Controle kwijt, hond onbereikbaar en even verhaal kwijt

Hallo, ik volg het forum al een tijdje en heb al heel wat tips kunnen gebruiken. Maar hier heb ik nog niet zoveel over kunnen vinden en ik moest ook even gewoon mijn verhaal kwijt. Zo frustrerend af en toe :(

Bo is een australian sheperd, van nu 8,5 maand oud. Ze doet het eigenlijk heel goed maar is wel onzeker en reageert veel op haar omgeving en prikkels. Ook energie van andere mensen en honden spelen daarin mee. Daar zijn we nu mee aan het trainen, maar dat is nog erg moeilijk in de huidige situatie. 

Zo ook met de honden van mijn ouders en met mijn ouders. Als zij in de buurt zijn ben ik alle controle over Bo kwijt. Ik kan op mijn kop gaan staan maar Bo is onbereikbaar. Als mijn vader of moeder binnenkomt is ze bijna niet te houden. Als mijn ouders weggaan jankt ze de hele boel bij elkaar, bij mij en mijn vriend doet ze dat niet. Ik zie haar in staat door een ruit heen te springen als dat moet om bij mijn ouders te komen. Als ik na werk naar huis ga moet ik haar aan haar riem meenemen omdat ze niet uit zichzelf met mij mee wilt. Als ik niet met mijn ouders ben komt ze wel gewoon mee. 

Ik heb samen met mijn moeder een eigen kantoor. (kantoor aan huis bij mijn ouders) Dus Bo gaat elke dag met mij mee naar mijn werk. De 2 honden van mijn ouders zijn daar ook. Ze zijn dus 5 dagen per week bij elkaar. De honden van mijn ouders zijn naar wat ik zou willen ook wat grenzeloos. Onverstoorbaar blaffen als de bel gaat, afrennen op bezoek e.d. Dit alles in het kwadraat als een van mijn ouders thuiskomt. Maar aangezien die honden wat kleiner zijn ziet niemand het probleem. Bo daarentegen is wat groter en dus willen mensen dat niet, inclusief ikzelf. (persoonlijk zou ik het van die kleintjes ook niet willen, maar dat terzijde.) Thuis doet ze dit ook heel goed. We hebben en leren haar nog steeds dat ze moet zitten en iemand de ruimte moet geven binnen te komen. Bij en met mijn ouders in de buurt lijkt het alsof alle opvoeding verdwenen is. Komt mijn broer bijvoorbeeld bij mij thuis is alles prima, komt hij bij mijn ouders thuis wordt Bo helemaal wild. Hij zegt ook altijd dat ik eigenlijk 2 honden heb. Maar dan heb ik tien keer liever de hond die ze thuis ook is.  

Ik heb mijn ouders meermalen verzocht duidelijk grenzen aan te geven bij Bo. Tevens heb ik ze gevraagd hun eigen honden ook beter te begeleiden, training in soort groepsverband. Ze doen op hun manier hun best maar zijn niet consequent. Daarnaast willen ze ook niet echt meewerken wat hun eigen honden betreft. Letterlijk wat mijn moeder zegt; "die zijn perfect". 

We proberen een goeie band op te bouwen met Bo en trainen op verschillende aspecten met haar maar vooralsnog is alles verloren zodra mijn ouders in beeld komen. We zouden willen dat ze wat meer op zichzelf staat en ook in bijzijn van mijn ouders op ons reageert. Maar we weten niet meer hoe we dit voor elkaar kunnen krijgen. 

Het laatste advies wat ik heb gehad is dat het beter is voor Bo, mij en onze band om haar niet meer mee te nemen naar het werk en haar uit de situatie te halen. Maar dat vindt ik nog een moeilijke beslissing. Het meenemen naar mijn werk was een belangrijk aspect in de keuze om een hond te nemen aangezien we beide full time werken. En gaat het helpen? Ze blijft mijn ouders en hun honden nog wel regelmatig zien. (mijn ouders en wij zijn elkaar vakantieopvang) Kan ik haar dan de rest van haar leven niet meer meenemen of zou ik haar ooit weer met kleine stapjes kunnen meenemen? 

Het is een beetje een heel verhaal geworden maar moest het even kwijt. 

Ik zou echt duidelijk aan je ouders verzoeken dat ze duidelijk moeten zijn tegen jouw hond. Dus als jij wilt dat ze rustig reageert moeten ze haar negeren zodat jij haar bv naar haar plek kunt sturen. Zo zou ik het probleem van te enthousiast op bezoek aanvliegen zelf aanpakken kost tijd maar uiteindelijk weten ze dat ze daar gewoon rustig moeten wachten. Dat hun honden dat wel mogen maakt het natuurlijk lastiger maar goed daar kun je verder niet zoveel aan doen. Zij zullen toch echt jouw regels en grenzen moeten gaan respecteren en die naar jouw hond ook echt gaan toepassen. Het grenzeloze gedrag zou namelijk best goed kunnen komen doordat zij andere "regels" hanteren dan jij. 

Ik zou haar gewoon meenemen maar wel echt gaan trainen en ook gewoon streng zijn tegen je ouders. Het is jouw hond, jij wilt dat gedrag niet en zij moeten daarin gewoon hetzelfde doen vind ik. Met hun eigen honden kun je ze niet dwingen. 

Ze is nu 8,5 maand dus zou ook al goed wat pubergedrag bij kunnen zitten. Gewoon met veel geduld blijven oefenen en streng zijn tegen je ouders. 

Sja. Je ouders zijn de baas over hun eigen honden, in hun huis. Jij bent baas over over jouw hond, in jouw huis. Jouw hond luistert perfect als 'ie in zijn eigen huis is, dus ik zie het probleem niet zo. En je werkt bij je ouders in huis, dus in hun ruimte. Je kunt je ouders geen groepssessies cursus opdringen en ook niet van ze verlangen dat ze hun honden opvoeden naar jouw maatstaven. Wil je niet dat je hond mee gaat in het gedrag van hun honden, dan moet je 'm daar niet mee naartoe nemen.

Persoonlijk zou ik veel minder gaan eisen van je hond.

Het is nog een erg jonge hond met waarschijnlijk een hoog energiegehalte.

Laat ze wat gek doen, laat ze blij zijn als ze bij de andere honden is, laat ze blij zijn als ze jouw ouders ziet.

Kortom, laat ze wat hond zijn en geen afgetrainde robot.

De regels van de twee eigen honden van jouw ouders kun je m.i. niets over zeggen. Zij vinden het gedrag niet erg, dus jij kan niet jouw grens gaan bepalen bij hun. En je kunt je ouders ook geen cursussen opdringen. Als ze het leuk vinden oke, maar niet 'dwingen'. 

En over jouw hond. Als de hond in jouw ouders ruimte is, kun je wel bepaalde dingen verlangen, zoals bijv. geen snoepjes of niet los laten lopen en dat soort dingen, maar indien jouw hond dingen doet, welke jij niet wil, moet je of zelf ingrijpen of inderdaad de hond thuis laten.

Het is nog een jonge hond welke gelukkig gek op jouw ouders is en ook gewoon blij is om jouw ouders te zien. Probeer het ook nog als jonge honden gedrag te zien. Je hebt best kans dat het later, als hij wat ouder is, bij trekt.

@Anke,Vaös&Lein
Ik heb inwendig een beetje zitten grinniken om je reactie strenger te zijn tegen mijn ouders over wat ik van mijn hond verwacht.

Je advies geeft me weer wat moed en geduld om toch door te blijven oefenen.

Verder ben ik het wel met jullie eens, ik heb in principe niks te zeggen over hun honden. Het probleem is dat we 5 dagen per week op kantoor zijn en Bo 5 dagen per week een totaal andere hond is. Vandaar dat ik toch aan het overwegen was om Bo niet meer mee te nemen zoals jij ook al aangaf.

De groepstraining heb ik niet opgedrongen maar wel gevraagd aan ze.
Het kantoor zit aan het huis en is net zo goed mijn ruimte als die van mijn moeder. Op zich zou ik dan , of ik Bo wel of niet meeneem, toch wel mogen vragen of de begroeting aan het personeel, klanten en de reactie op de deurbel iets minder mag? Niet iedereen is ervan gediend en er zijn ook klanten die aangeven dat het wel heel heftig is soms.

Ik hoef geen afgetrainde Robot en ze mag ook heerlijk hond zijn. Ze mag ook blij zijn als ze mijn ouders ziet en of andere honden. Maar de reactie die ze nu geeft gaat het woordje blij echt te boven. Ze springt tegen mijn ouders op, mijn vaders is 2 meter en ze haalt zijn neus met gemak.
Of ze hapt mijn ouders uit enthousiasme, dat gaat mij toch echt een stap te ver.

Bedankt in ieder geval voor jullie advies het geeft me weer wat om over na te denken.

@Jeannet,

Ik hoop dat het wat bijtrekt als ze wat ouder is en onze band ook gegroeid is.

Maar na een half jaar voelde het zo frustrerend dat ze dan zo onbereikbaar is. Ben blij dat ik hier wel even mijn verhaal kan doen en van jullie adviezen heb gekregen.

@Aria, natuurlijk kun je dat van je eigen hond eisen. Jouw hond dus jouw gezag. Maar wat betreft de honden van je ouders kun je wat vragen maar als je ouders er absoluut geen moeite mee hebben, dan zul je dat moeten accepteren. Wat klanten daar ook van mogen vinden. Wat je er zelf ook van vindt. Maar jouw hond heeft zich gewoon te gedragen naar jouw regels. Hoewel ik best snap dat dat lastig is als de honden van je ouders wél druk, enthousiast en springerig mogen zijn. De kans dat jouw hond mee gaat doen, is levensgroot aanwezig (gebeurt nu ook). 

Ik snap je frustratie wel hoor, 't is net als bij kinderen. Als je (normaal rustige, gezeglijke) kinderen samen met de druktemakers van de buren (ik noem maar wat) spelen, dan doen ze ineens allemaal dingen waarvan je denkt "Zo heb ik je niet opgevoed". Het steekt elkaar aan, zeg maar. En ook dan is het enige dat je kunt doen blij zijn als je weer thuis bent en daar de rust en de regelmaat weer laten heersen.

Misschien is het ook wel iets als er iemand binnen komt je haar even aan de lijn legt en haar aandacht vraagt zodat ze niet de kans heeft om naar de mensen toe te gaan. Zodra je haar aandacht hebt uitbundig belonen met misschien een kort spelletje. Zodra de mensen binnen zijn en zitten je haar weer los kan laten. Dan is de grootste spanning er al uit 

Pak je eigen verantwoordelijkheid. Als jij niet wil dat ze springt of klanten begroet lijn je haar aan of zet je haar even apart. Dat heeft toch niets met je ouders te maken? Heb zelf ook Aussies en ja ze pakken de ruimte die ze krijgen maar het is dan ook aan jou om die grens aan te geven. Dat ze niet meer te bereiken is als je ouders er zijn is iets wat jij laat gebeuren niet jouw ouders. En ja de meeste Aussies die ik ken zijn thuis braaf en makkelijk en buitenshuis wat lastiger te managen. Een Aussie leert erg plaatsgebonden. Het is dus aan jou om haar te leren dat op het werk dezelfde regels gelden als thuis. Ze is nog heel jong dus dat gaat je echt wel lukken. En als het jou gelukt is om haar beter te managen op het werk kun je je ouders tips geven om dat in stand te houden. 

Hier ben ik het toch niet helemaal mee eens.

Behalve het zinnetje ik zie het probleem niet zo. Ik denk namelijk dat je dat inderdaad niet ziet...

Zelf heb ik een soortgelijk probleem met minn hond en het huis van mijn oppas. Hier in huis is ze perfect en een schat kan met alles en iedereen alles kan binnenlopen. Daar in huis een andere hond naar binnen, nouuu laten we het houden op dat is lastig.

Als ik er bij ben gaat het wel weer. Waarom? Omdat ik haar wel corrigeer waar nodig.

En dat mist bij de oppas.

Wat dat betreft denk ik dat mijn oppas en jou ouders verglijkbaar zijn. Ze coriigeren niet (genoeg) geven idd geen grenzen aan wat wel of jiet mag en zijn daardoor niet consequent wat sich dus iid uit in dit soort situaties.

Hoewel ik snap dat het heel alstig is. Is eigenlijk het enige advies wat ik kan geven, zelf het heft in handen nemen.

Ik zie dat ze niet naar je luistert, stel ze gaan allemaal tekeer vanwege de bel, of wat ook. Laat je ouders de andere 2 corrigeren, of niet, neem Bo apart en laat haar doen wat je wel van haar verwacht. Begin met het apart nemen, daardoor zou ze minder prikkels moeten hebben en kun je het uiteindelijk uitbreiden naar haar gewoon te corrigeren, of vragen wat je wel veraacht bij de andere honden en je ouders. 

Of dat nu in hun huis is of niet dat maakt geen biet uit. Ja zij hebben hun eigen regels maar je hond heeft nog altijd naar jou te luisteren. Maakt niet uit wie wat of wanneer. 

Ik heb zelf ook geen robot hoor bij lange na niet. Maar ze weet wel ten alle tijden wat ik van haar verwacht wat wel en niet mag. 

Dat is het punt niet. Punt is dat TS niet van haar ouders kan verwachten dat zij hun honden opvoeden volgens de normen van TS. Hun hond is hun hond, de hond van TS is van haar. En net zoals je van de ouders van de vriendjes van je kinderen kunt vinden dat ze niet voldoende optreden, zo kun je dat van je ouders of sowieso van andere mensen ook vinden dat ze hun hond niet voldoende corrigeren. Niettemin blijven het andermans kinderen of andermans honden. En jouw kind zal druk zijn bij die vriendjes en dan kun je denken "dat doet 'ie thuis nou nooit (en dat moest 'ie niet flikken ook)". Zelfde met de hond. Maar als je dan weer thuis bent en je kind of hond conformeert zich weer aan de regels van thuis, dan is er in de basis niets mee aan de hand. En als ik mijn kind eerder ergens bij een vriendje of vriendinnetje op ging halen en kindlief ging zich dan verstoppen, dan greep ik wel in. Niet op dat vriendje of vriendinnetje maar mijn eigen kind had naar mij te luisteren. En ik had er een hekel aan als ik eerst achter mijn kind aan moest vangen of bidden en smeken of we alsjeblieft naar huis zouden kunnen gaan. Dat wisten ze, en dat soort taferelen kwamen dan 1x voor en daarna niet meer. Als het desbetreffende vriendje/vriendinnetje hier kwam spelen, dan hoefden ze zich ook niet te verstoppen als de ouders ze kwamen halen. En verder was het het gezag van dáár wat telde als er "uit" gespeeld werd, en míjn gezag als er hier gespeeld werd. Onder mijn ogen luistert mijn kind naar mij. En in mijn huis tellen mijn regels. In het huis van de ouders van het vriendje tellen de regels van die ouders.

Maar ik kon niet van andere ouders gaan verwachten dat zij hun kinderen volgens mijn regels zouden opvoeden. Ik kon hooguit, als ik erbij was, zeggen "Nee, niet op de tafel klimmen, dat wil ik niet en dat doe je thuis ook niet". En zo is het met honden net zo. Als TS bij haar ouders is, kan ze haar eigen hond corrigeren. Uiteraard. Maar haar ouders vinden hun honden "perfect". Nou, so be it. Kan zij haar gedachten bij hebben maar het is wat het is. Het enige waar ze wat over te zeggen heeft, is haar eigen hond.

Het verschil in de situatie van de ouders van TS en jouw oppas is dat jouw oppas in dienst van jou staat. En als oppas op jouw hond moet passen, dan heeft hij of zij dat te doen volgens jouw regels. Maar dat is een andere situatie. TS werkt in de ruimte bij haar ouders in huis en neemt haar hond mee. Daarnaast zijn er dus de honden van haar ouders. Haar ouders staan niet in dienst van TS en zijn gewoon de baas over hun eigen hond.

Caroline ik ben het helemaal met je eens dat ts hond niet door die ouders of hun regels opgevoed moet worden.

Dat was mijn hele punt. Ookal is het in het huis van de ouders. Zolang de TS erbij is. 

Dan gelden de regels van TS, ookal zijn die iets anders in dat huis. Hij behoort gewoon naar de TS te luisteren ook in vreemde huizen.

Maar oefen gewijs is dat makkelijker met de 1 apart. 

Ps de oppas is gratis en een buurvrouw dus in dienst van is een groot woord ben blij met de ruildienst vannd ehonden. Maar dat is idd niet het dilemma. Hoogstes een voorbeeld

Volgens mij zijn we het in grote lijnen gewoon hartstikke eens 

Hier zelfde verhaal. Een uit de kluiten gewassen Mini Aus echter die verblijft bij mijn ouders als ik fulltime werk, 4 dg per week. Doet thuis veel dingen niet terwijl het daar allemaal prima gevonden wordt. Tja daar kan ik niks mee. Ook een enorm beweeglijk hondje. Maar hij gaat er ook vaak braaf liggen en dan heb je er geen hond aan. Probeer de overprikkeling te voorkomen bij drukte en visite. Bv een voerbal geven zodra er iemand binnen komt. Zet hem aan het denkwerk. Dan kan hij daar druk mee zijn. Hier krijgt de hond 2x per week training in de vorm van gehoorzaamheid en speuren. Alles onder gedegen begeleiding dus niet zelf. Verder iedere dag een heidewandeling. Thuis is het dan even negeren en dan gaat hij er ook liggen. Blijft hij aan de gang en ik trap er in kan hij ronduit mega druk worden. Even "uit" zetten dus en hij gaat lekker liggen slapen. Visite is erg leuk. Springen afgeleerd maar hij blijft even vocaal en druk. We negeren hem dan nadat hij tot rust gemaand is.

Je hond is pas 8 mnd. Hier is hij inmiddels 2.5 jr. Het blijft een Aus. Vrolijk, soms druk en vaak echt aanwezig.

De volwassen Aus van een vriendin klimt zelfs tot boven in de kattenkrabpaal  in een gekke bui

Ik zit nu op kantoor met Bo en mijn ouders en honden zijn op vakantie. Ze is nu gewoon de hond die ze thuis ook is en begroet de mensen met alle rust of gaat naar haar plaats als mensen dat niet willen. Ze weet dus wel wat de bedoeling is ook op kantoor 

Ik denk dat ik daarom de rol van mijn ouders en hun honden hierin, wellicht onterecht, heb aangegrepen omdat het niet echt plaatsgebonden is. Overal waar we komen waar mijn ouders en/of honden ook zijn weet ze niet meer wat ze met zichzelf aan moet. En ik inmiddels dus ook niet meer. 

Maar jullie adviezen hebben me we weer goed op weg geholpen dat ik degene ben die hier wat aan moet doen. Zo een forum is goed voor je zelfreflectie.  

Wat het gedrag betreft in de buurt van mijn ouders en hun honden gaan we met training en oefenen dus weer even terug naar de basis. Met alle hier aangereikte tips in het achterhoofd. Ik wil haar toch blijven meenemen naar kantoor en uit frustratie het probleem niet uit de weggaan. Het zal nog even zoeken zijn wat haar trigger is om mij dan weer interessanter te maken dan mijn ouders. (voer is ze dan niet voor te paaien en spelletjes zijn dan niet interessant) En inderdaad zoals jullie aangeven loslaten dat ik geen invloed heb op wat ze wel van mijn ouders mag als ik er niet ben. 

Verder gewoon weer heerlijk genieten van ons "blije ei". Omdat het contact met mijn ouders vrij frequent is vergeet je bijna te genieten van de momenten waarop het wel heel goed gaat. Want bijna off topic; wat zijn we ook ontzettend trots op haar. Ze is wat onzeker dus daar oefenen we op en dat gaat heel goed. Ze is sociaal naar andere honden, kan goed loslopen, trekt nauwelijks tot niet aan de lijn en ontwikkelt al een echte speurneus op de cursus. 

@Cody; Haha, zo een grote krabpaal hebben we gelukkig niet. Onze kat ligt liever in Bo haar mand en dat laat ze dan ook toe. Wel is ze vorige week "ontsnapt" om te gaan spelen met de buurtvriendjes. Door het kattenluik ik wist niet eens dat ze erdoorheen paste...

Tja die streken kan ik dan inwendig ook wel weer om lachen. Gek genoeg is ze voor een aussie en haar leeftijd juist heel rustig. Behalve dan met mijn ouders, maar daar gaan we dus weer aan werken! 

Jouw ouders en hun honden zorgen voor heel wat opwinding, en is jouw hond even rustig als een op hol geslagen pingpongbal 

Dat jij er iets mee aan moet en niet jouw ouders is al een juiste insteek. Simpelweg omdat jij jouw hond in alle omstandigheden dient rustig te houden. Men (algemeen gesproken) kan men niet verwachten dat wat voor opwinding zorgt, zich aanpast aan dat wat opgewonden geraakt....

Er mogen dan wel tiips gegeven worden zoals riem de hond aan.....uiteindelijk is de kans groot dat de hond de link wel gaat leggen....maar dat wil niet zeggen dat de opwinding in het hoofd weg is.

Een hond leren rustig worden is iets wat je begint met een korte oefening en een prikkelarme omgeving. Thuis dus in alle rust. Naarmate de hond leert van rustig te zijn en te blijven. Waarbij afhankelijk van de evolutie van het leerproces bij je hond. Wordt die oefening uitgebouwd en stilaan stapsgewijs meer prikkels toevoegen. 

Gedrag dat je niet wenst ga je niet corrigeren, je gaat het omvormen naar gedrag dat je wel wilt.

@ Aria Even een vraagje : Kun je ook als je bij je ouders bent, ook een moment met je hond een wandeling maken, bijvoorbeeld tijdens lunchtijd ?

Dan heb je toch weer even het 1 op 1 moment met je hond. De hond wordt weer even uit de drukke omgeving weg genomen. Het geeft weer even een "break".

Probeer dan in eerste instantie alleen maar de hond de omgeving te laten snuffelen. In eerste instantie niets vragen van de hond, maar gewoon door te snuffelen, maakt je hond endorfines aan en dat geeft rust in het koppie.