Angstagressie

Goedemorgen!

Mijn vriend en ik hebben ongeveer een half jaar geleden een hond geadopteerd uit het asiel. Hij verbleef bij een opvanggezin (we hebben nog steeds contact met die mensen). Puck is vorige maand net een jaar oud geworden en is een onherleidbare kruising (ik weet niet of dat relevant is). 

In het opvanggezin leefde hij met meerdere honden samen - en dat ging goed. Van zijn eerste maanden weten we niets (hij werd gevonden op straat). Echt socialiseren heeft het opvanggezin niet gedaan, maar ze hebben hem wel eens meegenomen naar de markt (bv) en dat ging goed.

Toen wij Puck pas hadden, had hij ook geen enkel probleem. Maar na een week of twee werd hij steeds angstiger voor alles buitenshuis. Nu is zijn angst zo vergevorderd dat er geen bezoek meer kan langskomen in huis (mensen die hij niet kent). We weten écht niet waar dit gedrag vandaan komt.

Puck krijgt ondertussen al een maand of vier fluvoxamine, gedragsmedicatie (anti-depressiva) voorgeschreven door onze gt. Ook werken we wekelijks (sommige weken meer dan één keer) samen met een gt aan zijn gedrag. Maar toch wordt zijn gedrag niet beter. Thuis is het de liefste hond ooit, ontspannen, knuffelig en speels. Met mensen en honden/ katten/ paarden die hij kent, is het ook een droomhond, maar hij schijnt geen nieuwe mensen/ dieren te durven aanvaarden in 'zijn cirkel'. Zelfs onze gt, die hier zo vaak komt, zou hij buitenjagen en durven bijten. Hij stelt dit gedrag ook op wandeling.

Hij is erg nerveus, waardoor we hem niet op interne training durven sturen bij een gt. We denken dat dit hem meer kwaad dan goed zou doen...

Nu is onze vraag: heeft er nog iemand tips? Heeft er iemand een hond met angstagressie kunnen helpen met zijn probleem? Of kent er iemand een TOP-gt die ons zou kunnen helpen (liefst in België)?

Puck wegdoen is geen optie, maar mijn vriend en ik hebben wel een kinderwens - en dan moet het thuis leefbaar zijn voor iedereen.

Ik vind het heel moeilijk hier iets op te zeggen. Dit is nu precies waarom ik gestopt ben met hondentraining geven.

Het probleem waar buitenlandse , niet gesocialiseerde hondjes, die niet van jongs af in een huis, of tenminste binnen, zijn opgegroeid mee kampen.

Heel complex, zoek iemand die verstand heedt van de problemen met gewezen straathondjes. Gespecialiseerde gt,s die zijn er. 

En bedenk ook dat een zo bange hond, geen fijn leven heeft. Maar jij doet er tenminste van alles aan om hem toch een fijn leven te geven

Super dat je het hier aankaart, ik volg, want ik ben benieuwd naar de tips.

Ik volg graag.

Mijn teefje, een Griekse zwerfster, nu 3 jaar bij mij, is voor mij en degene die ze in haar eerste maanden heeft leren kennen, de liefste hond ter wereld. Nieuwe mensen leren kennen duurt lang en gaat moeizaam. We hebben hier dan ook weinig bezoek, behalve de groep mensen die zij als neutraal of positief beschouwd. Ze heeft veel angst, en uit dat in agressief gedrag. Nu ja, echt agressief? Dat weet ik niet zeker, er is nooit een echt bijtincident geweest en als het even kan vlucht ze.

Je schrijft dat het in het opvanggezin, met meerdere honden samen, goed ging. Ben je daar zelf op bezoek geweest? Heb je toen gezien dat Puck zich lekker in z'n vel voelde en niet wegkroop van angst?

Als dit zo is, dan zou ik iemand zoeken met een heel stabiele, zelfzekere hond en in diens gezelfschap gaan wandelen. Zien of Puck zich dan aan deze hond kan spiegelen.

Welke GT heb je nu? Welke regio woon je?

" Je schrijft dat het in het opvanggezin, met meerdere honden samen, goed ging. Ben je daar zelf op bezoek geweest? Heb je toen gezien dat Puck zich lekker in z'n vel voelde en niet wegkroop van angst?
Als dit zo is, dan zou ik iemand zoeken met een heel stabiele, zelfzekere hond en in diens gezelfschap gaan wandelen. Zien of Puck zich dan aan deze hond kan spiegelen.
 
Welke GT heb je nu? Welke regio woon je? "

Alaska's Finest!

We wonen in de Kempen (regio Herentals), ik zal je een berichtje sturen met de naam van de gt. Wil niet dat ze hier op het forum terecht komt en denkt dat we achter haar rug over haar klagen ofzo. 

Puck heeft wel een stabiel hondenvriendje waar we regelmatig mee gaan wandelen, maar hij schiet zo snel in paniek dat het hem op zo'n moment niets uitmaakt of zijn vriendje erbij is of niet. Hij merkt (als we iemand tegenkomen) zelfs niet op dat wij er nog bijzijn, het lijkt of alles zwart voor zijn ogen wordt... Zo bang is hij. En hij heeft een fight-reactie wat niet zo best is. Daardoor heeft hij mij en mijn vriend ook al een paar keer gebeten, omdat we 'in de weg stonden'. Dat deed hij niet met opzet - en nemen we hem ook niet kwalijk. Maar leuk is het natuurlijk niet, want hij bijt wel door. We proberen iedereen steeds te ontwijken, maar dat gaat niet altijd...

Moet hij absoluut mee buitenhuis?

Hij heeft blijkbaar geen behoefte aan die "grote boze buitenwereld".

Hou zijn wereldje dan ook klein, wat hij aankan.

Geen wandelingen meer,alleen nog eigen terrein en tuin.

Om hem rustiger te krijgen in huis, bij vreemden, daar zal je Gt toch wel een oplossing voor kennen.

(het is toch hopelijk een echte gediplomeerde Gt?)

Top Gt voor België: Geert de Bolster

Als het mijn hond was ging allereerst de antidepressiva eruit aangezien een mogelijke bijwerking extra angst zou kunnen zijn en ik dat in elk geval zou willen uitsluiten. 

(het moet wel langzaam afgebouwd worden dacht ik)

Verder niet gaan trainen, eerst maar gewoon geen druk op de hond, en goed de herplaatsregels toepassen.

Vaak willen we gewoon veel te snel iets bereiken wat gewoon nog niet gaat.

Dus geen druk op de hond leggen, wel aan het zelfvertrouwen werken door bijv. hersenwerk met hem te doen en zorgen voor succes.

https://hersenwerkvoorhonden.nl/

acupunctuur zou ook goed zijn voor een hond als Puck om blokkades op te heffen en zorgen voor meer ontspanning en daardoor goed voelen, maar dat lijkt me nu niet kunnen, wel kun je zelf tui na massage toepassen om een gelijksoortig resultaat te krijgen. 

https://www.youtube.com/watch?v=Ouj2hemIfC0

Dit en het hersenwerk is ook goed voor jullie band op te bouwen en hij zich veilig gaat voelen in jouw buurt. En je op de duur ook korte stukjes naar buiten kan.  Eerst in een volkomen prikkelarme omgeving.Na een tijd is BAT training misschien iets voor jullie. Je zou alvast het boek van Trisha Stewart kunnen lezen BAT2 om een indruk te krijgen.

En ik ben ook wel benieuwd welke gt je hebt en hoe hij/zij te werk gaat. Kan zijn dat de hond voelt dat de gt iets van hem wil en daarom ook wantrouwend is.

Wat ook een punt is wat vaak overzien wordt is dat nerveusiteit en stress veel vergt van een lichaam, zorg dus voor goed voedsel waar voldoende voedingsstoffen inzit, misschien zijn zelfs bepaalde supplementen een goede ondersteuning om weer in balans te komen. Lekker veel kauwmateriaal werkt ook ontspannend.

Het is een onherleidbare mix, maar sommige rassen/mixen, zijn ook van nature wantrouwend naar vreemden.

edit: ik zou zelf echt nooit overwegen om mijn hond op een interne training te doen. Ik ken iemand die dit bij een angstig uitvallende (in bepaalde situaties) hondje gedaan heeft, die kreeg een totaal gedrukte hond (heb er even geen andere woord voor) terug die dan wel niet meer blaft en gromt maar zich meteen op haar rug rolt als je haar maar aankijkt. Van het vrolijke hondje dat het was is niets meer over, echt heel triest om te zien.

Puck wandelt wel echt graag! Hij is ook ontspannen (flappende oortjes, veel snuffelen, ...) tot we iemand tegenkomen. Hij vraagt vaak zelf om te mogen wandelen, dus dat is niet iets dat we hem willen 'ontnemen'. Onze gt is zeker gediplomeerd. De oplossing waar we nu aan werken is positieve benchtraining (o.a. met behulp van een snuffelmat), maar dit leert Puck niet om mensen 'leuk' of minder angstaanjagend te vinden... 

Ik heb Geert De Bolster net even opgezocht, maar hij woont nogal ver uit de buurt en komt niet op consultatie in onze provincie.

@Dobry: We doen bijna elke dag hersenwerk met Puck (snuffelmat, zoekspelletjes, ...) en dat vindt hij erg leuk. Ook hebben we een erg goede band met hem en vertrouwt hij ons. Enkel in 'stressvolle' situaties lijkt hij te vergeten dat wij er zijn... We proberen hem te laten inzien dat wij er altijd zijn en altijd zullen bufferen, maar hij maakt die klik nog niet. 

Naast zijn gewone voeding krijgt hij al magnesium en vitamine-supplementen bij. Ook krijgt hij regelmatig (meermaals per week) een goed kauwbot en houden we zijn voeding bewust zo natuurlijk mogelijk. We wonen ook in een zo goed als prikkelarme omgeving... Dat maakt het net zo 'moeilijk', we wonen in het midden van een natuurgebied. Veel in contact met wandelaars, fietsers en auto's hoeft hij dus niet te komen.

Onze gt werkt met positieve beloningstechnieken, ik wil je anders wel even een berichtje sturen met de naam in?

denk niet dat de naam niet gezegd kan worden toch? Of waar de opleiding gedaan is?

Wel heel positief dat Puck graag wandelt denk ik en ook dat hij in helemaal niet zoveel mensen tegen hoeft te komen.

Misschien is het dan toch een kwestie van wennen, een half jaar is nog niet echt heel lang. Jenna hier is nu bijna vijf jaar bij ons en viel ook uit naar verkeer, mensen en andere honden. Nu is het een stuk beter, maar ik moet nog altijd afstand houden, bogen maken of omkeren bij het zien van een andere hond. Ik hou haar dan ook altijd kort naast me.

Super dat er ook supplementen gegeven worden. Alleen de antidepressiva daar zou ik zelf echt moeite mee hebben omdat dat ook averechts kan werken, daar kan je dan niet tegenop supplementeren.

Wat voor soort hond is Puck verder, heeft ze veel jachtinstinct, is ze waaks?

Waarom moet hij in een bench?

Omdat hij daar hopelijk tot rust kan komen als er bezoek is. 

@Dobry: Ik vind ons verhaal behoorlijk herkenbaar en wil niet dat iemand onze gt hierop zou aanspreken. Puck is relatief waaks, heeft een grote will-to-please en probeert soms vogels te vangen. Heb jij iets speciaal gedaan om haar te helpen wennen aan verkeer, mensen en honden?

Ik zal morgen eens bellen naar de gt en/of dierenarts om te bespreken of we de anti-depressiva kunnen afbouwen.

Als het mijn hond was ging allereerst de antidepressiva eruit aangezien een mogelijke bijwerking extra angst zou kunnen zijn en ik dat in elk geval zou willen uitsluiten. 
(het moet wel langzaam afgebouwd worden dacht ik)

Dobry

Klopt. Ik zou ook de antidepressiva afbouwen en stopzetten. Zulke medicatie kan zeer felle bijwerkingen hebben en het effect op het hondenbrein is niet tot nauwelijks onderzocht.

Bij mensen kan het alvast volgende nevenwerkingen hebben: 

- rusteloosheid

-stemmingsverandering, toename van depressieve gedachten

- vijandige gevoelens naar zichzelf of anderen, dit kan zich uiten in agressie, zelfverwonding of gedachten aan zelfmoord

- hallucinaties 

Het zou dus kunnen dat je hond net angstiger en agressiever wordt door de medicatie dan dat ie daar baat bij heeft. En dan kom je natuurlijk nergens...

Ik denk dat de GT die je momenteel ziet zeker een bekwame dame is, hoor. Maar als je zelf het gevoel hebt dat je na 4 maanden niet verder staat, is er niets mis mee om je twijfels uit te spreken. Dat doet geen afbreuk aan de kennis van deze persoon, maar het is nu eenmaal zo dat niet elke aanpak voor elke hond werkt. En het heeft geen zin om je hond te proberen kneden naar een methode, het moet omgekeerd: de aanpak moet ten dienste staan van de hond. 

Luz, jij kende toch die ene man in Limburg, die de mechelse herder heeft begeleid die de schoolkinderen had aangevallen en daardoor heeft verhinderd dat het dier werd ingeslapen? Zou dat een goede GT zijn?

https://www.dierengedrag.be

"  
 
Luz, jij kende toch die ene man in Limburg, die de mechelse herder heeft begeleid die de schoolkinderen had aangevallen en daardoor heeft verhinderd dat het dier werd ingeslapen? Zou dat een goede GT zijn?
https://www.dierengedrag.be
 
  "

Alaska's Finest!

Die ken ik zeker.

Is de peetvader van alle gediplomeerde hondentherapeuten in België.

Heeft bijna 45 jaar ervaring als hondentherapeut (in die tijd kende men het woord hondentherapeut nog niet)

Heeft zichzelf constant bijgeschoold.

Heeft ook de meeste therapeuten in België opgeleid.

Maar ik heb geen idee of hij nog werkt of op pensioen is.

Volgens zijn website, is ie nog actief 

Dus misschien is dat een aanrader voor TS...?

" Volgens zijn website, is ie nog actief 
Dus misschien is dat een aanrader voor TS...? "

Alaska's Finest!

Zeker een aanrader.

Dankjewel allemaal! Ik ga Dany Grosemans zeker eens opzoeken. Mijn vriend heeft deze ochtend van een kennis 'Taal van de Hond' doorgekregen als goede gedragstherapeut, kent iemand deze toevallig? Deze gt werkt ook met BAT.

BAT biedt fijne opties om de hond goed te begeleiden tijdens wandelingen, maar het biedt geen oplossing voor echte angstagressie is mijn ervaring. 

Je leert voornamelijk vermijden (obv herkenning lichaamstaal) en de hond een stukje controle teruggeven.  Heel waardevol, maar is niet de uiteindelijke oplossing bij veel gevallen. 

En ik denk (hoop) dat de huidige gt jullie dit ook al geleerd heeft?

Wil overigens niet zeggen dat deze gt alleen dat gebruikt, dus dat weet ik niet. 

Wat betreft de huidige gt, ookal is diegene misschien heel kundig kan het ook gewoon niet matchen. 

Er kan ook sprake zijn van een soort ruis op de lijn qua communicatie,  hoeft niemands schuld te zijn. 

Maar als je al deze tijd geen verbetering ziet is het wel tijd om verder te kijken zou ik zeggen. 

Ook qua medicatie, want dit heeft dus blijkbaar niet het gewenste effect. 

Is els vidts van www.freedogz.be toevallig in de regio? Of misschien kan zij iemand aanbevelen met dezelfde werkwijze. 

Complimenten voor jullie inzet trouwens 

" BAT biedt fijne opties om de hond goed te begeleiden tijdens wandelingen, maar het biedt geen oplossing voor echte angstagressie is mijn ervaring. 
Je leert voornamelijk vermijden (obv herkenning lichaamstaal) en de hond een stukje controle teruggeven.  Heel waardevol, maar is niet de uiteindelijke oplossing bij veel gevallen. 
En ik denk (hoop) dat de huidige gt jullie dit ook al geleerd heeft?
Wil overigens niet zeggen dat deze gt alleen dat gebruikt, dus dat weet ik niet. 
 
Wat betreft de huidige gt, ookal is diegene misschien heel kundig kan het ook gewoon niet matchen. 
Er kan ook sprake zijn van een soort ruis op de lijn qua communicatie,  hoeft niemands schuld te zijn. 
Maar als je al deze tijd geen verbetering ziet is het wel tijd om verder te kijken zou ik zeggen. 
Ook qua medicatie, want dit heeft dus blijkbaar niet het gewenste effect. 
 
Is els vidts van www.freedogz.be toevallig in de regio? Of misschien kan zij iemand aanbevelen met dezelfde werkwijze. 
 
Complimenten voor jullie inzet trouwens  "

Yara

Dankjewel! Dit is ongeveer een uurtje van ons af, op zich best te doen. Onze gt heeft ons vertelt dat we enkel een korte lijn mogen gebruiken (1,80m) zodat Puck zich zekerder voelt (omdat hij dan dichter bij ons is), dat is al een groot verschil... Voor de rest mag hij altijd snuffelen en draaien we om wanneer we iemand zien (zodat hij zo weinig mogelijk negatieve ervaringen meemaakt). Als we de persoon/hond/auto/... niet kunnen ontwijken moeten we heen en weer blijven lopen om de aandacht af te leiden, maar dit gaat nog erg moeilijk. Op dit moment kunnen we op 10m afstand komen voordat het te veel wordt voor Puck. Een hond of wandelaar aan de overkant van de straat is bv. nog te moeilijk. Ik heb het gevoel dat BAT toch meer focust op wat de hond zelf denkt aan te kunnen ipv dat wij op voorhand de problemen uit de weg proberen te gaan?

Ik ben juist een voorstander van een lange lijn om de hond niet te beperken qua communicatie.

Ook wil ik niet dat ze afhankelijk zijn van mij bij het omgaan met een prikkel.

Maar ik ken jullie hond en situatie niet, dus zal daar verder geen uitspraken over doen .

Bij bat leer je als eigenaar (zoals ik het geleerd heb ooit) om jouw hond te helpen de "juiste" keuze te maken. En dit betekent in veel gevallen omdraaien vóór het teveel wordt. 

Dus ze leren zelf grotendeels de situatie te vermijden. Dit geeft ze dus ook het gevoel meer controle te hebben op de omgeving. En je leert zelf erg goed kijken naar jouw hond. 

Voor mijn hond met angstagressie was het een fijn startpunt. Het uitvallen werd minder,  door het vermijden. Maar ze leerde nog steeds niet met de prikkels omgaan, dit doordat ze ze uit de weg ging. Dus de iets te enthousiaste illegale losloper die ineens voor haar neus stond (te dichtbij om nog te ontwijken) was nog steeds een groot probleem waarbij ze compleet in paniek raakte en agressie inzette.

Ze associeerde de prikkel namelijk nog steeds niet met iets leuks. 

Vandaar dat het niet de oplossing was, maar een leuk begin zeg maar. 

Het is natuurlijk ook erg afhankelijk van hoe diep het bij jullie hond zit, maar ik zou voor meer gaan dan alleen bat.

Bij batten ligt de focus ook alleen op het probleem (de trigger) en niet het gehele plaatje. Terwijl juist daar vaak enorme winst te behalen is. 

Ik hoop dat els jullie kan helpen , zij is zeker heel kundig.

Ik volg graag even.

Ik heb een adoptiehond uit Roemenië. Voor ons een top hond, luistert goed en is 2cht een heel leuk beest. 

Hij heeft in zijn "vorige" leven blijkbaar veel nare dingen mee gemaakt. Dat betekende dat hij toen hij een maand bij ons was naar allerlei prikkels ging uitvallen, naar voorwerpen/mensen/dieren en wij bezoek niet veilig konden ontvangen.

Hij is van ver gekomen, heeft echt veel geleerd maar er zijn nog steeds situaties die erg lastig zijn.

We hebben al lang in de gaten dat sommige dingen wellicht nooit haalbaar zullen zijn. Er zijn blijkbaar dingen gebeurd die echt traumatisch zijn geweest.

We passen ons leven aan hem aan... Gelukkig kan dat in onze situatie.

Jullie situatie is zo herkenbaar! Het zou fijn zijn als jullie goed handvatten krijgen...

Zoals ik al zei: Ik volg!