Raskeuze: hoe weet je het zeker?

Naar mijn gevoel is de zoektocht naar een passend ras nooit echt helemaal over. Naarmate je ouder word veranderen waarschijnlijk je behoeftes/wensen qua hond (of niet) en pas je daarop je keuze qua ras aan.

Nu zijn er denk ik bij iedereen wel rassen die (naarmate je meer onderzoek hebt gedaan/kennis hebt gemaakt met.../ en over het algemeen meer te weten bent gekomen over de hondenwereld) vaker terug komen bij je wensenlijstje.

Bij mij zijn dat bijvoorbeeld:

-schotse collie (korthaar)

-border collie (werklijn)

-australian cattle dog

Maar hoe weet je nu welk ras de beste match zou zijn? Hoe maak je die keuze? Is dat een kwestie van op een gegeven moment gewoon de knoop doorhakken en kiezen? Of zou je dan net zo goed een ander ras uit je lijstje kunnen kiezen?

Wat ik me eigenlijk afvraag is: hoe weet je of je de juiste keuze maakt?

Ik ben erg benieuwd naar jullie antwoorden 

Grtjes  Lisa

Ik had helemaal maar dan ook helemaal niks met teckels. En ik krijg ze en vind ze leuk. Gewoon omdat ik er een verbinding mee aan ga en mijn hart open zet voor ze.

Dus ik zeg, t ras maakt in principe niet zo veel uit.

Doordat ik veel honden in mijn handen heb gehad weet ik heel goed wat ik super vind en ook waar ik helemaal niet leuk vind. 

De Staffordshire bull terriër is echt wel het ras voor mij. Ik vind ze gewoon echt fantastisch. Dat gevoel heb ik nog niet bij een ander ras gehad. 

Er zijn wel andere rassen die als ik ooit in een andere situatie kom misschien beter passen. Daar ga ik me dan zeker in verdiepen. 

Ik vind wel dat het ras uitmaakt. Er zijn echt rassen die gewoon zo totaal niet bij mij passen. Nee als ik die zou kiezen zou ik er ook geen plezier aan beleven. 

Een leonberger vind ik trouwens ook heel leuk maar is gewoon echt totaal iets anders dan een sbt. 

M.i. hangt het heel erg af van hoe je eigen leven eruit ziet, wat je eigen interesses zijn en hoe je zelf van karakter bent.

Als je uitgesproken interesses, hobbies of tijdsbestedingen hebt en je zoekt een hond om die met te delen, kom je automatisch op specifieke rassen uit. Tel daar nog de karakter-match bovenop en dan springen bepaalde rassen er uit zichzelf wel uit. De juiste hond komt bovendrijven, zeg maar. 

Als je dit niet hebt, en je weinig verlangt of eist, wordt de keuze van ras (of rasloos) vanzelf breder. Dan maakt het eigenlijk niet zoveel uit omdat het niet zozeer draait om het ras dan wel om het individu. 

Mijn eerste eigen hond een duitseherder, op de africhting mee gezeten in rotterdam, een super karakterhond, na haar dood gezocht naar weer zo,n hond, op dat moment waren er geen werkhonden ter beschikking en na maanden zoeken ben ik gevallen voor de newfoundlander...was heel erg wennen , heel wat anders dan de duitseherder, maar ben verliefd er op geworden en nog steeds, ik heb ze nu zo,n  35 jaar en ben er nog steeds niet op uitgekeken. ......en zal altijd voor de newfoundlander gaan, stresloos,  vriendelijk, aanhankelijk, en beren groot.....voor mij maakt het ras wel veel uit.

@Kees op zich wel een hele mooie insteek, maar Luci en Paddy heb je op een andere manier uitgekozen. Op basis waarvan heb je dan die keuzes gemaakt?

@Anke heb je dat gevoel echt gekregen doordat je juist zoveel verschillende rassen hebt meegemaakt of had je dat daarvoor ook al?

@Alaska's Finest inderdaad een hele goede manier om alvast een beeld te krijgen bij wat voor rassen bij jou passen, maar als je dan tussen bv. 2 rassen zou moeten  kiezen die dicht bij elkaar liggen qua behoeftes etc hoe zou je dan die keuze moeten maken? Je hebt echter al duidelijk wat je zoekt in een hond en dus 2 rassen kunnen vinden die daaraan voldoen. 

@Willemijn, waardoor ben je dan toch gevallen voor de Newfie? Inderdaad wel een heel ander ras dan de Duitse herder

Lisa....ik liep eens in een park en zag daar een beer...en dacht....daar heb je wel meer voor nodig dan een handdoek, de beer kwam gemoedelijk op me af en besnuffelde me en liep zelfs een  stukje met me mee, zo rustig...daarna ben ik me in het ras gaan verdiepen en heel wat fokkers afgegaan, mijn eerste twee newfoundlanders waren zwarte, daarna ben ik voor bruin gegaan...En heb ook een zwartwitte gehad een paar weken van een fokker, die even zijn reu kwijt moest, een dekreu, dat heeft bij mij de doorslag gegeven...zo aanhankelijk en zo lief...

Dan kan je kijken naar andere aspecten van het ras: Gezondheid bijvoorbeeld, kan dan een doorslaggevende factor zijn. Of populariteit. Of geschiedenis van het ras. Of een bepaalde visie: bijvoorbeeld behoud vd oorsprong, of net het ontwikkelen van verschillende lijnen (werk, show, sport),...

@Willemijn, een hele mooie manier om in aanraking te komen met een ras. Dankjewel voor je antwoord

@Alaska's  Finest  dat zijn inderdaad wel goede dingen om mee te nemen in een keuze, bedankt

Ik volgde mijn gevoel.

Hoewel meerdere rassen me aanspreken, zoals Siberische husky's, gaat mijn hart toch sneller kloppen bij het zien van een TM. En dit geldt toch bij soortgelijke rashonden als cao's en Kaukasische owcharka's of bijvoorbeeld kangals, en met name als het beelden zijn van deze rassen in gebied van herkomst waar ze werken.
De connectie is sterker en ik moet gaan voor het ras waar ik vlinders van in m'n buik krijg. Nu moet ik ook realistisch zijn en kijken naar mijn leefomgeving, etc. en zeker de Cao's en kaukasen zijn niet echt rashonden die je in een rijtjeshuis plaatst met allemaal mensen, waaronder kinderen, die langslopen. Een TM is wel mogelijk dan, maar moet wel zeggen dat één voor mij genoeg is in zo'n omgeving, zeker gezien de natives waar mijn voorkeur naar uitgaat. Maakt het ook wel frustrerend.

Merk je dan dat de behoeftes van het ras ook aansluiten op je eigen wensen of pas je je wensen aan an de behoeftes van het ras?

Voor mij was het eerlijk gezegd vrij simpel, ik had hele specifieke wensen aan een hond, en dan bleef er maar 1 ras over. 

Jij hebt het over de collie, de cattle dog en de border, en kan mij voorstellen dat die keuze dan heel lastig wordt inderdaad, omdat die rassen toch best wel heel erg in de buurt liggen van elkaar. Bij mij ras, de silken, is er niet echt iets soortgelijks, dus dat maakt de keuze gewoon makkelijk 

Ik hou zelf heel erg van ruwharige honden daarin is de keuze al veel beperkter. Nu hou ik zelf van honden met een beetje pit maar die wel weer goed daarin te begeleiden zijn. Ik vind bepaalde rassen erg leuk maar merk dat ze allemaal kwa karakter het zelfde zijn en ruwharig. Behalve de Afghaan...die vind ik echt het einde en ik weet 100% gewoon dat er een komt :) totaal anders dan de andere rassen die ik leuk vind maar ik ben gewoon verliefd. 

Ben zelf al aan het kijken welke fokkers me aanspreken en als ik er een hier uit Nederland wil of uit Tjechië/Polen daar zitten namelijk echt mooie lijnen. 

Ik ben ook erg van de rassen die je niet veel ziet en gewoon gezond zijn dus zo min mogelijke erfelijke afwijkingen en dan zit je al snel denk ik in de terriër en windhonden groep te kijken. Herders, retrievers, collie achtige leuk om te zien bij andere maar past totaal niet bij me. Ik hoef bijv. Geen enorme will to please. 

Mijn eerste eigen hond was een kruising keeshond x eurasier. Die overleed met 8 maanden. Ik wilde snel weer een hond. Een Eurasier zou heel lang duren. Op Marktplaats kwam ik een nestaankondiging tegen van een grijze keeshond. De moeder sprak me aan, ik heb me op de lijst laten zetten met t idee dat ie dan wel een beetje op mijn eerste hond zou lijken.

Lucie heb ik niet gekozen omdat het ras me zo aanspreekt, maar omdat de rasvereniging zich enorm inzet om gezonde en betaalbare pups op de wereld te zetten. Zij zal ook mijn laatste eigen pup zijn, hierna zie ik wel wat er op mijn pad komt.

Finley heb ik wel op ras uit gekozen, omdat we een maatje voor Paddy zochten. Hetzelfde ras leek ons meer garantie op speelsucces hebben.

Furby heb ik op zijn mooie ogen uitgekozen. 

Bedenken wat je wilt, wat je wilt doen, wat je verwacht, hoeveel tijd je hebt, hoeveel geld je hebt, alles op een lijstje zetten en iedere keer aanvullen of schrappen. . En dan heeeeel veeeeel lezen en dan op bezoek gaan bij mensen met zo,n hond, zonder dat er pupjes zijn. Zo heb ik het een aantal keren gedaan en dat is mij iedere keer goed bevallen.

De grootste doorslag is bij mij toch gezondheid denk ik. Sommige rassen zul je mij nooit mee zien. Omdat ik er niet achter sta dat deze rassen überhaupt zo gefokt worden, mopshond b.v.

Verder heb ik weinig voorkeuren omdat ik het hele "concept hond" al geweldig vind. Ik zou zelf nooit voor een westie gekozen zou hebben. Maar mijn moeder deed dat wel wat zijn dan ontzettend leuke hondjes, voor mij de nr. 1 onder de terriërs. Ze zien eruit als schoothondjes maar wie dat denkt komt van een koude kermis thuis en juist dat is wat ik zo leuk vind aan ze. Het is soort van 2000pk in een Daihatsu Cuore. Maar dan wel met een gouden (karakter als) "interieur". Mams had destijds toch wel wat andere eigenschappen in gedachten hahaha.  En daarna kwam er een golden retriever herplaatser. De stereotypische "goodguy", die dat ook absoluut waarmaakte. Geweldige hond, maar het suffe, superbrave imago dat paste toch niet helemaal in het plaatje omdat het af en toe ook een stront-eigenwijze, gestoorde jachthond was. Dat laatste maakte geen moment saai met hem en wat hield ik van die hond. Maar ik kon geen golden meer zien nadat hij stierf voor mij was hij onvervangbaar; ik wilde hem terug en niet iets wat daar dicht in de buurt kwam maar toch niet was. Die realisatie deed mij ook wéér beseffen dat ik niet verknocht kan raken aan één ras. Ik kan na Obi ook niet wéér een Zwitserse witte herder in huis halen, want die zal nooit Obi kunnen zijn. En geloof me; de lat ligt hoog als je Obi wilt evenaren... Ik heb nog nooit zoveel kunnen lachen om een hond als om Obi, wie had dat nou gedacht? Het staat niet in de rasbeschrijving..

Ik vind ik het niet erg om in een nieuw hoofdstuk weer een compleet ander avontuur te beleven, ipv. een avontuur wat erg veel gelijkenis heeft met het vorige. Ik heb veel geleerd van Obi als hond. En ook heel veel (maar toch compleet andere) dingen van de westie juist omdat ze zo verschillend zijn. Alle honden waarmee ik opgroeide leerde mij andere dingen en gaven me andere inzichten. Ik denk dat een mens niet lang genoeg leeft om genoeg hondenrassen optimaal te ervaren om te kunnen zeggen "dat is nou écht mijn favoriet" want zelf individuen binnen een ras zijn verschillend. Ik weet in ieder geval dat ik zelf nooit zou kunnen kiezen...

Ik had al een sterke voorkeur voor het ras. Dat gevoel is wel sterker geworden na veel met andere honden te lopen en te werken. Ik heb echt wel veel rassen en honden in handen gehad. Maar bij weinigen dacht ik dit kan misschien ook wel iets zijn voor mij. 

Lisa het komt bij mij denk ik ook wel doordat we vroeger thuis meestal herplaatsers hadden. 1 x een Duitse herder en verder afgedankte kruisingen. 

En precies dat is waarom ik verschillende keren voor een ander ras ging. Ik wilde mijn zelfde hond terug en al neem je hetzelfde ras, dezelfde hond krijg je nooit terug.

@De 3 musketiers dat is inderdaad makkelijk kiezen haha

@Laura zou het voor jou dan ook uitmaken als je niet de fokker kunt vinden met de eisen die je zoekt binnen een ras?Of zou je dan concessies doen (in meerdere of mindere mate) om toch voor een ras te gaan?

@Kees wat een leuk om te lezen hoe je bij elke hond weer een andere aanpak hebt gehad! Heb je de Hollandse smousdan ook gekozen om uiteindelijk een nestje te fokken met Lucie en op die manier ook een bijdrage te leveren aan het ras!

@Ientje  zo te lezen pas jij je raskeuze dus elke keer aan aan je leefsituatie/budget en natuurlijk eigen wensen. Wat nou als je dan 2 rassen tegenkomt die je allebei helemaal geweldig vind; hoe zou je keuze aanpakken?aannemende dat ze allebei zouden passen quakarakter/kosten/behoeftes/etc?

@koning Obi  zou je dan ook blij zijn met een hond waarbij de raseigenschappen erg "extreem" zijn? Zoals heel veel jachtpassie/will to please/neiging tot drijven/ een "echte" werkhond/ heel waaks?

@Anke bedankt voor de uitleg

@Kees,denk je dan dat je misschien andere keuzes had gemaakt als je niet was opgegroeid met herplaatsers? Of zou je dan uiteindelijk alsnog bij herplaatsers  uitkomen?

Nee dan zou ik niet voor dat ras gaan. Zo heb ik ook een bepaald beeld hoe mijn volgende Parson moet zijn. Veel fokkers in Nederland voldoen hier niet aan en ik ben heel erg geneigd om mijn volgende Parson uit Litouwen of Polen te halen, omdat die lijnen meer mijn voorkeur hebben. 

Veel Nederlandse fokkers fokken echt Jack Russell types en dat wil ik niet. 

Zo heb ik dat ook met de Afghaan hier zijn maar bar weinig fokkers die uberhaupt ze fokken maar ik zie liever scandenavische lijnen. Bij de andere rassen die ik op het oog heb ik me nog niet zo verdiept. 

Bedankt voor je uitleg 

Zijn de eigenschappen die je dan meer aanspreken in de Parsons uit Polen/Litouwen meer gericht op het karakter of qua bouw/houding (iets pittiger/rustiger qua karakter. Hoger op de poten en misschien minder lange rug qua bouw?)

Ja dat weet ik natuurlijk niet. Ik ben nu zoals ik ben.   Ik weet wel dat ik nooit veel geld voor een hond zal betalen, omdat ik er nog steeds van overtuigd ben dat dat een grote oorzaak van t succes van de broodfok is.

Ik ben zeker van plan om een nestje met Lucie te fokken tzt, ze is goedgekeurd voor de fok en ze is een erg stabiele en vriendelijke hond. 

" Ja dat weet ik natuurlijk niet. Ik ben nu zoals ik ben.   Ik weet wel dat ik nooit veel geld voor een hond zal betalen, omdat ik er nog steeds van overtuigd ben dat dat een grote oorzaak van t succes voor de broodfok is.
 
Ik ben zeker van plan om een nestje met Lucie te fokken tzt, ze is goedgekeurd voor de fok en ze is een erg stabiele en vriendelijke hond.  "

Kees

Nee daar heb je gelijk in haha.

Dus je hebt je eigen normen en waarden dus vooral laten wegen in de keuze voor een nieuwe hond?

Wat leuk!  Kijk al uit naar het topic   (als je er eentje maakt)

Beiden. Norbu vult alles aan wat ik erg miste bij Olly. Zo is hij heel erg gehecht aan mij en zoekt zelfs tijdens de wandelingen contact met me voor een knuffel. Ook heb ik veel aan hem betreft emotionele support en vind ik het ook wel een prettig idee dat zowel mensen als honden mij en Olly niet makkelijk iets kunnen aandoen. Het zijn honden die erg aan je hechten en dat is erg belangrijk voor me. Maar het waak- en verdedigingsinstinct is niet iets simpels en je moet je manier van leven toch gaan aanpassen aan de hond. Zo ben ik bijvoorbeeld ook in een rustiger omgeving gaan wonen en heb ik bij het zoeken van een huis rekening gehouden met de behoeftes van de hond.

Ja zo kun je dat wel stellen ja.  

Dus als ik het goed begrijp heb je eerst gekeken naar eigenschappen die je graag ziet in een hond, daarna gekeken of je ook kan voldoen aan die eigenschappen zonder jezelf of de hond teveel concessies te laten doen en later wanneer je merkt dat de situatie waarin je je bevind niet helemaal passend is voor de hond je situatie zo gemaakt dat hij passend is?

" Ja zo kun je dat wel stellen ja.   "

Kees

Een erg mooie manier van kiezen denk ik