Raskeuze: hoe weet je het zeker?

Eerlijk, kort. Ik wist dat gezondheids testen belangrijk waren, maar ik was 17, had tijd voor een hond dus wilde er zo snel mogelijk een. Kahlúa haar vader heeft een stamboom, moeder is een kruising maar is wel getest op wat erfelijke aandoeningen. Dat vond ik het belangrijkst. Maar een 2e hond wordt veel weloverwogen genomen. Ik wist wel al van het ras, maar nog niet hoe belangrijk een stamboom is. Ik vond 1 bepaalde reu heel mooi (Niek van t Oude landras) haar vader dus, en het maakte mij toen niet uit dat het een kruising werd of niet. Onze eerste hond was ook een kruising uit het asiel. 

Echter is het niet zo dat de reu eigenaar haar dekreu met stamboom aan iedere hond uitleent trouwens. Ze kende elkaar, en wilde voor 1 keer haar reu uitlenen aan een kruising (een héle leuke, haar moeder dus) mits alle testen gedaan waren. Er is dus wel zo verantwoord mogelijk gefokt. 

Maar mocht dit niet het geval zijn geweest denk ik dat ik haar tóch had aangeschaft door onwetendheid. 

het is echt een puntje dat me stoort, maar ik pas me daar gewoon aan aan uiteraard.  Het is vooralsnog geen punt om er geen meer te nemen, maar wel een punt om er later als ik fysiek niet meer stabiel zou zijn, er geen (of in alle geval minder) te nemen.

Nee, ja de duitse herder maar die viel af. Ik vind de goldenretriever een hele fijne gezinshond waar je ook actief mee bezig bent. 

@Laura in ieder geval fijn dat het qua karakter kleine verschillen zijn! heb je zelf dan toch wel liever reuen in huis of liever teven?

@Ciska zou je nu weer net zo'n keuze kunnen maken als met je eerste hondje? waarbij je dus geen klik voelt en het hondje vooral een beter leven gunt?

@Kiki, @pascale, @Dagmar Bedankt voor de uitleg uitleg

@Max de karakters van de Duitse herder en de golden retriever zijn wel heel anders, zijn er dan niet dingen die je mist in een golden die de duitser wel heeft?

Hier was de keus vooral praktisch. Zelf had ik meer met grote rassen ipv die kleine k*t keffertjes (dacht ik). Maar aangezien ik geen auto heb, alles met fiets of OV doe, vaak uit logeren ben bij vrienden (ze zien me al aankomen met een Leonberger) , en de hond elke dag mee naar werk zou gaan was een klein ras handiger. Formaat fietsmandje zeg maar. 

Ik wandel graag veel en lang dus echt kortsnuitigen vielen af hoewel ik het karakter prachtig vind. 

Tijdens het wandelen wil ik graag m’n hondje los kunnen laten, ook op kleine paadjes in de bergen, dus geen hondje met sterk jachtinstinct, waardoor de teckel bijv. ook af viel.. helaas, ik vind ze zooo leuk  

Een baasgericht hondje dus die leergierig is.

En dan is er nog voorkeur qua uiterlijk. Geen lang haar, weinig onderhoud ivm kamperen etc. Geen krullen omdat ik dat gewoon niet zo mooi vind.. En wit had ook niet mijn voorkeur. Alhoewel ik Westies wel heel schattig vind.

Anyway.. de chihuahua was ik al een paar keer tegengekomen tijdens het zoeken naar een ras, maar ik zag mezelf niet met zo’n Paris Hilton ding lopen. Dat was toen volop mode. Ik scrollde daar dus altijd voorbij.

Maar na toch eens te lezen over het karakter, een grote hond in een kleine verpakking, begon ik serieus na te denken over dit ras. Ik zag in dat die beestjes veel meer zijn dan een stelletje handtas terroristen. Dat ze enorm leergierig zijn, slim, baasgericht (soms een beetje té), en mits gezond een goed uithoudingsvermogen hebben. 

Geluk gehad dat ik vrij snel een goede fokker vond die me eerlijk vertelde over de voor- en nadelen van het ras. Daar hondjes gezien. Ik was verkocht.

Mensen in mijn omgeving hebben mij vol ongeloof uitgelachen toen ik zei een chihuahua te gaan kopen. Nu vinden ze hem allemaal onwijs leuk. Nog steeds krijg ik reacties van mensen die niet geloven dat hij chihuahua is, want ‘dat zijn toch van die blonde keffers?!’ 

Wij zijn alleen reuen gewend maar ik vermoed zelf liever reuen dan teven. Ik heb het gevoel dat reuen wat liever en aanhankelijker zijn. Maar een reu bij Maylo zetten is geen goed idee op de langere termijn dus ga ik voor een teefje. 

Maar kwa temprament zijn de teven en reuen niet veel erg verschillend. 

Goeie vraag....hoe weet je het zeker ?

Ik weet niet precies wanneer het begon, maar mijn droom was altijd al een BC. Ik las er veel over, las en keek veel op internet. Ik vond het geweldig zoals ze werkten.

Helaas wilde mijn man er in het begin niets van weten.....alles was goed, maar géén BC ! en al helemaal geen BC uit werklijn. Mijn man, die opgegroeid is met Duitse herders wilde natuurlijk het liefst een DH. Volgens mijn man (evenals mijn schoonfamilie) zijn Borders nerveuze, irritante honden die dus heeeeeel veel moeten lopen, rennen, bal spelen e.d.....

Gelukkig heb ik nooit toegegeven....en dus toch destijds mijn BC gekregen En het is zoals ik altijd al dacht, de juiste hond voor mij ! Het was, nadat mijn man dus eindelijk echt een border collie leerde kennen, ook niet moeilijk om er een 2e bij te nemen. Zelfs hij is onder de indruk van de rust, de leergierigheid, de vriendelijkheid maar toch ook het starre, de eigen sterke wil, maar dan toch ook de wil om met je samen te werken, en....en....en...... Hij gaat nu zelfs af en toe mee als ik naar de schapen toe ga

Hij is stapel op de borders, ook al is het niet 'echt' zijn ras. Dat is voor hem zijn DH en dat is ook goed zo

Ik ben stapel op zijn DH, ook al is het niet echt mijn ras..... en dat is ook goed zo

Dus ja, om terug te komen op je vraag; hoe weet je het zeker ?
Ik wist het gewoon ! Ik heb me niet tegen laten houden door al die verhalen en ik heb me er ook nooit druk om gemaakt dat een BC en ik eventueel niet samen zouden passen...... Het paste gewoon Dus ik zou zeggen, volg je hart....

wat ik al zei, op dit moment past een duitse herder niet in mijn gezinssituatie.

Een golden en een herder zijn 2 verschillende werelden haha dus nee ik mis niks. Het is de keuze die nu het best past en de herder komt er, maar voor nu is dat nog een droom

Ik wou altijd heeeeel graag een Dalmatiër . Zelfs bij nestjes gekeken, alleen was voor toen toch een te grote financiële verantwoording en zijn we daar niet mee door gegaan.

Tot Anderhalf jaar geleden , stond mijn Spaanse Mooierd ineens letterlijk voor de deur <3.( Lang verhaal ikzelf heb hem niet via die stichting geadopteerd, hij is letterlijk in me schoenen geschoven) Echt totaal niet qua uiterlijk waar ik altijd van droomde.. Maar zou dat moment zo 100x overnieuw doen. ( ook al weet ik nu hoe zwaar qua opvoeding en trauma's zulke honden kunnen zijn) Waardoor ik dus ook weet dat uiterlijk en/of ras niet heel veel toedoet ( tuurlijk zijn er altijd mensen die zweren bij een bepaald ras).

Denk meer dat het om de "Klik" gaat die je met een hond hebt.

Niet zo snel weer, maar bambi kende ik natuurlijk al. En ik werkte toen in dat asiel waar ik haar mee kon nemen als ik werkte. Nu zou het gewoon lastiger zijn om een hondje in huis te halen wat niet alleen kan zijn. Maar ooit wil ik wel weer een hondje wat heel veel werk aan zit. Het bind enorm, maar tis ook wel weer een hele leuke uitdaging waar je veel van leert. Maar dan moet mijn leven er wel naar staan dat dat weer kan. 

@Laura als Maylo er niet was geweest had je wel een reu genomen?ben zelf ook meer een reuen mens haha. Precies ook om wat jij zegt en Arran en Aedon leven echt voor ons als familie. Zo heerlijk om te zien

@Esther dus voor jou was het gevoel er al voordat je je bent gaan inlezen? Wat leuk dat je man zo'n draai heeft gemaakt van eigenlijk niet houden van border collies naar eigenlijk zijn ze toch wel oké!

@Max bedankt voor de extra uitleg

@Chan zou je nu dan ook weer voor een Spanjaard gaan (heel mooi verhaal, klinkt een beetje als lotsbestemming)?

@Ciska dankjewel voor de toelichting 

Ik weet het niet, dit was inderdaad een beetje lotsbestemming, en hoe gek ik ook van hem ben, nu ik dit allemaal weet.. Zou ik het evengoed weer over doen, dus ja als wij met de tijd een hondje erbij willen, wordt het wel weer een Spanjaard of in elk geval eentje uit een asiel

Ja, dan had ik het weer zo gedaan. Mocht blijken dat het toch niet de match was, was ik weer verder gaan zoeken en exact hetzelfde riedeltje herhaald. Vermoedelijk was de zoektocht dan wat korter geweest, omdat ik al wel weet welke ras/rasgroepen wel en niet met mij matchen, maar het jaartje wachten zou ik zeker weer doen.

De fokker vond het heel fijn om te zien dat ik geen overhaaste beslissingen nam, maar voor mijzelf was het ook heel fijn. Rustig aan, en daarmee ook rustig de tijd om na te denken of ik (misschien wel) 15 jaar lang met het karakter in één huis kon leven. Waar menig mens onderschat wat een werkers het eigenlijk kunnen zijn (met alle problemen van dien), heb ik er goed over na kunnen denken en besloten dat dit écht mijn ras is, en ik die 15 jaar graag aan ga. De hond heeft niks aan mijn wens voor hem, als die niet goed doordacht is en hierdoor dingen niet lekker lopen tussen ons 

Ik was 11 toen ik Sky kreeg.

Malaika hadden we al maar mama vond het niet veilig als ik als klein meisje met een grote witte herder ging wandelen en ik wilde ook graag iets met de hond doen. Dus toen zijn we opzoek gegaan naar een klein ras voor mij als eigen hond. Heb ook enorm veel aan hem gehad in moeilijke periode(veel gepest/scheiding ouders enz, te veel mee gemaakt als klein meisje) en nu nog nu ik al weer aantal maanden in depressie blijf hangen.

Iemand waar wij met Malaika op cursus zaten noemde de sheltie. Hebben eigenlijk ook niet eens naar andere rassen gekeken bedenk ik me nu, toen kende ik ook nog niet zoveel rassen als nu natuurlijk. Leergierig, baasgericht, aanhankelijk, altijd in voor spelen/werken en ga zo maar door. Zo zijn we dus meer gaan opzoeken over het ras en bij een fokker op bezoek geweest om te kijken of ik het ras wat vond en om er meer info over te krijgen. Er zat ook een sheltie op de cursus waar wij toen met Malaika zaten en die vond ik al heel leuk, maar toen we bij de fokker op bezoek waren viel ik helemaal voor het ras. Zo zijn we dus opzoek gegaan naar een nestje om ons op de wachtlijst te zetten.

Geen seconde spijt van deze beslissing, het ras sluit zo goed bij me aan en vind het echt geweldige hondjes! Sky is echt mijn beste maatje en heb nog nooit zo'n sterke band met een hond gehad als met Sky. Hij is alweer bijna 11 en ik ben nu 22 dus heb hem al mijn halve leven

Qua karakter is Sky eigenlijk mij in hondenversie zeg ik altijd. Heb een hele bijzondere band met hem Toen ik Sky mocht uitkiezen kon ik uit 2 pupjes kiezen. Sky had ik als eerst vast en toen zei ik meteen dit is hem! Die andere wilde ik niet eens vast houden om te kijken of ik die toch niet wat vond(ook niet meer gedaan). Want nee ik had mijn maatje voor het leven gevonden. Soms denk ik dat je het gewoon weet. Niet eens met een reden maar gewoon omdat je dan die klik of iets voelt.

Mijn top 3 rassen(niet perse in volgorde): sheltie, aussie, schotse collie langhaar. Deze 3 samen zou echt mijn droom roedel zijn Wie weet misschien ooit op een dag

Zijn nog wel meer rassen die ik wel zou willen en heel mooi vind. Dalmaat, gordon setter enz.

@Chan bedankt voor de toelichting jullie zullen dan vast nog heel wat rescue's helpen.

@Marinda stel je zou dat jaar niet nemen, denk je dat je dan ook gerust je keuze had kunnen maken? of is die tijd voor jou echt nodig?

@Manon wauw wat jong al! ben een beetje jaloers Ben je zelf toen je op zoek was naar een kleiner ras nog andere rassen tegengekomen die je erg leuk vond? 

Ja dan wel :) maar uiteindelijk had ik er alsnog een 2de genomen en dat was dan wel weer een teef geworden. Er zijn zelfs fokkers die geen reuen plaatsen als die gene al een reu hebben. 

Gisteren nog twee hele knappe gezien uit een Poolse lijn die beschikbaar waren. Helaas reuen :( 

Sommige cockers vind ik ook wel leuk/mooi maar denk niet dat ik er ooit een wil. Ik neig toch meer naar de grotere rassen. Kleiner als een sheltie komt er denk ik ook nooit in. Veel kleine rassen vind ik qua uiterlijk ook al niks.

Misschien dat er nog kleine rassen zijn die ik niet ken maar wel bij me zouden passen maar verder als de sheltie zou ik het niet zo goed weten eigenlijk.

Zeker weten doen je het nooit van te voren.

Toen ik net ging samenwonen wilde ik een hond en ik wil altijd herplaatsers(misschien dat ik mezelf ooit een pup gun). Liefst een rottweiler maar 2 hoog zonder trap was niet handig. Dus ging ik gewoon maar kijken voor een leuke kleinere hond. Dat werd een kruising herder stafford. Ze was wel echt mijn hond maar ook weer niet, achteraf gezien niet echt mijn type en nu ik inmiddels mijn tweede teef hier in huis heb ben ik ook wel echt een reuen mens denk ik. Nadat ze is overleden op 14,5 jarige leeftijd en we inmiddels verhuisd waren kon ik dan eindelijk mijn lang wens voor een rottweiler laten uitkomen. Ik had een prachtige reu van 9 maanden gevonden. Bleek toch een maatje teveel voor de eigenaren, ze hadden zich er gewoon op verkeken. Ik stond op het punt om een afspraak te maken toen vriend ineens helemaal om sloeg. Bleek dat hij bang is voor rottweilers door alle media(ik kan hem daarin geen ongelijk geven, hij is dan ook niet echt een honden mens), maar heeft dit al die tijd voor zich gehouden omdat hij het mij wel gunde, maar wat als de rottweiler zich tegen hem zou keren? Tsjah, dat was even een domper voor mij. Maar ik ben opgegroeid met rottweiler en ik weet ook dat ze vreselijk uitgekookt kunnen zijn. Het leek mij geen goed idee om een bijna volwassen reu bij vriend neer te zetten die misschien de angst bleef houden en de hond er misbruik van zou gaan maken. Dat wordt een strijd die ik niet wil!

Na een goed gesprek heb ik aangegeven dat ik dan een compromis sluit. Dat waren de Old English Bulldog, Engelse Basset of Franse Basset en in de voorkeur staat in volgorde. Vriend had geen idee dus wat info en afbeeldingen doorgespeeld en na een zoektocht kwam mijn eerste Old English Bulldog, die is nog geen 3 jaar oud geworden en na zijn overlijden vond mijn vriend dat ik zeker wel weer zo'n clown moest hebben want het past me als een handschoen. Voordeel is dat er bij de oldie's veel kleuren en types zijn enige dat we niet wilde was een overwegend witte omdat dat teveel pijn zou doen na Maylo. En zo kwam Droef hier.

Izzy is echt als hondje voor erbij gekomen voor Maylo nog, die was buiten niet even makkelijk ivm reuen en hele dominante teven maar hij bleek heel zorgzaam over een huisgenoot te kunnen zijn. Dus zodoende zonder echte voorkeur voor een type Izzy uitgekozen, enige mits was dat het een kleine hond was. Ze draait hier prima mee, ik heb haar ook echt wel lief maar de band met Droef (en Maylo voorheen) is toch wel heel anders, dieper zeg maar. 

Ivm de gezondheid van de oldie weet ik niet of er na Droef weer 1 komt, ik heb zelfs overwogen de overstap naar de wetterhoun te maken en 2 x een pup aangeboden gekregen omdat ik op de pupbemiddelingslijst stond. En toen kwamen er toch twijfels na wat berichten op medisch gebied. Het gevoel bekroop me dat ik dan net zo goed bij de bulldog kon blijven hangen. Dus ik hem me uitgeschreven, wie weet komt er ooit een wetter maar voorlopig nog niet. Voor nu houdt ik me voor dat Droef een respectabele leeftijd gaat halen zonder ongemak en bedenk ik wel wat ik wil als Droef er niet meer is of als hij bejaard is.

Er is hier zelfs nog een Franse Bulldog geweest voor een paar weken maar wegen agressie naar Droef en Izzy wel weer terug moeten brengen. Ooit komt er wel weer één, maar dan wel een atletischer type.

De Engelse en Franse Basset heb ik een beetje laten varen, ook vanwege de gezondheid voornamelijk. Maar goed wie weet ooit, ik sluit niks uit maar ben er ook niet actief mee bezig.

Hmm, moeilijk te zeggen. Ik denk dat het voor mij wel echt nodig is, omdat ik geen overhaaste beslissingen wil nemen. Misschien hoeft het in de toekomst geen jaar te zijn (zeker ook omdat ik nu al twee rassen heb waar ik geleidelijk aan meer over leer in de tussentijd), maar een x-aantal maanden zou zeker wel handig zijn. Al is het alleen al zodat ik de juiste keuze maak met de fokker, en daarmee ook naar de fokker toe kan aantonen er écht voor te gaan  

@Laura bedankt voor de uitleg bij jou ras kun je dus niet echt 2 reuen houden? Of gelt dat alleen voor de iets pittiger lijnen?

@Manon dankjewel voor de uitleg

@Desiree vind je dat je geen pup verdiend? Of geef je liever een hond die het moeilijk heeft een nieuwe thuis? Is het feit dat jou vriend/man geen hondenmens is ooit een probleem geweest met het aanschaffen van een hond (dan bedoel ik niet een bepaald ras maar een hond opzich)?

@Marinda dat is inderdaad wel een goed punt, dankjewel voor de toelichting

Niet dat ik het niet verdien. Maar er hoeft niet perse een hond voor mij gefokt te worden zeg maar. Dan geef ik liever een herplaatser een kans. En het scheelt ook dat alle herplaatsers al zindelijk(Droef zo goed als want ex kennel hond) waren en alleen thuis konden zijn plus dat het karakter al veel beter in te schatten is over het algemeen(mits je eerlijke info krijgt). Met een pup heb je daar toch misschien wel meer zorgen om in het begin, plus beweging opbouwen etc.

De eerste hond was niet zo heel makkelijk. Mijn schoonmoeder vond een hond ook maar onzin. Neem maar een kat was het commentaar. Daar heb ik dan weer niet zo veel mee(al hebben we er intussen 3 waarvan 2 van mij), dus daar hebben we echt wel vooraf wat gesprekken over gehad. Maar inmiddels weet vriend wel dat het gewoon bij me hoort en bij voorkeur 2 honden tegelijkertijd. Ik laat hem ook zijn hobby hebben(hij is een gamer en heeft een eigen kamer plus dat er aardig wat geld in gaat zitten) en vraag minimale hulp aan hem als het om de honden gaat. Paar x per jaar vraag ik hem de honden even snel te laten plassen en poepen als ik niet op tijd thuis kan zijn en verder doe ik alles met en voor omtrent de verzorging. Hij speelt wel met ze thuis en geeft ze een overdosis aan snaaiwerk en indien nodig gaat hij mee naar de dierenarts(neemt hier zelfs vrij voor als dat nodig is) dus de honden hier in huis merken hier niks van. Hij geeft ook wel eens aan dat hij honden helemaal niks aan vind maar omdat ze hier nou eenmaal wonen hij er toch wel aan gehecht is, ze leuk is gaan vinden en heeft leren waarderen maar een vreemde hond keurt hij geen blik waardig.

Wordt niet geadviseerd in het algemeen, maar er zijn uitzondering. Maylo kan heel goed samen met de intacte Bullmastiff reu van mijn zus. Kwam gisteren een prachtige Reu pup tegen uit een mooie combi uit Tjechië. De fokster wilde zelfs tegenmoet komen rijden. Tis echt een leukerd haha maar denk niet het iets wordt. Wil het liefst een teefje

Precies dat geldt ook voor mij 

Heel soms zie ik een nestje waarvan ik denk "o dat zou leuk zijn!" (Een kruising nest of silkens ofzo ) Maar dan zie ik weer al die asielhondjes en dan weet ik weer zeker dat ik geen pup van een fokker hoef. 

En daarnaast vind ik persoonlijk een pup veel meer werk dan de herplaatsers en asielhonden die we hebben gehad. Maar daar zou ik het niet voor laten. Veel tijd en energie in je eigen pup steken is ook leuk. (Op snachts en smorgens op staan na dan haha)

Sorry is eigenlijk off topic. 

wel het idee dat zo goed als iedereen in mijn familie een duitse herder heeft gehad en wat voor en moedige karakters ze hadden was mijn keus snel gemaakt. 

mijn favoriete rassen zijn 

-Duitse herder  (rechte rug geen glijbaan)

- Mechelaar

- tsjechoslowaakse wolfshond

een hond vorm je ongeacht welk ras je neemt tot wat je zelf wilt hebben  

Ah, dus ik kan mijn TM omtoveren tot een sociale, gehoorzame golden retriever  als ik dat zou willen?

Het zijn geen machines die je kan programmeren naar wens, het zijn dieren die gefokt zijn voor specifieke eigenschappen. Instincten kan je er niet uit krijgen. Zou wel fijn zijn, maar zo werkt het niet... Mensen met zo'n gedachtegang vormen dus al snel een probleem/gevaar voor de omgeving, zeker als ze een rashond nemen met mens- en/of hondintolerantie in de genen...

Hehehe 

Mijn honden denken er net hetzelfde over... 

Daar ben ik het toch niet zo mee eens.. hier een Hollandse herder, en die zijn behoorlijk eigenwijs. Een groot verschil in karakter met de Duitse en mechelse herder, totaal niet slaafs. Ik zou het best leuk vinden als ze eens wél meteen doet wat ik vraag, maar dit gebeurt alleen als ze er zelf ook het nut van in ziet (of als ik boos wordt ) ..  Ik weet eigenlijk zeker dat dit niet aan mijn opvoeding ligt. 

Dat is toch niet helemaal waar. Een hond heeft een genenpakketje meegekregen. 

Mijn sbt is niet meer zo sociaal naar andere honden. Als het aan mijn opvoeding en socialisatie had gelegen was hij gewoon sociaal gebleven. Dat is niet zo gebleven omdat hij er bepaalde genen in heeft zitten. Als je dus een sociale hond wil zou ik geen sbt aanraden want hoeveel je ook “vormt” bij de meeste gaat de knop uiteindelijk toch om. 

En zo zijn er bij alle rassen gewoon eigenschappen waar je rekening mee moet houden. Zit daar een eigenschap tussen die je echt vreselijk vind dan zou ik toch opzoek gaan naar een ander ras. 

@Desiree bedankt voor de uitleg! dit geeft zeker een iets beter beeld

@Laura, dus qua gevoel zou je het misschien wel willen/ aandurven, maar rationeel gezien lijkt het je niet zo'n goede match?

@Naomi off topic is helemaal niet erg!! ik vind het zelf wel leuk om alle verschillende invalshoeken te lezen

@Rahmi Denk je dat het feit dat je opgegroeid bent met Duitse herders en verder veel familie leden ze ook hebben, j doen besluiten om er zelf ook 1 te nemen? verder ben ik het ook niet helemaal eens met de laatste zin. Ja opvoeding speelt een grote rol in hoe je uiteindelijk samenleeft met een hond, maar je hebt nu eenmaal te maken met bepaalde raseigenschappen die de hond bezit en het eigen karakter van de hond. Het is niet een compleet onbeschreven blad dat je kunt invullen hoe je zelf wilt.

@Alaska's Finest hahaha 

Dat is handig, dan kun je eigenlijk gewoon het ras nemen dat je qua uiterlijk het mooist vindt, want je kan ze toch vormen zoals je zelf wilt? 

Nouja, ben het met je eens dat opvoeding, hoeveelheid beweging, training, uitdaging, leefomgeving, etc. Veel kan doen. Maar 2 verschillende honden bij 1 eigenaar met precies dezelfde opvoeding kunnen heel anders zijn.