Mijn eerste ervaring met een klein ras.

In 2016 had ik voor het eerst een oppas-chihuahua. 

Mijn moeder heeft altijd middelgrote tot grote honden gehad. (Shar pei, shar pei x Engelse stafford, American Pitbull, Presa Canario). Dus dat was ik gewend. Ook mijn oma heeft alleen Rottweilers en Staffords gehad. Dus ik was het gewend om wat "ruwer" te spelen en te wandelen.  

Met ruw bedoel ik meer een verandering in motoriek. Een grote hond kan nou eenmaal meer hebben als je een trekspelletje doet, of aan de lijn.

Nou, nu had ik dus de chihuahua. En eigenlijk ging dit een week lang prima!

Tot ik dus een keer dezelfde dag de hond van mijn oma had uitgelaten en niet helemaaal mijn aandacht gefocust had. De chi was ergens aan het snuffelen, op een inimini heuveltje, ongeveer zo hoog als zijzelf. Ik wilde terug naar huis lopen, en was me alleen bewust van de riem, en niet meer echt van wat ik aan de riem had. Dus ik geef voor mijn gevoel, vanuit mijn pols, een klein rukje aan de riem. En de chihuahua rolde dus echt het mini heuveltje af. 

Achter mij liep een groepje mensen die nogal geshockeerd aan het kijken waren en ik, (me er inmiddels ook van bewust geworden dat een rukje vanuit de pols voor een grote hond net genoeg is om aan te geven dat je door wilt lopen, maar ik geen grote hond aan de lijn had.) schaamde me zo erg dat ik het liefst naar huis gerend was. 

Het hondje heeft er gelukkig niks aan over gehouden  En het is me ook nooit meer gebeurd. 

Voor mijn eigen hondjes heb ik nu schokdempers (van die bandjes die ervoor zorgen dat zij het minder voelen als ik aan de riem trek) en trek ik ze nog maar terug met 2 vingers. 

Sorry heb hier toch een beetje om moeten lachen.

Ik snap dat je je erg schaamde, maar ja als je het niet gewend bent met zulke kleine hondjes te lopen kan zo'n ongelukje wel eens gebeuren. Gelukkig heeft de Chi er niets aan overgehouden

Kan me wat er bij voorstellen, ik heb honden van 75 kilo, wat weegt zo,n klein ieniemienie hondje, en dat je dan in de fout eens gaat, kan toch gebeuren, ik heb er beeld bij, de kleine lekker snuffelend aan een bergje en jij die wil doorlopen en dat de chi zo van het bergje afrolt naar je toe, hallooooo, was dat nodig ? Ook kleinetjes zijn flexibel....niets gebeurd toch..     

Ik heb beeld,  dit kan gebeuren maar gelukkig is er niets ernstigs gebeurd. Ik heb een keer een iets te harde ruk aan de riem gegeven toen Balou een pup was, ik had hem toen aan een riem en halsbandje. Vanaf dat moment heb ik hem nooit meer aan een halsbandje uitgelaten hij heeft nu altijd een tuigje om.

Oeps, haha!

Hier is ook ooit zoiets gebeurd. Mijn vriend is twee honden gewend: onze eigen Ziva van 25 kg en de hond van zijn ouders van 50 kg.

Als die vervelend of opdringerig zijn, duwt hij ze weg met een arm of been. Hoe vervelender en volhardender de hond, hoe ruwer dat gaat.

Toen waren we bij een vriendin van me, die heeft een heel stel teckels. Mijn vriend komt binnen en de teckels sprongen tegen hem op. Dat staat vrij hoog op de vervelend doen-lijst bij mijn vriend, dus hij geeft een stevige zet met zijn been. Alleen was die stevige zet bedoeld voor minstens 25 kg hond... Gevolg: teckel vloog een meter door de lucht, gelukkig niets aan over gehouden maar vond mijn vriend daarna niet leuk meer  De eigenaresse kon er wel om lachen.

Woh, en nooit meer tegen je opgesprongen,       Had ik met mijn zus....grote hond 75 kilo, mijn zus moet er niets van hebben als honden naar dr toekomen als ze bij mij binnen komt, had tegen dr gezegd, niet naar achteren stappen, de hond krijgt dan de ruimte, een pas naar voren doen dan komt de hond niet en.......de eerste de beste keer dat de jonge hond anthousiast naar de toekomt, stap naar voren en....stapt op de poot, oei, dat deed echt zeer, nooit meer naar mijn zus, tja honden vergeten niets.....

Haha, blij dat een ander dat ook heeft.

Wij hadden dus al een kat, en die kan je zo uit je armen laten springen.....toen kregen wij de lhasa, had ik op mijn arm........, ik schaamde mij een ongeluk. Gelukkig niet helemaal van boven af, ik bukte om hem neer te zetten, maar liet net iets te vroeg los, ploffffff. 

En ja, die riem, moet ik nog steeds aan wennen. Maar zoals in het begin, gebeurt het niet meer. Ik denk dat wij gewoon mensen zijn.

haha. Gebeurd hier regelmatig. Ik heb een grote Hollandse herder, en mijn zusje, die met haar hondje hier woont, heeft een kruising keeshondje van 3 kilo. We wandelen vaak samen, en geef dan wel eens de verkeerde een rukje. 

Ook als ik beide honden aan 1 hand heb, en de grote trekt vooruit, wordt de kleine ook automatisch mee getrokken. Heel sneu, maar na 6 jaar is ze het wel gewend. 

Hahaha. Hier ook hoor.

Inmiddels niet meer. Maar in het begin wel. 

Bij mij is het juist andersom. Ik ben middenslag tot kleine honden gewend. Maar een Galgo Espagnol reu, en dan voor dat ras ook nog eens groot uitgevallen, dat was dus andere koek toen die bij mij kwam logeren. Indrukwekkend hoor, als hij los mocht lopen en hij kwam langs draven was het net een paard in galop. En even stevig stoeien, deed hij graag, maar de eerste keer zijn grote voorpoten tegen mijn borst en ik lag achterover en hij over mij heen. Dikke pret, voortaan beter opletten en een stapje naar voren als hij aanstalten maakt. De eerste keer konijntjes spotten leidde ook tot mij met twee voeten schrap tegen de stoeprand en hond voluit aan het trekken.

Nee, dan Winston met zijn 10 kilo.