Hulphond

Ik zal eerst even een korte beschrijving van mezelf geven:

Ik ben 16 jaar. Heb een (lichte) vorm van autisme en al meer dan 4 jaar depressie. Afgelopen 1,5 jaar is hier faalangst bij gekomen. Ik heb de diagnose autisme pas 3 jaar geleden gekregen. Ik raak met name snel overprikkeld (bijv met winkelen, felle lichten of als de radio hard staat etc) ik zit op een kleine school en kan me hier redelijk redden. Ik ga niet met plezier, ben na school erg vermoeid, maar het gaat. Ik zit al jaren bij een psycholoog. Nu sinds 2 jaar bij een psycholoog waar ik ook daadwerkelijk een klik mee heb. Dit helpt me redelijk om mijn leven een beetje op het goede pad houden zodat ik niet thuis kom te zitten. Ik ga niet echt vooruit, maar gelukkig niet achteruit.

Sinds nu ongeveer 2 jaar wil ik graag een hond. Mijn ouders liever niet, en aangezien ik dan wel al 16 ben blijven hun eindverantwoordelijke en heb ik dit dus ook geaccepteerd. Ik vind het namelijk belangrijk dat als ik ooit een hond neem, ik er ook goed voor kan zorgen. 

Mijn psycholoog heeft het idee van een hond al een keer geopperd, maar ik heb toen samen met mijn ouders besloten dat we dat liever niet hebben. Tijd was niet echt het probleem, mijn ouders houden er niet van afhankelijk te zijn. Met een hond kun je niet zomaar een dagje weg etc. En hoewel we dat niet vaak doen, wilde ze het liever niet. Wat ik begrijp en accepteer. 

Aangezien ik (al langere tijd) het gevoel heb dat het mentaal steeds slechter gaat, heb ik nagedacht over een hulphond. Ikzelf denk echt dat dit zou helpen. Echter, wanneer mijn ouders het ermee eens zijn kost een hulphond 20.000 euro en worden in mijn geval niet vergoed. Ik heb wel gelezen dat zelf opleiden ook mogelijk is. Ik ben me er wel van bewust dat dit echt intensieve training is en veel aandacht vraagt. We hebben nog niet eerder een gezinshond gehad maar mijn ouders hebben beide vroeger meerdere honden gehad. Ervaring is er dus wel, alleen niet van mijn kant. Echter ben ik wel erg consequent en is in mijn wereld vandaag niet op de bank, nooit op de bank. En niet soms wel en some niet. Maar een duidelijke regel. Ik heb gelezen dat het erg belangrijk is hier consequent in te zijn en ik vind van mezelf dat ik dat ook ben.

Mijn vraag is, hoe zit dat precies met psychiatrische hulphonden (want dat zou de hond dan worden) en zit daar bijvoorbeeld een toets aan verbonden voor de hond, waarna je officiele papieren krijgt etc? Of kun je echt alleen maar een al getrainde hulphond nemen? 

Wat moet de hond dan speciaal kunnen bij jou?

Waar moet hij dan op letten, waar moet hij waarschuwen?

Is een leuke, lieve hond niet wat voor jou en je ouders?

Een hond waar je mee samen leeft,  waar je mee wandelt , speelt en traint. 

De hond zou aangeven wanneer ik overprikkeld raak. Ik kan zelf namelijk niet goed inschatten wanneer het me teveel wordt, meestal ben ik dan al te overprikkeld te functioneren en te kunnen denken. Een hond die mijn grenzen kent zou hier heel erg bij helpen, zo zou ik namelijk sneller kunnen handelen en de paniek aanvallen die ik dan ervaar kunnen beperken.

Als jouw ouders het niet willen stopt het.

Als je alleen woont kan je doen wat je wil.

Dat snap ik helemaal maar dat was mijn vraag ook niet. Hoe zit het met die regeling in Nederland? Want wanneer ik misschien over 2 jaar op mezelf ga wonen, zit ik weer met die vragen. 

Ik heb zelf inmiddels alweer bijna vier jaar een (psychiatrische) hulphond (PTSS en angststoornissen) dus zal proberen je vragen zo duidelijk mogelijk te beantwoorden.

1.) "kost een hulphond 20.000 euro en worden in mijn geval niet vergoed. Ik heb wel gelezen dat zelf opleiden ook mogelijk is"

Dit is niet helemaal correct. Het klopt dat een hulphond veel geld kost maar zelf opleiden heeft hier helaas weinig mee te maken. Ook dit kost geld en zal dus uiteindelijk flink in de kosten gaan lopen want begeleiding is hierbij zeer aan te raden. Of je moet veel ervaring hebben met honden, een hond hebben die je al goed aanvoelt. Dan kun je een hoop zelf trainen en zijn trainingen vanuit de hulphondenschool niet nodig. Maar aan jouw verhaal te horen is dat niet het geval bij jou.
De enige manier om deze kosten te vermijden is om te kiezen voor een hulphondenschool die deze kosten op zich neemt. Naar mijn weten is de hulphondenschool waar mijn hulphond vandaan komt de enige die met zo een vorm van financiering werkt. Zij hebben een stichting voor gevallen waarin de hulphond niet vergoed wordt en de kandidaat de kosten niet zelf kan opbrengen. Zij vergoeden dan het volledige traject, maar omdat hier uiteraard veel vraag naar is zul je wel op een wachtlijst komen. Deze kan jaren lang zijn dus als je hier interesse in hebt zou ik hier wel tijdig naar informeren.

2.) "zit daar bijvoorbeeld een toets aan verbonden voor de hond"

Jazeker! De manier van verschil per hulphondenschool... Sommigen hebben bepaalde trajecten die je doorloopt waarna je je officiële dekje krijgt, anderen werken echt met een soort van examen. Ik kan in dit geval alleen spreken uit eigen ervaring, de rest weet ik alleen van horen zeggen. Maar bij mijn hulphondenschool is het zo dat je aan het einde van je 'traject' een soort examen aflegt waarin je hond moet laten zien hoe deze jou begeleid en hoe deze omgaat met onverwachte situaties. Denk hierbij aan plotselinge harde geluiden, afleidingen en focus. Ook kijken ze naar de gezondheid van je hond, is deze fit genoeg voor het werk en zijn er geen onderliggende gezondheidsproblemen. Daarnaast is de band als team belangrijk, er wordt gekeken naar hoe jij met je hond omgaat (of deze relatie goed/stabiel is en er voldoende steun is bij elkaar) en hoe deze op jou reageert in bepaalde situaties. Als je hiervoor slaagt krijg je je officiële dekje en bijbehorende pasje (tot die tijd heb je bij mijn hulphondenschool een lesdekje, maar er zijn er ook die tot die tijd niks afgeven). Daarna zal er jaarlijks zo een test zijn, deze kan op locatie zijn, tijdens een gezamenlijke lesdag of bij jou thuis/in de omgeving. Ook dan wordt weer naar alle bovenstaande punten gekeken en kun je zelf ook vragen stellen om zo er zeker van te zijn dat je als team nog altijd goed samenwerkt.

3.) "kun je echt alleen maar een al getrainde hulphond nemen?"

Nee zeker niet! De manier waarop dit gaat verschilt ook weer per hulphondenschool. Sommigen werken met gastgezinnen waarin de hond al een basistraining krijgt en zorgen daarna dat de hond intern wordt opgeleid voordat deze in een team gezet wordt. Anderen plaatsen juist een hond uit een gastgezin bij zijn toekomstige partner om samen de training tot hulphond te voltooien. En dan zijn er ook nog die je toestaan een hond van pups af aan, of een eigen volwassen hond te laten trainen tot je hulphond mits deze geschikt wordt bevonden. Wat het beste bij je past verschilt per persoon en hond, maar in alle gevallen duurt het traject wel een tijdje voor je er eenmaal klaar voor bent om echt als team aan het werk te gaan over het algemeen.

Ik ken meerdere succesvolle hulphonden voor de taken die jij omschrijft, dus op zich denk ik dat je er zeker baat bij zou kunnen hebben. Echter is de band tussen hond en baas het allerbelangrijkste in zo een geval, want je moet in alle gevallen op elkaar kunnen rekenen. Een hulphond doet ook wel eens dingen fout, het zijn geen robots, en daar moet je ook mee om kunnen gaan. Ze zijn een geweldige hulp en steun maar zijn en blijven ten alle tijden ook hond, en ook die zorgen moet je aan kunnen.
In Nederland is er geen officiële regelgeving voor hulphondenscholen, hulphonden mogen wel overal naar binnen maar hulphondenscholen hoeven nauwelijks aan eisen te voldoen. Er zitten hierdoor wat rotte appels bij dus het is aan te raden op te letten dat een hulphondenschool is aangesloten bij een Europese organisatie. In Europa is namelijk wel een officiële regelgeving, bovendien is de kans groot dat als er regels komen deze gelijk zullen zijn aan de Europese maatstaven. Oh en ik besef me nu net dat ik mijn hulphondenschool nog niet heb genoemd, hahaha. Dat is De CLiCK, zij werken dus met een stichting en laten jouzelf je hulphond opleiden (en zijn Europees erkend). Zij werken niet met vooraf getrainde hulphonden en begeleiden veel met eigen honden en/of honden die al van pups af aan voor een bepaald doel worden opgeleid (maar matchen soms ook een oudere hond aan een hulpzoekende om dan samen te gaan trainen).

Mocht je nog meer vragen hebben, stel ze gerust! Ik weet niet of ik overal op kan antwoorden maar zal in ieder geval mijn best doen.

Super bedankt! Precies waar ik naar opzoek was! Ik ga me nog wat verder oriënteren en met mijn ouders in gesprek. (zij moeten er wel mee instemmen natuurlijk, ik woon tenslotte in hun huis en zal het zelf niet allemaal van mijn bijbaantje kunnen bekostigen helaas) ik heb eigenlijk nog 1 vraagje, moet een hulphond van een bepaald ras zijn? Ik zie eigenlijk alleen maar labradors en poedels. Ikzelf zit eigenlijk meer aan een Duitse herder te denken, aangezien familieleden deze honden hebben en ik het gevoel heb dat het ras bij me aansluit. Maar dit is wel al ver vooruit gedacht haha. Echt heel erg bedankt! 

Zeker niet nee! Mijn hulphond is een Sheltie, ook een ras dat tegenwoordig veel voorkomt als hulphond. Maar mijn volgende hulphond zal waarschijnlijk mijn 3 kilo wegende Biewer Terriër worden (mijn Sheltie is al op leeftijd en hoewel de hoop er is dat ze nog lang aan het werk kan blijven heb ik wel al overleg gehad met mijn hulphondenschool over wat te doen in de toekomst als zij niet meer in staat is mij bij te staan). Alles behalve een alledaags ras dus.
Het is wel zo dat de meeste hulphondenscholen hoog risico rassen niet toestaan. De reden hiervoor is dat in het buitenland de regelgeving omtrent deze rassen strenger is en ze daardoor dus veelal niet buiten Nederland zouden kunnen werken. Bovendien heeft het ook een beetje te maken met het maatschappelijke beeld van deze rassen. Hoe discriminerend dat ook klinkt... Hulphonden mogen door een nieuwe regelgeving sinds 2016 niet meer geweigerd worden in openbare gelegenheden, maar hulphondenscholen willen er wel alles aan doen om dit zo te houden. Vandaar dat het ras hierin toch ook ietwat meespeelt zodat winkeliers, restauranteigenaren, hotels, ziekenhuizen e.d. wel positief tegenover het toelaten van hulphonden blijven staan en niet wegens bijvoorbeeld angst alsnog hulphonden gaan weigeren (want hoewel dit dan wel niet mag kan de politie er alsnog op dit moment weinig tegen doen).
Op zich is een Duitse Herder een ras dat graag werkt en ook gevoelig is, dus het zou een match kunnen zijn. Wel is het zo dat deze honden veel rastypische gezondheidsproblemen hebben, dus daar zal op gelet moeten worden dan bij de aanschaf zodat de hond niet uiteindelijk om medische redenen wordt afgekeurd. Ook kan een te gevoelige hond je belemmeren, zeker bij autisme en depressies. Iedere hond reageert anders op dit soort emoties en daarom is ook niet iedere hond geschikt voor deze taak. Je zult een hond moeten hebben die je goed aanvoelt en steunt maar niet met je mee gaat in je emoties. Dat zijn allemaal dingetjes om bij de uiteindelijke raskeuze op te letten. Maar als je een hulphondenschool vindt die bij je past dan kunnen zij je veelal goed begeleiden met de keuze van een geschikt ras en/of fokker/asiel/gastgezin waarin dit ras zich bevindt. Het zal alleen misschien wel wat langer duren voor je de juiste match vindt als je graag een hond van een bepaald ras wilt hebben. Maar het hoeft zeker geen probleem te zijn als je dit tijdig aangeeft en dit ras ook bij je blijkt te passen.


Het is inderdaad wel erg belangrijk dat iedereen er achter staat want een hulphond is in de eerste plaats gewoon een hond. Hij/zij zal moeten worden uitgelaten, als jij ziek bent moet iemand anders wellicht de zorg over nemen en het is gewoon een grote verantwoordelijkheid. Ook zul je ups & downs meemaken want een hulphond hebben en/of trainen is niet altijd makkelijk. Soms gaan er dingen mis en kun je het vertrouwen in elkaar verliezen. Het is dan belangrijk dat iedereen er achter staat want als je familie er toch al niet blij mee is kan dat net de reden zijn dat zij vinden dat de hond weg moet. En dan ben je de kans tot hulp misschien al kwijt voor je nog daadwerkelijk echt begonnen bent.
Vergeet trouwens ook niet dat het per hulphondenschool verschilt hoe het qua eigendom met je hond zit. Zo zijn er hulphondenscholen die jou de hond als het ware 'lenen', als deze niet meer geschikt blijkt voor het werk of jullie toch niet een goed team blijken te zijn nemen zij deze hond terug en wordt deze elders herplaatst. Ook zijn er hulphondenscholen waar de hond gewoon jouw eigendom is. Hierdoor zul jij volledig verantwoordelijk zijn en blijven voor de hond, ook als deze niet in staat blijkt zijn/haar werk uit te voeren of toch uiteindelijk geen geschikte match blijkt te zijn. Wanneer dit het geval is zul je een nieuwe hulphond moeten zoeken en kan het dus zijn dat je uiteindelijk met twee honden zit, waarvan eentje niet meer in dienst is (dit kan handig zijn bij het aanleren van je nieuwe hulphond maar ook juist erg onhandig zijn als je de zorg over twee honden niet aan kunt). De vraag is of jij dit wil/aankan en natuurlijk ook hoe jouw familie hier in staat, want zij zullen dan wellicht nog meer zorgtaken op den duur moeten overnemen als je eerste hulphond bijvoorbeeld met pensioen gaat. In het andere geval kan het zo zijn dat als jij een hele hechte band hebt met een hulphond en deze om medische redenen bijvoorbeeld moet stoppen en dan bij je weg moet je hierdoor juist in de problemen komt. Dit kan immers ook heel heftig zijn en in sommige gevallen zelfs je eigen toestand verergeren als je dan plots afscheid moet nemen. Dat zijn dus allemaal dingen om goed over na te denken voordat je deze beslissing neemt en ook in overweging moet nemen bij het uitkiezen van een hulphondenschool. 

Graag gedaan en succes met de zoektocht verder! Je weet me te vinden als je nog meer vragen hebt.