enthousiaste hond wordt vervelend lastpak

Ik weet het even niet meer en ben een beetje door mijn ideeën, kennis en kunde heen.
Wellicht dat ik hier de juiste tip te pakken kan krijgen.

De situatie hier thuis: We hebben een roedeltje husky's en 1 1/2 malamute. Of te wel, 6 husky's (3 intacte teven (5 en 7jaar), 2 intacte reuen (2 jaar) en 1 castraat (5 jaar) 1 alaskan malamute reu intact (6jaar) en 1 kruising husky/malamute gecastreerd (9 jaar).
Woont met zn allen buiten in de kennel, overdag los, als we weg zijn 2 aan 2 in de nachtkennel's.

Probleem: De intacte (maar wel chemisch gecastreerde) malamute reu wordt steeds vervelender. Vooral HEEL erg luidruchtig en steeds meer snauwen naar voornamelijk de gecastreerde hus. Het lawaai is niet geheel nieuw, dat hij behoorlijk kan brullen is geen verrassing, echter doet hij het nu te pas en ontepas.
Wil problemen in de buurt voor zijn en het probleem oplossen...
Wanneer hij het doet? nou... eerder wanneer niet... Eerst was het alleen bij het voeren, tegenwoordig is het met het voeren, als er iemand thuis komt, als er iemand weg gaat, als er iemand de tuin in loopt, als er een vogel in de tuin zit, als er een hond voorbij loopt aan de andere kant van het hek etc etc. Dit kan zijn overdag maar ook s'nachts...

Bijzonder vind ik dat het iets is wat ie nooit eerder gedaan heeft, er is niets geks gebeurd en er is niets veranderd...

wat hebben we allemaal al geprobeerd?
Om te beginnen hebben we negatief gedrag genegeerd en uitbundig beloond wanneer het wel goed ging. (Want ook met voeren vind ik dat hij zn grote mond moet houden...)
dit werkte maar heel even, ik denk dat die bolle een reïncarnatie is van een goudvis....


dus... verdere problemen bleven groeien...
- hij vind roestvrijstalen voerbakken heel spannend, dus nu hangen er op verschillende plekken bakken om mee te kunnen "drijgen"
- waterslang om meteen ook op lange afstand te kunnen "corrigeren"
- als eerste voeren of als laatste? doet er allemaal niet toe, kabaal maken doet ie toch wel! En met volgorde voeren spelen is daarbij ook nog eens niet geheel risicoloos ivm dat hij ALLES doet voor eten... heel aardig beest, maar als t over eten gaat is ie net een stier op een rood doek.
- meer wandelen/ bewegen, maar meneer is liever lui dan moe.
- moe maken door denkspelletjes, is voor 2 tellen leuk, en dan *poef* weg consentratie.
- training als qualitytime, leuk voor even maar wederom, liever lui dan moe.
-Medisch binnenste buiten gekeerd en kern gezond...

Daarnaast begint ie steeds vaker uit te vallen naar de gecastreerde hus. Ooit omdat de hus ook een treiterjong kan zijn, meestal echter vanuit "het niets" en uiteraard zien wij niet alle signalen, maar ik ben het ronduit zat...
Klopt... de dames zijn niet geholpen, en het is weer die tijd van het jaar... maar normaal gaf dit absoluut geen problemen! (hooguit tussen de meisjes onderling maar ook dat is niet nieuw)


Ik weet het niet meer.... Ben het echt ontsettend beu, en weet even niet meer hoe ik de rust in hem en mijzelf terug krijg....

Help??

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik vind dat je op een hele rare manier over je hond praat en er ook raar mee om gaat. Hij vindt bepaalde rvs bakken spannend, wat honden vaker hebben en dan ga jij er serieus meer ophangen om hem mee te dreigen? Corrigeren met een waterslang? Alleen de manier waarop je praat over je hond zegt misschien al genoeg. Denk dat hij inmiddels het zelfde denkt over jullie. 

 

Je verergert hier toch alleen de problemen maar mee? Hoe simpel is het om deze bakken alleen al weg te halen en een plastic bak te geven? 

 

En hoe weet je ook dat er niks gebeurd is? Je bent er toch niet constant bij? 

wellicht is het ook de groepsdynamiek. 8 honden, intacte teven... niet iedere hond (en zeker geen reu) doet het goed in zo'n grote roedel.

 

 

Luidruchtig, lawaai, brullen... wat bedoel je daarmee? Dat hij vocaal is (dus joelen, whoooo-en, roepen), of bedoel je boos uithalen, zich gewelddadig afreageren op de andere hond?

 

Ik ga ervan uit dat je de raseigenschappen van een malamute kent..? Die neemt zijn eten zeer serieus. Het overlevingsinstinct zit er stevig ingebakken. Dus als je weet dat jouw malamute zo is, ga dan aub geen eten geven in het bijzijn van een andere hond, want daar komt heibel van. Met 2 in 1 kennel opgesloten zitten zorgt voor spanningen.

Malamutes hebben een andere achtergrond dan Huskies. Waar de meeste Huskies zich sociaal gedragen in grotere groepen, is dit bij malamutes omgekeerd. Zij houden ervan als paar door het leven te gaan, maar met een grotere groep honden samen onstaat al snel onrust, wrevel en dit kan leiden tot ernstige gevechten.

 

Ze houden van een stevige uitdaging. Nieuwe terreinen, hard labeur. Dus neem de hond es apart mee op een uitdagende cross-country tocht. Malamutes zijn trail-breakers, ze vinden lopen over aangelegde paadjes strontvervelend en een lichte slee of kar trekken biedt hen geen enkele uitdaging. 

En een malamute die zich verveeld of gefrustreerd is, kan een ontzettende pain-in-the-ass worden. Het komt er dus op aan het dier te begrijpen, hem naar waarde te schatten en hem vervolgens te bieden wat ie nodig heeft. En dan krijg je een wereld van verschil.

 

dat ik niet positief of aardig over deze hond praat klopt... komt vanuit emotie, ik begin deze jongeman helemaal beu te worden...
Heel simpel gezegd misschien, maar ik heb het echt wel geprobeerd vanuit positieve benadering, en dan niet slechts enkele dagen/weken, maar voor langere tijd...
Hij pakt het niet op, dan wordt ik "ouderwets" in mijn aanpak en ga ik afstraffen...

Als de roedel los is zijn we er altijd bij, in elk geval binnen zicht en gehoor... wanneer we er niet zijn zitten ze in de kennels en er is geen vrije achterom bij ons... Dus ik denk dat ik wel kan stellen dat er niets gebeurd is.

De voerbakken vind ie alleen eng als ze leeg zijn of als waarschuwing opgehouden worden.
Als er voer in zit zijn ze niet eng, en vreet ie de bodem er nog net niet uit.
Dan nog krijgen ze hier voer uit kunststof bakken.

Ik moet toch iets om de rust en vrede in de buurt te bewaren? De "reguliere" aanpak werkt voor hem niet, dus dan zoek ik andere wegen.

Klopt... tot dus ver zonder resultaat.

 

Ben ik met je eens, zeker van mijn kruising had ik verwacht dat die het niet lekker zou oppakken, daar deze als "alleen" is opgegroeid.
Gelukkig vind hij het wel oke.
De "probleemhond" is echter in roedel opgegroeid, dus ik zie niet het probleem in de grootte van de roedel...

Dat het voor veel reuen lastig kan zijn om te schakelen in zo'n grote roedel ben ik met je eens, echter vind ik het raar dat het een probleem is wat zich nu pas gaat uitten...

Honden weg doen is zeker ook iets wat ik al vaker in mijn hooft heb gehad, maar is geen optie.
Ik ben dus opzoek naar een oplossing voor de situatie.

 

Ik snap volledig wat je zegt, en uiteraard ben ik ter degen bekend met de karaktertrekken van de mallen... Ik ben ook nogsteeds heel trots dat het so-far gewoon goed gaat tussen de roedel hussen...
Onze "nacht-kennels" zijn van zulks formaat dat ze alsnog meer dan voldoende ruimte hebben. De gemiddelde erf-kennel-hond moet het een levenlang doen met de oppervlakte van onze "nachthokken" en dan zit hij ook samen met zn maatje... (en die "vriendschap" is van pup afaan)

Hij is niet "gewoon vocaal" want inderdaad, praten, zingen, en joelen doet ie ook, en daar heb ik totaal geen moeite mee. wat je zegt, hoort erbij, had ik kunnen weten etc etc.
Maar t is inderdaad het ander. boos uithalen, zich gewelddadig afreageren op de andere hond. Dit doet ie op zulks volume dat hij met gemak boven het gemiddelde Rock-concert uit zal komen...
Gelukkig so-far zonder schade, want hij is wel heel "eerlijk" in zn gevecht.

De "oplossing" die je omschrijft; bied hem "zwaarder" werk, en bied hem "moeilijkere" uitdagingen werken voor hem niet, hij zet zn hakken in het zand en wil niet meewerken. Dit heeft hij eigenlijk vanaf het begin al gedaan, dus hij heeft "lichtere" taken gekregen.

Hij wordt absoluut niet als husky behandeld en benaderd, daar ook ik weet dat deze een heel andere manier van omgang vragen dan een mal.

Voor de duidelijkheid, onze roedel is samengesteld, de mal en de malX waren al van mij, zijn beiden vanaf pup bij mij. De betreffende hond is inmiddels 6jaar, en heeft pas sinds 1/2 tot 1 jaar dit extreem gedrag.

Ik probeer op alle mogelijke manieren te zoeken naar een uitdaging of een "opdracht" om hem te bieden, helaas vind ik die (nog?) niet...

Ben een beetje ten einde raad, maar weg doen is sowieso absoluut geen optie.

1. Begrijp ik het goed dat de hond waarop hij zich afreageert zijn maatje is waarmee hij samenzit in een kennel? En het afreageren gaat over iets extern (dus iets wat niets met het maatje te maken heeft, maar waar de Mal zich in opwint)? Het afreageren van frustratie dus? 

Heb je hem al eens apart in een kennel gezet? Zo ja, wat doet ie dan? 

 

2. Welk zwaarder werk of uitdagingen heb je geprobeerd? 

 

3. De leeftijd is logisch: malamutes ontwikkelen en vormen zich mentaal tot hun 4-5 jaar (sommigen tot 6 jaar), vanaf dan tonen ze zich meer uitgesproken en volhardend, zeker naar andere honden toe. 

 

 

 

 

 

1. nee, daar ben ik dan niet helemaal duidelijk in. De hond waarmee hij samen zit is niet de hond waar hij zich over het algemeen op afreageert. Met zijn maatje gaat het gewoon heel goed!
Heb betreft wel idd externe prikkels.
Alleen in een kennel zetten is helaas ook geen optie (wel mogelijk want we hebben nog een leegstaande kennel). Helaas uit zich dit in nogmeer lawaai en brullen, wat ik opzich niet heel raar vind omdat hij niet graag alleen is/ niet alleen kan zijn (en dat hoeft ie sowieso niet)
Binnen houden is helaas ook geen optie, want ook daar is ie niet op zn plek, vind t te warm en vind de rust niet om ergens te gaan liggen. dit HAD hij buiten wel.

2. Van mee geo-catchen met eigen rugzak en bagage tot wandelen met autoband (slepen) hiken, en steppen. met zn tweeen een kleine quad ipv een step (juist om t zwaarder te maken) en dat soort dingen...

3. dat mallies pas laat volwassen zijn wist ik, maar dat dit bij sommige pas met 6 jaar is vind ik wel heel laat. Maar ik geloof je meteen!
Heb ook contact gehad met de fokker voor tips en tricks, maar deze kan me helaas ook niet in de juiste richting zetten...

Sorry dat ik doorvraag, maar ik wil het gewoon even voor mezelf duidelijk hebben:

Dus als ie bij z'n maatje in de kennel zit, snauwt ie niet en reageert ie zijn frustraties niet af. Dit gebeurt naar een andere hond toe. Dus als ze allemaal los lopen dan (of door de tralies heen?)?

Als ie in de kennel zit, is hij wel erg vocaal op externe prikkels (zoals vogels, passerende hond, enz.), maar dan reageert ie zich niet af op z'n maatje. Dus in de kennel gaat het eerder om joelen en loeien?

 

Is de aanzet in beide gevallen hetzelfde? Ik bedoel: als ie uitvalt naar de Hus, gaat het dan ook om een vogel of passerende hond, of gaat het dan om andere dingen? (claimgedrag zoals voedsel, ligplaats, snuffelplek,...) 

Wou ook nog vragen:

Zijn er momenten/omstandigheden (hoe klein of onbeduidend ook) waarvan je denkt: nu is hij echt voldaan/tevreden. Of waarvan je zelf vindt dat hij zich aangenaam en fijn gedraagt.

Misschien kan je die es nauwgezet on de loupe nemen, bekijken wat er dan anders is (of wat eraan vooraf ging), en geeft dat je nieuwe mogelijkheden om iets op te bouwen, een andere insteek te proberen.

Alaska's finest, ik vind het fijn dat je mee denkt

idd, naar zijn maatje snauwt ie niet, maar het "brullen" doet ie dan net zo goed.
het wauwelen en joelen vind ik niet heel erg.

het uitvallen naar de hus gaat over vogels en passerende honden, maar ook claim-gedrag over alle mogelijke dingen

echt voldaan en "tevreden" maak ik hem eigenlijk alleen op hondenshow's mee, maar om nou elke week een show te gaan lopen vind ik zelf helemaal niets (nog niet gesproken over de financiën die daarbij komen kijken)
terwijl hij wandelen en hiken dan weer niet geweldig vind.

Dit heb ik ook al geprobeerd, omdat ik dacht dat hij die een op een tijd nodig zou hebben (op de show = leuk = een op een tijd = tevreden) maar blijkbaar is dat toch anders...

 

Homeopathie en dat soort dingen ben ik ook heel sceptisch over, maar wellicht heb je wel een punt!
Klinkt wel als hem ja; dingen niet oppakken en herhaaldelijk steeds dezelfde fouten maken...
een chesnut bud hond haha tja... zou kunnen natuurlijk

En werken "lijkt" hij leuk te vinden, maar eerlijkheidshalve knip ik de filmpjes zo dat het ook iets lijkt te zijn...

https://youtu.be/X-6L3skY7dY

Ben eigenlijk best benieuwd hoe dat 'brullen' klinkt, als het niet uitvallen, joelen of loeien is... als een soort leeuwenbrul dan? 

Een malamute die liever in een showring loopt dan op hiking gaat... hahahahaaaa, nog nooit gehoord! Het is wel een geval apart, dat mannetje van jou. Blijkbaar houdt ie van aandacht en publiek. Wie weet doet ie het prima als fotomodel of acteur... 

 

Ik reageer even heel simpel op bovenstaande informatie hoor.. Zonder echte kennis van hussen of malamutes. Maar als jij niet meer happy bent met de hond en hij is dat ook niet bij jullie. Wordt het dan niet tijd om een ander geschikt huisje te zoeken? 

 

Je praat inderdaad niet heel enthousiast over hem. En ik snap dat je er misschien inmiddels doorheen zit. Maar als ik dit soort gedonder had in een grote roedel dan zou ik toch wat gaan veranderen in de groepsdynamiek. Dat het jaren goed gaat betekend natuurlijk niet dat dit altijd zo zou blijven. Ik heb zelf wel positieve ervaringen met kruiden en supplementen bij een hond die (extreem) veel en heftig reageert op externe prikkels. 

Ik ook, maar heb je er al met je dierenarts over gesproken om eventueel echte medicijnen te proberen?

Net als sommige mensen hebben ook sommige honden een beetje medicatie hulp nodig.

Ervaring met honden heb je genoeg om te voelen dat er echt iets niet goed zit.

alaska's Finest ik denk dat ie dat met alle liefde doen! haha fotogeniek is ie iig zeer zeker!

en yep, ik denk dat leeuwenbrul het kortst bij zit in het geluid wat ie produceert hahaha

Bijzonder is ie zeker, maar dat maakt t niet makkelijker.


Mila, herplaatsen heb ik zeker al aan gedacht, maar is iets wat echt als laatste optie gebruikt wordt...
Ik wil zeker weten dat ik er alles aan gedaan heb om de situatie te beteren.

Die bach bloesems heb ik nog niet aan gedacht, maar is het proberen waard.

Als hij wel op zijn best is op zo'n hondenshow, waar hij denk ik veel aandacht krijgt, meer mensen om zich heen heeft en ook meer begeleiding heeft, zou het een oplossing kunnen zijn om te kijken om hem zelf de keuze te laten maken waar hij wil zijn(in huis, in de tuin, bij jullie), wellicht wil hij juist graag bij jullie zijn(meer aandacht,liefde, gefrunnik) en raakt hij er gefrustreerd van om (geen idee hoor,wie weet) voor zijn idee te vaak opgesloten te zitten, niks zelf te kunnen beslissen?
Misschien iets om te proberen?

Ik zou sowieso stoppen met hem af te straffen met dingen waar hij angstiger voor is, dat zal hem alleen maar ongeruster maken en zeker niet kalmer laten zijn, laat staan zich veilig voelen.

Wanneer is de Husky gecastreerd (de hond waar hij naar uitvalt)?

 

Louter op basis van je teksten, lijkt het me dat de Malamute zich niet pettig voelt bij bepaalde honde(en) in de groep. Misschien dat ie op jongere leeftijd de spanningen nog kon opkroppen, maar sinds hij volwassener is (de problemen zijn begonnen rond de leeftijd van 4-5 jaar) uit hij die op een uigesproken manier. Hem corrigeren met een tuinslang of intimideren met een stalen pot zorgt er misschien voor dat ie even stopt met zijn gedrag, maar gaat de spanning zelf niet wegnemen, integendeel. Eigenlijk voeg je zo nog extra externe triggers toe, en loop je de kans dat op gegeven moment zijn potje overloopt en hij agressief wordt.

 

Is er een mogelijkheid om de Husky eens een dagje of tijdje te laten uit logeren? Zodat je dan kijken of dit wat veranderd voor de Malamute? 

Hoe was je relatie met de Malamute toen ie nog jonger was (dus voor de problemen). Voelde je een echt diepe connectie tussen jullie twee, of vond je 't eerder oppervlakkig (dus wel samen dingen doen, maar zonder een diepere emotionele aanhankelijkheid)?

Je zegt dat het een samengestelde roedel is en de mal en zijn maatje al van jou waren. Ben je met iemand samen gaan wonen die al hussen had? Zo ja, wanneer was dat? En betekende dat ook een verhuizing? En hoe werden hij en zijn maatje gehouden voor deze samenvoeging?