Grommen

Hier toch nog even een vraagje. Onze hond is ongeveer vier weken terug loops geweest. Maar nu is zeg chagrijnig. Als andere mensen haar bij ons thuis willen aaien begint ze te grommen. Als er kinderen over de vloer zijn doet ze ook knorrig. Gelukkig niet tegen onze eigen kinderen maar het is echt heel vervelend. Van de week hadden we de oppas en ook daar gromt ze tegen. Ik ken dit hele gedrag niet. Past ook totaal niet bij dit ras. Nu is elke hond ook anders maar zo chagrijnig vind ik wel heel gek. Zal dit over gaan als ze geholpen is of gaat dit na een tijd vanzelf weer over? Ze heeft nog wel heel grote tepels, zal het toch nog hormonen zijn?

Wat voor een ras heb je?

Misschien schijnzwanger? 

Baarmoederontsteking?

Blaasontsteking ?

Evt andere pijnlijke klachten waardoor ze dit gedrag laat zien?

Een Welsh springer Spaniel. Ze heeft voor de rest geen andere klachten. Wij kunnen met haar dollen en gek doen dus pijn zal het niet zijn anders laat ze dit ook wel aan ons merken.

Misschien inderdaad schijnzwanger. Mijn hond was dan ook chagrijnig, liep buiten niet meer mee, lag veel in de mand enz enz. 

Blaasontsteking kan ook voorkomen na de loopsheid, maar vaak merk je dit wel door vaker te plassen of mijn hond sprong bijv ook op bij het plassen. 

Grommen is toch ergens ongemak/pijn/niet gestoord willen worden.

Als ze dit gedrag nooit heeft laten zien, zou ik toch even een dierenarts bezoek brengen. 

Puur en alleen om dit gedrag zou ik persoonlijk niet de hond nu al laten helpen. Eerst maar eens goed uitgroeien en er een stabiele hond van maken. Daarna eens denken over castratie/sterilisatie. Lees je hier ook goed over in, het kan namelijk ongemakken met zich meebrengen zoals incontinentie, gedragsverandering, rare vacht enz. 

Over castreren/steriliseren ga ik niet in discussie daar verschillen de meningen nou eenmaal in. Het gaat mij erom of het door de loopsheid kan komen dat ze zo knorrig is. Pijn heeft ze zeker weten niet. Dus misschien dat er meer baasjes zijn die dit herkennen en of het uiteindelijk over is gegaan.

Ja, dat kan. Hormoonschommelingen kunnen de emoties/stemmingen erg beïnvloeden en daardoor laat de hond dan ander gedrag zien.

Dat kan heel uiteenlopend zijn: van flauw en hangerig naar chagrijnig en lichtgeraakt, van sloom en futloos tot rusteloos en ongeduldig. Sommige honden kunnen plots niet meer alleen zijn, lopen te piepen en te miepen en plakken aan je been. Anderen willen net meer personal space, willen niet gestoord worden en kunnen niks verdragen.

Haha, die vrouwen toch, he! 

Dit kan duren tot de schijnzwangerschap voorbij is (8 weken na de loopsheid), daarna keert de rust in de hormoonhuishouding terug en zie je dat ook in het gedrag van je hond.

Probeer er rekening mee te houden (in de zin van dat je haar bijvoorbeeld niet uitgebreid gaat knuffelen als je weet dat dit haar chagrijnig maakt) maar haar ook niet te erg te betuttelen in het gedrag (dus niet gaan pamperen en zielig vinden).

Het kan helpen je dagritme overhoop te gooien en het zo voor de hond verrassend te houden. Bijvoorbeeld: op andere momenten wandelen, meerdere wandelingen maken, op andere tijdstippen eten, naar andere plaatsen gaan, een spelletje spelen dat je normaal niet doet, enz. Zo trek je hen een beetje uit het coconnetje waarin ze zich kunnen gaan nestelen.

Dank je wel voor je bericht, hier kan ik wat mee... Het duurt dus nog even voordat de hormoontjes verdwenen zijn. We wachten het rustig af en kijken of ze dan weer het gezellige hondje wordt. 

Kan natuurlijk ook zijn dat ze tijdens haar loopsheid (toen ze zich "chagrijnig" voelde) heeft geleerd dat ze met grommen bepaalde dingen kan bereiken...griezelige mensen op afstand houden, lawaaierige kinderen van haar weg houden terwijl ze wil slapen enz...

Ik heb zelf bij mijn teven nooit ondervonden dat hun karakter anders werd voor, tijdens of na hun loopsheid (wel bij elke hond maar 1 keer meegemaakt.Daarna werden ze hier allemaal gesteriliseerd) 

2 keer bij 2 teven een schijnzwangerschap meegemaakt: maar die waren alleen maar wat stiller en hangeriger.

Mijn teefje was destijds na iedere loopsheid schijnzwanger. Dat is normaal bij een hond. Maar ohh wat was ze chagrijnig. Ze gaf melk zo,n 8 weken na de loopsheid, maakte nestjes, verzamelde schoenen, handschoenen en noem maar op. Wat hielp was, matig met eten en heel veel beweging. Omdat het iedere keer erger werd, hand uitsteken was soms zelfs bijtbeweging, nee ze heeft nooit echt gebeten,  en ze op een gegeven moment nog 2x2 maanden per jaar normaal was, ik bedoel dus niet loops en niet schijnzwanger, hebben we haar laten castreren. Een andere hond voor teruggekregen, geen schijndracht, geen chagrijnig gedrag meer. 

Even mijn ervaring hier neergezet, ik wil niemand iets aan of af raden. Je mag me pb sturen als je meer wilt weten.