Mijn hart huilt maar ik kan het niet meer opbrengen

Hoi allemaal,

Ik weet dat ik waarschijnlijk harde en misschien wel lelijke reacties ga krijgen maar ik probeer toch mijn verhaal te doen. Sinds vijf jaar heb ik twee hele lieve chihuahua teefjes overgenomen van iemand, ze zijn nu zeven jaar, worden in augustus acht.

Ik heb twee zoontjes die ook gek zijn op de hondjes. Uitlaten doe ik nooit meer omdat ze allebei extreem veel blaffen en nadat we bijna zijn aangevallen door een grote hond durf ik niet meer.

Maar we hebben een lekkere tuin en ze spelen hier elke dag in. Maar liever slapen ze in de bench of op schoot. Het zijn alletwee ontzettend lieve en goede beestjes.

De tranen beginnen weer te stromen maar goed. Wat is nu het probleem, de ene chihuahua is heel klein, net geen twee kilo. De andere is ongeveer vier en halve kilo. 

Wat ik eerst even kwijt wil, ik ben ziek. Ik heb schizofrenie en ontzettende angsten. Heb medicatie hiervoor en kan wel gewoon voor mezelf en kinderen zorgen ( ben alleenstaande moeder, er is geen contact met vader mogelijk). En nee ik ben niet gestoord of heb een gespleten persoonlijkheid. Ik heb alleen nooit rust in mijn hoofd. Altijd drukte en stemmen en angsten. Altijd. Wat is nu het probleem, het wat grotere teefje snurkt bijna altijd als ze slaapt. En nee hier is niks aan te doen, ze heeft een verkorte snuit. En ik kan niet meer tegen het gesnurk. In de nacht word ik er wakker van terwijl zij beneden ligt en ik boven. Overdag word ik er ook knettetgek van, ik heb al drukte en een horrorshow in mijn hoofd en ik kan het niet meer aan.

Probleem is dat ik het beestje gewoon niet meer kan hebben. Het gesmak en de dekens die nat worden waar ze in de bench op liggen. Ik trek het beestje gewoon niet meer, hoe erg ook. Alles is me vaak teveel. Nu ook weer het gesnurk, niet eens hard maar ik trek het niet meer.

Mijn hart breekt echt, ook voor mijn kinderen maar ik denk dat de hondjes wegmoeten. Is er iemand die me kan helpen

Heel vervelend voor je, maar soms moet je ook echt aan jezelf denken. 

Denk dat de oplossing het asiel is, of je moet hier toestemming vragen aan de moderator of je je hond of hondjes hier mag aanbieden ter adoptie.

Je zou ook nog kunnen kijken of een oppas voor de hondjes iets is? Misschien zitten er mensen hier op het forum die iets voor je kunnen betekenen? Als je verteld in welke regio of provincie je woont, natuurlijk niet je hele adres hier ope baar benoemen, dan kunnen mensen kijken of ze je kunnen helpen. 

Ik voel me ook zo schuldig want het zijn zulke lieve en makkelijke hondjes. Ik kan een hele dag weg mocht ik dat willen en dan doen ze hun behoefte op de puppypad. Ik ben ook bang dat mocht ik ze wegdoen dat mensen ze een goed huisje beloven en ze dan slecht behandelen of uit elkaar halen. Ze zijn gesteriliseerd dus ermee fokken kan gelukkig niet. Pff ik voel me zo rot.

Bespreek dit met je arts, voor je beslissingen neemt waar je later misschien spijt van krijgt. 

Als je er zo slecht aan toe bent, hoe kan je dan nog zorgen voor je kinderen?

Wil me niet bemoeien met je huishouden, maar uit ervaring weet ik dat voor kinderen zorgen veel stressvoller is dan voor honden zorgen.

Ik snap dat je je rot voelt, maar jij kan hier ook niks aan doen. Dit soort dingen overkomen je nu eenmaal en dat is gewoon soms echt enorm kut.

Alaska had het nog over bespreekbaar maken met je arts, misschien heb je een psycholoog waar je heen gaat? Ik denk dat ik hier ook in mee ga. Dit als eerste. 

Daarnaast zou je kunnen kijken of een vertrouwenspersoon met je mee kan gaan wandelen met de hondjes een keer in de zoveel tijd.

Misschien hebben jij en je hondjes baat bij een BAT cursus? 

Jij kan zelf bepalen in hoeverre of je in staat bent om zoiets erbij te hebben.

Maar dan heb je wat om je evt in te verdiepen en misschien dat je tot de conclusie komt dat het je kan helpen.

Bedankt voor de reacties. En Luz, voor reacties als dit was ik al bang. Ik heb ontzettend lieve en rustige kinderen en ondanks dat kost het mij inderdaad al mijn energie om een goede moeder te zijn. Toch kan ik ze alles geven en komen er vaak vriendjes over de vloer en ook logeren.

Ik doe het goed als moeder. Misschien dat ik daarom het hondje er niet meer bij kan hebben. Het is dat ik niet tegen het steeds terugkerende gesnurk en geknor kan. Die geluiden trek ik niet meer. En dat heeft niets te maken met niet voor mijn kinderen kunnen zorgen

Ben je niet bang dat wanneer de hondjes weg zijn er iets anders is wat het nieuwe probleem gaat worden? En dat jij je juist nog slechter gaat voelen als ze er straks ineens niet meer zijn. Niet lullig bedoeld maar ik snap echt niet hoe iemand zich zo erg kan storen aan een snurkende hond die ook af en toe op het deken ligt te kwijlen? Tot het punt dat je er niet meer tegen kunt, schrijf je. Heb je zelf slaapproblemen?

Het voelt een beetje alsof je jezelf steeds verder in een isolement helpt, daar moet je wel mee oppassen. En misschien hulp voor zoeken... Ik vind het klinken alsof je momenteel nogal met jezelf in de knoop zit. Niet zozeer met de honden...

Wees blij obi dat je niet snapt hoe iemand zich kan storen aan een slapende hond. Jij hebt ook geen schizofrenie denk ik? Het is gesnurk wat de vaak de hele dag doorgaat. Als ik bezoek heb zeggen zei ook altijd van jemig wat een herrie. En ja ik ben ook bang dat ik spijt krijg als ze weg zijn. Maar ik zou denk ik vrede hebben als ik zeker zou weten dat ze een heel fijn huisje zouden krijgen.

En ja ik heb slaapproblemen. Kan alleen maar slapen met zware medicijnen.

Topic Starter is schizofreen. Wat iemand waarneemt is niet altijd wat er werkelijk is. Vandaar dat het raadzaam is dit met de arts te bespreken, die kent het verloop van haar ziekte en kan veel beter inschatten wat er momenteel speelt en hoe dat op te lossen.

Hoe kan zo'n klein hondje zo zwaar snurken, zo hard, dat snap ik niet.

Heel sneu voor de hondjes, die kunnen er niets aan doen. Vaak komt er idd na de ene ergenis de volgende waar men zich aan gaat storen, en als je er eenmaal last van hebt en je hoort niets, ga je juist zitten wachten tot het weer begint.

En hoe kun je dat snurken boven horen? Misschien oordopjes!!

" Topic Starter is schizofreen. Wat iemand waarneemt is niet altijd wat er werkelijk is. Vandaar dat het raadzaam is dit met de arts te bespreken, die kent het verloop van haar ziekte en kan veel beter inschatten wat er momenteel speelt en hoe dat op te lossen. "

Alaska's Finest!

Klopt. 

Mijn complimenten dat het je lukt om goed voor jezelf en de kinderen te zorgen. Dat is gewoon moeilijker met je ziekte.

Is er iets veranderd dat je nu wel last van de geluiden van je hondjes hebt en eerder niet? Of zijn ze meer geluiden gaan maken.

Ik zou je ook aanraden om t eerst met je huisarts/psychiater/svper te bespreken. Want het volledig missen van je hondjes kan voor jou ook weer nadelen hebben.

Heel veel sterkte hoor.

Dag MatenJanetten.

Wat een zwaar leven heb jij! Schizofrenie is een erge ziekte, angsten zijn ook vreselijk. Als ik jouw bericht zo lees ,.... kan het zijn dat er ook misofonie speelt? Enorme problemen met geluiden van smakken , ete, snurken ed?  Ook dat is een ziekte! Misschien dit ook bespreken met je arts of psychiater, psycholoog?? Want ja, ik ga met Ruby  en Alaska mee, raadpleeg een arts, op korte termijn voor je stappen onderneemt wasr je spijt van krijgt.

Je voelt je rot, zo begrijpelijk. Maar als jouw hondjes zo makkelijk zijn, vind je een goed huis voor ze. Er is een site, iets met hondenherplaatsing in nederland hhin, google eens, daar weet je waar je hondjes heengaan., misschien is het iets. Of vraag hier aan de moderator.

Je hebt echt een probleem, goed dat je dit meldt 

Nee, dat ben ik inderdaad niet.  Ken ook niemand in mijn omgeving die het is. Dus nagenoeg geen ervaringen mee. Maar is het is duidelijker nu. Wist niet dat dergelijks ook bij schizofrenie hoort. Dat het sowieso lastig is voor je lijkt me duidelijk. Hoelang speelt dat snurken al? Denk je dat er een kans is dat iemand je kan helpen om er misschien beter mee om te gaan? Je hebt je hondjes inmiddels al jaren schrijf je. Ging het eerst beter dan? Verder dacht ik aan herriestoppers (oordopjes). Maar ook dat werkt niet voor iedereen natuurlijk... 

Soms kan muziek nog wat afleiden van andere geluiden. Maar dat werkt ook niet voor iedereen.

Wat ontzettend vervelend, maar Obi heeft wel een punt, nu erger je aan het gesnurk en andere dingen van het hondje, maar ik ben bang als je beslist de hondjes weg te doen, het iets anders gaat worden waar je je aan ergert.

Ik denk dat met een juiste therapie, je toch, ook al ben je schizofreen grotendeels of helemaal van je erger aan het hondje klachten af kan komen. 

Dat is dus wat ik eerst zou doen, je klachten erkennen, je kunt er idd niets aan doen, maar je bent misschien wel te helpen om van het geerger af te komen. Dus ik ben er ook voor om met artsen praten, verschillende meningen horen, verschillende therapieen onder de loep nemen, en dan beslissen.

Misschien kan je eens kijken op facebook specifiek naar Chihuahua groepen. Dat bestaat voor shelties en poedels enzo dus dat zal er ook wel voor chihuahua's zijn. Dan zit je al bij de echte liefhebbers van het ras. Dan daar de vraag eens stellen van herplaatsing als je zeker bent van je beslissing. Zo heb je waarschijnlijk meer kans om een goed huisje voor hen te vinden.

Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen. Niemand weet hoe het is om in je schoenen te staan. 

Is er een opvang in de buurt, weet niet waar je woont maar hier in het noordoosten is een opvang voor dag en nacht, niet te duur, je zou ze eens een weekje ter logeren weg kunnen brengen en eens kijken of je ze mist of niet.....zo kom jij even tot rust en hoef je nog even geen beslissing nemen, wel wil ik nog aan je vragen, je hebt ze vijf jaar, ben je ze zat het gesnurk de nattigheid, en hou je van deze hondjes....

Praat je hierover ook binnen je eigen omgeving en evt arts/hulpverleners? 

Het lijkt me dat die een betere inschatting kunnen maken voor wat voor jou het best zal werken.

Als je zelf zegt dat je er niet meer tegen kan..je op je tandvlees loopt hierdoor.

dan is dit voor niemand goed...niet voor jou...niet voor je kids...niet voor de honden.

De vraag is natuurlijk is dit tijdelijk erger of blijvend

Je zou hulp kunnen vragen aan dierenvangnet

Die kunnen je misschien helpen met een  geschikte  tijdelijke opvangplek of  bemiddelen bij herplaatsen..(ze doen beide)

Ze zijn er immers  juist voor zieke baasjes waarvan dieren tussen wal en schip vallen.

Misschien dat hulp bij herplaatsen je een boel kopzorg scheelt..of dat de honden naar gastgezin kunnen tot het weer beter gaat met jou.

Chapeau dat je hier dit probleem bespreekbaar maakt en je kwetsbaar opstelt. Waak erover dat niemand hier misbruik van maakt. De zorg voor je hondjes vergelijken met de zorg voor je kinderen getuigt niet van begrip voor schizofrenie. Fijn dat je goed voor je kinderen kunt zorgen.

Ik begrijp dat het gesnurk van de grotere chihuahua een obsessie voor je geworden is.

Heeft deze chihuahua overgewicht? Dit speelt nl. een rol in de mate van snurken. Bij correct gewicht zou het gesnurk minder moeten zijn.

Je hebt de hondjes al vele jaren. Is het snurken en gesmak erger geworden naarmate de grotere chihuahua ouder wordt?

Er bestaat een BOS operatie. Niet elke kortsnuitige hond komt hiervoor in aanmerking. Heb je dit al met je dierenarts besproken? Zou dit een oplossing kunnen zijn, of denk je toch dat de hondjes naast de zorg voor jezelf en de kinderen toch te veel voor je is geworden?

Citaat

OPERATIE

Voor de operatie wordt een röntgenfoto genomen om een te kleine luchtpijp en een eventuele bronchitis uit te sluiten. Is de luchtpijp te klein dan kan helaas enkel medicatie in combinatie met aangepaste beweging verlichting geven. 
Bij milde gevallen kan een kleine ingreep, waarbij de neusvleugels gecorrigeerd worden (door het verwijderen van een stukje kraakbeen aan beide kanten van de neus) tot veel verbetering leiden.

Bij ernstige gevallen wordt het zacht gehemelte ingekort, vergrote tonsillen verwijderd en eventueel worden ook de slijmvliesplooien verwijderd, maar aangezien dit eerder gevolg is dan oorzaak wordt dit tijdens de operatie geëvalueerd.

Einde citaat

Bron http://www.dapmoerstraten.nl/bos+operatie

Mocht je de hondjes herplaatsen dan zou je aan het moderatorteam van dit forum kunnen vragen of je deze ter herplaatsing hier kan aanbieden. Kijk ook eens op www.hhin.nl

Sterkte.

Wat heftig voor je!

Hierboven zijn al wat opties genoemd.
Veel sterkte!

Een oplossing heb ik niet maar ik weet hoe je je voelt.

Ik heb ADHD en zelfs met medicatie ook nooit echt rust in mijn hoofd.

En ja zo'n hondje kan dan net de druppel zijn.

Hoe erg ook, soms moet je in zulke gevallen voor jezelf kiezen. Want op deze manier "lijden" ook je kinderen onder jouw onrust.

En de opmerkingen over wel voor je kinderen kunnen zorgen....

Ach ja, weet je, dat is appels met peren vergelijken. Kinderen zijn geen honden. 

Hoe is het nu met je  MatenJanetten?

Arme arme hondjes, ik hoop heel erg dat ze een lieve baas krijgen waar ze niet in de weg zitten.

Zorgen voor hondjes en voor kinderen is appelen met peren vergelijken ?????? Het zijn allebei onschuldigen die afhangen van ons, voor BEIDEN moet gezorgd worden. Maar het enige verschil is dat kinderen vaak maar voor zichzelf moeten zorgen. Want heel eerlijk, veel ouders doen ook niet bepaald wat ze zouden moeten doen voor hun kinderen.

Hondjes verdienen tien keer beter !!!!! Bij mensen met echte problemen zijn het vaak net de honden die hen erdoor halen.  Zo ken ik een aantal mensen, zonder hun honden hadden ze het niet gehaald.

"Want heel eerlijk, veel ouders doen ook niet bepaald wat ze zouden moeten doen voor hun kinderen" "bij mensen met echte problemen.."

Waar haal je dit uit? Ken jij TS?  Wie denk je dat je bent zeg om zulke insinuaties te doen over iemand in een situatie waar je duidelijk niets van af weet. 

Zo.....wauw......je gooit nogal ff uit je toetsenbord hier.

Assumptions are the mother of all f*ckups. 

Precies Maaike!

Ze zegt toch nergens dat ts zo voor haar kinderen zorgt....? Het is overigens wel waar dat dit in veel huishoudens zo gebeurt ;)

Honden en kinderen zijn in mijn ogen ook geen appels met peren vergelijken. Beide afhankelijk van onze zorg ;) Wat nou als je kind zo snurkt tot dat je er niet meer tegen kunt?

Zoek een goed huisje voor de hondjes ;) 

Dankjewel voor de lieve reacties. Marie rose, je spoort niet met zo'n reactie. Ik denk dat je zelf hulp nodig hebt.