Verlatingsangst

Hallo, hopelijk kan hier iemand me helpen! Rio, een pup van 16 weken is nu 6 weken bij ons. Hij heeft verschrikkelijk verlatingsangst. Bedoeling was dat hij in de bench bleef als wij werken zijn maar dit is dus echt een ramp met hem. Hij jankt door tot er iemand thuis is. Wij wonen op een appartement en de buren hebben geklaagd en de huisbaas is dus aan de deur geweest.. :( we hebben al een kong erin gelegd, kledingstuk van me, deken over bench, radio/tv aanlaten, knuffeltje met kloppend hartje bij hem leggen,.. Niets helpt ???? iemand die nog tips heeft?

Hebben jullie het alleen zijn wel goed aangeleerd? 

Het is moeilijk om het hem echt goed aan te leren omdat hij meteen panikeert als we weg zijn, als ik thuis ben kan ik het hem leren en anders gaat hij naar mijn ouders of mijn vriend zijn ouders maar is zo een rondgeloop haha. Zoals nu ligt hij in de bench te slapen met deurtje dicht en geef hem geen aandacht maar als hij nu wakker word en hij ziet dat ik dus weg zou zijn dan panikeert hij volledig en jankt hij zoals een wolf

Hij is nog wel erg jong.

Hoeveel uur per dag moet je pup dan alleen zijn, 5 dagen in de week of werken jullie parttime?

Waarom ligt je pup in de bench met het deurtje dicht, als je zelf thuis bent? 

Als jullie werken moet hij ook al in de bench, en waarschijnlijk de nachten ook?

Hoe hebben jullie je voorbereid op een pup?

Hebben jullie je pup direct al hele dagen in de bench gezet?

Een tip is bijna niet te geven, als jullie alle dagen werken en je pup nog niet alleen kan zijn.

Misschien een dagopvang, of via stichting Opoeh een oppas vinden of iets dergelijks.

Sylvia, bench staat hier steeds open maar we willen het hem echt leren dat dat zijn slaapplaats word in plaats van steeds langs/op me in de zetel of steeds aan mijn voeten, hij moet leren dat hij niet altijd bij me kan zijn zei de gedragstherapeut. Mijn vriend en ik werken in shiften dus als hij de late heeft zorg ik dat ik de vroege heb enz... En anders gaat hij naar mijn ouders of mijn vriend zijn ouders. Hij zat nooit langer dan 1u alleen, maar nu hebben we wat bang gekregen met de buren hier op het appartement.. 

Wat raar dat buren zo snel klagen dan, en je de huisbaas al op je dak hebt gehad voor die paar keer een uurtje?

Toch vind ik het wel een vreemd advies van je gedragstherapeut.

In feite komt het erop neer dat jouw pup je niet echt mag binden aan jou.

Dan zou je ook nog een puppyren kunnen gebruiken zodat je pup in ieder geval wat meer leefruimte heeft.

Mag je puppy dan nooit bij je op de bank of zoiets, mag je hem wel aaien/knuffelen of dat je een tijd bij hem op de grond zit?

Oh jawel hoor! Die heeft een koningsleven! Mag 's nachts in bed slapen om te voorkomen dat hij 's nachts zou janken (voor de buren), ligt gewoon bij me in de zetel, mag overal komen eigenlijk en als ik me douche dan ligt hij op de mat enz.. Maar hij heeft hem te hard gehecht aan mij, vanaf de eerste dag en nu zeiden ze dat we toch af en toe wat afstand moeten nemen dat hij niet steeds achter me aan loopt, dat hij moet weten dat hij af en toe wat alleen moet zitten

Oke, ja dat begrijp ik hoor, op die manier snap ik het advies wel! 

Wat heb je voor hondje? 

Een cocker spaniel 

Een cocker spaniel 

Nou, ik begrijp het advies niet.

Waarom mag een pup  niet graag bij jou zijn zoveel als kan.......hij is nog onzeker en heeft de houvast van iemand nodig.

Het gaat om de manier waarop je de pup heb aangeleerd of juist afgeleerd om alleen te zijn.

De methode klopt ws niet.

De pup heeft inmiddels de bench geassocieerd met het alleen gelaten worden. Dat is een negatieve manier.

Dus zodra die in de bench moet is het paniek.......

Het alleen blijven moet je dus opnieuw gaan aanleren.

Verander de manier, de plek en de tijd.

Laat je pup gewoon in je woonkamer; niet, echt niet in de gesloten bench,  gewoon heel ontspannen. Dan, zonder wat te zeggen ga je weg, de gang op.

Voor 2 minuten of zo.

Zorg dat je terug de woonkamer in gaat voordat de pup amok gaat maken. Zeg niets, doe gewoon je ding weer.

Een volgende keer blijf je wat langer op de gang.

Zorg telkens dat je terug komt net voordat pup gaat roepen.

Dit is de enige manier om zonder veel stress je pup te laten wennen aan het feit dat jij er soms even niet bent.

En dat dan de wereld niet vergaat.... 

Deze methode kost echt even tijd en en geduld maar het is waard toch......

En laat verder pup gewoon bij jou in de buurt hoor. Die gaat op deze manier merken dat het oke is en dat ie ook even zonder jou kan. Als hij er zelf vertrouwen in heeft.

Mijn hond had toen hij uit het asiel kwam ook behoorlijke verlatingsangst. Ik kon nog niet opstaan of hij stond al op zijn poten, want stel je voor. Als ik ging douchen moest de badkamerdeur open blijven. Op de wc, dan ging hij al als een bezetene rondrennen van waar is ze nou.

Ik heb dat dus stapje voor stapje moeten doen. Eerst tig keer opstaan van de stoel en weer gaan zitten, totdat dat niet meer interessant was. Daarna opstaan en een stap zetten. Echt minstens honderd keer gedaan. Toen 2 stapjes. Toen 3 stapjes. Uiteindelijk bij de deur gaan staan, en weer terug naar de stoel. Weer honderd keer of iets dergelijks. Deur een stukje open. Ik half voorbij de deur. Deur op een kier. Deur dicht en meteen weer open. En zo, helemaal tot ik buiten kon gaan staan.

Dit dus meerdere malen per dag oefenen, weken achter elkaar tot "het de kamer uit gaan en vertrekken" niet meer interessant was. En tóen pas de tijdsduur van alleen zijn gaan opbouwen.

Zo extreem kan het zijn. Kijk waar voor jouw pup de grens licht tussen relaxt zijn of spanning tonen en ga van daar uit oefenen, oefenen, oefenen tot het niet meer zo interessant is dat je weggaat.

We zijn intussen jaren verder. Dobby stond altijd nog wel op om me na te kijken, en dat heeft hij de afgelopen 8-9 jaar ook gedaan. Nu is hij intussen bijna 11 en is hij wat luier en staat hij soms niet eens meer op als ik even de deur uit ga voor boodschappen.