding is dat je als adoptanten een goed tuigje krijgt, of in elk geval een goede voorlichting krijgt over wat voor tuigje te gebruiken. Ik zie op de foto dat jullie een Julius-K9 tuig hebben? Het is een prachtig tuig, maar zó ontzettend ongeschikt voor een bange hond... Want als ze nu ergens van schrikt en achteruit loopt, trekt ze binnen een paar seconden het tuig over de kop en is ze weg. Als ze van schrik vóóruit loopt, trekt ze zó de poten over de borstband heen en is ze ook weg.
 
Het probleem met zo'n hondje is dat ze vaak al een bange inslag hebben door hun verleden. Vervolgens een lange rit. En dan ook nog een nieuwe omgeving, nieuwe mensen etc. Ze schrikken echt heel gemakkelijk en vallen terug in de overlevingsstand. Als ze dan ontsnappen... Ik weet van een bang roemeentje dat dagenlang rondjes heeft gelopen om een huizenblok. Die was gevlucht omdat de flexi riem op de grond gevallen was. De hond schrok, rende weg en de riem bleef achter hem aan stuiteren. Toen ze het hondje vonden, was hij van de wereld en alleen maar bezig met rondjes lopen.
 
Dus asjeblieft, doe rustig aan met dit beestje... Ze is nog maar net bij jullie, alles moet nog landen. Pas over een paar maand kun je echt weten hoe ze is. En dat rustig blijven in de bench kan nog wel honderd keer veranderen. Mijn opvangertje was ook rustig in de bench. De eerste nacht... De tweede nacht deed ze anders niet dan piepen, ik heb haar uiteindelijk in de bench naast mijn bed gezet. 
 
En wb. een tuigje: een goed tuig gaat rond de nek tussen de voorpoten door. En heeft een band rond de borst EN (heel belangrijk!) rond de buik. Want de buik is kleiner dan de borstkas, dus bij achteruit trekken gaat de buikband niet voorbij de borstkas en dus kan de hond niet uit het tuigje glippen. Bij vooruit trekken zit er een band tussen de voorpoten door, dus kan de hond zich óók niet uit het tuigje wurmen. Check deze site voor goede tuigjes: https://www.wikkies.nl/. Het is ook nog op maat te maken . 
 
Sorry dat ik zo inhak op je verhaal, maar ik moest het even kwijt . Ik vind het heel goed dat jullie een buitenlandertje een nieuwe kans gegeven hebben. Wat ik al zei, ik heb zelf ook een opvangertje. Ook een van nature angstig hondje, maar wel heel goed te begeleiden. Die eerste periode kun je echt nog niet zeggen hoe ze zich gaan ontwikkelen. Ik heb geluk gehad met dit hondje, maar dat komt vooral omdat mijn eigen hond Dobber haar heel erg het goede voorbeeld geeft. We zijn nu ruim twee maanden verder en ze doet het ontzettend goed. Geduld, geduld en geduld . "

Dobber!

Haha, geen probleem hoor. Al de tips and tricks zijn meer dan welkom 

Wij vonden het ook heel raar dat ze daar gewoon rond liep tussen de andere adoptie hondjes, terwijl je duidelijk zag dat veel van hun helemaal niet op hun gemak waren. Persoonlijk hebben wij geen ervaring in het adopteren van een hondje uit het buitenland dus ik had ook geen idee wat ik kon verwachten. Ik had eigenlijk verwacht dat ze ergens rustig in een bench dat maar dat was dus niet het geval. 

Gesteriliseerd is ze maar de vaccinaties zijn niet in orde. Ze zou zogezegd ontwormt moeten zijn volgens haar boekje maar dat zal dan toch een slecht middel geweest zijn... Van dat tuigje wist ik niet. Ze zeiden ons daar dat "een gewoon tuigje" oké was, geen idee wat ik moet verstaan onder een gewoon tuigje, in de winkel zeide ze dat dit een goed tuigje was dus heb ik deze maar meegenomen. Misschien ook wel mijn fout, ik had misschien eerst wat moeten opzoeken maar we hadden het zo dringend nodig dat ik gewoon ben afgegaan om de raad van de mensen in de winkel. 

We doen alles zeer traag aan, we verwachten ook niet dat van de ene op de andere dag alles begrijpt of kan. Ze geeft ook altijd heel duidelijk aan wanneer het voor haar voldoende is geweest. 

Gefeliciteerd met Nelly en heel veel geluk samen. Wat is ze leuk.

Gefeliciteerd met nelly wat een lieverd  veel succes ermee 

Echt heel jammer dat een stichting zo te werk gaat. Ik moet eerlijk zeggen dat als ik op hun facebookpagina kijk, ik ook vooral hele zielige verhalen tegenkom die mensen vooral zo snel mogelijk over de streep moeten halen om een hondje te adopteren. Natuurlijk mag je de ernst van de situatie duidelijk maken, maar de teksten zo zielig mogelijk maken is m.i. niet verantwoord. Dan trek je juist de mensen aan die vanuit goedbedoeld medelijden een hondje halen, terwijl ze niet goed voorbereid zijn. Uit jouw ervaring blijkt dat ze (m.i.) geen goede voorlichting geven en ook de honden slecht voorbereid naar Nederland halen. Jammer genoeg zijn dit juist de stichtingen die ervoor zorgen dat de buitenlandse hondjes in een kwaad daglicht komen te staan :(... Niks ten nadele van jou hoor, jullie doen je best. Maar een goede stichting had jullie een veel betere voorbereiding en voorlichting gegeven. 

Het tuigje dat je nu hebt is inderdaad heel ongeschikt. Niet alleen voor jouw hondje, maar eigenlijk voor elke hond die angstig is of om een andere reden niet mag ontsnappen. Mijn eigen hond heeft ook een anti-ontsnappingstuig, omdat ze veel jachtinstinct heeft en niet altijd even sociaal is met vreemde honden. Met zo'n tuig weet je bijna zeker dat ze niet weg kunnen komen in de tijd die jij nodig hebt om snel in te grijpen. Ik zou met het tuig dat je nu hebt teruggaan naar de dierenwinkel en vragen of je het terug mag brengen. Je moet er toch niet aan denken dat je hondje ergens van schrikt en zich zo uit dat tuig trekt .

Neen inderdaad, Nelly heeft ook heel erg last van verlatingsangst... We kunnen nergens naar toe of ze begint al te janken en te blaffen. Zelfs te kamer verlaten of naar het toilet gaan is al een probleem en ze moet vanaf morgen toch wel echt alleen zijn 

Wij hebben ondertussen een nieuw tuigje gehaald dus dat is in orde ^^

Ja dat hebben ze terug genomen :D 

We gaan zo snel mogelijk contact opnemen met een gedragstherapeut. We hebben zelf geen idee hoe we hier met moeten omgaan, ze zeggen dat je haar moet laten wennen aan alleen zijn en terug komen maar ze begint al te blaffen en te janken na 2 seconden. We hebben niet eens tijd om haar te belonen op stille momenten  We kunnen haar wel afleiden met een kong en dan is ze wel stil tot ze doorheeft dat je er niet meer bent. 

Wat fijn dat je voor een Roemeentje gegaan bent. 

Ik denk dat je ook even met je dierenarts moet bespreken of een panakuurtje verstandig is. Lijkt mij nl wel. 

Wb het adoptieproces, hier krijg ik echt de rillingen van. Zoveel niet juist.

En alsjeblieft, neem wat gas terug met je meisje. Wat krijgt ze in deze dagen een hoop te verduren en wat "moet" ze veel. Gisteren deelde ik dit van dogs&people op onze stichtings facebook pagina, hiervoor heel toepasselijk.

"Weinig
Als mensen een hond adopteren, of het nou een pup is of een volwassen hond, dan heeft zo’n hond om te beginnen rust nodig. Rust om te wennen aan de nieuwe situatie, de nieuwe omgeving en de nieuwe mensen. Alle nieuwe indrukken zijn al veel, daar hoeft niet veel actie aan toe te worden gevoegd. Het komt er op neer dat je maar weinig met een nieuwe hond kunt doen.

Misschien leg ik het niet zo goed uit, maar ik vind het elke keer weer moeilijk om over te brengen hoe weinig ik met weinig bedoel. Ik begrijp wel dat mensen vol zijn van hun nieuwe huisgenoot en er van alles mee willen ondernemen, maar de nieuwe huisgenoot is al overweldigd zonder dat hij extra activiteiten voorgeschoteld krijgt.

Activiteiten die echt niet passen bij een net geadopteerde hond zijn bijvoorbeeld in de eerste weken tot maanden de hele familie uitnodigen om de nieuwe hond te komen bewonderen; mee naar het schoolplein om de kinderen op te halen; mee naar de kinderboerderij; anderhalf uur gaan lopen; een groepscursus bij de hondenschool; uit logeren; mee de stad in; mee op bezoek bij de buren; een feestje thuis organiseren; naar het hondenspeelveld om lekker te ravotten; bal en trekspelletjes; en ik kan zo nog wel even doorgaan. Dit zijn geen verzinsels van mij. Deze activiteiten zijn allemaal ondernomen door mensen die leken te begrijpen dat hun net geadopteerde hond echt rust nodig had, zich moest gaan hechten en zijn nieuwe mensen moest leren kennen.

Nogmaals, misschien heb ik niet goed duidelijk gemaakt wat ik bedoel met weinig doen en veel rust nemen. Misschien zijn sommige dingen die voor mij vanzelfsprekend zijn voor anderen helemaal nieuw en niet meteen logisch. Maar weinig is dus echt weinig en in de ogen van sommige mensen zelfs saai. Gewoon drie keer per dag een kort rondje lopen kan voor bepaalde honden al enorm enerverend of ronduit te veel zijn. Dat hangt af van de hond en van de omgeving. Er zijn honden die maximaal één keer per week een andere hond kunnen ontmoeten of nieuwe mensen kunnen zien. Bij meer ontmoetingen zouden ze onvoldoende kunnen herstellen.
Je moet je realiseren dat een net geadopteerde hond over het algemeen niet goed slaapt en dat alles nieuw voor hem is. Dat is op zich al heel vermoeiend en daarbij ben jij een vreemde. Je kunt je hond dus niet zo goed steunen als je zou willen. Daar moet je eerst een band voor opbouwen. Bovendien is er stress van de verhuizing, de reis, de scheiding van zijn oude leven en misschien gebeurtenissen uit het verleden. Dit alles maakt dat een net geadopteerde hond baat heeft bij rust, rust en rust. Eigenlijk kan je de eerste zes maanden niet te weinig doen. En als je hond onrustig is, denk dan niet dat hij zich verveelt. Grote kans dat jouw weinig toch niet weinig genoeg is geweest." 

Oppas zoeken?

Je kunt een hond met zo'n verlatingsangst toch niet alleen in huis laten?

" Oppas zoeken?
Je kunt een hond met zo'n verlatingsangst toch niet alleen in huis laten?
  "

UkkePuck

Een oppas? Die kosten hier 15-20 euro per dag, als ik dat moet doen voor de rest van haar leven dan denk ik dat wij hier snel op straat leven .  

Ze zit hier een week, misschien is het een kwestie van gewenning en leren alleen zijn aangezien ze dat nog nooit heeft moeten doen. Als er iets is wat wij doen zal dat een gedragstherapeut zijn die de juiste diagnose kan stellen en ons een correcte trainingsmethode kan aanbieden. 

Ik denk dat je met de beste bedoelingen bezig bent. Je hebt direct een ander tuig gekocht (ik neem aan met zo'n extra buikriem?), jullie sliepen een nacht beneden en nu staat ze naast bed etc. Ik geloof echt dat jullie het beste voor hebben met dit hondje. Maar ik geloof ook dat het veel te snel gaat voor Nelly. Ondanks dat jullie voor je gevoel al langzaamaan doen.


Het is teveel gevraagd om haar nu al helemaal alleen te laten zijn. Je ziet hoeveel steun ze van jullie nodig heeft, want ze begint al bang te worden als jullie alleen maar naar het toilet gaan.


Het is extra jammer dat jullie via zo'n slechte stichting gekomen zijn. Een goede stichting had direct gezegd dat je een nieuw hondje de eerste weken niet alleen kunt laten. Helemaal niet als het de enigste hond is.


Want dat is namelijk ook een deel van het probleem. Bij mij thuis kon ik al redelijk snel weg (de vierde dag ben ik begonnen met opbouwen). Maar dat komt omdat ik een andere hond heb waar mijn opvangertje erg op steunt. Bij jullie is er geen andere hond, JULLIE zijn 100% haar steunbaken. En straks zijn jullie weg en is ze ineens helemaal alleen met haar angsten. Sorry, dat kan echt niet...


Een oppas is een goed idee. Misschien iemand met een hond waar ze mag blijven overdag? Of de eerste tijd gewoon een oppas en als ze gewend is de oppas afbouwen oid? Maar nu al alleen laten is een heel slecht idee. Ze gaat alleen maar angstiger worden en meer blaffen (waarschijnlijk ook slopen en onzindelijk worden).

Mijn eigen opvangertje is hier nu zo'n 3,5 maand. Maar als ik haar nu alleen zou laten, zou ze de hele tijd blaffen en bang zijn. En zij is hier dus al een tijdje, jullie hondje is er nog maar 1 weekje... Zo'n beestje heeft minimaal 2 maand(!) nodig om wat te wennen en in het ritme te komen.

Proficiat met jullie nieuwe hond!

Ik woon ook in België en opvang is hier:

1. Niet vanzelfsprekend

2. Duur!

Maar ik heb wel via allerlei verschillende kanalen proberen te zoeken naar een goede oplossing. Via social media en Hoplr (buurtwerking) heb ik leuke opvang adressen gevonden in het geval ik de hele dag ga werken. Hier in de buurt woont bijvoorbeeld iemand die een paar vaste dagen per week thuis werkt en wat gezelschap van mijn hondje kan appreciëren. Daarvoor hoef ik ook niet te betalen, maar ik voorzie wel af en toe een attentie. 

Hier zijn de meeste hondenoppassers inderdaad vrij duur, dus op lange termijn zeker niet haalbaar... Maar misschien lukt het wel een aantal weken om het alleen zijn op te bouwen? Let wel op dat je je hond naar een huiselijke opvang brengt en niet een pension waar ze hem in een kennel steken, dan ben je nog verder van huis. Op Facebook is er een groep voor hondenoppas in België en via 'durf te vragen' van mijn stad heb ik ook al eens iemand gevonden van wie de honden pas overleden waren. Ze was niet klaar voor een nieuwe hond maar wou wel graag eens oppassen. Misschien zijn er gepensioneerden in de buurt die geen hond meer willen nemen omwille van hun leeftijd, maar wel op je hond willen passen?

Veel succes ermee alleszins en geniet van jullie nieuwe hond! 

Een oppas hoeft echt niet altijd geld te kosten. Je moet alleen goed zoeken. Briefje ophangen bij de supermarkt dat jullie op zoek zijn naar een vrijwillige oppas voor de hond in de uren dat jullie werken.

Je kunt ook je hond niet zo alleen laten terwijl deze gek van angst wordt omdat ze alleen zit.

Heel jammer dat je zo slecht voorgelicht bent. Ik zou de stichting hier wel op aanspreken.

Wij kregen een hele lijst mee met herplaatsingsregeltes.

Belangrijk is wat iedereen al aangeeft juist niet gaan trainen op dit moment, heel rustig aan laten wennen is cruciaal om problemen te voorkomen, de hond moet zich eerst veilig en vertrouwd voelen om alleen te kunnen zijn. Laar maar gewoon achter je aanhobbelen voorlopig, dan kun je over een tijdje eens beginnen met de deur achter je dicht doen en gelijk weer open doen en naar binnen stappen.

Wel kun je kleine leuke hersenwerkjes (als ze daaraan toe is) samen met haar doen, langzaam opbouwen en zorgen voor succes. Dit geeft zelfvertrouwen voor haar.

Dit is een docu over verlatingsangst met veel info 

https://www.youtube.com/watch?v=h6Hszbb41DE

Ik raad je ook aan op de een of ander manier een oppas voor haar te zoeken.

Wat een leuk mooi hondje is ze en top dat jullie een Roemeentje geadopteerd hebben ! Ik zou zeggen, geef het vooral de tijd, niet teveel ineens willen. Ze moet nog wennen, bij mijn herplaatsers duurde het vaak tot een jaar vooraleer ze helemaal thuis waren.

En onlangs vertelde mijn trimmer me nog over haar Roemeentje, dat zij na 6 maanden echt openbloeide, maar dat ze zelfs nu, nadat ze al 2jr bij haar is, nog steeds verder verandert en loskomt.

Het alleen zijn zal je ook moeten aanleren, ze moet weten dat jullie haar niet in de steek laten, eens ze dat vertrouwen heeft, zal het beter en beter gaan.

Het hondje is er nog maar net, natuurlijk kan die nog niet alleen zijn, zoeist ga je pas trainen als je hond goed in zijn vel zit, ik kan je vertellen, meer dan 1 1/5 jaar hebben bij Sam uit Spanje, en die komt nog steeds niet verder dan 5 minuten alleen zijn, het opbouwen is heel belangrijk, en soms kunnen ze het gewoon niet, ze hebben vaak tussen honden geleefd en zijn nooit alleen geweest.

Hou er dus rekening mee dat je hond misschien wel nooit alleen kan zijn, een bench dat gebruiken mensen vaak, maar daar kunnen ze net zo angstig in zijn dan los alleen, dus denk niet dat dat een oplossing is.

Ik weet dat het lastig is om een goede oppas te zoeken, ikzelf ben er nog steeds mee bezig, ik heb dan een hond van 25 kilo, heb al bij opoeh gekeken, want dat word zo aangeraden hier, maar dat zijn in mijn straal van 20 km, mensen van rond de 70 jaar die allen kleine makkelijke hondjes willen om op te passen.

Ik kan hem dus ook nergens heen brenegn want als hij bang is dan bijt hij, en al zeker als hij niet in zijn eigen huis is.

Bij nood moet er dus iemand in mijn huis, en dan nog is het een drama.

Ik hoop dat je weet waar je aan begonnen bent.

Maarrrr er zijn ook verhalen dat nadat je hond eenmaal gewend is, alleen kan blijven zonder problemen, elke hond is anders.

Het trainen ga je doen als je hond een beetje thuis is in huis, 1 minuut en dan 2, niet meer achter je aan laten lopen, niet mee naar de wc, en dat heel langzaam uitbreiden, en dan het liefst filmen, zodat je weet hoe je hond is als hij alleen is.

Ik hoor te vaak, ja hoor, hij kan prima alleen, terwijl de hond dan de hele tijd in paniek is.

Doe dus niet te veel met je hond nu, een gedragskundige erbij halen nu, is zonde van je geld, je hond is helemaal nog niet gewend aan zijn nieuwe omgeving, baasje en alles wat nieuw is.

Stel al je vragen hier, er zijn best veel mensen met een buitenlander hier, en ze zijn allemaal verschillend.

Maar voor nu, nog niks trainen, alleen eten, slapen plassen en poepen..

Je gaat vanzelf wel zien wat je hond aan kan en wat hij niet kan, de meningen hier zijn allemaal gebaseerd op eigen ervaringen en wat de stichting ze verteld, je kan er een hoop van leren, dus blijf vooral vragen..

Bedankt voor de tips en de reactie! 

Wij weten waar wij aanbegonnen zijn, Nelly is niet onze eerste rescue hond ^^ maar deze eerste had niet echt probleem met alleen zijn, eerder veel last van "agressie" naar andere honden toe. 

Met Nelly gaat het ondertussen al veel beter. We gebruiken een camera om te kijken wat ze doet als we van huis zijn en er komt 4 keer in de week iemand langs om Nelly even uit te laten en wat aandacht te geven.

Voor de rest is het blijven oefenen en hopen op het beste!