Hond en pup begeleiden.

Is voor iedereen denk ik anders, heb altijd Bams op de eerste plek gehouden.....de nieuwkomer moest zich hier aanpassen.....nog geef ik beiden apart eten, eerst Bams en dan Ogin.......en als omdat Bams nu ouder is en wat extraas krijgt, zet ik ogin even apart zodat er geen jaloezie ontstaat.....voor iedereen is het anders, hoe gedraagt de hond zich.

Kahlua moet zich aanpassen aan jou,vind je het nodig om even te scheiden dan scheidt je ze even.

Jij bepaalt, wat de hond anders niet mocht mag nu ook niet,vb eten stelen.

Mijn eerste hond de bouvier had een bloedhekel aan katten en ik haalde toch een kat in huis....ik accepteerde totaal geen gedonder van hem of hij de kat leuk vond of niet....hup naar je plaats en klaar met het gedonder. Is goed gekomen tussen kat en hond.

Jij bent de baas,jij bepaalt....eten stelen dat mag niet,dan corrigeer je....jij moet geen rekening houden met die jaloerse gevoelens,de hond heeft gewoon te doen wat jij wilt.

Was mijn oudere hond vervelend dan stuurde ik hem gewoon naar zijn plaats en kreeg hij ook het commando 'blijf'

Sommige honden hebben die leiding nodig,en niet van die gevoelens,hij was eerst 6 jaar alleen,nou nu niet meer en daar heeft hij het maar mee te doen.

Draai het om, de pup aan de andere kant van het hek en jij met je honden waar je al een roedel mee hebt samen in een ruimte. Zo is het dubbel raar voor je hond, die pup mag wel bij je maar je hond die al 6 jaar bij je is niet. 

Zo gaat het niet goed komen maar wordt het juist erger. 

Ik heb altijd met veel honden tegelijk gewerkt en het is juist de bedoeling dat jezelf rechtop en heel kordaat laat zien dat je alles aan kan en  iedereen gelijk stelt. 

Ga nog eens van het begin beginnen, je bent nu al weer een dag verder en je honden gaan er anders niks van snappen. 

Het is geen jaloezie maar onbegrip van je hond. Schakel je gevoel even uit. 

Anders blijft de pup een indringer. 

Vrienden van mij hebben een zelfde iets gehad, de oudere hond heeft hun Tervuerense pup toen zelfs lelijk gebeten, je ziet het nog op zijn snoet, en ze viel ook uit naar andere honden wat ze nog nooit had gedaan. Op advies van een therapeut hebben ze toen juist de pup vaker apart gezet in een ren in de hal, zo kwamen beide honden goed tot rust en wenden ze tóch aan elkaars aanwezigheid. Mooie bijkomstigheid is dat de pup meteen leerde dat het ook goed is om af en toe alleen zijn, en de andere hond kreeg zo ook meer 'quality time' met de baasjes. Na een week of  3 was alles goed, de oudere teef werd zelfs heel moederlijk naar de pup toe en inmiddels zijn het de beste vrienden.

Houd Kahlua op de eerste plaats. Betrek Kahlua bij alles wat je doet, zonder pup maar ook met pup. Lelijk doen naar de pup? Logisch Kahlua heeft de oudste rechten, maar laat het niet uit de hand lopen, grijp in als het te hard gaat,  en ga niet na een snauw of grauw de pup aanhalen. Heus, ma hond zal de pup ook op de plaats gezet hebben en dat accepteert een pup. 

Eten geef je apart, hekje tussen de pup en de rest vd honden, 

Bv., Moet pup naar buiten? Vraag of Kahlua meeloopt. Maak Kahlua belangrijk voor jou, echt dat heeft ze zo door.

Vraag of de fokker, die kent het ras, langs kan komen om te kijken en helpen.

Dat doe ik zo met mijn buitenlandse opvangers - en dat werkt idd heel goed, zo voegen ze zich sneller naar het ritme en de 'regels'... Maar ja, een pup is natuurlijk wel iets anders en vraagt om een heel andere verzorging. Ik heb daar zelf eigenlijk nauwelijks ervaring mee...

Ik denk dat het wel belangrijk is dat je iedere dag tijd uittrekt voor Kahlua, dat ze 'quality time' met jou heeft. En de fokker vragen of hij ervaring heeft met dit soort situaties en wat voor tips hij heeft, leek mij ook een goed idee!

Zo heb ik het dus bewust niet gedaan. Ik wilde een pup mijn hond niet. Dus ik moet gewoon zorgen dat de huidige hond de aandacht en beweging krijgt die hij nodig heeft. Dus nee gewoon de huidige hond ook op plaats nummer 1. En ook niet verlangen dat de huidige hond zich maar klakkeloos aanpast. Ik vind ook dat ze mag grommen als ze zich er niet prettig bij voelt. Dan kun jij daarop inspelen, haal de pup bij dr weg. Ze is er pas twee dagen dus gewoon relaxed. 

Ik heb veel apart gelopen en dat steeds meer opgebouwd naar samen lopen. Buiten vond vaös het namelijk niet erg. Met name binnen vond ie het rot. Vaös slaapt in bed heb ik toen net zo gedaan. Pup lag naast het bed in een bench.

Misschien doe je dit al hoor, maar kijk je goed naar je oudste? Is het echt grommen zonder aanleiding? 

Kun je dr situatie nog meer managen? Pup weghalen als ze te dicht bij de oudste komt, maar ook de oudste wegsturen als de pup gewoon speelt en ze zich hiermee wilt bemoeien bijvoorbeeld. Zodat beide honden het vertrouwen in jou gaan krijgen/houden, dat jij de situatie regelt. Je kunt niet van je oudste verwachten dit de hele dag te doen als je ziet dat ze al stress of spanning ervaart. Tuurlijk mag ze de pup grenzen leren maar dit klinkt vrij heftig/onnodig wat ze nu doet. Voor een pup ook helemaal niet begrijpelijk lijkt me. En andersom moet je oudste zich ook door jou gesteund voelen natuurlijk als de pup wel grenzen over gaat. Meteen zelf de pup weghalen kan misschien de oudste wat meer rust geven?

Hiernaast zou ik doorgaan met wat je doet qua scheiden. Logisch dat ze nu beide hun rust nodig hebben, zou ik me niet schuldig over proberen te voelen, al snap ik hoe moeilijk dat zal zijn. Beter korte momenten samen die positief verlopen dan de hele dag toch net niet. Ook voor jezelf erg vermoeiend! 

Bedankt voor de antwoorden. Zal de meeste vragen proberen te beantwoorden.

Alaska's finest, Ik snap wat je bedoeld, ik heb het belonen dan dus ook nog niet gedaan omdat er niets te belonen viel (puppy zou dan ook iets krijgen, maar zij heeft hier nog heen behoefte aan)

Willemijn, Ik weet dat het wennen niet in 2 dagen is gebeurd, dit beschreef ik ook in mijn op, dat is ook niet mijn vraag. Ik wil alleen weten hoe ik het het beste van begin af aan kan begeleiden. Ze hebben tijd genoeg aan elkaar te wennen, en ik wil niks overhaasten. Ik zit s avonds inderdaad op de grond, met beide honden aan een kant. Echter wel zonder bot, Kahlúa is al in strijd, en een bot vlak bij een pup eten gaat haar niet helpen. Ik zorg dat mijn honden élke dag minimaal 30 min kunnen kauwen, dit doe ik al 6 jaar. Ook krijgen ze gevulde kongs, of bakjes om uit te likken.

Jullie hebben gelijk dat ik me niet schuldig moet voelen, dit wil ik ook niet, en ik kan best makkelijk zijn, maar het is ontzettend lastig Kahlúa te zien hoe ze nu is. Totaal niet zichzelf.

Gabber, is inderdaad lastig en onbegrijpelijk misschien voor me waarom Kahlúa achter een hekje moet en Willow bij mij is, echter kan ze zich op het moment gewoon niet gedragen met Willow.

Vanmiddag lag Willow te slapen, ik heb met Kahlúa wat hersenspelletjes gedaan, we hebben heerlijk liggen knuffelen, ik ben eind van de middag toen zus thuis was ruim een uur met haar gaan wandelen, maar bij thuiskomst is het meteen weer mis (in mijn ogen jaloers gedrag)

Careana, de pup vaak apart zetten zou ik ook willen, maar ze is nog zo graag bij me. Apart zetten kan ik pas doen wanneer ze zich iets zekerder voelt en weet dat, wanneer ik even de ruimte uit ben, er niets aan de hand is. Dit is nu nog te snel.

Ientje, ik snap je punt maar kan het er niet helemaal mee eens zijn. Natuurlijk staat Kahlúa op de eerste plaats, maar haar overal in betrekken is gewoon niet mogelijk, sterker nog, dit wakkert juist haar vervelende gedrag aan. Daarbij moet de pup nog leren goed aan de riem te lopen, ze zit nog veel tijdens het wandelen en wil graag relaxed om haar heen kijken, ik moet me vol op haar focussen en met Kahlúa er bij is dit niet te doen.

De fokker belt gelukkig veel, en alle 11 kopers + fokker zitten in een groepsapp, waar iedereen vragen kan stellen, zij kent het ras zeker goed, maar het is in dit geval niet de pup waar ik 'problemen' mee heb.

Maud, ik kijk goed naar de oudste, ik kan haar lichaamstaal prima lezen. In mijn ogen is er niet altijd een aanleiding waarop ze gromt. Zo lag pup op de bank te slapen, Kahlúa loopt langs, legt haar kop op de bank en begint te grommen..

er zijn uiteraard ook een hoop aanleidingen waarin het logisch is dat de gromt, zo rende Willow naar haar toe (plat over de grond kruipend, liet een klein plasje lopen) Kahlúa liep grommend weg en Willow kruipt er achteraan om het tóch te proberen. Dan pak ik haar ook op om haar af te leiden, maar vervolgens staat Kahlúa weer grommend naast me.

Ik vind het heel lastig om Kahlúa op dit moment duidelijke grenzen aan te geven, als in wanneer wel en niet grommen, én haar er tegelijk bij te betrekken. Betrek ik Kahlúa er bij, wordt ze 'jaloers', maar stuur ik haar om een, voor mij goede reden, weg, staat ze letterlijk met haar staart tussen haar benen en haar kop laag hangend in het midden van de kamer.

Verder ook allemaal bedankt voor de ervaringen die jullie hebben gehad, en de tips over wat jullie zouden doen. Ik heb hier veel aan.

Wat ik lees in jouw antwoorden is dat je goed op weg bent. Volgens mij is de band tussen jou en Kahlúa zo sterk dat jullie basis nu vooral uit vriendschap bestaat, maar jullie zijn ook baas en hond. En je volwassen hond waar je mee kan lezen en schrijven ineens niet meer goed weet hoe ze moet reageren op een nieuwe situatie met een puppy - wat ook heel ingrijpend is, voor jou en voor haar - dan is het even belangrijk om als baas wat meer duidelijkheid te verschaffen. Dat betekent corrigeren in elke situatie die jij zelf te ver vindt gaan. En je hebt een Hollandse herder, die zijn ontzettend slim en hebben een will-to-please, natuurlijk gaat ze er beteuterd bij staan als je haar terecht wijst (ik had ook niet anders verwacht). Maar dat is iets wat je het beste kan loslaten, want jullie vriendschap zal er echt niet onder gaan lijden. Zeker niet omdat je Kahlúa ook een op een aandacht blijft geven, en mentale uitdaging. Na een periode duidelijkheid en consequentie wanneer grommen naar Willow wel mag en wanneer niet, zal Kahlúa het snel oppikken. De situatie gaan vermijden door Kahlúa met de deur open in een andere ruimte zetten vind ik dan weer juist wat ver gaan. Een baasgerichte hond die niet bij de baas mag komen en ziet dat de nieuwe hond wel bij de baas ligt, dat lijkt me voor de hond zelf naarder dan een correctie. Maar elke hond en situatie is anders, en jij bent erbij dus jij zal moeten kijken wat het beste werkt. Daarnaast zal de nieuwe pup ook de grenzen van je hond in het begin blijven aftasten, dat is gewoon normaal puppygedrag. Het wordt vanzelf duidelijk, maar hierin kan je je pup ook corrigeren of een time-out geven in de ren. Zo laat je beide honden zien dat jij in charge bent en dat zij niet continue alles hoeven te gaan regelen. 

Precies dit. Zo doe ik het ook. Duidelijk zijn in wat jij wel en niet wil. Het helpt niet om alles zielig en lastig te vinden voor je oudere hond. Die went echt wel en uiteindelijk gaat het heerlijk zijn een maatje erbij. Jij ziet echt wel wanneer een grom op zijn plek is en wanneer niet en daar kan je op sturen. Het lijkt mij ook lastig hoor. Hier ging het vrij makkelijk omdat ze pups leuk vinden maar ik kan me voorstellen dat het stressen is als dat niet direct het geval is. Stop vooral met je schuldig voelen daar heeft niemand iets aan. 

Inderdaad.

En ze moet vanaf nu toch alle aandacht delen met een andere hond, dan maar dadelijk aanleren.

Hier kan ik me alleen maar bij aansluiten.... Quality time voor Kahlua

Dat deed ik hier ook altijd als er een herplaatser of een pup bij kwam : quality time voor de "eerste" hond creeëren.

Een puppyren deed hier ook wonderen. Slaaptijd voor de pup en rust voor de "eerste" hond. Die puppyren is er niet alleen om te slapen maar ook om te spelen, eigenlijk de pup te leren zichzelf ook te kunnen vermaken.

Op deze manier heeft de "eerste" hond ook weer haar "normale" leven een beetje terug.

En als de pup wat ouder is, is samen snuffelen ook een hele fijne bezigheid. Het schept een band !

@Pascale&Kahlua :  hoe gaat het nu ?

Bedankt voor het vragen. Het gaat héél langzaam een beetje beter tussen K en W. Nogsteeds veel gegrom, maar Kahlúa heeft nu al 2 keer een spelboog gemaakt naar Willow, heel kort, paar sprongen en klaar. Als W en dan is mee gaat is het foute boel en wordt er flink gesnauwd. 

Met Malibu, het hondje van met zusje, gaat het slechter en slechter. Zij was in het begin oké, maar daar is nu niets meer van te merken. Ze heeft al 2 keer écht gebeten. Iets wat ze nog nóóit heeft gedaan. 

Willow trekt zich er helaas niks van aan, zodra M gromt, maakt W zich groot, haar haartjes borstelen al, ze gromt terug en als M dan uitvalt, gaat W gewoon door. W  krijgt dan een time out in de ren wat redelijk helpt. M  gromt ook om niets soms, Dan krijgt zij een time out. W reageert helemaal niet meer op de waarschuwingen van de andere 2. Waarom zou ze, er wordt de hele dag door gegromt, en wanneer zij zich onderdanig opstelt gebeurt er niets. Echt heel vervelend. 

Ik herken hier wel veel van.... Toen onze poedelpup hier kwam (inmiddels is hij ruim 2 jaar) had ik nog een australian kelpie en een groenendaeler. De poedelpup was erg druk (bleek achteraf ook omdat hij ziek was). Hij bleef maar naar de oudere honden gaan. Die werden natuurlijk ook helemaal "gek" ervan. Het probleem was dat de pup de snauwen van de groenendaeler niet snapte. Groenendaeler was hier te "soft" in. Terwijl de snauw van de kelpie begreep de poedel maar al te goed. Hij had een ontiegelijk ontzag voor de kelpie. Het leek wel een soort "opa", een leermeester voor hem.

Helaas stierf de kelpie en bleven de poedel en de groenendaeler over. Erg veel onbegrip tussen die 2. Het leek ook wel of ze elkaars "energie" niet begrepen.

Men zegt altijd wel van laat het ze maar uitzoeken, nou hier werkte dat niet. Ik moest op den duur echt de groenendaeler in bescherming nemen. Heel duidelijk heb ik de grenzen aangegeven aan de poedel (toen jonge hond) : van tot hier en niet verder. Hele duidelijke regels gesteld en veel quality-time met onze groenendaeler gehad. Nu laat de poedel haar in haar waarde. Maar is er een momentje van dat het in de ogen van de groenendaeler toch iets TE wordt, dan zoekt ze me op en dan los ik het voor haar op.

Ik ben zelf helemaal niet van de bench of puppyren, maar toen is er een puppyren gekomen en dat gaf zoveel rust.. Want ook 's nachts was de poedel aan het "klojen" en zocht iedere keer de groenendaeler op. Op den duur had ze echt geen rust meer. Nu is er rust in de keet, iedereen blij ! Rust reinheid en regelmaat.... zijn gouden woorden als er een pup in huis is.

Ik hoop dat je wat "moed" kunt halen uit mijn verhaal

Poeh! Da's balen, Pascale. Daar heb je je handen mee vol, met zo steeds alles regelen voor die drie meiden.

Bij ons kon de oudste ook wel es te fel zijn in haar controle-drang en moesten we dat bijschaven, maar er waren ook heel veel momenten waarop ze ontzettend tolerant was naar de pup toe, waar die kleine dan weer duchtig van profiteerde. Gaandeweg gingen ze elkaar meer en meer begrijpen en werden het twee handen op één buik. Ik hoop dat dit voor jullie ook snel die richting opgaat, en ze straks maatjes kunnen worden.

Hou de moed erin, en succes! 

Dat is wel jammer dat het onderling nog zo stroef gaat.

Dat neemt toch wat zorgeloos genieten van je pup weg.

Ik hoop dat het met de tijd beter gaat!

Ze hoeven niet eens de dikste vrienden te worden, als ze elkaar maar accepteren.

Hoe gaat het dan onderling als ze buiten op neutraal terrein zijn, tijdens een wandeling, gaat het dan wat makkelijker?

Pff wat een zorgen zeg :( Niet fijn ook om er constant boven op te moeten zitten. Hopelijk trekt het toch nog een beetje bij met tijd.

Hoe sta je zelf verder in de situatie wat als er uiteindelijk geen verbetering is en het alleen maar slechter gaat? 

Sas, haal zeker wat moed uit je verhaal! Bedankt daarvoor. 

Alaska's finest, hopelijk komen die momenten hier ook, Kahlúa maakt wel een spelbogen, eerder als kalmerend signaal denk ik? Maar gromt daarbij, zelfs ik vind haar erg onduidelijk, terwijl ik haar normaal goed kan lezen. 

Sylvia, op neutraal terrein zijn ze eigenlijk wel oké, ze gaan dan hun eigen gang en negeren Willow compleet, gunnen haar geen blik waardig. Echter wil ik niet teveel met Kahlúa en Willow samen wandelen, Kahlúa kan erg uitvallen de laatste tijd (misschien wel door de stress hier) en ik wil niet dat Willow dat gedrag overneemt. Paar dagen geleden liep ik met ze samen, aan d er overkant een rottweiler die begon met blaffen, Kahlúa reageerde hier op en Willow schrok zó erg. Raakte in paniek, herstelde snel maar erg sneu om te zien. 

Angelique, ik woon nu nog thuis, maar het plan is om binnen nu en 6 maanden iets voor mezelf te vinden, of op reis te gaan voor een aantal maanden met beide honden. Eigenlijk sta ik er zelf nog heel positief in, ze is er pas 1 week, en zoals ik zei gaat het héél langzaam de goede kant op, al is het nogsteeds slecht. Ik denk er nog niet over na dat, mocht het slechter gaan, wat ik dan ga doen. Ik ga er ook niet van uit, en denk dat het hondje van mijn zusje er ook een rol in speelt. Kahlúa neemt het voor haar op natuurlijk, het is 2 tegen 1. 

Ik ben vooral heel moe, Ik geniet nogsteeds van haar en hou al ontzettend veel van haar. Ik vind haar echt heel leuk, maar constant die oplettendheid, niet kunnen spelen of oefenen wanneer je wil omdat de andere 2 zich ermee bemoeien breekt me wel een beetje op. 

Ik wil eigenlijk proberen hier een filmpje te uploaden. Dat jullie mee kunnen kijken naar het gedrag wat K en M laten zien. Ik wil alleen niet dat het op YouTube of Facebook verschijnt, dus geen idee hoe ik dit kan doen. 

Je kunt een filmpje zo plaatsen op YouTube dat alleen de mensen die de link krijgen dat kunnen bekijken. 

Verder misschien nog een idee om ze een paar dagen helemaal te scheiden? En bijvoorbeeld alleen buiten samen te laten. Wie weet scheelt het wat stress waardoor alle drie de honden iets meer geduld hebben daarna. En ook voor jou even bijkomen natuurlijk. Kun je de een zo plaatsen dat je 2 delen in huis creëert? Dat ze elkaar zien en ruiken maar dat er wel even rust ontstaat?

Ja ik kan een hekje in het midden van de woonkamer zetten, dit doe ik wel eens als Willow eet (4 x per dag) en de andere niet, ook als ze spelen. Ik wissel het zodat ze om de beurt het gedeelte bij de bank hebben. Maar dit is eigenlijk niet te doen, ze worden zó jaloers dan. Zelfs M en K kunnen het dan op elkaar gaan af reageren als ik alleen met W bezig ben. Als ik met K iets aan het doen ben wordt W ook vervelend (aan dingen kauwen etc) 

Ik zou een puppyren neerzetten. Maakt het een stuk makkelijker om ze te scheiden.  Ik heb hier ook altijd een bench voor de oudste staan zodat ze zich even kan terugtrekken van de pup. Daarnaast zou ik veel gaan wandelen net andere stabiele honden zodat Willow wel wat hondentaal leert. En wat jij als jaloerse ziet kan ook goed controleren zijn. Heel normaal bij grote veranderingen maar wel iets waar je niet in mee moet gaan. Ik zou gewoon streng zijn richting de twee oudsten. Een terechte grom is prima maar uit je plaat gaan niet. En zorg dat er iemand bijspringt zodat je genoeg slaap krijgt en energie hebt on dit te managen.

Ik heb een puppy ren   wandelen met stabiele honden wil ik ook doen, maar Willow is pas 8,5e week. Wandelingen gaan het dus nog niet zijn. 

O fijn en handig dat je er al eentje hebt. Ik bedoelde met wandelen ook geen hele tochten. ;) Maar hier rij ik bijvoorbeeld naar een bos en laat ze met mijn meest stabiele teef een kwartiertje rond dabberen. Dat is al wandelen. En heb je ook een afgescheiden terugtrek plek voor de oudsten?

" O fijn en handig dat je er al eentje hebt. Ik bedoelde met wandelen ook geen hele tochten. Maar hier rij ik bijvoorbeeld naar een bos en laat ze met mijn meest stabiele teef een kwartiertje rond dabberen. Dat is al wandelen. En heb je ook een afgescheiden terugtrek plek voor de oudsten? "

Klara

Ja, het kleintje van mijn zusje is het liefst boven, die van mij heeft achter in de woonkamer haar mand, maar is het liefst bij ons. Zij ligt overal waar wij zijn, ze zondert zichzelf ook niet af. 

Willow heeft al contact gehad met 1 stabiele teef van de overburen, ik ken er meerdere maar wil eerst een titer bepaling afwachten (volgende week) voordat ze met een hoop 'vreemde' honden in aanmerking komt. Ik ben zeker van plan wat doggydates aan te maken, met wat oudere stabiele honden. 

Pascale, als ik het zo lees dan komt Kahlua op mij vooral heel onzeker over. Wellicht met jaloerse of controlerende momenten maar het vele grommen, wel maar toch niet in de buurt willen zijn, de signalen die ze geeft die tegenstrijdig zijn en zelfs jij niet snapt, het afreageren buiten...

Dat vind ik allemaal klinken als een hond die gewoon niet weet wat ze met de situatie aan moet.

Ze kan normaal nog zo’n zelfverzekerde en stabiele tante zijn, nu komt er opeens een baby bij die constant van alles wil, maar wat dan en hoe ga je daar mee om? 

Wellicht heeft ze normaal ook al niet zoveel met pups op en weet ze zich nu, nu er één in huis is en daar blijkbaar ook blijft, al helemaal geen houding meer te geven.

Ik weet zeker dat het goed komt, je bent goed bezig! Als Willow wat ouder wordt en meer ‘hond’ wordt, zal het voor Kahlua ook makkelijker gaan.

Ik weet het niet.. onzekerheid zal zeker een rol spelen, maar wat ik aan haar gedrag zie ik alles behalve onzekerheid. Eerder heel controlerend.. 

Her punt is gek genoeg dat ze altijd enorm goed overweg kan met pups. Er komen hier regelmatig logés, welke vaak pups zijn, 2 vriendinnen hebben beide een pup en Kahlúa is zó lief voor ze. Ik had problemen verwacht tussen haar en de pup op latere leeftijd. Maar al meteen met 8 weken had ik niet verwacht en was ik ook echt niet op voorbereid. 

Ik ging gisteren met een vriendin en haar pup wandelen, en Kahlúa was gewoon heel geduldig naar hem toe, corrigeerde hem wanener nodig was maar pikte een boek. Willow hoeft maar naar haar te kijken of het is mis. 

Hmm. Een moeilijke situatie is het zonder meer.

Ik heb hier op het forum ook wel eens gelezen dat een moederhond telkens heel fel was tegen één bepaalde pup, vanaf het begin al. De fokker vond het te ver gaan en wilde de pup beschermen. Die dacht dat de moeder gewoon de pik had op die pup.

Later bleek het een ontzettend pittige pup te zijn die al die terechtwijzingen van de moeder echt nodig had, omdat die anders de rest ging terroriseren.

Zou het zoiets kunnen zijn dan?

Of ook hier, een opsomming van meerdere factoren.