Niet gelijk, ik zal eerst een goede gt naar de hond laten kijken, hem voor de zekerheid muilkorven en zorgen dat hij niet meer bij kinderen in de buurt komt en zeker geen buurjongetjes als aas over de schutting hangen. Ik heb ooit gezien wat een stafford kan aanrichten bij een andere hond, ik wil niet weten wat deze kruising kan aanrichten bij een kind.
Ja hoor mensen laat jullie toch niet opruimen,wie gaat er zijn kind over een schutting laten kijken om een hond van dit kaliber te testen,die klimmen zo die schutting op.
Maak jullie niet boos ,het zegt voor mij genoeg als je nog niet eens de rasnaam van je hond kan schrijven.
En als het waar is dan moet ik eerlijk zeggen,dat ts voldoet aan het plaatje wat de mensen van dit soort honden in hun hoofd hebben.
Ik vind het advies om een gt er bij te halen een goed advies en ik vind het ook goed dat ts hier komt vragen wat de reden kan zijn voor de hond zijn gedrag. Ik hoop dat er een reden word gevonden dan kun je hier aan werken maar het blijft in mijn ogen een risicohond.
Elke hond is volgens mij potentieel een risicohond, mijn hond is ontzettend lief en zachtaardig, maar als er een groep jongens om haar heen gaat keten zou ik niet durven garanderen dat ze niet ook gaat grommen en of uitvallen, dat noem ik dan ook niet uit het niets, maar met een heel duidelijke reden. En ik had dan verkeerd geweest, ik had dat moeten voorkomen.
Hier inderdaad ook wel eens een groep enthousiaste kinderen om m’n hond gehad tijdens het wandelen (hoog knuffelgehalte), die haar probeerde te aaien maar haar gelik niet fijn vonden, dus ze begonnen haar zo ver mogelijk van haar kop te aaien en vanuit allemaal hoeken. Ik heb haar toen in bescherming genomen en ben doorgelopen, ze liet allemaal stresssignalen zien. De kids bedoelden het lief, deden haar geen pijn, maar Remi tongelde, deed haar oren meer naar achter, staart kwispelend maar laag i.p.v. hoog. Ze bleef hen wel proberen te likken en liep niet zelf weg, ondertussen is ze daar iets beter in, maar ik heb haar moeten ‘leren’ dat ze een uitweg heeft, dat als ze het niet fijn vindt ze het niet hoeft te blijven ondergaan. Ze is nu 3 jaar, en snapt het nog steeds niet 100%, dus ik zorg dat ik haar in de gaten houd en ingrijp wanneer nodig.
Grommen en happen betekent meestal dat ze daarvoor al allerlei andere stresssignalen hebben laten zien die niet opgepikt werden, waardoor ze er nog een schepje bovenop doen. Volwassen hebben al moeite met de signalen herkennen, laat staan kinderen. Kinderen zijn ook nog eens onvoorspelbaarder. Een GT is in deze situatie wel handig. Hij/zij kan je helpen de (stress)signalen te herkennen, en hoe je de hond kan leren hier mee om te gaan.
Meerdere mensen hier op het forum hebben ervaring met GT’en, en kunnen helpen de juiste te vinden. Iedereen kan zich namelijk GT noemen, en je wilt vanwege de kids niet iemand die het mogelijk nog erger maakt omdat ze niet weten waar ze mee bezig zijn (zoals bijv. een harde aanpak, terwijl je niet wil dat de hond uit angst bepaald gedrag niet meer gaat laten zien, dat komt gedrag en karakter van de hond niet ten goede).
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?