Angstig voor vreemden adoptiehond

Dag iedereen

Wij hebben sinds gisteren een zeer angstige hond in huis. Gelukkig niets van agressie. Helaas is ze bang van vreemden, wat wij dus zijn voor haar. ze zit al sinds gisteren in het hoekje van haar bench. We kunnen er niet aan en we lezen ook dat je bange honden de rust moet gunnen om alles op hun tempo te doen. Dat is natuurlijk geen enkel probleem. Alleen het wandelen, ze komt niet uit haar bench niet voor eten niet voor te wandelen. Is dit iets waarin we haar misschien wel moeten dwingen en haar uit de bench trekken? Natuurlijk lag deze morgen heel het huis vol pis en kak want toen we gingen slapen durfde ze wel uit de bench en ze had natuurlijk geen wandeling gehad. Hoe pakken we dit aan? Van het adoptiegezin hebben we alleen een harnas gekregen maar dit krijgen we dus niet aan in de bench. Ik dacht even een slip leiband te halen die ik met en grote lus om haar kop te doen en haar er dan langzaam uit te trekken.

Kan iemand raad geven wat de juiste aanpak is in deze situatie? Want negeren is perfect maar ze moet buiten voor te plassen 

Ik zou contact op nemen met het adoptiegezin en zeggen dat dit ondoenlijk is.

Ik zou tegen het adoptie gezin zeggen dat ze de hond kunnen terugnemen of je moet

ervan op de hoogte geweest zijn dat de hond zo was?

Ik vind het niet kunnen dat men zo een getraumatiseerde hond zonder verdere hulp/begeleiding plaatsen bij mensen zonder ervaring.

Ik zou zeker niet dwingen. 

Ze komt wel uit die bench als jullie er niet zijn... van daaruit zou ik dan vertrekken en bijvoorbeeld eten voor haar klaarzetten buiten de bench en zelf weggaan uit de kamer en haar tijd geven. Heb je een veilig afgesloten tuin (bijvoorbeeld ommuurd)? In dat geval zou je de deur naar de tuin kunnen openzetten, zodat ze buiten kan. 

Ik ben het met Monique eens dat een angstige hond als deze niet zonder begeleiding of kennis van zaken mag geplaatst worden. Maar hem terugdoen, nee... als ze zo lichtzinnig honden plaatsen, dan zetten ze hem gewoon weer ergens anders, dat is nog veel erger voor deze hond, al dat gesjacher van gezin naar gezin.

Dus wil je ermee doorgaan: zoek dan goeie hulp en begeleiding, en wees erg geduldig voor deze hond. Succes! 

Dat doen we nu. Ik zit boven en ze wandelt dan wel rond. Ze drinkt, helaas niet eten en aan de vloer te zien is ze ook in de tuin geweest. Gelukkig. 

Nu qua wandelen laten we dat op dit moment zo? Dus haar alleen laten met de tuindeur open of moeten we haar toch eens bij de leiband nemen en mee uit nemen in het park?

We waren op de hoogte dat de hond niet goed was met vreemden, we hebben ze ook ontmoet voordien en meerdere malen mee op wandel geweest we mochten ze in de buurt van de eigenaars ook al steeds meer aaien. Maar hier is ze terug in haar stulp gekropen. 

We hebben al het geduld om haar de tijd te geven die ze nodig heeft. Inderdaad nog geen ervaring maar die zullen we dan wel krijgen en we hebben mensen met hondenervaring in onze vriendenkring enkel hebben zij met deze soort angst nog niet veel te maken gehad. 

Ervaring zullen we dus wel krijgen, enkel qua wandelen vroegen we ons af wat het beste was. Haar toch een beetje uit haar bench trekken om mee te komen of het zo laten en hopen dat ze buiten gaat als we de ruimte verlaten. 

Alvast bedankt voor de antwoorden en terug geven gaan we nog niet meteen doen, zo snel geven we niet op want we kunnen zien wat een prachtige hond zich schuil houdt.

Zat ze bij het adoptiegezin samen met andere honden?

Heb jij nog een andere hond?

Bij dergelijke honden moet  je al heel veel ervaring hebben, voor een gewone particulier is dit bijna ondoenbaar.

Dit is echt heel extreme angst (en dit is dan nog binnen, wat gaat ze buiten doen, of als je bezoek krijgt, enz..)

Ik zou, in jouw geval, het hondje terug brengen.

Ik zou het op haar tempo doen inderdaad. Super fijn dat ze ze er wel uit komt als jullie weg zijn. 

Ze is er nog maar zo kort. Vaak zie je dat het na een paar dagen al anders is. 

Wel zou ik haar ondersteunen met iets als adaptil, zylkene, etc. Hopelijk haalt het de scherpe randjes van de angst af. 

Je schrijft dat je de hond sinds gisteren hebt, dat is echt nog maar heel kort. Als je weinig tot niks over haar verleden weet is het heel lastig inschatten. Ik weet van kennissen die wel eens honden opvangen dat ze de nieuwkomers in ieder geval de eerste week hun gang laten gaan. Dus niet dwingen, ook niet om te wandelen. Dit kun je alleen zo doen als je een goed afgesloten tuin hebt, en de hond niet kan ontsnappen. Laat gewoon de tuindeur open, zodat ze naar buiten kan.

Laat het initiatief tot contact met jullie over aan de hond, dring jezelf niet op. Zorg ervoor dat ze ook 'snachts bij haar eten kan. Angstige honden gaan vaak in de nacht wel op onderzoek uit, als het heel rustig is in huis. Je kunt eventueel een camera ophangen, zodat je kunt zien wat ze doet.

Nu is echt alles nieuw voor haar. Geef het de tijd. De meeste honden gaan na ongeveer een week voorzichtig contact maken. Ga bijvoorbeeld rustig op de bank zitten met iets lekkers in je hand om jezelf wat aantrekkelijker te maken. Strooi bijvoorbeeld wat brokjes over de grond vlakbij de bench. Als ze daar op reageert kun je steeds iets verder weg strooien.

Misschien is het handig om advies te vragen bij een goede hondenschool of gedragstherapeut. Maarhet meeste bereik je met bakken liefde en geduld Succes ermee, niet opgeven, hoor. Ze is er pas 1 dag! Edit: Als je na langzaam opbouwen met haar gaat wandelen is het belangrijk om een goed tuig te hebben, waar ze niet uit kan ontsnappen als ze in paniek zou raken. Bijvoorbeeld het anti- ontsnappingstuig van Ruffwear of Anny-X. De tuigen van Anny-X kan ik echt aanraden, goede kwaliteit, Zie www.my-k9.eu

Ik heb een hond uit Spanje die zeer bang was voor mannen, in het asiel kon hij het prima met een man vinden dat betekend dat hij aan die man gewend was.

Wij hebben alles rustig aan gedaan, zijn wel wezen wandelen, maar we hoefde hem niet te sleuren.

In het begin zijn ze extra bang, omdat ze weer in een hele nieuwe situatie zitten, ze hebben niet door dat ze veilig zijn.

Ik zeg heel veel geduld en probeer met lekkers je hond te paaien, en dat is niet dat je hond uit je hand moet eten maar in jouw honds zijn geval, dat je een snoepje naar hem gooit in de buurt, iets wat lekker stinkt, misschien pensstaafjes knippen.

Wij zijn nu vanaf eind mei een jaar verder en nu zoekt mijn hond zelfs mijn man op, waarvoor hij voorheen weg kroop, dus als je er voor gaat, dan moet je heel veel geduld hebben, niks dwingen, maar als iets goed gaat er gebruik van maken om de band te versterken.

Zie je het niet zitten dan vind ik ook dat je niet moet gaan aanmodderen, maar zo snel mogelijk de hond terug brengt.

Veel rustig lief praten tegen je hond, ook al komt hij niet naar je toe, niet te veel aankijken, gewoon doen alsof hij er niet is kan ze wat meer op hun gemak voelen.

Verwacht niet dat dit na 1 week over is, maar als er eenmaal stappen gemaakt worden dan zie je elke dag vooruitgang, het zijn de kleine dingen die je dan ziet.

Wij zijn ontzettend blij met onze angsthaas, die van ons beet ook echt uit angst, hij wist gewoon niet wat anders te den.

Nog steeds is hij bang als je een medische handeling moet doen, maar verder gaat het enorm goed, de dierenarts blijft ook een drama..

Goed nadenken dus wat je wilt, kan je het geduld opbrengen ja of nee, en anders zeer zeker met de stichting contact nemen, maar voor nu vind ik dat wel erg vroeg, maar volg je eigen gevoel..

Is er iets meer van de achtergrond van de hond bekend? Waar komt ze vandaan? Is ze gevonden als pup? In een asiel geboren? Op straat gevangen?

Ik heb meerdere opvanghonden gehad en bij elke hond was het verschillend hoe ze de eerste dagen reageerden. Wel waren ze allemaal al op hun sociale karakter geselecteerd (dus geen echt angstige honden) en ik heb meerdere honden in huis, waardoor het voor de meeste honden al makkelijker is om zich aan te passen. Sommige voelen zich meteen thuis en kijken naar de andere honden en doen meteen mee, terwijl andere de eerste paar dagen echt de kat uit de boom kijken en niet willen eten. In zulke gevallen draaide dat binnen enkele dagen bij en ontpopten ze zich al snel in leuke sociale honden die na enkele weken zonder probleem naar hun nieuw thuis gingen.

Sommige honden krijgen bij de stichting waarvoor ik opvang het advies "wordt alleen bij een andere, stabiele hond geplaatst" na evaluatie van de ervaringen binnen de opvanggezinnen. Het kan ook zijn dat jullie hond eigenlijk in die categorie thuishoort. Maar één dag is lastig om meteen een goed beeld te krijgen. Kijk het even aan en hou contact met het opvanggezin, die kennen de hond inmiddels vrij goed  en kunnen je veel (emotionele) steun en tips geven.

Inderdaad, niets dwingen, gewoon de hond het initiatief laten nemen, ze komt vanzelf naar je toe. Kleine stapjes doen, laat haar de eerste keren aan de riem uit in de tuin totdat je voelt dat ze je voldoende vertrouwt en zelf op dingen begint af te stappen om te besnuffelen. Ook kan het helpen als er een lieve stabiele hond in de buurt is om na kennismaking samen mee te wandelen. De eerste dagen in huis plassen en poepen is ook wel normaal. Het kan helpen om het op te ruimen met keukenpapier en het in de tuin te gooien, dan leggen ze vaak snel de link dat de bedoeling is dat ze het daar doen.

Er zijn ook honden die er langer over doen om zich echt helemaal op hun gemak te voelen, dat gaat met kleine stapjes. Lees bijvoorbeeld de ervaringen van Yooop met Sam in de topics Sams Samcafé. Je zult zien dat het met kleine stapjes gaat en dat je na een jaar een totaal andere hond hebt. Het is ook geweldig om mee te maken hoe zo'n bloem, blaadje voor blaadje open gaat. Het is steeds weer ontroerend als een hond iets knulligs voor de eerste keer doet of durft.

Ik heb zo’n verhaal wel vaker gelezen en het wordt op den duur echt wel beter.

zoals hierboven staat, laat de hond gewoon maar even. Tuindeur open laten en laat maar onderzoeken als ze zelf durft. Daar heb ik niets op toe te voegen.

wat ik nog niet heb gezien zijn de volgende twee tips:

Als je een tuig hebt (inderdaad, neem een ontsnappingsproof tuig), overweeg dan om het de eerste tijd gewoon om te laten. Waarschijnlijk is dat voor de hond fijner dan telkens in het contact gedwongen te worden omdat het tuig nu eenmaal om moet, voor het naar buiten gaan. En daarna weer af. Dan wordt naar buiten gaan alleen maar enger.

De tweede tip die ik voor je heb, is als de hond zich durft te bewegen en rond durft te lopen in jullie aanwezigheid. Ja, je kunt snoepjes strooien en zo. Maar ga niet, zodra de hond in jullie buurt komt, proberen te aaien. Daar zul je een angstige hond alleen maar mee afschrikken. Laat haar gewoon aan jullie snuffelen en negeer haar terwijl ze daar mee bezig is. Als je brokjes gaat voeren, negeer ook dan de neiging om snel een aai te geven. De meeste honden zijn daar pas veel later aan toe dan mensen denken. 

Enkele uren later met een vriendin die ook een hond heeft en rook naar hondjes is alles losgekomen. Ze is al op haar gemak, we hebben haar uit de bench laten komen en deze afgesloten toen kon ze zich niet meer verstoppen. Zijn we gaan wandelen, wat super ging. En nu komt ze knuffelen en vragen om geaaid te worden. Dus bedankt voor jullie advies, het was heel snel en de zaten even met de handen in het haar maar het is al goed gekomen. 

Fijn dat het nu beter gaat.

Geweldig nieuws!! Hou ons op de hoogte!

Dat klinkt al goed

Ik wil je niet ontmoedigen, maar bereid je erop voor dat er misschien af en toe een terugslag komt in haar gedrag, en je weer een stapje (of meerdere stapjes) terug moet doen. Dat hoor je wel vaker, lees het topic Sam's Samcafé maar, dat hierboven al genoemd was. Maar uiteindelijk komt het goed!

Geweldig nieuws, een grote stap voorwaarts!

Het kan zijn dat ze weer stapjes of zelfs hele stappen terug gaat zetten, laat je er niet door ontmoedigen maar ga mee in het tempo van je hond. Zoals je nu gezien hebt gaat alles goedkomen!

Fijn zeg!

Ja soms ga je 2 stappen vooruit en 1 stap terug, soms denk je, het komt nooit meer goed en ineens gaan ze grote sprongen maken, maar gebeurd er wat engs dan kunnen ze weer een stappen terug gaan, alleen het herstel van de angst is vele malen groter geworden, en daar doe je het voor.

Over een maandje gaan ze weer zichzelf worden en durven dan ook ondeugend te worden.

Zindelijk worden is bij mijn beide Spanjaarden heel snel gegaan.

Geniet er maar lekker van, over een jaar dan kan je je hond niet meer wegdenken uit je leven.

Allereerst gefeliciteerd met jullie hond!!

Misschien een kleine tip.

Doe de hond een adres kokertje of een gewoon eenvoudig labeltje aan de halsband of het tuig met telefoon nummer..

Mocht deze onverhoopt weg schieten door iets dan kunnen mensen  meteen bellen en direct contact op nemen.

Veel makkelijker dan dat ze bv eerst langs een Da moeten om de chip uit te lezen of bv dieren ambulance.

verder heel veel succes!!!

Adres kokertjes gaan vaak kapot, ik heb voor Sam een penning waar onze telefoonnummers opstaan en zijn naam en dat hij gechipt is.

Kan je gewoon op Internet bestellen

https://hondenpenning.net/?gclid=CjwKCAjwqNnqBRATEiwAkHm2BO9FZx-UsqGPeZ_wkyf65Nogl-g9uxmREUkK78XcolnDmH43knbmORoCgyYQAvD_BwE