jachthonden vs mechelaars

Welke van deze honden zouden de beste 'atleten' zijn? Een werklijn mechelaar of bv. een viszla of ierse setter? (grote staande jachthonden uit werklijnen dus)

Zouden de jachthonden een beter uithoudingsvermogen heb qua nature? Is een mechelaar beter africhtbaar? Welke van de 2 heeft het meeste beweging nodig? enzo enzo...

Lijkt me een interessante vraag aangezien het allebei werkende honden zijn maar met compleet verschillende taken. De vragen zijn puur theoretisch en voor het amusement

Ik volg even

Theoretisch....jachthonden worden heel anders gebruikt dan de mechelaar, mechelaar is meer baas gericht en wordt voor de africhting gebruikt voor bepaalde doelstellingen...de jachthond wordt hoofdzakelijk gebruikt voor de jacht.....wie er de meeste uithouding heeft....dan kijk ik niet naar wat de baas er mee doet he, lijkt mij de jachthond de beste uithouding te hebben....

"africhten"

Wat bedoel je daar onder?

Ik heb Mechelaars gehad in de tijd dat de rangordetheorie nog de ronde deed.

Ik ging er toen dus heel anders mee om dan ik nu met mijn jachthonden om ga.

Om ze echt te kunnen vergelijken zou ik nu dus een goed gesocialiseerd, in huis geboren, Mechelaartje in huis moeten halen en het met evenveel zachtheid moeten behandelen als ik nu met mijn jachthonden doe.

Dan zou ik ze pas kunnen vergelijken met elkaar.

mijn eerste hond was een duitse herder, de tweede had denk ik rottweiler en herder in zich, de hond die ik nu heb is wat karakter betreft een jachthond.

Ik zou niet durven zeggen wie de beste conditie heeft/had. Mijn herder kon de hele dag doorgaan als het moest. Hele dagen in de bergen wandelen en dan alles wat wij aflegden wel drie keer vanwege het heen en weer rennen en alles verkennen.

Ze luisterde prima, een hert onderweg, ze maakte dan wel aanstalten om er achteraan te gaan, maar 1x roepen was voldoende om haar te stoppen. 

De jachthond kan in zo'n geval niet stoppen, zij moet dus bijna altijd aan de lijn blijven. Normaal luistert ze prima, maar in zo'n geval niet. 

Qua karakter vind ik de jachthond wat stoicijnser dan de herder, maar tegelijkertijd ook heel erg zachtaardig, extreem zachtaardig zou ik zeggen. De duitse herder was pittiger maar ook aanhankelijker.

Van africhting e.d. moet ik niets hebben dus daar kan ik niets over zeggen. Zowel mijn dh als de jachthond zouden er niet geschikt voor (geweest) zijn.

Dit is dus alleen mijn ervaring, met een rashond duitse herder en een asielhond van onbekende afkomst, met wat ik vermoed poolse brak in haar meegemengd.

" mijn eerste hond was een duitse herder, de tweede had denk ik rottweiler en herder in zich, de hond die ik nu heb is wat karakter betreft een jachthond.
 
Ik zou niet durven zeggen wie de beste conditie heeft/had. Mijn herder kon de hele dag doorgaan als het moest. Hele dagen in de bergen wandelen en dan alles wat wij aflegden wel drie keer vanwege het heen en weer rennen en alles verkennen.
Ze luisterde prima, een hert onderweg, ze maakte dan wel aanstalten om er achteraan te gaan, maar 1x roepen was voldoende om haar te stoppen. 
De jachthond kan in zo'n geval niet stoppen, zij moet dus bijna altijd aan de lijn blijven. Normaal luistert ze prima, maar in zo'n geval niet. 
 
Qua karakter vind ik de jachthond wat stoicijnser dan de herder, maar tegelijkertijd ook heel erg zachtaardig, extreem zachtaardig zou ik zeggen. De duitse herder was pittiger maar ook aanhankelijker.
 
Van africhting e.d. moet ik niets hebben dus daar kan ik niets over zeggen. Zowel mijn dh als de jachthond zouden er niet geschikt voor (geweest) zijn.
 
Dit is dus alleen mijn ervaring, met een rashond duitse herder en een asielhond van onbekende afkomst, met wat ik vermoed poolse brak in haar meegemengd.
  "

Dobry

dus voor u zijn herders 'gehoorzamer' dan jachthonden qua gehoorzamheid? Ik heb zelf een rottweiler uit werklijn en mijn grootvader is jager en heeft springer spaniel uit werklijn, maar als deze gaan wandelen is het echt ongeloofelijk verschil, rottweiler blijft op de wegen, overal snuffelen op het gemak OP HET PAD terwijl de springer spaniel in de velden en bossen zit rond te rennen, mijn rottweiler bekijt het de eerste 5 minutenen alsof ze zot is haha en wilt volgen maar na 5 minuten begint ze haar eigen wandeling op het gemak ahah

Voor u welke hond was het 'atletich' en welke hond had het meeste beweging nodig?

Roger, nou pak je de eigenschappen van je eigen honden en ervaring, is dat de bedoeling dan ? Ik heb een duitse herder gehad, kan ik wel uren over vertellen, hahaha.     

Net omdat het rassen zijn die om verschillende functies werden gefokt, kan je ze moeilijk vergelijken.

Als je je afvraagt: wie is de beste atleet: een wielrenner of een sprinter? Moeilijk te zeggen, toch? Omdat het verschillende disciplines zijn.

Met werkende honden is dat net zo: de ene heeft meer uithouding op gebied van snelheid, de andere op focus, nog een andere op kracht, of mentale volharding,... elke eigenschap heeft zijn nut en zijn waarde en past bij het werk van de hond.

Beter africhtbaar is ook een term die je op meerdere manieren kan invullen. Je kan 'africhten' zien als opleiden en taak aanleren zodat de hond die zelfstandig kan uitvoeren én er zijn eigen talent aan kan toevoegen (bijvoorbeeld jacht, drijven,...) of je kan 'africhten' beschouwen als pure gehoorzaamheid, een volstrekte baasgerichtheid die er zeer op gericht is van blindelings bevelen opvolgen.

Kortom, 't is een beetje appelen met peren vergelijken. Waar je zelf 't meest van houdt, vind je altijd lekkerder 

Maar dat is geen ongehoorzaamheid van die Springer.

Die doet gewoon waar hij voor gefokt is: het wild opjagen.

(heb zelf een Springer uit een jachtlijn)

Ik denk dat het niet met elkaar te vergelijken is. Honden zijn gefokt voor bepaalde doeleindes en zijn daar (in theorie) dus ook geschikt voor. Zij bezitten karaktereigenschappen die er generaties lang in gefokt zijn om "goed" te zijn in hun taak. Die taak is bij ieder ras weer anders. Het voorbeeld van de Springer die jij noemt is voor mij hartstikke logisch. Hij is tenslotte gefokt om wild op te stoten (zoals Luz uitlegt). Ik zou eerder raar kijken als ie dat niet deed. Mijn Goldens zijn ook altijd in de bossen met hun neus op de grond bezig. Het pad is voor het baasje, daar kunnen we haar weer terug vinden. Het eerste de beste water wat we tegen komen duiken ze in.

Het zijn karaktereigenschappen die bij bepaalde rassen horen, waardoor ze geschikt zijn voor een bepaalde functie. Je kunt ook geen appels met peren vergelijken.

haha ja de herder en ook de rottweilerkruising bleven altijd op het pad of hoogstens een paar meter ervandaan, dat doet de jachthond ook tenzij ze iets in haar neus krijgt, en dan kan ze echt heel snel in de versnelling schieten. Vandaar dat ze aan de lijn moet, hier is veel wild en je mag (wil ik natuurlijk ook niet) je hond niet laten jagen. Ik ben me wel heel zeker dat ze terug zou komen, het zou alleen even kunnen duren.

De honden kregen allemaal ongeveer dezelfde beweging, wie het meest atletisch is/was, zou ik zeggen de jachthond, die wandelt ook in een enorm tempo, dan de herder, dan de rottweilerkruising.

" haha ja de herder en ook de rottweilerkruising bleven altijd op het pad of hoogstens een paar meter ervandaan, dat doet de jachthond ook tenzij ze iets in haar neus krijgt, en dan kan ze echt heel snel in de versnelling schieten. Vandaar dat ze aan de lijn moet, hier is veel wild en je mag (wil ik natuurlijk ook niet) je hond niet laten jagen. Ik ben me wel heel zeker dat ze terug zou komen, het zou alleen even kunnen duren.
De honden kregen allemaal ongeveer dezelfde beweging, wie het meest atletisch is/was, zou ik zeggen de jachthond, die wandelt ook in een enorm tempo, dan de herder, dan de rottweilerkruising. "

Dobry

Of je leert ze aan dat ze niet van het pad af mogen.

Heb ik bij die van mij moeten aanleren, omdat ze te graag jaagt (=stropen).

Zelfs de meest atletische jachthond kan serieuze lichamelijke problemen krijgen.

Hier een kruisbandscheuring doordat de juffrouw denkt dat ze een kangoeroe is.

Ga mee met de andere. Ik heb zelf een terriër (Parson Russsell)....nou dat zijn jachthonden. Je kan ze trainen om bij je te blijven en die van mij heb ik hierin ook getraind, maar zijn instinct eruit krijgen doe je niet. Die gaat als die een konijn ziet er achter aan...nu heb ik hem wel zo getraind wegjagen mag....maar er volop achteraan gaan en proberen te pakken niet. 

Dat doe hij ook, hij jaagt de konijnen bij ons hier in het veld weg de struiken in....maar daar stopt het dan ook. Hij mag bijv. Van mij ook niet actief opzoek gaan naar wild.......dat hij dus continue in de struiken zit te struinen.

Maar dat heb ik al vanaf pup aangeleerd. Ik ken iemand die ook een Parson heeft en die is bewust jachtraining gaan beoefenen om haar hond zo in goede banen te leiden buiten. Doe je niks hierin met hun dus je train ze niet dan kun je ze ook niet los laten.

Maar vergelijk ik dit met de border mix van een vriendin....nee die blijft gewoon staan kijken als Maylo een konijn of iets wegjaagt. Die doet dat ook niet...maar die heeft weer andere eigenschappen. 

oei dat is vervelend een kruisbandscheuring,het kan idd de meest atletische hond overkomen natuurlijk. Beterschap voor de kangoeroe, uh hond bedoel ik

En ja dat is ook de bedoeling dat ze op het pad blijft lopen, op sommige korte stukjes kan ze dan ook wel los, maar ik durf het niet aan in gebieden waar veel wild is.

"
 
En ja dat is ook de bedoeling dat ze op het pad blijft lopen, op sommige korte stukjes kan ze dan ook wel los, maar ik durf het niet aan in gebieden waar veel wild is.
 
 
  "

Dobry

Neen, los op een pad kunnen lopen en ze hoeft dan echt niet bij me te blijven.

Mag lekker alle kanten hollen, maar alleen op het pad.

Geen idee hoe het komt dat het met haar lukt (vlug onder de indruk als ik boos roep denk ik)

Lukte bij mijn vorige jagers helemaal niet.