asielhondje

hallo allemaal

ik mijn zus en ouders denken er over om binnenkort een hondje te nemen. eerst wou ik heel graag een puppy maar toen heeft een vriendin en mijn moeder me over gehaald om een hond uit een asiel te nemen. ik wil een goede band met een hond en ik dacht dat je de beste band kon krijgen door je hond als puppy op te voeden en er altijd bij elke fase bij te zijn. zijn er mensen die een hond uit het asiel hebben en die zeggen dat ze minstens een even goede band hebben? want daar maak ik me een beetje zorgen over. we weten ook nog niet of we beter een reu of een teefje nemen. ik heb gelezen dat reuen dominanter zijn en teven meer op zichzelf. ik wil graag veel knuffelen met mijn hond en natuurlijk ook goede wandelingen en trucjes leren.

is er iemand die hier wat meer informatie over heeft? 
alvast heel hard bedankt
groetjes amber

Wij hebben pups gehad en een herplaatser en een asielhond. 

De asielhond is mijn eerste eigen hond, en heb nog nooit zo'n goede band met een hond gehad als met haar. Ze was rond een jaar toen ik haar kreeg. 

Het is heel bijzonder om ze de eerste tijd te zien ontwikkelen en een band op te bouwen. En ik geniet er (vooral in het begin) extra van als zij geniet. Gewoon van een lekker kussen, speelgoed, aandacht, etc. Omdat ze dat heel lang heeft moeten missen. 

Voor mij nooit meer anders dan een asielhond. 

Elke asiel hond is weer anders.

Er zitten veel herders/staffordachtigen in het asiel, dat moet je ook liggen zulke type honden.

Asielhonden zijn vaak niet afkomstig uit de goede fok, maar komen vanuit de broodfok/pretnesten/buitenland etc, dus qua gezondheid/opvoeding/gedrag zijn het ook niet altijd de beste honden.

Andere leuke kleinere hondjes zijn vaak zo weg of zitten er vanwege bepaalde problemen dat mensen ze in het asiel geplaatst hebben.

Ook veel buitenlandse honden die alsnog hier in het asiel zijn terecht gekomen.

Dus ik bedoel, je gaat niet zo even naar het asiel om een leuk hondje te halen.

Juist reuen zijn vaak heel aanhankelijk, knuffelig en erg trouw.

Verder is het ook een eigen keuze.

Wat iedereen om je heen ook zegt, je moet het zelf ook willen.

Ik heb nooit anders gewild dan een pup, en dan nog uit een nest dat nog geboren moest worden zodat ik overal bij betrokken was.

Dan kunnen 1000 vriendinnen of moeders wel zeggen dat een asielhond ook kan, dat zou ik dus nooit willen.

Maar een ander heeft wel liever een asielhond, en dat is maar goed ook!

Want deze honden willen natuurlijk ook een fijn huis en lief baasje 

Wat zoek je verder nog in een hond?

Een beetje een sportieve hond waar je veel mee moet wandelen en sporten?

Of een rustige hond die alleen maar een blokje om wil (bij wijze van spreken)

ik heb met beiden ervaring, mijn eerste hond had ik als pup, mijn tweede en nu ook de derde hond kwamen uit een asiel. Er zitten trouwens ook regelmatig helaas pups in het asiel.

Met elke hond heb ik een speciale band, of ik haar nu als puppy al gekend heb of alleen als volwassen hond, dat maakt geen verschil. Elke hond is anders, dus elke band die je krijgt met een hond is uniek. 

Je moet er ook voor openstaan natuurlijk, niet vantevoren bepaalde verwachtingen hebben van hoe een hond hoort te zijn, als de hond daar niet aan voldoet is dat dan heel teleurstellend voor beide partijen.

Een band moet je zowiezo opbouwen, elkaar leren kennen en leren begrijpen dat kost tijd.

Belangrijk is ook, welk ras ligt je, wat zoek je in een hond, bij de keuze van een hond.

Reu of teef, is een persoonlijke keuze, ik heb zelf alleen nog maar teefjes gehad en dat bevalt prima.

Joep mijn allereerste hondje was een boerenfox. Een reu. Kwam uit het asiel. Helaas had hij daar niet gezeten voor zweetvoeten. Cursus gedaan, GT erbij, uiteindelijk in laten slapen. Terug brengen naar een asiel vond ik ook niet eerlijk.
Daarna een Duitse herder pup. Geweldige hond. Een teefje heette Manon.
Daarna kwam Floor onze eerste beagle. Gekregen als pup. Een enorme band mee gehad. Drie jaar terug kwam Laika erbij. Een herplaatser van bijna zeven jaar. Ook een beagle. Ook inmiddels een goede band mee.
Maar toch als nadeel dat je het verleden niet weet. Waar bepaalde gedragingen vandaan komen. Voordeel ze was zindelijk en al goed opgevoed.
Binnenkort komt Belle. Weer een beagle pup.

We hebben thuis 4 honden vanaf pup gehad, en eentje uit het asiel. Allen op hun eigen manier lief en leuk, maar die uit het asiel was het meest makkelijke en lieve beestje ooit. Mijn moeder paste op het zoontje van een kennis, hij heeft een beperking; ze kroop zo bij hem op schoot. Zachthandig was hij niet, maar dat maakte haar niks uit. Warmte en eten, dat was alles wat ze wilde. Ze lag graag op schoot, kon met haar 15kg redelijk, vond ze denk ik lekker warm, en was gek op eten, maar had geen voedselnijd. Ook had ze geen verlatingsangst. Voorgeschiedenis wisten ze niet, want ze kwam van de straat, waarschijnlijk daarom haar liefde voor eten en warmte.

Het enige ‘vervelende’ was dat ze kou vreselijk vond, en normaal deed ze haar behoeftes in de tuin op het gras, maar als het regende of sneeuwde, moest ze letterlijk naar buiten geduwd worden, en moest je haar in de gaten houden, anders deed ze het recht voor de achterdeur, i.p.v. de 10 meter naar het gras te lopen XD

Ook was ze in het begin wat jaloers naar de andere hond, aangezien ze de aandacht moest delen denk ik. Ik vond Ruby daarom in het begin minder lief. Zodra ik de hond die we al hadden aaide, leidde Ruby haar af zodat ze wegliep, en dan ging Ruby snel om aaitjes vragen. De andere hond was een nerveus beessie (hadden we al vanaf pup, hoogstwaarschijnlijk van een brøødfokker), en beet een vriendje van mijn zusje en moesten we herplaatsen. Eenmaal alleen was Ruby een wereldhond.

De andere honden zijn/waren ook lief, maar Ruby was extra speciaal <3 Mijn zusje is geen hondenmens, maar Ruby heeft een speciaal plekje in haar hart. Ze wil zelf geen eigen hond, maar voor Ruby zou ze een uitzondering maken. Ze is al bijna 6 jaar dood, en ik typ nu met vochtige ogen. Geen van de andere honden die overleden zijn van mijn ouders doen dat met me, hoe lief ze ook waren.

Hallo,

Heel hard bedankt voor de reacties. Ik was gisteren eens aan het kijken voor een herplaatser. Maar ik vroeg me af, die honden hebben mischien al jaren bij hun baasjes gewoond en moeten nu weg.  

1: gaan ze dan niet verdrietig zijn?  2: kan je dan een even goede band krijgen met een hond? 

Wanneer de tijd er echt is ga ik zeker eens in de asiels kijken. Daar zijn enorm veel honden zonder problemen en kei lief. 

Als jullie nog tips hebben altijd welkom 

Ik heb ook een herplaatser (wel één uit Spanje). Storm kwam bij ons toen hij 4/5 maanden oud was en hij had al veel rottigheid meegemaakt... Ondanks dat we direct verliefd op hem waren, hebben we het wel heel moeilijk gehad. Na een paar weken begon hij plots uit te vallen naar mannen en werd hij reactief op wandeling. Gelukkig had 'onze' stichting een gedragstherapeut die we gratis mochten consulteren.

Nu, zo'n 10 maanden later is het de liefste hond die we ons kunnen inbeelden (hij voelt zich eindelijk 100% thuis). Maar hij blijft het wel moeilijk hebben in bepaalde situaties en het moeilijke is dat je niet op voorhand weet welke situaties dat zullen zijn. Bij een asielhond weet je nooit 100% zeker wat ze hebben meegemaakt. 

Je moet jezelf echt goed afvragen of je daar klaar voor bent. Storm was in zijn opvanggezin ook 'de perfecte hond', maar eenmaal hier bleek dat toch anders uit te draaien omdat ons gezin heel anders draait dan dat van het opvanggezin. 

Kijk ook eens bij www.hhin.nl

Over de honden, die daar als herplaatser worden aangeboden, is meestal wel de geschiedenis bekend.

sinds een half jaar pas ik op een hond die al 14 was op moment van herplaatsen ivm baasje terminaal ziek

Hij was echt zo gewend aan zijn nieuwe leven..ivm baasje niet alles meer kon 

en hij nu weer lekker kan wandelen  en spelen en verder rust en regelmaat heeft

er zijn zoveel lieve sociale herplaatsers die ivm overlijden of ziekte of scheiding tussen wal en schip vallen.

Er zitten soms ook pups in het asiel, als een fokker ze niet kon plaatsen. En heel soms wordt er een teef aangetroffen die zwanger is. De pups groeien dan bij een gastgezin op.

Met herplaatsers kan je het ook bijzonder goed treffen. Soms kom je via via aan een hond, soms weet de dierenarts een hond die een nieuw huis zoekt. Marktplaats is een optie, maar daar staan soms ook hele rare types en verhalen op.

Ik heb altijd herplaatsers gehad en nooit iets gemerkt van heimwee naar de vorige baas. Je geeft zo'n hond een nieuw huis, een nieuwe kans en heel veel aandacht.

Er is iemand op het forum die zelf al honden had en tijdelijk de twee hondjes van een oudere mijnheer heeft opgevangen. De oude baas is ondertussen overleden, de hondjes zijn liefdevol opgenomen in haar roedel en genieten met volle teugen van het nieuwe leven.

Wees in ieder geval bedacht op de zgn. br00dfokkers/hondenhandelaren.

Op de Nederlandse herplaatsings sites tref je nu veel buitenlandse honden aan, sommige zijn zelfs nog niet in NL. Zorg dat je dan altijd inzage krijgt in de bloedtesten op nare ziektes als leishmania.  Pups kunnen daar nog niet op getest worden, dus daar loop je dan een risico mee.

Ik wens je veel succes en hoop dat de ooit een hele lieve hond treft.

ja de hond zal vaak verdrietig zijn als hij ergens waar hij zich goed en veilig voelde weg moet, maar kan zeker wel met een volgend baasje een geweldige band opbouwen.

Helaas komt het ook voor dat een hond beter af is ergens anders, een asiel kan voor sommige honden al een hele verbetering zijn dan het thuis wat ze hadden. 

Elke hond, die je in huis haalt zal eerst moeten wennen, ook een pup die van zijn moeder en nestgenootjes weg moet kan het de eerste tijd moeilijk hebben. 

Ik zou zeggen ga veel lezen over honden in het algmeen, en hoe ze communiceren. Turid Rugaas haar boekje Kalmerende Signalen zou bijv. een goede basis zijn.

Het zal sowieso wennen zijn voor de hond. Maar het is een hele nieuwe, andere, situatie. Ik geloof niet dat ze dna verdrietig zijn om de vorige baas, maar het zal voor de meesten honden wel even spannend en wennen zijn. 

Voor mij maakt het qua band niks uit of het een pup is of niet. Maar dat verschilt misschien per persoon?

Als je graag een pup wil en een asielhond een mooi idee vindt, kun je ook een pup uit het asiel nemen. 

Zag toevallig gister een leonberber pup van 4 maanden in het asiel. 

En vooral in he buitenland zit her vol met pups, allerlei soorten en kruisigen. 

Ik heb niet alles gelezen. Maar kijk uit bij asielhond, zeker als het je eerste hond is vraag zeker naar de reden waarom de hond is afgestaan zodat je geen grote problemen krijgt. 

Je ,kan ook eens kijken naar hhin , is hondenherplaatsing in nederland. Dat gaat om honden die door omstandigheden weg moeten, maar gaat meestal direct van oude eigenaar naar nieuwe eigenaar en er wordt ook meestal eerlijke informatie gegeven.

Wil je een bepaald ras, ga dan naar de vereniging van dit ras en vraag daar naar herplaatsers.

Enne mijn vorige hond was 13 maanden toen ik hem kreeg, was echt mijn vriendje.

Hallo,

Ik heb inderdaad al op heel veel sites honden in het buitenland gezien. Meestal heel ver weg. Dat vind ik een beetje een raar idee en snap niet zo goed waarom ze in hun eigen land geen goed baasje kunnen vinden. 

Ongeveer tegen september gaan we een hondje nemen. Dus nu heeft het jammer genoeg nog niet zo veel zin om al echt een hond te gaan kiezen in een asiel of herplaatser. 

Groetjes Amber

Omdat er in die landen een hele a andere mentaliteit is. Kinderen krijgen  met feestjes een pup en na een paar maanden worden ze gedumd. Jagers doen hun honden weg als ze 3 jaar zijn. (Als ze geluk hebben, meestal worden ze vermoord)

Er zijn daar ook dodingstations waar je je hond kunt brengen of waar straathonden heen gaan.

Etc. Etc. 

Meestal buiten de schuld van de hond om. Maar ze zijn daar helaas zo laks met hun dieren. 

ja als normaal mens snap je niet dat er zoveel misstanden zijn maar het is helaas zo en, ook honden zijn daarvan de dupe. Wat Naomi schrijft bijv. En ook landen worden voller, regeringen willen geen zwerfhonden, die dan opgepakt worden en in dodingsstations gegooid en wachten op hun dood. In sommige landen zoals bijv. Polen waar mijn herplaatsers vandaan komen worden zwerfhonden niet gedood maar in asiels gestopt, en dan niet een asiel zoals hier, de omstandigheden zijn daar veel slechter.

Ook asiels in Nederland, Belgie, Duitsland helpen vaak mee om zulke honden een kans te geven op een beter leven en nemen daarom ook buitenlandse honden op.

Ow ok ik snap het nu???? alé het is te zeggen ik snap waarom de honden naar hier worden gebracht. Maar waarom de mensen daar zo zijn is een ander verhaal ????

Maar als je nu een hondje uit het buitenland leuk vind en je wilt graag eens kennis maken. Dan moet deze naar België of Nederland komen. En als je dan toch beslist op hem niet te nemen?

 Bedankt 

Groetjes Amber

Als je eerst wil kennismaken zou ik voor een hond gaan die al in een gastgezin of asiel hier zit. Bedenk wel dat een hond zich gedraagt naar de omstandigheden, een kennismaking en ervaringen van het gastgezin en het asiel is op zich fijn voor een indruk, maar het zegt nog niet perse hoe de hond zich bij jullie zal gedragen. Dus als je een hond, herplaatser of pup aanschaft, ga er met een open mind in, niet teveel voorstellingen maken, maar de focus leggen op veiligheid bieden, een band opbouwen. Om dat te kunnen is het wel handig om je in te lezen. Monique Bladder bijv. heeft ook veel informatie op haar site staan.

En vraag gerust zoveel mogelijk, is alleen maar goed

En in het buitenland zijn gelukkig ook veel mensen die zich inzetten in de strijd tegen dierenleed en is niet iedereen zo.

Bovendien is het helaas zo dat in zogenaamd diervriendelijke landen ook nog steeds veel leed voorkomt.

Hallo,

Ik was wat aan het googlen en kwam toen op de site www.pets.be hier kan je ook veel buitenlandse honden vinden vooral heel erg veel puppy's. Er staat ook bij hoe lang de honden al ter adoptie zijn. Sommige al een jaar. Ook puppy's maar de informatie staat er dan nog altijd van het begin, deze word niet bijgewerkt. Er staat dan dat de hond 8 weken is en niet zindelijk. Maar hij is wel al 1jaar ter adoptie ????

Een hond van het buitenland vinden we toch wat riskant. Want je kan deze niet terug doen als het niet gaat. 

Groetjes Amber

Wat zou er niet gaan dan? Waar denken jullie aan?

Een hond terugdoen is altijd heel heftig, maar mocht er echt iets zijn waardoor de hond onmogelijk bij jullie kan blijven kunnen ook buitenlandse honden teruggegeven worden, daar wordt echt wel mee gerekend, ze zullen dan naar een opvang gaan, een gastgezin bijvoorbeeld.

Als je voor een goed stichting kiest, zoals sos strays, kun je een hond zeker wel terug doen. Je kunt hem van te voren op zoeken, krijgt goede informatie, hulp indien nodig, etc. 

Je krijgt daar eerlijke informatie en als ze denken dat een hond niet bij je past wordt dat eerlijk gezegd.

Heb voor die stichting opgevangen, en het is echt een eerlijke en goede stichting. 

Ik raad je aan om de wbsites van verschillende asiels in de gaten te houden en te checken of ze actief zijn op sociale media. Je leert dan veel over hoe ze met de honden omgaan, hoe de honden gesocialiseerd of heropgevoed worden.

Het asiel in Vlaardingen bijvoorbeeld heeft een heel goede reputatie, zeker met "lastige" honden.