Schaam me zo!!!

Ik kan eigenlijk nergens mijn verhaal kwijt omdat ik me dood schaam. Zoals de meeste hier wel weten hebben we 2 hondjes, waarvan milo eigenlijk altijd ziek is, echt van alles geprobeerd, specialist, holistisch maar niemand weet wat ze er aan moeten doen. Volgende week krijgt hij weer andere medicijnen erbij (hij heeft chronische maagdarm ontsteking) het valt me de laatste tijd zwaar(en daar schaam ik me voor) dat we altijd rekening moeten houden met de ziekte van milo, als hij een slechte dag heeft(veel diarree) kan ik niks omdat hij anders in huis poept, en niet dat ik dat erg vind maar milo vind dat echt niet fijn. Ik krijg nu dagdienst af en toe op het werk, maar als milo ziek is kan dat eigenlijk niet ivm uitlaten. Onze andere hond lijd er af en toe ook onder denk ik omdat de meeste aandacht naar Milo gaat. Ik vind het soms erg lastig............ 

Daar hoef je je niet voor te schamen! Het is goed om die frustraties er af en toe uit te gooien. Heb je eventueel oppas? Dat je ook eens met Bumper alleen op stap kan of jijzelf dus toch weg kan?

Mijn moeder doet dat af en toe, maar dan loop ik steeds te stressen of het allemaal wel goed gaat met Milo. Soms denk ik wel eens dat ik gewoon niet geschikt ben als hondenbaasje, ik maak me altijd zoveel zorgen. 

Het is gewoon zwaar als je een diertje hebt met veel zorgen. Je doet er alles aan dus je hoeft je nergens voor te schamen.

Ik zou ook kijken of je iemand kunt vinden die je kan helpen

Ik denk ook dat je je daar echt niet voor hoeft te schamen. Het is ook lastig. Weet nog wel dat ik Sara had als pup. Kon een jaar lang niet alleen zijn, had een aangeboren oogafwijking, toen radius curvus syndroom met een lange revalidatie en het ging maar door. Ik had gelukkig wel een goede oppas. Waar altijd 1 van de 2 even heen kon zodat ik even aandacht had voor de ander. Maar soms ook samen zodat wij wel gewoon weg konden. Toen wij afgelopen zomer op vakantie gingen, realiseerde ik me ook dat dat de eerste keer was in ruim 2 jaar dat ik langer dan een paar uurtjes weg was van mijn honden haha.

Denk dat het heel belangrijk is dat je af en toe ook aan jezelf blijft denken. Ik zou eens opzoek gaan naar een oppas, voor als milo ziek is en je moet werken maar ook als je gewoon lekker even weg wilt.

Zeker niet aan jezelf twijfelen! Denk dat je alleen maar trots mag zijn dat je zoveel voor je hondjes over hebt!

Denk dat alle hondenbaasjes hier op deze site zich vaak zorgen en of druk maken om het welzijn van hun huisdier(en). Juist een goed teken, laat zien dat je veel om ze geeft 

Maar zorg ervoor dat je jezelf niet uit het oog verliest, als jij gelukkig bent kan je veel beter zorgen voor anderen.  Zet hem op! 

Hee, niets om je voor te schamen toch ? Zorg, heel veel zorg nodig, en als de ander dan even te kort komt, , de volgende dag extra de aandacht van je.....je zorgt goed voor je zieke hond, respect heb je van me.....

Christel, je mams past af en toe op je hondjes, heb je een goede vriendin ? Dan ga je er even uit, en als je weer terug bent kan je weer de hele wereld aan, denk ook een beetje aan jezelf, als jij zoveel stres opbouwd voelenje honden dat..

" Christel, je mams past af en toe op je hondjes, heb je een goede vriendin ? Dan ga je er even uit, en als je weer terug bent kan je weer de hele wereld aan, denk ook een beetje aan jezelf, als jij zoveel stres opbouwd voelenje honden dat.. "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Er word ook wel op de hondjes gepast als dat nodig is, maar ik ben zo'n stresskip dat ik de hele tijd met milo bezig ben als ik weg ben. Ik herken bij de hondjes iedere zucht, blaf en weet dan direct wat er is ben vaak bang dat andere mensen dat niet herkennen dus voor mijn gevoel moet ik thuis blijven om voor ze te zorgen. Maar dat is soms zwaar. 

Daar hoef je je niet voor te schamen.

Langdurig zorgen hebben breekt gewoon een keertje op. Dat gebeurt bij langdurige zorg voor en om een medemens maar ook bij langdurige zorg voor en om 1 van je maatjes.

En door de langetijd van zorg komt er bij dat je ook op afstand alleen nog met hem haar bezig bent. Ofwel je zit in de volledige zorgmodus.. Dat is zwaar. Beklemmend en vooral moeilijk om te veranderen.  

Zelfs als je hondje of beiden terecht kan/kunnen bij iemand die je volledig vertrouwd. 

Het leren loslaten op het moment dat diegene oppast is een langdurig proces voor je uiteindelijk zult merken dat het wat makkelijker gaat.

Een oplossing kan ik je niet geven. Wel ken ik die zorgmodus...

Ik kan alleen zeggen dat je je er niet voor hoofd te schamen.

t enige is dat je echt 24 uur per dag met je hondje bezig ben. En dat trekt je leeg. Vreet bergen energie en er is geen ruimte meer voor wat anders.

Ik wens je heel veel sterkte.

Je hoeft je nergens voor te schamen, ik kan mij heel goed voorstellen dat de zorg voor een ziek hondje soms even te veel word. Wel fijn dat je moeder het gezonde hondje soms even meeneemt voor wat extra aandacht.

Een puppypad zal in dit geval heel veel kunnen schelen maar het gebruik van een puppypad is een volwassen hondje moeilijk aan te leren. Mijn hondje heeft blaasproblemen, door de dieetvoeding drinkt en plast ze veel zij gaat op een puppypad maar ik heb haar zindelijk gemaakt met de hulp van puppypads dus ze wist al niet beter.

Ik begrijp je gevoelens Christel, als je niet goed voor jezelf zorgt, breekt zorgen voor je honden op....even het achter je laten is een must, dan kan je weer goed voor je honden zorgen, als je alleen maar stres opbouwd hebben je honden niets aan je....

Nergen voor nodig om je te schamen.

Verplaats het eens naar kinderen, een zieke broer, gezonde zus. Veel aandacht van papa en mama gaat naar zieke broer, maar er word evenveel gehouden van gezonde zus alleen de zorgen zijn minder. Er word quality time voor gezonde zus ingepland en niks gaat spontaan, maar de liefde voelen ze allebei.

Daar gaat het om Je doet het goed zo