Wat zouden jullie doen?

Hallo allemaal,

Ik post hier niet zo heel veel maar zit nu met een dilemma waar ik graag wat meningen over zou horen. Het zit zo: iets meer dan 4 maanden geleden heb ik mijn eerste hond 'gekregen', Romy, een zwerfster uit Roemenië. Gelijk toen ik haar had viel me al op dat ze een beetje vreemd op haar linker achterpoot stond maar dacht dat het wellicht iets aangeborens was. Na een maand zijn we naar de dierenarts gegaan voor een check-up en toen hebben we ook naar haar pootje laten kijken. Hij zei tot mijn schrik dat er een stukje bot los zat, het was gebroken! Het bleek een botje te zijn waar de achillespees aan vast zit, ze is er inmiddels al 2 keer aan geopereerd (eerste keer pennen, daarvan was er later 1 gebroken en de ander verbogen, de tweede keer hebben we net gehoord is het mis gegaan omdat er te weinig was om mee te werken en is het bot door de pennen en de draad heen getrokken). Al met al heftig nieuws want we hoopten dat het goed ging natuurlijk! Nu hebben we 2 opties, te weten het gewricht vastzetten met een stijf pootje tot gevolg óf amputatie van het pootje. De voor- en nadelen zoals we die gehoord hebben zijn:

Vastzetten:

Voordeel: behoud van pootje

Nadeel: beperkt gebruik mogelijk en lange revalidatie (5 maanden)

Amputatie:

Voordeel: snel herstel (2 weken)

Nadeel: pootje weg

Ook in prijs verschillen de opties nogal, ik heb geen geweldig inkomen en de vorige operaties hebben ook het nodige gekost maar ik wil mijn keus eigenlijk niet af laten hangen van de kosten. Wat ik me wel afvraag is: wat zouden jullie doen, welke afwegingen zouden jullie maken??

Ik ben benieuwd! Alvast bedankt voor de reacties...

Groetjes, Nancy en Romy.

Zal ze de rest van haar leven last blijven houden van het pootje en aan de pijnstilling moeten?

Als dat het geval is zou ik persoonlijk het pootje laten amputeren. Honden passen zich daar erg snel aan aan en aangezien het haar achterpootje is zal ze er qua lopen ook niet veel hinder van ondervinden. De meeste honden lopen mettertijd hun gewicht voornamelijk op de voorpoten.

Nancy....moeilijk om een oordeel daarover te geven van wat ik zou doen, hier hele zware honden voor mij geen optie om ze met drie poten te laten lopen, mijn vraag aan je....hoe zwaar is je hondje.....en wat is het oordeel van je dierenarts, heeft hij je gezegd wat de beste optie is ? 

Nee, ze zal geen pijnstilling hoeven. Ik vind het echt een hele moeilijke beslissing, ik heb haar net 4 maanden en dan al zoveel ellende. Dat zou met een amputatie wel gelijk over zijn maar ja... Bah, moeilijk zeg!

Ik zelf zou de poot behouden en vast laten zetten...geen pijnstilling zijn verdere leven beschrijf je, en 5 maanden revalidatie, daar zou ik voor gaan....met een amputatie van de poot is het ook revalideren, je hondje gaat echt niet gelijk vrolijk verder....daar moet je ook mee revalideren.

" Nancy....moeilijk om een oordeel daarover te geven van wat ik zou doen, hier hele zware honden voor mij geen optie om ze met drie poten te laten lopen, mijn vraag aan je....hoe zwaar is je hondje.....en wat is het oordeel van je dierenarts, heeft hij je gezegd wat de beste optie is ?  "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Ze is nu wat zwaarder doordat ze al een poosje niet te veel mocht lopen, zit nu net over de 13 kilo. De arts zei dat voor beide opties wat te zeggen is, wat het voor mij niet makkelijker maakt. Hij zei dat als hij voor zichzelf voor de keus stond tussen een stijf been of geen been, hij voor een stijf been zou gaan. Zou ik daar voor kiezen zit er wel een lange revalidatie aan vast (en ze is al het grootste deel van de tijd dat ik haar heb aan het revalideren). Ga ik voor amputatie is het met 2 weken bekeken. Hij zegt dat honden zich heel goed kunnen redden op 3 poten maar ik had gewoon nooit verwacht deze keuze te moeten maken, ben behoorlijk van slag...

Begrijp je, en het siert je dat je er voor wilt gaan....drie poten is ook revalideren, balans zoeken heeft ook tijd nodig, en vergeet niet dat dr andere heup en poot belast gaan worden meer dan dat je dr ene pootje vast laat zetten.....ik zou dr poot vast laten zetten, amputeren kan altijd nog .

Beer heeft dit als pup gehad. Stukje bot met pees los.  Dit is toen geopereerd en vastgezet met pennen. Hij heeft wel een tijd rust moeten houden maar het is goed genezen en hij kan er alles mee en loopt niet stijf. Maar  ik moet erbij zeggen dat ik niet weet wélke pees het was, en dus ook niet weet of de situatie dus vergelijkbaar is. 

Voor de zekerheid zou ik een (andere) orthopeed bellen, om te bespreken wat die ervan zegt. Misschien is er een minder drastische optie dan amputeren.

Het zou best hetzelfde kunnen zijn, de dierenarts zei voor de eerste operatie al dat dit een verwonding was die eigenlijk alleen bij jonge honden (tot een maand of 9) voor komt. Romy was op dat moment echter al 1,5 jaar. Dus dan liep ze er al een aantal maanden mee. Dat is mogelijk nu ook de oorzaak van het feit dat het niet wil helen...

Die minder drastische optie is er wel, maar dan houdt ze een stijf pootje. Ik weet gewoon niet wat nu wijsheid is. Van de 4 maanden die ik haar nu heb zijn we al 3 maanden bezig met operaties en herstellen, het valt me steeds zwaarder naar de dierenarts te gaan met haar...

Nancy, je bent met haar bij een orthopeed onder behandeling ? Wat ik zou doen, dat is je vraag, vast zetten, dan maar een stijf Pootje, wie weet dat het nog wel meevalt , ze is nog heel jong...wanneer je de poot amputeerd, gaat ze de andere kant veel meer belasten, daar kan ze dan ook problemen mee krijgen, best een moeilijke keuze hoor, maar ik zou voor vastzetten gaan.

Misschien een gekke vraag, maar waarom is er alleen keuze uit deze twee opties? Ik bedoel, het lichaam heeft een herstellend vermogen. Het bot kan met rust toch ook zelf herstellen? Misschien met wat extra hulp van jullie (een brace oid). Ik vind amputeren of een stijve poot ook nog wel weer zo wat. En ik denk dat je onderschat wat voor effect die opties hebben op de lange termijn. Een hond met drie poten gaat andere punten van het skelet juist overbelasten, waardoor ze veel vroeger dan normaal al artrose etc. ontwikkeld. Waardoor ze dus ook veel vroeger dan anders al pijn gaat krijgen aan de gewrichten. Met een stijve poot gaat de hond ook andere delen van het skelet meer gebruiken dan normaal en krijg je op den duur ook artrose. 

Daarom vraag ik ook waarom dit de enige twee opties zijn. Misschien groeit het (met pijnstillers en supplementen) wel weer aan elkaar, waardoor ze er veel minder last van heeft?

ik ben het hiermee eens,

wat ik zou doen is een arts zoeken die je helpt met het juiste voer voor je hond zodat het lichaam kan herstellen. Vaak wordt vergeten dat cellen zich vernieuwen, ook botten kunnen zich herstellen. Mits ze natuurlijk daar wel de gelegenheid voor krijgen en alle voedingsmiddelen en juiste beweging krijgen om het ook mogelijk te maken dat de botten herstellen.

Of een gewone dierenarts daar veel over geleerd heeft betwijfel ik, vandaar dat ik zelf naar iemand als bijv. Tannetje Koning zou gaan. 

Nou het spijt me dan zeer, maar met een gebroken bot ga ik liever naar een orthopeed dan een tannetje koning die met een speciaal middeltje komt. Er "zweeft" een stukje bot. Geen recht klein scheurtje dat vanzelf aan elkaar groeit. 

Waar woon je precies?

Dit is een zeer gerenommeerde kliniek, waar een dierenarts werkzaam is die veel van dit soort problemen heeft gezien en behandeld:  http://www.dierenkliniekeersel.nl/het-team-dierenkliniek-eersel-maarten-kappen/

Het stukje bot is nu voor de 2e keer vastgezet geweest, de arts zei na de 2e operatie dat het eigenlijk 'pudding' was waar hij mee moest werken. Het is ook een oude breuk wat de genezing niet ten goede komt. Het feit dat de achillespees er aan vast zit zorgt ervoor dat er te veel spanning op het stukje bot komt te staan waardoor de eerste keer een pen gewoon gebroken was en de tweede verbogen en nu het stuk bot door de pennen en het draad getrokken is.

het kan allebei he, om de voeding te bespreken, lijkt me dan een orthopeed niet de juiste persoon, tenzij hij zich er in gespecialiseerd heeft.

Je staat versteld dat veel mensen, inclusief artsen niet beseffen dat botten leven en geen dood materiaal zijn, dat ze vele mineralen, vitamines en sporenelementen bevatten, en nodig hebben om te kunnen genezen  dat er bijv. vit. K nodig is om bijv. de calcium daar te krijgen waar het hoort, in de botten en tanden, niet in de arterieen (is maar een voorbeeldje). Het is echt wel iets waar je je in verdiept moet hebben.

Deze arts is een orthopeed die door mijn eigen dierenarts aangeraden werd. Hij zou de operatie ook wel zelf kunnen en willen doen zei hij toen, maar liet het liever over aan de specialist. Ik woon in Delft, Eersel is niet naast de deur maar ik ga hoe dan ook een second opinion vragen! In eerste instantie bij mijn eigen dierenarts en eventueel nog bij een orthopeed. Dus bedankt voor je tip!

Moeilijk hoor, ik ken wel honden met 3 poten, zelfs een Galgo die een voorpoot mist, ze doen het allemaal prima, sommige honden daar zie je het niet eens aan die rennen net zo hard as een hond met 4 poten.

Hoe zwaarder de hond hoe lastiger, dat is zo.

Als de poot stijf blijft, is er dan geen kans dat het een sleep poot word, want dan kan je daar ook weer problemen mee krijgen, en dan moet alsnog de poot er af.

Ik zou wel een second opinion vragen, dat zeker!!

Dan zou ik vragen als het pootje stijf word gezet, blijft ze pijn houden, is er kans op een sleeppoot met nare gevolgen?

Revalideren doen honden niet echt als ze een achterpoot missen, met 3 weekjes doen ze alsof ze niks missen, dus dat is onzin. Ze moeten even hun balans terug vinden.

Onmogelijk te zeggen wat ik zou doen, maar ik wou toch even inhaken op wat je hier schrijft. Ik denk dat dit toch wel even onderschat wordt. Ook amputatie kan erge pijnen geven, nog lang na de operatie. Het is niet zo van: been eraf en dus pijn weg. Het is echt wel een zeer drastische ingreep, die ook grote en langdurige gevolgen kan hebben voor de hond en zijn pijnbeleving. Niet te licht over denken, dus.

Verder kan ik jullie alleen maar het beste wensen, en hopelijk vind je een goeie specialist die jullie zo goed mogelijk kan verder helpen.

Succes! 

Jeetje. Wat een rottige situatie. Misschien een second opinion bij Dokter Razenberg in het Rashof in Tilburg. Deze orthopeed opereert altijd de honden van onze stichting en hij heeft veel ervaring en nowhow. Wb de kosten. Je zegt de hond 4 maanden te hebben, deze is met dit probleem naar NL gekomen. De stichting waar je de hond vandaan hebt behoort dit te betalen. Daar zou ik me wel hard voor maken. Dit zijn situaties waar niemand op zit te wachten. 

Wb de keuze. Ik ben geen arts, maar amputeren is minder erg dan hoe het klinkt 

Hier ook een goede ervaring met Maarten Kappen uit Eersel, mijn hond is daar geopereerd door hem....en wat voeding betreft, dat heeft nu even geen zin voor de hond daar genezen de botten niet van ...goede voeding is tuurlijk een vereiste maar heeft hier niets mee te maken....

" Onmogelijk te zeggen wat ik zou doen, maar ik wou toch even inhaken op wat je hier schrijft. Ik denk dat dit toch wel even onderschat wordt. Ook amputatie kan erge pijnen geven, nog lang na de operatie. Het is niet zo van: been eraf en dus pijn weg. Het is echt wel een zeer drastische ingreep, die ook grote en langdurige gevolgen kan hebben voor de hond en zijn pijnbeleving. Niet te licht over denken, dus.
Verder kan ik jullie alleen maar het beste wensen, en hopelijk vind je een goeie specialist die jullie zo goed mogelijk kan verder helpen.
Succes!  "

Alaska's Finest!

Het gaat in dit geval niet zozeer om de pijn (dat lijkt ze niet te hebben), maar dat dat gewricht niet meer in elkaar gezet kan worden zodat het een normaal functionerend pootje word weer. Ik besef dat er zeker pijn bij komt kijken als haar pootje geamputeerd zou worden maar is dat erger dan een stijf pootje waar ze weinig meer mee kan? Het pootje word dan vast gezet in een bepaalde houding. Het hele gebeuren heeft me sowieso enorm overvallen, zal niet best slapen straks maar ga in ieder geval nog even langs mijn eigen dierenarts voor een second opinion...

Ik heb de stichting meteen gecontacteerd toen we er achter kwamen dat het botje gebroken was én bleek dat het een typische jonge honden aandoening is. Ik kreeg te horen dat ze het zowel in Roemenië als hier niet wisten en dus niks meer konden doen dan haar bij hun dierenarts in Alkmaar opereren, waar ik dan korting op de prijs zou krijgen... Aangezien Alkmaar niet naast de deur ligt en de auto helaas nog niet op water rijdt (en we in geval van complicaties liever snel bij haar zouden zijn) hebben we er voor gekozen om in de buurt naar een orthopeed te gaan... Inmiddels zijn we daar helaas kind aan huis.

Duidelijk dat de buitenlandse stichting dit moet hebben gezien. En dan toch wordt de hond gezond verklaard door de dierenarts van de organisatie zonder aantekening in het paspoort. De hond had dus niet geadopteerd/getransporteerd mogen worden.

Ik zou voor amputatie gaan, vooral omdat het bottenstelsel ter plekke door de 2 operaties pudding is geworden. Ook omdat het een achterpoot betreft. De voorpoten dragen 60% van het gewicht. Je keuze is ook afhankelijk van of  je hond verder geen gezondheidsproblemen heeft aan bijv. heupen en rug. Bij amputatie is geen overgewicht belangrijk.

De achterpoot kan bij vastzetten te zwak blijken zelfs voor beperkt gebruik.

Een moeilijke beslissing.  Daarom lijkt mij een 2nd opinion aan te raden.

Sterkte.

https://www.dierendokters.com/honden/blog/pootamputatie-ja-of-nee

Ik zou de poot ook behouden. Had hier ook een hond met een kapotte poot. Heb haar laten helpen en ze moest ook 6 maanden revalideren. Dit ging prima, ondanks haar jonge leeftijd. Veel lijn rust gegeven en genoeg mentale uitdaging. Ze moet nog heel lang mee en haar poot hopelijk ook. Het belangrijkste is pijnvrij zijn. Inmiddels zijn we bijna 1.5 jaar verder en rent ze heerlijk door het bos. 

Amputatie kan altijd nog, vind ik zelf. Dit is ook een lang proces. En de operatie, het wennen, balans vinden ect ect. 

Wbt de kosten, ik zou er wel werk van maken. Het was zichtbaar, dus hun konden het ook zien. Ze hadden er naar moeten laten kijken.

Daarnaast boft de hond erg met jou! Een baasje die wel gaat voor de gezondheid en het welzijn van de hond die pas net bij je is! Erg knap hoor! 

Super om te horen dat het helemaal goed is gekomen bij jouw hond! Het probleem bij Romy is dat de poot nooit meer normaal zal worden, het word op z`n best een stijf pootje waar ze weinig mee kan. Daarom vind ik de keuze ook zo moeilijk. Want heeft ze straks gemak of last van dat stijve 'aanhangsel'? Pffffff, wat is dit lastig zeg...

Mee eens!!

"Ik bedoel, het lichaam heeft een herstellend vermogen. Het bot kan met rust toch ook zelf herstellen? Misschien met wat extra hulp van jullie (een brace oid). Ik vind amputeren of een stijve poot ook nog wel weer zo wat."

Het stukje bot met de aanhechting van de achillespees is los, die achillespees (met stukje bot) zit dus niet meer vast aan de hak en kan de onderpoot dus niet meer stabiel houden. Die pees is verkort dus dat stukje bot zit niet meer waar het hoort dus het is onmogelijk dat dat met een brace bij elkaar komt laat staan vast komt. Dus ja, de enige opties na twee keer een vastzetpoging zijn arthrodese of amputatie.

TS, super dat je naar een orthopeed bent gegaan voor deze operatie(s)! Ontzettend balen dat ze beide mislukt zijn. Ik snap dat je erg opziet tegen de revalidatie maar met een jonge hond die nog een heel leven voor zich heeft (met jou) zou ik dat niet zwaar mee laten tellen. Ik begrijp dat het heel erg rot is dat je nog niet vrij hebt kunnen genieten met haar maar ik zou de investering van revalidatie zelf wel doen. Met een vastgezet gewricht kan ze toch een stuk meer kanten op (niet de hele poot wordt stijf/vastgezet), plus dat ze problemen aan de andere achterpoot beter op kan vangen als ze niet deze poot hoeft te missen.

Ik zou ook voor een 2nd opinion gaan. Gedachten die ik erbij heb: revalidatie na vastzetten duurt langer en de functie blijft beperkt. Steun van die 4e poot is ook minimaal en de belasting van de overige drie poten is meer dan bij amputatie omdat er een vierde poot blijft die steeds ontlast moet worden, terwijl bij amputatie er gewoon een nieuw evenwicht ontstaat. Dat herstel gaat geen vijf maanden duren. Er gaat wel tijd overheen, maar echt niet zoveel. Mijn gevoel zegt amputatie, maar het is een ingrijpende beslissing, wat je ook kiest en daarom zeker een 2nd opinion waard.

Ik ben geneigd met Loesje meet te gaan. Ook vanwege het feit dat het om een achterpoot gaat.

Ik vind dat je voor een ongelooflijk moeilijke keuze staat. Mijn gevoel zou zeggen 'proberen de poot te behouden', maar aan de andere kant weet ik dan dat het veel geld kost en de kans op succes erg klein is en de kans groot dat je enkele maanden later alsnog moet kiezen voor amputatie. En al die tijd kan je hondje niets doen.

Hier in het park kom ik soms twee verschillende honden tegen die een achterpoot missen. Die doen alles, springen op de picknicktafel, een zwemt, en die ander rent op zijn drie poten net zo hard als mijn waterhond, heel hard dus. Maar de shi-tzu van een vriendin mist een voorpootje en dat is echt wel wat lastiger - ook omdat dit hondje korte pootjes heeft, maar hij kan desondanks ook nog steeds best veel en eigenlijk hupste hij binnen enkele dagen al heel goed rond op drie pootjes, dat was verrassend. 

Ik ken ook een cockertje met een pen in zijn poot. Daar is toen bewust voor gekozen omdat hij onder een auto was gekomen en beide achterpoten had gebroken. De kans dat beide poten slecht zouden helen was groot 9wat ook gebeurde), en daarom werd besloten om in een poot een pen te plaatsen zodat de kans dat hij toch weer een soort zou kunnen lopen. Hij loopt wel moeilijk, maar nu met zijn elf jaar haalt hij toch nog steeds een wandeling van ruim een uur in het park en speelt dagelijks met zijn bal.

Bij een voorpootamputatie zou ik waarschijnlijk wel meer geneigd zijn om het toch nog eens te proberen met een operatie. Als de kans op goed herstel van de achterpoot zo klein is, zou ik - wel tegen mijn gevoel in, want amputatie is zo definitief - uiteindelijk waarschijnlijk toch kiezen voor amputatie...

In deze situatie zou ik kiezen voor amputatie. Vooral omdat je zegt dat het bij een operatie een stijf pootje wordt. Met een operatie heeft je hond dus een complicatie wat ze haar hele leven mee moet zeulen en het haar belemmert in het bewegen. En bij een amputatie is het even rot en moeilijk maar kunnen ze daarna vaak alles wat ze nu ook kunnen.

Moeilijke keuzes zijn dit, makkelijk zeggen door ons natuurlijk.. Veel sterkte en succes met je keuze maken.