Angstige hond in de stad, went dat? 
Zijn er mensen met succesverhalen?
Wat heb je ervoor gedaan en hoeveel tijd/geduld heb je moeten hebben?
De reden waarom ik het vraag:
Ik heb momenteel bijna 2 maanden een lastige herplaatser van bijna 2 op proef. Een lange proefperiode, juist vanwege zijn meervoudige problematiek (o.a. flinke angst, onzekerheid en compenseren met een grote mond, problemen met bezoek etc). Oorspronkelijk komt hij uit Roemenië en is via een foute stiching in een druk gezin zonder hondenervaring terecht gekomen, waar zijn problemen alleen maar groter werden. Na circa een half jaar hebben zij hem naar een asiel gebracht, waar hij bijna een jaar heeft gezeten, ik was de eerste die hem een kans wilde geven.
Hij is dol op mij en ik op hem.
Binnen (appartement in stad, 2 hoog) speelt zijn angst ook wel op, zeker bij knalgeluiden van buiten dan trilt hij als een rietje, maar voelt hij zich doorgaans prettig en ontspannen tot het tijd is om uit te gaan. Met uitzondering van 's ochtends vroeg, wil hij liever niet uit/naar buiten. Hij zit soms zelfs te trillen als het zover is en verstopt zich dan het liefste. Inmiddels krijg ik hem wel redelijk makkelijk mee naar buiten, maar hij voelt zich er niet prettig. Alle geluiden en bewegingen in de omgeving vallen hem op en dat zijn er nogal veel, alhoewel ik niet in het drukste deel van de stad woon.
In een rustige omgeving (we waren onlangs een paar dagen in een vrijstaand huisje op het platteland) is hij dolenthousiast om naar buiten te gaan en loopt hij daar fier.
En nu vraag ik me af, ben ik de juiste baas voor hem?
Qua persoon pas ik goed bij hem, qua woonsituatie niet, maar ik heb helaas geen middelen om daar iets aan te doen.
Ik gun hem het beste en zal daarnaar handelen.
Ik hoor graag jullie verhalen en meningen.
De omgeving heeft een grote invloed op stress, emoties, het immuunssysteem... kortom het algemene welzijn.
Puur persoonlijk, moest ik zien dat mijn hond in mijn eigen leefomgeving trilt van angst maar zo blij en onbevangen kan zijn op een andere plaats, dan zou ik alles in het werk stellen om hem dit te kunnen bieden. En als ik het zelf niet zou kunnen bieden, tja, dat is een moeilijke beslissing natuurlijk, maar ik denk dat ik dan toch de hond een betere plek zou gunnen, waar ie tot zijn recht komt...
Heb je een auto? Zodat je dagelijks samen naar natuurgebieden kan? Andere mogelijkheden om hem een fijnere tijd buitenshuis te geven?
Ik woon in Amsterdam...op 3 hoog
Ja het kan zeker....maar je moet wel een lange adem hebben.
Je grootste probeem wordt oud en nieuw...ik ben jaren gevlucht in die periode.
Mijn Waldo was 8 en had grootste deel van zijn leven tussen de pups gezeten in asiel ivm angstig.
Toen ik hem kreeg kon hij niks...was overal angstig voor..maar stap voor stap werd hij minder angstig en leerde hij omgaan met de omgeving en de wereld..
Hij is nooit een fan van drukte geworden...maar de paniek verdween...en hij wist zich prima te handhaven.
Ik had wel veel baat bij groen in de buurt...een rustig stuk met amper verkeer...en een groot park
Heel herkenbaar dat die vroege ochtendwandeling favoriet is (lekker rustig) ...en met ervaring gingen wandelingen steeds beter...later kon hij ook gewoon loslopen...met ov mee ,in de bakfiets de hele stad door (hij was gek op de bakfiets...die bracht hem veilig naar het groen of zijn oppas)
Als je bereid bent je aan te passen aan wat je hond kan ,en stap voor stap verder gaat zoals je nu doet..
zie ik het probleem niet.
Zelfvertrouwen bouw je niet in paar maanden
dat gaat stap voor stap door goede ervaringen.
Twee maanden is nog wel erg kort om al een goed beeld te kunnen vormen van een hond die al zoveel meegemaakt heeft. Het kan nog niet zo zijn dat hij zo snel al gewend is aan het idee dat hij nu thuis is en nooit meer weggaat, dat jullie bij elkaar horen.
Ik vind de woorden "lastige hond" en hem een "kans geven" persoonlijk niet fijn om te lezen al zal dat vast anders bedoeld zijn dan ik de indruk heb.
Het is nu ook wel net een lastige tijd, met misschien al vuurwerkgedoe e.d. En wat voor keus heb je, hem weer terug naar het asiel doen tot er misschien iemand voor hem komt die op het platteland woont? En hij misschien toch weer verkeerd geplaatst gaat worden.
Dan zou ik er liever zelf voor de volle honderd procent voor gaan, vooral als jullie zo gek op elkaar zijn zou het goed moeten komen, mits je er de tijd en moeite insteekt.
Ik heb nu zelf mijn tweede herplaatser, en heel eerlijk, geen van beide houdt (hield) van drukte vooral geen druk verkeer, maar ook niet van ver van huis gaan, dan moet ik ze echt meepraten en eenmaal op weg is het wel goed maar thuis is en blijft (was) toch het veiligst en het fijnst om te zijn.
Hou goed de herplaats"regeltjes" aan zoals, niet te snel willen, geen druk op de hond maken, nog saaie korte rondjes, geen oefeningen onder druk, wel als hij dat leuk vindt zoek- en verstopspelletjes, een mooie wandeling in de natuur waar lekker gesnuffeld kan worden.
Nu of als hij er nog niet aan toe is, later kunnen hersenwerkjes ook meehelpen aan het zelfvertrouwen opbouwen. De hond kan ook eens zelf de route en het tempo bepalen.
Verder als hij ergens bang voor is, kan de dingen benoemen helpen. "Goed gehoord, dat is......".
Ook lijnvoering is belangrijk bij ons, kort naast je houden bij drukte en tussen hem en het verkeer en andere mensen lopen bijv. Lange lijn waar mogelijk zodat hij lekker ontspannen kan snuffelen.
In het boekje van Turid Rugaas Help mijn hond trekt, staan goede tips om de wandelingen rustig en ontspannen te maken.
Misschien is de relax o dog iets voor jullie, in januari bijv. als de ergste vuurwerkdrukte voorbij is.
Hij is nog maar kort bij jou, dus kan zeker nog beteren. Mijn huidige herplaatser en ook 1 van de vorige vertoonde soortgelijk gedrag en ik woon niet in de stad. Maar je moet het de tijd geven.
Je zegt zelf dat jullie goed bij elkaar passen, jullie zijn een match en je bent de juiste baas voor hem. Niet vergeten dat dit voor een hond heel belangrijk is. Voor een kat telt de omgeving meer, voor de hond de baas. Ga ervoor zou ik zeggen, hoe meer vertrouwen hij gaat krijgen in jou, hoe beter het zal gaan. De lieverd heeft al genoeg ongeluk gekend en jij houdt van hem, dus dan komen jullie er wel uit. En tussendoor kunnen jullie ook de rust opzoeken van het platteland.
Verder ga ik volledig mee met Dobry hierboven. Top dat je hem deze kans geeft, hij verdient het en zo te horen is er geen enkele reden om hem niet definitief jouw maatje te maken. Met mijn eigen herplaatsers heb ik het vaak gemerkt, twee maanden is niets, ze bleven bijleren. Mijn trimmer met een hond uit Spanje die ze nu 3jr heeft zegde net ook nog dat haar hond blijft veranderen en haar versteld doet staan. Dus geef vooral niet op !!
Mooie aanvullingen van Dobry en Marie-Rose.
Ook ik heb mijn Waldo zijn hele leven lang zien veranderen...
Het kost tijd en liefde en aanpassingsvermogen.
Wat je ervoor terugkrijgt is prachtig ..een geweldige diepe band met je hond.
en je dier angsten te zien overwinnen..zelfvertrouwen zien krijgen
Ik denk ook dat jij de juiste bent voor de hond.
Het gaat om de instelling...de wil om dit aan te gaan.
ps ...mijn angstige Waldo na een aantal jaar
de rechter is Waldo mijn angsthaas
en ja ze staan gewoon los....achter hun razen de fietsers/scooters voorbij
Waar ik sta is een veilig plein...dus ze wisten prima dat ze daar naar toe konden. komen..en dat deden ze ook na 2 min
en daarna gingen we door naar het bos
groen plekje is leuk...maar zonder ervaringen blijft de hond ook angstig.
Dank voor jullie reacties en geruststellingen (en ook voor de spiegels), dat doet me goed.
Net terug van de korte vakantie, lijkt het namelijk alsof hij weer helemaal opnieuw moet wennen aan alles stads en zeker door het contrast dat ik in hem zie, vind ik het lastig om hiermee om te gaan. Juist ook omdat ik hem het beste gun.
Ik zal ook op iedereen individueel nog reageren.
Net terug van de korte vakantie, lijkt het namelijk alsof hij weer helemaal opnieuw moet wennen aan alles stads en zeker door het contrast dat ik in hem zie, vind ik het lastig om hiermee om te gaan. Juist ook omdat ik hem het beste gun.
Ik zal ook op iedereen individueel nog reageren.
"
klopt dat ze even moeten wennen bij terugkomen ....hahaha moet ik zelf ook
Maar dat gaat versneld....dus geen zorgen..gewoon doorgaan zoals je bezig was
Vooruitgang komt ook met tijdelijke terugval in oud gedrag..
Net terug van de korte vakantie, lijkt het namelijk alsof hij weer helemaal opnieuw moet wennen aan alles stads en zeker door het contrast dat ik in hem zie, vind ik het lastig om hiermee om te gaan. Juist ook omdat ik hem het beste gun.
...
"
Ik herken dat in mijn Roemeen. Hij is ook angstig. Geduld is hierbij heel belangrijk. Ik dacht dat ik geduldig was maar merkte dat ik hem soms toch teveel bloot stelde aan prikkels die hij nog niet kon handelen. Kijken naar hem en samen op afstand observeren van de prikkels waren heel belangrijk voor hem. Het gaat nog steeds stap voor stap beter met altijd een terugval na de schoolvakantie. Er zijn hier veel scholen in de naaste omgeving. In vakanties gaat het altijd erg goed maar als de scholen weer zijn begonnen... zoveel fietsers, brommers, meer auto's en schreeuwende kinderen... Zo niet fijn voor hem. Dan is het weer even aanpassen en opbouwen.
Geef tijd en ruimte. En ga niet alles vermijden maar doseer en zorg voor voldoende afstand (dat is vaak meer dan je zou denken).
Heb je een auto? Zodat je dagelijks samen naar natuurgebieden kan? Andere mogelijkheden om hem een fijnere tijd buitenshuis te geven?
"
Dit is precies waar mijn twijfel zit, ik kan hem dat niet geven (maar wel heel veel liefde, geduld en aandacht) en is het eerlijk om van hem te verwachten dat hij zich aanpast aan de stad?
Aan de andere kant, wat optimaal voor hem is, is heel moeilijk te vinden ben ik bang, want dat moet echt aan meer factoren voldoen dan rustige omgeving, o.a. geen kleine kinderen, geen uitzicht op langslopende mensen, niet teveel bezoek, een baasje die echt wil investeren in zijn problematiek.
En in bijna een jaar asiel is er niemand geweest die hem in huis wilde nemen. En ik weet wel heel zeker dat hij het bij mij een stuk beter heeft dan in het asiel.
Ik heb geen auto, wel een rijbewijs en Greenwheels abonnement. En een fiets met geleider waar hij verrassend netjes aan rent, binnen een kwartier zijn we buiten de stad in natuurgebied. De fietskar wil hij nog niet in, maar dat heeft geen haast.
Je grootste probeem wordt oud en nieuw...ik ben jaren gevlucht in die periode.
Hij is nooit een fan van drukte geworden...maar de paniek verdween...en hij wist zich prima te handhaven.
...en met ervaring gingen wandelingen steeds beter...later kon hij ook gewoon loslopen...met ov mee ,in de bakfiets de hele stad door (hij was gek op de bakfiets...die bracht hem veilig naar het groen of zijn oppas)
Als je bereid bent je aan te passen aan wat je hond kan ,en stap voor stap verder gaat zoals je nu doet..
zie ik het probleem niet.
Zelfvertrouwen bouw je niet in paar maanden
dat gaat stap voor stap door goede ervaringen.
"
Die knallen zijn hier al een maand bezig en inderdaad verschrikkelijk. Sinds een maand slikt hij Zylkene en dat heeft de scherpste kantjes er wel af gehaald, soms gaat hij nog wel onbereikbaar in een hoekje zitten trillen, maar dan minder lang, maar heel af en toe gaat hij ernaar blaffen, en dan is hij bereikbaar voor me en krijg ik hem snel rustig.
Weekje weg na kerst is al gepland.
Hij hoeft van mij ook geen fan te worden van de drukte, dat ben ik zelf ook niet zo. Maar onbereikbaar in paniek door alle prikkels is het andere uiterste. Fijn om te lezen dat jouw Waldo zo ver heeft kunnen komen.
Wanneer en hoe heb je het reizen met OV geïntroduceerd?
Het is nu ook wel net een lastige tijd, met misschien al vuurwerkgedoe e.d. En wat voor keus heb je, hem weer terug naar het asiel doen tot er misschien iemand voor hem komt die op het platteland woont? En hij misschien toch weer verkeerd geplaatst gaat worden.
"
Grappig hoe dat kan overkomen, ik vond het juist een milde samenvatting van waar zijn verzorgers in het asiel me voor waarschuwden.
De dierenarts van het asiel die Zylkene aanraadde had het zelfs over een ernstig probleemgeval waar hij zelf nooit aan zou beginnen.
En nee, terug naar het asiel is voor mij geen optie. Ik hou van hem sinds de dag dat ik hem ontmoette en hij gaat hier niet weg, tenzij de tijd leert dat hij hier echt niet kan aarden en dan nog wil ik hem niet terug naar het asiel brengen, maar zal ik alles in het werk stellen om een goede plek voor hem te vinden (in overleg met asiel uiteraard).
Hou goed de herplaats"regeltjes" aan zoals, niet te snel willen, geen druk op de hond maken, nog saaie korte rondjes, geen oefeningen onder druk, wel als hij dat leuk vindt zoek- en verstopspelletjes, een mooie wandeling in de natuur waar lekker gesnuffeld kan worden.
Nu of als hij er nog niet aan toe is, later kunnen hersenwerkjes ook meehelpen aan het zelfvertrouwen opbouwen. De hond kan ook eens zelf de route en het tempo bepalen.
Verder als hij ergens bang voor is, kan de dingen benoemen helpen. "Goed gehoord, dat is......".
Ook lijnvoering is belangrijk bij ons, kort naast je houden bij drukte en tussen hem en het verkeer en andere mensen lopen bijv. Lange lijn waar mogelijk zodat hij lekker ontspannen kan snuffelen.
In het boekje van Turid Rugaas Help mijn hond trekt, staan goede tips om de wandelingen rustig en ontspannen te maken.
Misschien is de relax o dog iets voor jullie, in januari bijv. als de ergste vuurwerkdrukte voorbij is.
"
Als hij thuis is en het buiten een beetje rustig is, ligt hij er hier graag zo bij:
Verder proberen we inderdaad rustig aan alles op te bouwen.
Heb jij nog tips qua hersenwerkjes?
Ik vond het boekje Kalmerende Signalen van Turid, erg mager, de vragen die ik voordat ik eraan begon had, heb ik nog steeds. Daardoor voelde ik me niet zo geroepen om het vervolg te kopen, maar ik zal hem toch maar gaan bestellen.
Begrijp ik goed dat je afraadt om de relax o dog nu al aan te schaffen en te gebruiken? Ik ben me erop aan het inlezen, het klinkt wel interessant.
Weekje weg na kerst is al gepland.
Hij hoeft van mij ook geen fan te worden van de drukte, dat ben ik zelf ook niet zo. Maar onbereikbaar in paniek door alle prikkels is het andere uiterste. Fijn om te lezen dat jouw Waldo zo ver heeft kunnen komen.
Wanneer en hoe heb je het reizen met OV geïntroduceerd? "
ov ben ik mee begonnen na een maand of 3 a 4
1/2/3 bushaltes naar bekende fijne rustige wandelplek...lekker vroeg in de ochtend en door groen teruglopen naar huis.
ook kon ik door het park naar station wandelen en dan 10 met de trein..achterkant station uit...meteen een park in
dan door rustige wijk richting mijn broer lopen.
Zowel in de trein tram bus metro veerboot.
Waldo parkeerde zich onder mijn stoel..of tussen mijn benen....nam een snoepje aan en hield zich onzichtbaar,maar geen paniek.
Haha meestal moest ik conducteur wijzen op 2e hond die ik bij me had ivm kaartje 
Waldo wist ook precies wanneer we gingen uitstappen bv tram/bushalte oppas.
Ik zeg altijd met een angstige hond hoef je niet te trainen
alles wat je doet in dagelijksleven is training immers 
Alles met mate ...zorg voor goed ontspan moment na stress of moeilijke/drukke/nieuwe dingen.
dat was hier lekker rustig wandelen door groen...of lekker kluiven en daarna tukkie thuis.
Kan je de fiets kar zonder wielen in huis zetten?
gebruik hem eens binnen voor spelletjes met snoepjes
Waldo was gek op de fietskar maar uiteindelijk werd de bakfiets (met tent erover)voor hem zijn beste vriend..
Voor hem was het een bunker.
Geniet van jullie kerst/oud en nieuw vakantie en bouw lekker door aan jullie band samen daar!
relaxopet heb ik ook goede ervaringen mee....en is meer structureel inzetbaar na aanwennen
Al kan zylkene echt geen kwaad zeker in deze periode van knalwerk...welk middel je ook gebruikt het topt alleen het ergste eraf..
De dierenarts van het asiel die Zylkene aanraadde had het zelfs over een ernstig probleemgeval waar hij zelf nooit aan zou beginnen.
En nee, terug naar het asiel is voor mij geen optie. Ik hou van hem sinds de dag dat ik hem ontmoette en hij gaat hier niet weg, tenzij de tijd leert dat hij hier echt niet kan aarden en dan nog wil ik hem niet terug naar het asiel brengen, maar zal ik alles in het werk stellen om een goede plek voor hem te vinden (in overleg met asiel uiteraard). "
Ah dan had ik het idd niet goed, altijd jammer vind ik als een hond zelfs door asielmedewerkers als lastig omschreven wordt of als probleemhond oid.
Maar ik denk dat het met jullie wel goed komt. Al zal hij misschien nooit echt van drukte houden, eraan wennen waarschijnlijk wel.
Hier een hondje dat onzeker is. Van pup af aan al. Wat we vaak gedaan hebben is rustig ergens gaan zitten in de stad. Niet direct in het centrum natuurlijk maar gewoon aan een weg o.i.d. Wat lekkers mee. En dan gewoon zitten. Hond kroop eerst onder het bankje achter mijn benen, prima, dat voelde veilig voor hem. Maar na een tijdje kwam hij dan vanzelf er onder vandaan om toch eens te snuffelen. Ik beloonde hem rustig maar maakte er geen heisa van. Dwong hem niet.
Met wandelen komen er zoveel indrukken op hem af. Dat was overweldigend. Maar als we gewoon ergens zaten kon hij op zijn eigen tempo dingen onderzoeken van een veilige afstand. Enige nadeel is dat het nu winter is, dan zit je als baasje toch wat minder ontspannen dan in de zomer
Je kunt een alternatief zoeken zoals een overdekt winkelcentrum of een stationshal bijv.
Zorg wel dat mensen van je hond afblijven. Het contact moet vanuit de hond komen. Die moet zich veilig voelen en niet zomaar mensen in zijn persoonlijke zone krijgen.
Verder proberen we inderdaad rustig aan alles op te bouwen.
Heb jij nog tips qua hersenwerkjes?
Ik vond het boekje Kalmerende Signalen van Turid, erg mager, de vragen die ik voordat ik eraan begon had, heb ik nog steeds. Daardoor voelde ik me niet zo geroepen om het vervolg te kopen, maar ik zal hem toch maar gaan bestellen.
Begrijp ik goed dat je afraadt om de relax o dog nu al aan te schaffen en te gebruiken? Ik ben me erop aan het inlezen, het klinkt wel interessant. "
Wat een heerlijke foto,toch een goed teken dat hij er zo ontspannen bij kan liggen.
ik weet eerlijk gezegd niet of het verstandig is om de relax o dog in vuurwerktijd en als de hond nog maar zo kort bij je is, in te zetten. Zelf zou ik nog wachten daarmee denk ik.
https://www.hondenpage.com/hondenforum/166781/het-hersenwerk-topic!.php
https://www.hondenpage.com/hondenforum/173984/hersenwerk-voor-honden?!-volop-idee%C3%ABn.php
hier staan veel ideetjes in. Wel makkelijk beginnen en zorgen voor succes natuurlijk.
Kalmerende signalen is idd een heel dun boekje, maar inde tijd dat het uitkwam en nog steeds wisten veel mensen gewoon niet eens dat honden ook dingen aangeven, met elkaar en met ons communiceren e.d. In dat opzicht vind ik het een waardevol boekje.
Als je toch boeken gaat bestellen is BAT2 van Trisha Stewart ook een aanrader.
Kijk, dat is toch alweer een mogelijkheid! Zo vind je vast enkele dingen waarop je kan inspelen, zodat ie ook buitenshuis op een ontspannen manier plezier kan beleven. Op andere tijdstippen lopen, andere routes zoeken, al es met de fiets naar een ander gebied rijden. En ondertussen kan ie met mondjesmaat wennen aan het stadsleven.
Komt goed! Veel plezier samen!
Daar heb ik mede dankzij jullie tips, handvatten en ervaringen nu ook weer meer vertrouwen in. Het zal af en toe niet makkelijk zijn, maar we gaan ervoor!
de rechter is Waldo mijn angsthaas
en ja ze staan gewoon los....achter hun razen de fietsers/scooters voorbij
Waar ik sta is een veilig plein...dus ze wisten prima dat ze daar naar toe konden. komen..en dat deden ze ook na 2 min
"
Grappig, ik zou het museumplein niet direct als veilig omschrijven met Ramses zijn extreme angst in gedachte, denk dat hij je op dit moment ook voor gek zou verklaren, maar wat mooi om te zien dat dit na verloop van tijd mogelijk kan zijn!
gebruik hem eens binnen voor spelletjes met snoepjes
relaxopet heb ik ook goede ervaringen mee....en is meer structureel inzetbaar na aanwennen
"
Die fietskar binnen ga ik over een tijdje eens proberen, net als de relax o dog.
Verder gewoon geduldig aankijken waar hij op welk moment aan toe is.
En inderdaad, bijna alles wat hij doet is al training voor hem, hij werkt momenteel erg hard 
Maar ik denk dat het met jullie wel goed komt. Al zal hij misschien nooit echt van drukte houden, eraan wennen waarschijnlijk wel. "
De asielmedewerkers spraken wel met liefde over hem hoor en ook in mogelijkheden. Maar ze wonden geen doekjes om de problemen die hij heeft en ik denk dat dat ook goed is, niet iedereen kan daarmee omgaan en zij gunnen hem ook het beste en een permanent thuis.
Ik ga er alles binnen mijn mogelijkheden aan doen om hem dat te kunnen geven 
Ik ga er alles binnen mijn mogelijkheden aan doen om hem dat te kunnen geven "
ja dat is ook heel belangrijk natuurlijk, dat er eerlijk gedaan wordt over de hond en niet te licht over gedacht mag worden. Gelukkig dat ze wel liefdevol en respektvol over hem gesproken hebben.
Succes, het komt vast goed met jullie
Ja het kan dus...stap voor stap..hier een dame in de buurt die de eerste uitlaatbeurten met waldo heeft gezien. Ze ving zelf moeilijke honden op en dacht... dit komt nooit goed vertelde ze me later. maand of 4 later kon hij al los op rustige plekken Dit was na een jaar of 4...en ook niet iets waar ik waldo gemiddeld veel aan zou blootstellen. In die tijd zou ik ze nog veilig op een postzegel uit kunnen laten.. Tijd tijd tijd en naar je hond kijken en doseren. Als ik kijk naar wat hij allemaal heeft geleerd denk ik dat waldo beter af was met goede ondersteuning in drukkere omgeving. Dan een leven lang bang voor alles op een groen plekje zonder de ervaringen Waldo heeft zo zijn eigen vorm van zelfvertrouwen over de wereld ontwikkeld samen met ons. en kon zich prima staande houden en genieten
ik weet eerlijk gezegd niet of het verstandig is om de relax o dog in vuurwerktijd en als de hond nog maar zo kort bij je is, in te zetten. Zelf zou ik nog wachten daarmee denk ik.
https://www.hondenpage.com/hondenforum/166781/het-hersenwerk-topic!.php
https://www.hondenpage.com/hondenforum/173984/hersenwerk-voor-honden?!-volop-idee%C3%ABn.php
hier staan veel ideetjes in. Wel makkelijk beginnen en zorgen voor succes natuurlijk.
Als je toch boeken gaat bestellen is BAT2 van Trisha Stewart ook een aanrader.
"
Ik denk dat ik die relax o dog alvast ga aanschaffen en dan mede o.b.v. de gebruiksaanwijzing kijk wanneer ik ermee start.
Dank voor de links, ik zie dat we al goed bezig zijn en ga de topics doorspitten voor meer ideeën.
Hij krijgt nu dagelijks eten uit de kong wobbler en regelmatig een stukje hondenworst te kluiven uit de kong. Verder doet hij graag balletje balletje, maar zelfs met 10 bekertjes is het een koud kunstje voor hem om de juiste te vinden.
Stewart staat ook op de bestellijst.
Je kunt een alternatief zoeken zoals een overdekt winkelcentrum of een stationshal bijv.
Zorg wel dat mensen van je hond afblijven. Het contact moet vanuit de hond komen. Die moet zich veilig voelen en niet zomaar mensen in zijn persoonlijke zone krijgen. "
Dat alternatief is nog geen optie voor hem, veel te druk. We zijn er vandaag wel mee aan de slag gegaan, in een rustig natuur/bosgebied waar maar een handjevol mensen loopt op een dag als vandaag, even gaan zitten. Dat is al oefening genoeg voor hem op dit moment, vindt hij namelijk al heel spannend zelfs zonder voorbijgangers, maar na een paar keer herhalen zie ik wel dat hij er iets rustiger van wordt. Dan heeft zijn baasje het maar even koud, lopen we daarna weer lekker hard door om warm te worden 
De reden waarom ik het vraag:Ik heb momenteel bijna 2 maanden een lastige herplaatser van bijna 2 op proef. Een lange proefperiode, juist vanwege zijn meervoudige problematiek (o.a. flinke angst, onzekerheid en compenseren met een grote mond, problemen met bezoek etc). Oorspronkelijk komt hij uit Roemenië en is via een foute stiching in een druk gezin zonder hondenervaring terecht gekomen, waar zijn problemen alleen maar groter werden. Na circa een half jaar hebben zij hem naar een asiel gebracht, waar hij bijna een jaar heeft gezeten, ik was de eerste die hem een kans wilde geven.
Hij is dol op mij en ik op hem. Binnen (appartement in stad, 2 hoog) speelt zijn angst ook wel op, zeker bij knalgeluiden van buiten dan trilt hij als een rietje, maar voelt hij zich doorgaans prettig en ontspannen tot het tijd is om uit te gaan. Met uitzondering van 's ochtends vroeg, wil hij liever niet uit/naar buiten. Hij zit soms zelfs te trillen als het zover is en verstopt zich dan het liefste. Inmiddels krijg ik hem wel redelijk makkelijk mee naar buiten, maar hij voelt zich er niet prettig. Alle geluiden en bewegingen in de omgeving vallen hem op en dat zijn er nogal veel, alhoewel ik niet in het drukste deel van de stad woon.
In een rustige omgeving (we waren onlangs een paar dagen in een vrijstaand huisje op het platteland) is hij dolenthousiast om naar buiten te gaan en loopt hij daar fier.
En nu vraag ik me af, ben ik de juiste baas voor hem?
Qua persoon pas ik goed bij hem, qua woonsituatie niet, maar ik heb helaas geen middelen om daar iets aan te doen.
Ik gun hem het beste en zal daarnaar handelen. Ik hoor graag jullie verhalen en meningen.
"
Je hebt het zelf al gezegd .Ik denk dat het voor de hond zelf eerst belangrijk is om in een rustige prikkel vrije omgeving langzaam moet 'bij laat komen' de hond heeft ruimte en tijd nodig om te kunnen 'dealen' met stress gerelateerd aan zijn angsten. Veel prikkels om de hond heen zorgt dat de hond constant in een hoge stress level blijft hangen en hierdoor niet aan 'leren' toe gaat komen.
Dank voor de links, ik zie dat we al goed bezig zijn en ga de topics doorspitten voor meer ideeën.
Hij krijgt nu dagelijks eten uit de kong wobbler en regelmatig een stukje hondenworst te kluiven uit de kong. Verder doet hij graag balletje balletje, maar zelfs met 10 bekertjes is het een koud kunstje voor hem om de juiste te vinden.
Stewart staat ook op de bestellijst. "
het is dus een heel slimme hond
Goed bezig!
Nee, mijn vorige hond was een jr terriër genaamd boppie. Hij was als kleine hond hard aangepakt en met zijn neus over ruw tapijt gesmeerd toen hij per ongeluk poepte erop. Nee nee zei mijn buurvrouw dat hondje is bang en dat was hij. En is nooit overgegaan toen hij kwam wonen bij mij. De buurvrouw had verstand van honden en verzorgde cursussen, ik woonde toen nog in een zeer drukke straat met tram in de buurt. De hond plaste vaak op het tapijt als er geluid was. Ook met de hond van de buren...
Een lastige situatie maar als ik eerlijk ben denk ik dat die bij jou toch het beste af is. Het klinkt alsof je er echt onvoorwaardelijk voor wilt gaan en je erg bewust bent van hoe je hond de dingen ervaart en de angst ook respecteert. Daarnaast geef je aan dat die thuis ook ontspannen is en dus niet constant in de stress zit.
Ik heb zelf een herplaatser uit Griekenland die in het begin echt extreem angstig was. Als ze zo'n 100m verderop iemand op straat zag lopen/staan verstarde ze, was onbereikbaar en verzette geen poot. Ik heb haar in die tijd dan ook regelmatig stukjes getild, want ook nadat die persoon uit het zicht verdwenen was bleef ze in die angst hangen. Ze wilde ook überhaupt niet mee naar buiten, geen tuig aan etc. Kortom haar angst was vrij extreem te noemen.
Ik denk dat het ongeveer 2 jaar geduurd heeft voordat we een soort van normaal over straat gingen en een rondje van 10 minuten ook echt 10 minuten duurde in plaats van een uur of langer. Maar omdat de vorderingen zo geleidelijk gaan en er niet echt een omslagpunt is geweest weet ik niet meer precies hoe lang het echt geduurd heeft.
Wij woonden toen aan de rand van een stad en hadden het geluk bossen op loopafstand te hebben en op straat was het niet enorm druk. Inmiddels wonen we in een andere stad vlakbij het centrum en is het hier een stuk drukker op straat maar dit kan ze nu gelukkig prima aan. Al heeft ze nog steeds bepaalde plaatsen waar ze niet ontspannen langs loopt zoals een middelbare school met gillende pubers, maar dat is dan even stressvol en als we er voorbij zijn is het weer goed.
Ik neem haar nooit mee naar het stadscentrum omdat dat voor haar geen meerwaarde heeft en toch wel wat stress zou geven, maar ze kan het wel als het nodig zou zijn.
Ik denk dat je goed bezig bent en uit de ervaring die ik met mijn hond opgebouwd heb zou ik je willen adviseren heel voorzichtig de prikkels op te bouwen. Ik heb erg vaak ongevraagd advies van mensen gekregen als ik weer eens gestagneerd met haar op straat zat, dat ik haar lekker mee moest nemen naar de markt om haar te socialiseren... Zoiets zou meer traumatiserend dan socialiserend gewerkt hebben, dus mocht je dat advies krijgen ik zou het absoluut links laten liggen.
Op het moment dat een hond echt in paniek is leert die niks en is die onbereikbaar het is dus ook niet zinvol om een hond te overvragen in een te drukke omgeving. In dit artikel staat het duidelijk omschreven vind ik.
Wij hebben onze hond inmiddels al bijna 6 jaar en ik vind het zeker een succesverhaal. Ik heb van veel mensen gehoord (ook gedragstrainers) dat ze er weinig tot geen vertrouwen in hadden dat het goed zou komen met haar. Degene die haar later nog een keer gezien hebben zijn ook echt verbaasd dat het zo erg vooruit gegaan is. Nu ga ik geregeld met haar naar de hondenrenbaan of een canicross wedstrijd waar veel mensen zijn en waar ze echt zichtbaar van geniet. Ze bedelt zelfs bij mensen, en in haar geval vind ik dat zeer positief
Het lastige is natuurlijk dat elk individu anders is en dat het bij de ene hond goedkomt zegt natuurlijk niet dat het bij de andere ook zo is, maar ik denk dat je bij angst als je het goed aanpakt echt enorme sprongen kunt maken.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?