Pup heel druk en bijt continu

Ik hoor graag meningen van ervaren hondenbezitters. Wij hebben redelijk wat ervaring met honden en hebben sinds 1,5 week een pup in huis van nu 8 weken en 6 dagen. Veel voorbereiding gedaan, goed ingelezen, zorgvuldig het ras uitgekozen. We zochten een rustige, stabiele hond die niet ondersteboven zou zijn van onze drie kinderen en waar ik in de toekomst therapiewerk mee kan doen. We kwamen uit bij de Barbet. We hebben ze in het echt bewonderd, vinden het fantastische honden en zijn iedere week bij het nestje wezen kijken tot onze pup eindelijk mee naar huis mocht. En nu... dit lijkt totaaaal niet de hond te zijn waar we voor hebben gekozen. We hebben een pup die enorm druk is en continu (en dan bedoel ik iedere wakkere minuut) bijt. In alles. Handen, voeten, kuiten, stucwerk, de noesten in de vloer, meubels, speelgoed, álles. Continu. Ik kan haar niet aaien zonder dat ze in m’n hand hangt. Ik kan haar niet aanlijnen zonder dat ze in mijn hand hangt. Buiten ging het redelijk goed allemaal, maar sinds vandaag hangt ze ook buiten in m’n broekspijpen of laarzen. Om over de kinderen nog maar niet te spreken. De kinderen gedragen zich heel rustig, laten haar met rust. Maar zelfs rustig door de kamer lopen is teveel. Na de eerste week bleek dat ze een blaasontsteking had. Ze dronk een liter per dag en deed heel veel kleine plasjes. Hier krijgt ze nu antibiotica voor en dat slaat aan (merk ik omdat ze grotere plassen doet en veel minder ongelukjes heeft). Twee dagen leek het iets beter te gaan (of eigenlijk iets minder erg te zijn) maar inmiddels zijn we terug bij af. Drinken doet ze ook nog steeds heel veel. Mijn gevoel zegt dat ze heel snel overprikkeld is. Dat ons gezinsleven eigenlijk al teveel is. Dat zou heel moeilijk zijn, want de kinderen kunnen nu al totaal zichzelf niet meer zijn. Iedereen loopt op z’n tenen. Ik ben de wanhoop behoorlijk nabij.

Wat we nu doen:
-Uur wakker (ongeveer 15 min uitlaten, spelen, eten), twee uur verplichte rust in de bench;
-Als ze bijt in broekspijp o.i.d. staan we stil en negeren we het. Soms laat ze dan los en pakt ze een speeltje maar net zo vaak hangt ze bij de volgende stap weer in je been;
-Als ze in onze hand/voet bijt roepen we ‘AU’ en geven we haar een alternatief. Gebeurt het weer, dan zetten we haar rustig in de puppyren waar ze kan spelen met haar speeltjes. Dit is lastig omdat ze eigenlijk niet aangeraakt wil worden in zo’n bui (hapt dan naar achteren, naar onze handen) en lokken lukt niet altijd. Weglopen kunnen we niet vanwege de kinderen. Als ze rustig ligt in de puppyren krijgt ze een aai of komen we erbij zitten/spelen of mag ze eruit;
-Kinderen dragen schoenen in huis zodat ze minder gillen als er in hun voeten wordt gebeten, maar een kuit doet natuurlijk net zoveel zeer;
-Kinderen spelen boven.

Ik kon met mijn vorige honden lezen en schrijven. Eén daarvan heb ik ook van pup af aan gehad en hoewel ik weet dat bijten erbij hoort, vind ik dit heel extreem. Ze is continu hyper. Alsof ze de hele dag haar dolle 5 minuten heeft. Afleiden werkt amper en ik merk aan mezelf dat ik eigenlijk (nog?) helemaal niet blij met haar ben. Logisch ook, want de meeste leuke dingen (aaien, knuffelen of tegen mijn been/voet in slaap vallen of zo, spelen) gaan bijna niet. Bij de fokker leek dit een rustige pup te zijn. Ik krijg ook een beetje de indruk dat zij denkt dat het aan ons ligt, terwijl ik dat idee eigenlijk niet heb. We hebben ook geprobeerd wat meer met haar te wandelen maar daar werd het alleen maar erger van. Vandaar ook mijn idee dat het misschien overprikkeling is. Ik heb het gevoel dat de combi van deze pup met ons drukke gezin totaal verkeerd is.

Is er iemand die dit verhaal herkent? En die uiteindelijk toch een lieve, stabiele, rustige hond heeft gekregen?

Op zich lees ik niks geks. Het kan zijn dat er medisch nog iets aan de hand is, dat zou ik nog even laten bekijken.

Heb je runderkophuid geprobeerd? Lekker veel laten kluiven wil nog wel eens helpen.

Bij mijn vorige pup hadden de kinderen laarzen aan en ikzelf buiten ook vaak. 

Geduld hebben, t komt goed als ze ouder is.

Dit klinkt als de puppyblues met een echte pup. Het drukke, bijterige gedrag is echt een pup. Dit gaat met de tijd echt wel over.

Geef haar regelmatig wat te kauwen, blijf er wel bij! Rust voor jullie en wat lekkers voor je pup. Grote kans dat ze daarna ook rustig gaat slapen.

zoals vaak gezegd bij kinderen: het is een fase.

Wij hadden ook een pup die erg veel beet. Maar goed, doet elke pup dit niet? Ik vind 2 uur benchrust wel heel extreem en dit dan de hele dag door is echt heel veel.. Je hond zit veel meer opgesloten dan wat anders. 

Wat wij deden is de hond constant afleiden. Een pup bijt, geef hem dingen waarop hij mag bijten. Geef je hond een gevulde kong waar hij lekker druk mee kan zijn, worden ze mooi rustig van. Een snuffelmat met brokjes erin. Maar ook heel veel kauwmateriaal. Een pup heeft een hele hoge kauwbehoefte. Varkensoren, runderoren, bullepees enz. 

Krijgt de pup ook een uitlaatklep? Want in je tekst lees ik alleen maar hoe ze tot rust wordt gemaand en veel wordt beperkt... 

Mijn oudste was ook zo'n piranha. De eerste weken liep ik in huis met dikke lange kousen over mijn jeansbroek getrokken omdat ze anders los door de broek heen mijn kuiten opvrat.  Een pup die heel snel in frustratie schoot en het moeilijk had met zelfbeheersing. Overprikkeld was ze niet, maar wel zeer fel in haar emoties.

En kijk, jawel, het is een gouden hond geworden!  Dus jazeker, er is hoop, hahaha! 

Hoe zien je wandelingen eruit? Is dit langs straten, verkeer, waar andere mensen lopen, e.d.? Of zoek je de stille natuur op waar de pup kan snuffelen tussen de herfstbladeren, kan graven onder het struikgewas, de wereld kan verkennen zonder allerlei drukte en lawaai?

Dat had onze pup echt nodig: op een ontspannende manier actief buiten-zijn, zonder allerlei verplichtingen en eisen (zoals meelopen aan de lijn, rekening houden met anderen en drukte om haar heen, commando's opvolgen , e.d.) Ze had ruimte nodig om zelf haar gangetje te mogen gaan, een hoge dosis zelfbeschikkingsrecht. Dan was ze tevreden en werd ze rustig.

Dus zoek jullie balans. Kijk naar waar jouw pup zich fijn bij voelt, en ga van daaruit aan de slag. En neem je tijd om dat evenwicht te zoeken tussen wat je haar geeft (waar zij zich tevreden bij voelt) en wat je van haar vraagt (jullie normen en regels). Dat is niet zo op 1-2-3 gevonden. Wees geduldig, en blijf positief, jullie komen er wel! 

Ik heb ook een barbet 

De eerste maanden heeft hij ook vreselijk gebeten, hij was amper te aaien.

Ik had een paar lange speeltjes, zodat mijn handen wat veiliger waren.

Ook het omdoen van de halsband was een uitdaging, hij lag op zijn rug en beet in alles waar hij bij kon.

Maar na een aantal maanden doofde dit langzamerhand vanzelf uit. 

Ik heb hem nooit in de bench gehad, maar meer omdat ik geen hond in een bench wil.

Mijn barbet is nu bijna 6 jaar en de liefste en trouwste hond die je kan wensen.

Heel rustig in huis, en heel actief en werkwillig buiten.

Wel gevoelig van aard, een hekel aan harde stemmen, ruzies of een harde aanpak.

Daarmee kun je deze honden kapot maken.

Of ik mijn eigen verhaal lees, maar dan kruising border collie/ sheltie! 

Ik heb een pup van 10 weken, nu 1,5 week bij ons, ook twee kleine kinderen. 

Ik zat serieus aan de valeriaan omdat ik zwaar gestresst was vanwege de pup. 

Maandag voor eerst bij puppycursus geweest, en instructrice merkte op dat ze veels te overprikkeld is en meer moet rusten. Gisteren gelijk begonnen, ze gaan nu na iedere wandeling verplicht in de bijkeuken, weg van prikkels als kinderen, tv etc. Eerste 5 min is ze het daar niet mee eens, piepen, janken, maar instructrice zei dat ik dr dan even in dr sop gaar moet laten koken, en dan valt ze in slaap en hoor ik dr 2 uur niet. Ik merk direct verschil, gelijk ander rustiger hondje. Tuurlijk met puppyperikelen nog steeds, maar veel minder heftig. Ohja, vandaag ging ze uit zichzelf naar de bijkeuken en slapen.

Barbets zijn heel intelligente honden en ik mis in je verhaal dat je ook iets doet waarbij hij zijn hersens ook kan gebruiken. Dit kan allerlei vormen van oefeningen zijn met bijv.met een clicker of 'hersenwerk'.

Ik zou ook goed in de gaten houden dat de pup wel echt aan zijn rust komt want 'te weinig slaap' kunnen ze ook hyper van worden..

Heel erg herkenbaar, ik heb een grote poedel pup en alles wat je beschrijft herken ik. Springen, happen tot echt wel
Bloedens toe, niet luisteren (gewoon taal absoluut niet), niet normaal lopen (leek wel of ik met een konijn liep) Die van mij is trouwens ook uitgekozen om therapie werk te gaan doen.

Hij is nu rond de vijf maanden en merk det het ietsje beter gaat. Consequent blijven kan ik als tip meegeven, ook als je denkt dat het niet zijn vruchten afwerpt uiteindelijk doet dit het wel degelijk. Ik heb wel echt een fijne trainster die me er bij helpt.

" Ik hoor graag meningen van ervaren hondenbezitters. Wij hebben redelijk wat ervaring met honden en hebben sinds 1,5 week een pup in huis van nu 8 weken en 6 dagen. Veel voorbereiding gedaan, goed ingelezen, zorgvuldig het ras uitgekozen. We zochten een rustige, stabiele hond die niet ondersteboven zou zijn van onze drie kinderen en waar ik in de toekomst therapiewerk mee kan doen. We kwamen uit bij de Barbet. We hebben ze in het echt bewonderd, vinden het fantastische honden en zijn iedere week bij het nestje wezen kijken tot onze pup eindelijk mee naar huis mocht. En nu... dit lijkt totaaaal niet de hond te zijn waar we voor hebben gekozen. We hebben een pup die enorm druk is en continu (en dan bedoel ik iedere wakkere minuut) bijt. In alles. Handen, voeten, kuiten, stucwerk, de noesten in de vloer, meubels, speelgoed, álles. Continu. Ik kan haar niet aaien zonder dat ze in m’n hand hangt. Ik kan haar niet aanlijnen zonder dat ze in mijn hand hangt. Buiten ging het redelijk goed allemaal, maar sinds vandaag hangt ze ook buiten in m’n broekspijpen of laarzen. Om over de kinderen nog maar niet te spreken. De kinderen gedragen zich heel rustig, laten haar met rust. Maar zelfs rustig door de kamer lopen is teveel. Na de eerste week bleek dat ze een blaasontsteking had. Ze dronk een liter per dag en deed heel veel kleine plasjes. Hier krijgt ze nu antibiotica voor en dat slaat aan (merk ik omdat ze grotere plassen doet en veel minder ongelukjes heeft). Twee dagen leek het iets beter te gaan (of eigenlijk iets minder erg te zijn) maar inmiddels zijn we terug bij af. Drinken doet ze ook nog steeds heel veel. Mijn gevoel zegt dat ze heel snel overprikkeld is. Dat ons gezinsleven eigenlijk al teveel is. Dat zou heel moeilijk zijn, want de kinderen kunnen nu al totaal zichzelf niet meer zijn. Iedereen loopt op z’n tenen. Ik ben de wanhoop behoorlijk nabij.

Wat we nu doen:
-Uur wakker (ongeveer 15 min uitlaten, spelen, eten), twee uur verplichte rust in de bench;
-Als ze bijt in broekspijp o.i.d. staan we stil en negeren we het. Soms laat ze dan los en pakt ze een speeltje maar net zo vaak hangt ze bij de volgende stap weer in je been;
-Als ze in onze hand/voet bijt roepen we ‘AU’ en geven we haar een alternatief. Gebeurt het weer, dan zetten we haar rustig in de puppyren waar ze kan spelen met haar speeltjes. Dit is lastig omdat ze eigenlijk niet aangeraakt wil worden in zo’n bui (hapt dan naar achteren, naar onze handen) en lokken lukt niet altijd. Weglopen kunnen we niet vanwege de kinderen. Als ze rustig ligt in de puppyren krijgt ze een aai of komen we erbij zitten/spelen of mag ze eruit;
-Kinderen dragen schoenen in huis zodat ze minder gillen als er in hun voeten wordt gebeten, maar een kuit doet natuurlijk net zoveel zeer;
-Kinderen spelen boven.

Ik kon met mijn vorige honden lezen en schrijven. Eén daarvan heb ik ook van pup af aan gehad en hoewel ik weet dat bijten erbij hoort, vind ik dit heel extreem. Ze is continu hyper. Alsof ze de hele dag haar dolle 5 minuten heeft. Afleiden werkt amper en ik merk aan mezelf dat ik eigenlijk (nog?) helemaal niet blij met haar ben. Logisch ook, want de meeste leuke dingen (aaien, knuffelen of tegen mijn been/voet in slaap vallen of zo, spelen) gaan bijna niet. Bij de fokker leek dit een rustige pup te zijn. Ik krijg ook een beetje de indruk dat zij denkt dat het aan ons ligt, terwijl ik dat idee eigenlijk niet heb. We hebben ook geprobeerd wat meer met haar te wandelen maar daar werd het alleen maar erger van. Vandaar ook mijn idee dat het misschien overprikkeling is. Ik heb het gevoel dat de combi van deze pup met ons drukke gezin totaal verkeerd is.

Is er iemand die dit verhaal herkent? En die uiteindelijk toch een lieve, stabiele, rustige hond heeft gekregen? "

Eline

Hier herken ik mij enorm in. De eerste maand ofzo dat wij onze pup in huis houden was het verschrikkelijk. Hier ook 4 kinderen. De hond bleef maar hangen in onze broekpijpen, handen voeten etc. Maar geloof me, blijf volhouden met wat jullie doen (negeren, au roepen etc) onze puppy was verschrikkelijk maar met de tijd werd ze een extreem stabiele hond. Blijf volhouden!

Het lijkt wel of je de begintijd van onze grote poedel beschrijft.... Heel herkenbaar !

Na lang zoekwerk zijn we er achter gekomen dat zijn pancreas niet naar behoren werkte..... daarom had hij altijd pijn in zijn buik, dus geen rust in zijn koppie. Daarom kon je niet bij hem doordringen. Hij had niets focus en was druk, druk en nog eens druk. Uiteindelijk hebben we nu de juiste voeding en supplementen en nu pas begin ik contact met hem te krijgen en wil hij leren en staat hij open voor nieuwe dingen (op een rustige manier).

Wat bij hem wel werkt als hij toch weer eens een drukke bui heeft, is juist heeeeel veeeeel rust in bouwen. Alleen even poep- en plaswandelingetjes doen en dan weer naar huis. Dit doe ik voor 1 dag en de dag erna kan hij het leven, met al zijn impulsen, weer aan.

Hier ook heel herkenbaar. Mijn hond was als pup ook de moeilijkste pup die we gehad hebben. Ze beet ook op alles, was heel eigenwijs en druk en het leek of we niets anders moesten doen dan haar afleren op alles te bijten zonder veel resultaat. Ze had ook een blaasontsteking, zoals jouw hond, waardoor ze enorm veel plaste en moeilijk zindelijk te maken was. Een echte terrorpup  Mijn vader kreeg op dat moment heel slecht nieuws over zijn gezondheid en we overwogen zelfs om haar weer naar de fokker te brengen.

Maar ik kan je gelukkig geruststellen dat het helemaal goed gekomen is. Ze is een enorm lieve hond geworden. Haar eerste jaren woonde ze bij mijn vader en ze is de hond geworden waar hij de meest hechte band mee had van alle honden die hij gehad heeft. Na mijn vaders overlijden is ze bij mij komen wonen en ook ik heb nu een ontzettend goede band met haar. Binnen in huis is ze nu echt heel rustig (op enkele speelmomenten na) en ze doet eigenlijk nooit iets verkeerd. Ook wanneer we haar meenemen naar andere mensen op bezoek krijg ik alleen maar complimenten over hoe braaf en lief ze is. Dat mensen zelfs vergeten dat we haar mee hebben.

Er is nu niets meer te merken van de bijterige en drukke pup die ze was. Dus het is vooral echt geduld hebben en even doorbijten. Wij hebben haar het bijten proberen af te leren, maar eigenlijk heb ik het gevoel dat het vooral vanzelf is over gegaan toen ze wat meer volwassen werd. Daarnaast vind ik de tip van Alaska's Finest ook heel goed. Mijn hond leeft op in de natuur en kan dan echt tot rust komen na zo'n wandeling. Wanneer ik met haar op drukke plaatsen ga wandelen is ze ook moe maar op een andere manier. Meer overprikkeld.

Ook als pup is het veel beter beginnen gaan toen mijn vader haar mee nam wanneer hij foto's maakte (hij was hobby natuurfotograaf). Daar kon ze rustig alles ontdekken en spelen zonder dat er andere mensen of honden waren. Het heeft ook hun band heel goed gedaan van samen ontspannende en leuke dingen te doen zonder druk. Die druk heb je in huis wel wanneer je hond de hele tijd dingen doet die je wilt afleren, maar in de natuur kan ze niet zoveel misdoen en moet je ook niet focussen op zindelijkheid. Je moet ook niet wandelen met haar. Gewoon ergens gaan zitten en haar wat laten rondkijken en ontdekken werkt minstens even goed.

Jullie hebben de pup nog maar kort en zowel voor de pup als voor jullie is dit een grote aanpassing (die veel mensen ernstig onderschatten). Geef elkaar de tijd om hieraan te wennen, elkaar te leren kennen en nieuwe gewoontes op te bouwen 

Wat fijn, al die reacties en geruststelling!

Kauwmateriaal: check. Snuffelmat, kong, check check. Dit vindt ze ook allemaal wel leuk gelukkig.

Ik merk dat ze de benchrust echt nodig heeft, ook al lijkt het ontzettend veel. We houden ons er niet helemaal strak aan hoor. Soms is ze na 1,5 uur wakker en dan mag ze er natuurlijk gewoon uit. Soms komt het even zo uit dat ze 2 uur wakker is i.p.v. 1 uur. Maar ik merk echt dat ze het beste vaart bij heul veul verplichte rust. En hopelijk gaat ze het over een tijdje uit zichzelf doen. Zonder de benchrust is het echt geen doen helaas.

Ik was ook lekker met haar aan het trainen. Ook met de clicker. Ik heb dat eens opnieuw geëvalueerd en ben het de laatste dagen juist minder gaan doen. Ik denk dat ze al genoeg mentale uitdaging heeft aan het verwerken van alle normale dagelijkse dingen om haar heen. Met wandelen durfde ze eerst nog niet echt van mij weg waardoor ze ook niet tot rust kwam, maar de laatste dagen is ze op bekende stukken lekker aan het struinen. Volgens mij doet haar dat enorm goed!

Ik heb er de laatste dagen wat meer vertrouwen in. Heb het gevoel dat we het goed doen en dat het vooral een kwestie is van volhouden. Jullie berichtjes speelden daarin een grote rol, dus dank jullie wel daarvoor!

Hier ook zo'n piranha. 

Hij is nu 18 weken, en we hebben hem sinds hij 8 weken is. Twee a drie weken geleden ging het bijten ineens een stuk beter. Duurde niet lang, want sinds een week is hij aan het wisselen en dus terug bij af. 

Wij hebben onze pup nu drie weken en ik herken ook veel in jouw verhaal. Ik heb eerder pups gehad maar in mijn beleving waren die een stuk makkelijker ;-)

Ook ik vind het fijn om jullie ervaringen te lezen en vooral dat het echt wel beter wordt. We houden vol :-)

Hier precies hetzelfde verhaal. Zo vaak met mijn handen in het haar gezeten, zo frustrerend. Eerste maand was een hel , hahaha. Ook verplicht bench rust opgelegd, uurtje op, slapen. Na dat we dat zo een drie weken hebben gedaan gaat hij nu weer uit zichzelf slapen. (waar hij zelf wilt) Bijten in alles wat maar bewoog en niet bewoog is ook een heel eind minder. Constant iets anders aangeboden om in te bijten. Hij is nu twee maanden bij ons en hij is zo anders dan de eerste maand. Dus komt goed, hou vol !

Mijn vorige honden waren ook niet zo druk als pup, of dat ben ik voor het gemak vergeten haha .

Even een update. Het leek een aantal dagen redelijk te gaan (of eigenlijk minder slecht), maar de laatste week is het een regelrechte hel. Ze kan nu zelfs in de bench geen rust meer vinden en er zijn eigenlijk geen momenten meer bij dat we haar kunnen ‘bereiken’. Ik geloof heus dat het met de tijd beter zal worden, maar dit is voor ons als gezin niet langer vol te houden. Ik heb álles gegeven dat ik in me heb. Ik kan niet meer.

We zoeken met spoed een ander baasje voor haar. Iemand alleen of een stel zonder kinderen, zodat ze veel meer rust heeft. Ideaal zou zijn als ze terug kon naar de fokker, maar de fokker neemt haar niet terug. Is dit een normale gang van zaken? Nee toch? Kan ik hier nog iets mee? In ons koopcontract staat niet dat de fokker verplicht is haar terug te nemen. Maar ze heeft ons wel herhaaldelijk verzekerd dat dit een geschikte hond is voor ons gezin met kleine kinderen, terwijl dat het heel duidelijk niet is.

Aankomende week is het herfstvakantie, wat betekent dat de kinderen de hele week thuis zijn en het dus extra druk is voor haar. Ik zit echt met de handen in het haar. Iedere dag dat ze nog hier is is er één te lang voor haar. Iemand die een idee heeft? Of iets steunends te zeggen? Alsjeblieft, als je niets aardigs te zeggen hebt, zeg dan niets. Wij zijn enorm begaan met onze hond en zijn heel zorgvuldig geweest in onze voorbereidingen en afwegingen. Hoe verdrietig ook, dit is het beste om te doen.

Een afscheiding maken voor de pup, en de kinderen manen rustig te zijn .....zou jammer zijn dat je je pup moet herplaatsen, het is zeker doorbijten wat ik lees van je.....je hebt het misschien wat onderschat wat een pup allemaal inhoudt, echt de pup wordt ook ouder, straks eens omkijken naar een cursus waar je veel hand aanreikingen krijgt, zie je het echt niet zitten dat het je toch allemaal teveel wordt , en je besluit vast staat, kan je de pup terug brengen naar degene due de pup gefokt heeft, zodat deze een nieuw baasje kan zoeken .? Iedere dag is er een te veel schrijf je, dan zou je zomaar een verkeerde beslussing kunnen nemen met de pup te herplaatsen, fokker bellen en uitleggen dat het echt niet gaat. 

Ik lees dat de fokker de hond niet terug wil, waarom niet ? Bel haar op en leg heel goed uit dat het echt niet gaat en dat je de pup terug brengt, zeg er dan maar bij dat je geen geld terug hhoef als de pup maar een goed baasje krijgt...bellen.

Willemijn, dit hebben we helaas allemaal al gedaan. We hebben een puppyren en bench. De kinderen durven zich amper nog te bewegen. Alleen tekenen aan de eettafel doen ze beneden, al het andere boven. We zijn lid van een goede hondenvereniging, we hebben vanaf het eerste moment contact gehad met de fokker over haar gedrag. We hebben heel duidelijk gemaakt naar de fokker dat het niet gaat. Ze neemt haar niet terug. Ze zegt dat het onze verantwoordelijkheid is.

Ik heb ervaring met een lastige herplaatser en een pup. Ik heb het zeker niet onderschat. Dit gaat gewoon niet. Dit hondje hoort niet in een gezin thuis maar in een prikkelarme omgeving. En hoe graag ik het ook anders wil hebben, alle rek is er helemaal uit. Het allerbelangrijkste is dat we nu snel een goed baasje vinden.

Terug brengen naar de fokker!

Niet zelf gaan herplaatsen, of doe je dat in overleg met de fokker?

Ik heb ook een barbet, er zijn niet veel fokkers van dit ras.

Ze willen hun pup weer terug, als je er vanaf wilt, en er er  goede plek voor zoeken.

Zo'n hond moet niet in verkeerde handen vallen, daarom niet zomaar zelf gaan herplaatsen. 

Misschien is het een geldkwestie, dat je er met de fokker niet uitkomt.

Maar probeer er geen marktplaats hond te maken of zomaar iemand die er genoeg voor wil geven.

Edit, inderdaad anders met de rasvereniging contact opnemen.

Je kun je pup voor een bepaald bedrag op hun site laten zetten als herplaatser.

Dan heb je wel grotere kans dat je vooral reacties krijgt van mensen die echt speciaal voor dat ras gaan en je hond ook goed terecht komt.

Op een openbare marktplaats krijg je ook veel mensen die alleen foto's zien van een hond met mooie krullen en dat wel zien zitten, en alleen daarom de hond willen hebben en helemaal niet weten wat voor soort hond ze in huis halen.

https://barbetclub.com/herplaatsingen/

Anders even contact opnemen met de rasvereniging voor bemiddeling ? 

Sowieso niet via marktplaats etc !!

als je toestemming vraagt aan de moderators op HP mag je waarsch wel een herplaatsingstopic openen, echter zou ik het eerst echt via de rasvereniging proberen als de fokker niet kan helpen ! 

Oh Eline, wat rot dat het zo moeilijk gaat!

Is de hond buitenshuis ook zo? Hebben jullie een tuin waar ze in kan lopen? Is er ooit een moment dat ze uit zichzelf ontspannen en rustig is (dus zonder dat je dit zelf moet afdwingen)?

En wat vreemd dat de fokker de pup niet terug wil nemen.  Een fokker die begaan is met zijn pups, zou nooit toestaan dat jij hem herplaatst, die wil graag zelf de controle hierover en weten waar zijn hondje terecht komt. 

Zoals Marijke zegt: neem contact op met de rasvereniging (de Barbetclub), zodat er via die weg een nieuwe thuis kan gezocht worden. 

Is de hond goed onderzocht door de dierenarts? Zodat je kan uitsluiten dat haar gedrag een medische reden heeft?

Alaska’s Finest, dank je wel. Nee ze wordt nooit uit zichzelf rustig. Echt nooit. Binnen en buiten niet. Ze is al twee keer onderzocht door de dierenarts, maar ze hebben niets kunnen vinden. Behalve de blaasontsteking die ze de eerste week had, maar daar is ze voor behandeld en die is nu over.

Mijn man probeert nu nog eens contact op te nemen met de fokker en als dat niks oplevert gaan we het via de rasvereniging proberen.

Buitenshuis ging het trouwens in eerste instantie wel beter, maar als we dan thuis kwamen was ze gigantisch druk. De laatste week is ze buiten ook heel druk. Op (voor haar) onbekend terrein gaat het ietsje beter, maar niet veel. De kinderen zijn de laatste week ook meer thuis geweest dan daarvoor. Ik merk vooral dat ieder klein dingetje teveel is. Als we een hond of fiets zijn tegengekomen tijdens de wandeling kan ik dat naderhand al merken aan haar doordat ze dan nog drukker is.

Ach jee, wat ontzettend triestig voor jullie, zeker ook voor de kinderen. Die hadden het zich vast heel anders voorgesteld zo'n pup in huis ( de mijne ook ook al gaat het hier gelukkig wel steeds wat beter). 

Je hebt contact met de hondenclub zeg je. Is er al een gedragsdeskundige bij je thuis geweest om eens mee te kijken? Dat zou ik dan als laatste redmiddel nog proberen.  

Wij grappen weleens thuis over een opvoedkamp voor puppies waar je ze dan een tijdje heen kunt sturen en dat ze dan als perfect-opgevoede hond terugkomen maar dat bestaat natuurlijk niet. En het is ook maar een grap want de opvoeding moet je zelf doen en niet uitbesteden maar soms lijkt het me wel een uitkomst ;-)

Heel veel sterkte met jullie beslissing!

Nee ze wordt nooit uit zichzelf rustig. Echt nooit. 

Eline

Wat erg. Voor jullie geen pretje, maar voor de hond zelf ook niet. Was ze in het nest ook zo? Heb je (bijvoorbeeld via FB) contact met de andere pupkopers? Misschien lopen er meer tegen dit probleem aan?

Ik vind het wel echt rot dat jullie niet op de fokker kunnen rekenen. Net hij/zij zou een houvast moeten zijn, en altijd klaar moeten staan met raad & daad.

Ik hoop dat de rasvereniging jullie kan verder helpen, en dit zowel voor jullie als voor het hondje een uitweg biedt. Succes, en hou de moed erin!

Je geeft aan dat het vooral met de kids nu niet lekker gaat. Waar woon je ongeveer? Ik ben komende week vrij, behalve woensdag, en kan misschien de hond de hele dag, of dagdelen op haar passen? Als het klikt met mijn hond (ze is geen superfan van pups)? Ik ben alleen, dus niet teveel prikkels. Ze kan niet blijven, maar misschien kan ik in ieder geval komende week voor een beetje verlichting zorgen? Of de pup uit wandelen nemen?

Dan kunnen jullie rustig op zoek naar een baasje. Ik heb mijn vorige hond te snel moeten herplaatsen omdat er druk achter stond, en dit ging mis en uiteindelijk belandde ze in het asiel. Ik wou dat ik toen iemand had gehad die de druk weg had kunnen nemen. Ik woon tussen Groningen en Veendam (ik kan je in pb precieze woonplaats geven).