Wolfhonden

Veel hondenrassen zijn ooit ontstaan voor een taak. De Husky om sledes te trekken, de Retriever om neergeschoten wild op te halen, de Teckel om konijnen in hun holen te vangen, de Border Collie om schapen te drijven.

Het nu fokken met wolvenbloed is puur een uiterlijk dingentje en daar ben ik geen voorstander van.

Inderdaad, nagel op de kop.

Ontstaan voor een taak ja maar hoeveel worden er nu nog steeds voor een taak gefokt?
Ook die worden nu vooral naar uiterlijk gefokt. Waarom is dat wel ok en een nieuw ras niet?

Hoezo ok? Er zullen zeker mensen zijn die het ok vinden om de taak uit een ras te fokken en puur naar uiterlijkheden te gaan, de taak zal hen worst wezen. Maar er zijn zeer zeker ook mensen die net graag de taak in een ras willen houden, omdat dat net de reden is waarom ze voor dat ras gekozen hebben (of dit nu waakhond, jachthond, drijver, of wat anders is) en die het ten zeerste zouden betreuren als het ras puur op uiterlijkheden zou verder gaan. Die vinden dat helemaal niet ok, hoor. 

De Tamaskan (als voorbeeld) is ook ontstaan uit een taak. De Saarloos ook. De Tsjechoslowaakse Wolfhond ook.

Dus dan heb je alleen een probleem met de Amerikaanse Wolfhond? 

Maar deze honden zijn -als ras beschouwd- toch nooit goed geweest in een specifieke taak? Bij de saarloos en de tsjech was dat de bedoeling, ja, maar dat is eigenlijk mislukt. Men wou een herder met meer uithouding en lef, maar het resultaat was anders. Een enkele hond kon wel es ingezet worden, maar algemeen gezien (als ras) werd het geen succes en kreeg men niet-gewenste eigenschappen zoals schuwheid en agressie. 

Bij de Tamaskan is de taak me onbekend, het is nog geen standvastig ras. De voorloper (Northern Inuit Dog) is in de jaren 80 onstaan om een huishond te creëren met het uiterlijk van een wolf. Nu kan men daar allerlei exotische inuit-verhalen rond gaan breien, maar 't is wat het is. En ik neem aan dat diegenen die hiervoor kiezen, daar dan ook gewoon achter staan?

" Maar deze honden zijn -als ras beschouwd- toch nooit goed geweest in een specifieke taak? Bij de saarloos en de tsjech was dat de bedoeling, ja, maar dat is eigenlijk mislukt. Men wou een herder met meer uithouding en lef, maar het resultaat was anders. Een enkele hond kon wel es ingezet worden, maar algemeen gezien (als ras) werd het geen succes en kreeg men niet-gewenste eigenschappen zoals schuwheid en agressie. 
Bij de Tamaskan is de taak me onbekend, het is nog geen standvastig ras. De voorloper (Northern Inuit Dog) is in de jaren 80 onstaan om een huishond te creëren met het uiterlijk van een wolf. Nu kan men daar allerlei exotische inuit-verhalen rond gaan breien, maar 't is wat het is. En ik neem aan dat diegenen die hiervoor kiezen, daar dan ook gewoon achter staan? "

Alaska's Finest!

Uiteindelijk zijn al deze rassen indd meer gezelschapshonden. 

Maar de meeste rassen zijn dat inderdaad. 

Ik zou er niet achter kunnen staan als de Tamaskan alleen als huishond gehouden zouden worden, ze zijn wel echt sporters. 

Maargoed, ik sluit me verder aan bij Van, wat als het ras dat bij je past toevallig gewoon de Tamaskan is?

Ik ben gewoon enorm blij met mijn honden en met het ras. 

Ik deel de mening van Liz wel.

Daarbij komt ook; de hond is genetisch nog steeds erg gelijkend aan de wolf. Vandaar ook dat ze nog steeds vruchtbare nakomelingen kunnen krijgen, anders waren er überhaupt geen wolfshonden vandaag de dag. In principe heb je al een soort wolf in huis, zelfs als je een misvormde mopshond op je bank hebt liggen. Maar dan heb je er wel eentje die na duizenden jaren helemaal is aangepast aan onze wensen. Wereldwijd gezien is nog maar een relatief klein percentage wilde wolven, terwijl de hondenpopulatie geëxplodeerd is. Honden zijn de meest succesvolle "uitvoering" van de wolf (achtige) en dat komt door ons. Wij dragen de zorg voor zo'n dier, deelde ons voedsel en de hond bewaakt ons erf, ons huis, houdt ons gezelschap, helpt bij de schapen, bij het jagen etc. als in een symbiotische relatie. Die relatie bestond al in bepaalde vorm sinds de Chauvet cave, toen de eerste hondachtige ontstonden. Het enige wat veranderd is wat we willen van honden. Veel hondenrassen zijn gefokt voor een taak die nu niet meer nodig is. Maar het uiterlijk kan ook een factor zijn. Ben eerlijk; dat laatste is vooral waar onze maatschappij nu grotendeels om draait de rest is niet meer nodig in bijna alle gevallen in onze maatschappij, uiterlijk is belangrijk dus. Ook de reden voor het bestaan van de mopshond in de huidige vorm... sad but true.

Als je nu anno 2019 bezig bent om een nieuw hondenras te fokken, met opnieuw een wolf als "input". En je doel is om daar een hondenras uit te fokken wat zeer geschikt is om te leven bij mensen, als een soort huishond. Dan ga je mijn inziens toch wel een aantal stappen terug, aangezien je iets wil bereiken wat al bestaat; de hond. En om dat te bereiken ga je diezelfde hond (het eindproduct van duizenden jaren) opnieuw in kruisen, wait.. what?! Dat kun je doen als experiment natuurlijk. Maar als je dan b.v. de Saarloos wolfshond als voorbeeld neemt. Dan denk ik dat je wel kunt concluderen dat Saarloos nooit een echt geslaagd resultaat heeft kunnen neerzetten. Aangezien de rassen die nu nog steeds het meest als werkhonden gebruikt worden (bijvoorbeeld bij de politie of bewaking), al bestonden toen hij zijn experiment startte (zelfs door hem in gekruist zijn). En na zijn overlijden nog steeds het meestgebruikt zijn. Allerlei doelen die hij voor "zijn" ras voor ogen hield bleken niet haalbaar. En natuurlijk is een wolf op sommige vlakken superieur aan een hond, maar wat wil je met juist die eigenschappen in onze moderne maatschappij? Wat wil je met die eigenschappen in een hond? En wat ga je doen met alle hond/wolfachtige die net die "tussenstap" zijn die niet wenselijk is? Een dierentuin beginnen? Ik vind wolfshonden prachtig don't get me wrong, maar ik plaats er wel mijn vraagtekens bij. 

Ik vraag me af hoe de asielen er over 10 jaar uit zien.

Als een ras niet meer gezond te fokken is, dan is het beter in mijn ogen dat het dan einde ras is.