Hond na scheiding

Waarom? Waarom?

Het zal de hond worst wezen.

Gebruik jullie verstand voor hond en kind. Mijn dochter haar oma sterft en het 10 jarige hondje blijft alleen. Ieder draagt daar zijn steentje bij. Heeft zij gevraagd voor die hond ? Nee.

Wordt dit hondje naar asiel gebracht? Nee

Is hij ondanks zijn situatie geliefd? Zeker, soms moet je je hart openstellen en nu is dat de prins in huis, zelfs met alle DA kosten erbij.gaan ze op vakantie, ik ben er ook nog voor de opvang.

Verdient jullie hond Dit? Nee

Kunnen jullie allen samen gaan zitten en in belang van kind en hond communiceren? JA.

Laat iemand de held zijn in dit verhaal!!!!

Kan je ook iets meer vertellen over de hond.

Is hij of zij groot? Kan mij voorstellen dat een hond zoals de beren van Willemijn moeilijker te houden zijn op een flat dan een klein hondje.

Wij denken hier allen mee. 

mag er dan helemaal nooit een hond in dat huis komen, of mogen er wel honden te logeren komen, zo ja is het dan niet mogelijk om als de dochter bij jullie is dat de hond er dan ook is, en verder als moeder moet werken oid dat ze de hond bij jullie kan brengen, of een ander oppasadres? Dan hebben jullie nauwelijks extra zorg voor de hond.

Volgens mij heeft trouwens iedereen het recht op een huisdier als ik het zo lees ook in Belgie?

https://www.logic-immo.be/nl/immo-nieuws/mag-je-als-verhuurder-huisdieren-weigeren-33075.html

Over dat kleine meisje van een jaar of negen.

Een paar maanden geleden liep ik met 1 van de Newfoundlanders door ons dorp langs de Aldi.

Daar was dat meisje en begon te vragen over onze hond haar naam en of ze mocht aaien.

Dat meisje ging helemaal in de grote knuffel beer van onze hond op.

tegen praten, aaien erbij gaan zitten op de grond.

Ik had alle tijd van de wereld dus liet ze lekker genieten van elkaar.

Vroeg of zij ook een hond hadden.

Nee sinds een paar maanden niet meer maar ze mistte deze nog echt elke dag vertelde ze en dat merkte je ook aan haar.

Vertelden ook trots over haar hond(labrador)…..welke er niet meer was.

Op een gegeven moment kwam de moeder uit de Aldi en zag haar dochtertje knuffelen en praten met mij.

De moeder vertelde dat ze sinds een paar maanden gescheiden was en de hond weg moest maar dat haar dochtertje deze nog dagelijks mistte!!

De moeder kreeg met moeite haar dochtertje mee ze wilde bij onze grote beer blijven.

Ik vroeg aan haar woon je in de buurt_

Want dan komen wij elkaar vast nog wel tegen en dan mag je weer gezellig aaien.

Een paar weken later kwam ik haar weer tegen weer uitgebreid knuffelen met onze hond en over haar hond vertellen en weer dat ze deze zo miste!!

Ook weer moeilijk mee te krijgen door haar moeder ze wilde bij ons blijven nou ja ons..bij mijn grote beer.

Weer af gesproken we komen elkaar vast wel weer tegen en dan mag knuffelen.

Nu ging er een langere periode over komt er van een hele afstand  een meisje aanrennen tot ze bij mij was en vroeg aan mij ken je mij nog..

Ik zei natuurlijk ken ik je nog jij hebt vaker met mij gepraat.

Ook de naam van onze hond wist ze nog.

Praatte weer honderd uit en ging weer bij onze grote beer op de grond zitten.

En weer vertelde het meisje lieve verhalen over haar hond!!!!

En ja ze mistte deze nog steeds!!!!!!!!!!!!!!

Het was mooi om haar met mijn lieverd te zien kroelen maar ook dubbel er zat daar een vrolijk enook een heel verdrietig meisje...

Denk dat dit verhaal een hoop zegt...….

Alles. Hoe mooi kan je het emotionele verdriet van een kind beschrijven!! 

Inderdaad, maar sommigen smeren liever alles breed uit over hun relatie, tot in den treure dan nog op andere fora’s....om zich maar te kunnen ontdoen van iets dan niet langer gewenst is. IETS .

Verdorie Bettina en partner , stop er dan ineens mee, neem de beslissing vd hond weg te doen ipv excuses over wie en wát hoort te doen.....denk voor één keer eens niet aan jullie zelf.

Beste Bettina, lastige situatie waarin jullie zitten. Ik begrijp heel goed de vreugde van het vinden van een eigen woning voor je vriend z'n ex. Helaas heeft deze samen met dochter een hond. Dan kan je toch de woonruimte, hoe mooi en gewenst ook niet accepteren. (nog los van het feit hoe rechtsgeldig zo'n verbod is)Ik heb zelf een hond, mijn partner wilde dat eigenlijk niet. Noenoe is mijn verantwoordelijkheid. Als we, hoe onwaarschijnlijk ook, uit elkaar zouden gaan dan is Noenoe nooit de dupe. Als mij iets overkomt neemt mijn man zonder twijfel de verantwoordelijkheid voor Noenoe en zal voor hem zorgen net zo goed als ik dat doe.

In eerste instantie vind ik het dus de verantwoording van de ex van je man. Jouw vriend heeft echter ook verantwoording naar zijn dochter, die gek is op de hond. En hij heeft het ook laten gebeuren terwijl de relatie toen al niet stabiel geweest moet zijn. Nu heeft hij een relatie met jou en zullen jullie het er over moeten hebben. Geen makkelijke beslissing, maar een weloverwogen besluit of een hond een plaats in jullie leven kan krijgen. Ik denk eerlijk gezegd dat niemand jullie kan raden omdat het zo persoonlijk is en er altijd iemand (mens of dier) de dupe is. Helaas nemen gedane zaken geen keer.

Ik rol echt van de ene verbazing in de andere met de reacties hier.

Vergelijk dat eens met de reacties wanneer men hier een topic opent dat men een hond overweegt. Dan moet er vooral heel erg aan gedacht worden welk ras men kiest en hoeveel verantwoordelijkheid men op zich neemt voor vele jaren want een hond is zo'n grote verantwoordelijkheid ... een levensstijl. .

Maar nu hebben we het over iemand die geen.hond wil, nooit een.hond gewild heeft,  nooit voor een hond gekozen heeft.. en die wordt half verketterd dat hij de hond niet wil???

Die dochter is 11... wordt een puber.. heeft straks geen zin/tijd meer om te helpen met de verzorging. En zij is allang het huis uit als Papa nog jaren voor een hond moet zorgen waar hij nooit voor gekozen heeft.

Uitlaten, wandelen,  sporten, verzorgen, niet zo maar weg kunnen,  verharen,  trainen, kosten... Voor nog zo'n 14 jaar?

Maar hee.. hij.moet zich er maar 'even' overheen zetten want anders is dat 'zielig' voor dochter en hond... Denk ff na...

Dat noemt men  papa.

Verantwoordelijkheid en kinderen op eerste plaats. Al moet je daar opofferingen voor doen .

Is mijn persoonlijke mening. 

Poh wat een gezeik zeg. Sommige reacties hier...

Vader heeft vanaf begin af aan al kenbaar gemaakt geen hond te willen. Moeder en dochter wel, dus toch gedaan. Prima, zorg valt dan op hen. En dan willen dat vader maar even de hond meeneemt omdat ie niet in het nieuwe huis kan? Euhh... ander huis zoeken of een oplossing met de huisbaas vinden dan maar. Verantwoordelijkheid ligt bij moeder, vind ik. 

Helaas kan ik je geen wettelijk advies geven, omdat wetten omtrent honden nogal vaag zijn en mijn kennis niet ver genoeg reikt. Kan je geen advies inwinnen bij een juridisch loket? 

Wel kan ik je vertellen dat moeder eigenaar is. Dus ook de verantwoordelijkheid draagt voor de hond, en niet vader. Dus wettelijk gezien kan ze hem niks dwingen, al wil je natuurlijk dat dit gewoon op een normale manier afgehandeld word. 

Ik zou in gesprek gaan met de huisbaas. 

Ik ga mee met Liz, de hond is duidelijk niet gewenst. Het beestje is nog jong, zoek een goed adresje dus voor de hond, jonge herplaatser moet geen probleem zijn om een baasje voor te vinden.

Helaas voor dochterlief maar voor de hond zelf zou deze manier van leven geen goede oplossing zijn. Schuld ligt 100% bij de moeder. Die moet haar verantwoordelijkheid nemen. 

Knap dat je dat zo kunt vertellen zonder de nogal belangrijke details te weten. Of anders gezegd: dat kun jij dus niet weten.

Maar niemand kan in dit geval een ander dwingen tot het zorgen voor deze hond, als de hond door iedereen ongewenst is moeten ze hem herplaatsen.

Als een hond niet welkom is, bij wie dan ook, dan verdiend de hond een baasje die hem niet als last ziet.

De dochter komt er wel overheen hoor, het is rot maar het is niet anders, en als ik aan de hond denk dan toch beter een baasje die lekker bezig gaat zijn met de hond.

Herplaatsen lijkt mij in deze situatie de beste oplossing.

Probeer de hond te herplaatsen via bijv. www.hhin.nl

Neem aan dat moeder de hond heeft aangekocht en de meeste als al niet alle zorg voor hond op zich genomen heeft. Alleen al door die details zal een rechter altijd bepalen dat de hond eigendom is van moeder. En dus is die verplicht voor het beestje te zorgen.

Zou de reden dat de vader niet voor de hond wil zorgen enkel zijn dat hij z’n ex wil dwarsbomen, dan zou ik zeggen ‘wees volwassen en denk aan je dochter’. 

Maar vader (en nieuwe vriendin) komen met prima redenen waarom ze geen hond erbij willen/kunnen hebben. Vandaar dat ook mijn advies is om te herplaatsen. Mocht de moeder het daar niet mee eens zijn dan zal ze zelf iets moeten gaan regelen.

Ik hoop enkel dat vader nu niet door moeder tegen de dochter wordt afgeschilderd als ‘de boeman van wie de hond weg moest’. Dat zou erg vuil zijn. Zij heeft ondoordacht een hond aangeschaft, haar verantwoordelijkheid. 

Wettelijk gezien is een hond gewoon een ding. Hier zijn verder weinig discussies over mogelijk denk ik. Als je ‘m niet wil dan hoef je ‘m niet te nemen. 

Begrijpelijk hoor, het is niet niks. Een gevoelige kwestie waar wrs de nodige emoties mee gemoeid zijn. Daar wil je geen extra ruzie bovenop als ze merken dat je het online hebt gezet (ook al noem je geen namen).