Pup missen

Ja heel jammer dat het zo gelopen is.

Ik denk dat je bij je partner moet zijn hiermee?

Weet hij wel dat jij zo gehecht was aan het hondje?

Het is anders nogal een liefdeloze actie van hem naar jou toe, om het hondje zonder overleg weg te doen.

Zoals je het geheel beschrijft hoe het gegaan is, zat het vanaf het begin al niet goed.

Kwam het hondje toch op een tijd in jullie leven, dat jullie er niet voor konden zorgen.

Ken je die neef en zijn vriendin, misschien heeft je hondje het daar nu wel heel goed en is hij daar beter af.

Je partner zorgt niet voor de hond jij zegt het ook niet te kunnen. ....wat dan..?

In de tijd die je besteedt aan elkaar te beschuldigen van 'jij had de pup moeten uitlaten' 'nee, jij had dat moeten doen!' heb je al lang een emmer water gevuld en de vloer schoongeveegd. Kom zeg, even ernstig, hoe moeilijk is het nu om een plasje of een drol op te ruimen? 

[Doctor Phil modus] Ik denk dat dit niets iets is waar iemand je hier mee kan helpen. Denk dat de hond niet zozeer het probleem is maar meer een symptoom wat er mogelijk mis kan zijn. [/Doctor Phil modus/uit]

Heb zelf geen kinderen maar weet dat het loodzwaar kan zijn als ze zo jong zijn. Jonge pup op opvoeden idem dito. Je kunt zoveel afspreken als je wil, soms pakken situaties anders uit dan je had gehoopt. En vaak worden juist dit soort scenario's gruwelijk onderschat "dat redden we wel, we doen het zo en zo". Tot het zo niet werkt zoals gedacht. Ik zou zeggen praat erover met hem. Want zonder hem kan het sowieso niet slagen begrijp ik. 

Toch ook wat je schrijft over je hond is ook wel opmerkelijk.

Dat hij gerust zijn behoeftes deed in de bench (wanneer deed hij dat dan?)

Dat hij al lopende in huis poepte.

Dat is niet echt normaal, dan zou je denken dat er iets mankeert; iets medisch, stress, onzekerheid, frustratie, een broodfok pup die uit de viezigheid kwam en niet beter weet, etc.

Jij maakt zo'n groot punt over het niet zindelijk zijn, dat je verwacht dat er meer is dan dat.

Was jullie hond wel een blije onbezorgde pup of  door de omstandigheden een onzekere pup?

Je vriend werkt nu 6 dagen....wees eens realistisch

Er moet brood op de plank komen.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de andere kant van het verhaal.

Misschien was je vriend  het gezeur en de slechte zorg om de hond beu.

Nogmaals jij nam niet de moeite om het hondje op te voeden,je vriend  ook niet...hopelijk zit het hondje nu beter.

Ik sloeg dus de spijker op ziin kop,had dit nog niet gelezen toen ik reageerde.

Pas maar op,de hond is weg dat hij jou ook niet beu wordt.

Ik vind je egoïstisch,. 

Ik begrijp zeker dat je je gefrustreerd of boos voelde toen je vriend zich 4 maanden geleden niet aan jullie onderlinge afspraak hield omtrent het zindelijk maken van de pup. 

Maar jullie situatie is ondertussen veranderd. Je vriend werkt 12 uur per dag, 6 dagen in de week. En je zegt zelf dat jij de luxe hebt om niet buitenshuis te moeten gaan werken. Dan denk ik: nieuwe situatie, nieuwe afspraken. Als je partner zoveel werkt, dan kàn hij de zorg niet op zich nemen. Je kan dat rot vinden, maar dat is gewoon een feit. Dus is het aan jou om te beslissen: wat wil je? Neem jij de verantwoordelijkheid of niet? Als je die niet wil/kan nemen, dan is het simpel: dan is de hond beter af waar ie nu is, waar er wel mensen zijn die tijd hebben om hem op te voeden.

De relatie met je vriend deugt toch helemaal niet, als je op zo'n manier met elkaar omgaat?

Jouw vriend verkoopt uit nood de hond.

Jij klaagt hier over je vriend, die zich aan geen enkele afspraak houdt.

Je schrijft zelf dat het tussen jullie helemaal niet zo gezellig meer is.

Jouw vriend werkt nu eenmaal 6 dagen in de week.

Jij hebt geen tijd om je hond zindelijk te maken.

Jullie balen er allebei van de baby in de viezigheid moet rondkruipen.

Jullie relatie is niet zo gezellig meer.

Dan is het hondje misschien wel beter af nu?

Wees eens gewoon realistisch.

Jij hebt het druk met de kleine kinderen, je vriend is overspannen van het vele werken.

En daar nog eens een poepende en plassende pup bij...

Je hebt er gewoon geen tijd voor.

Tapper...... je vriend had het zeker eerst met je moeten bespreken dat de pup te veel is in jullie gezin, geen tijd om zinderlijk te maken en geen tijd om aan een band te werken , zinderlijkheid kan je niet aan anderen overlaten, laat de pup daar bij het andere gezin, ga eens op bezoek en als je tijd hebt wandel je eens mee met de pup ...maar iaat de hond daar......ik ken een gezin waar vijf kids zijn waaronder een baby en de hond draait gewoon mee in het gezin zonder problemen, niets te veel voor de mams.....bij jou is de pup te veel laat hem daar waar die nu is.

Ik vind het hele verhaal maar een symptoom van een probleem dat veel dieper ligt dan geruzie over een hond. Spijtig genoeg is deze laatste daar het slachtoffer van.

Als mijn echtgenoot het me zou flikken om onze hond weg te doen, zou het zijn beste dag niet zijn en kan hij na een dagje 12u werken nog zijn spullen pakken. Van kant van TS uit begrijp ik dan weer niet dat je geen tijd hebt om te trainen op zindelijkheid. Dit vraagt een korte periode een intense inspanning om de hond frequent heel even uit te laten. Als je er nu achter komt dat je dit niet kan heb je van te voren niet goed nagedacht, zelfs met een partner die zijn afspraken niet nakomt.

Mijn mening: hond lekker laten waar ie is en in het vervolg beter nadenken, maar voor het zonder medeweten weggeven van de hond, sta ik helemaal aan jouw kant!

Het is begrijpelijk dat je het vervelend vindt dat de hond weggegeven is.  Ik vind dat ook erg vreemd zonder overleg, maar dat terzijde. 

Ik denk alleen dat als je realistisch bent, je moet beseffen dat een hond nu gewoon niet in jullie situatie past. 

Jij bent te druk met de kinderen en jouw vriend met werk. 

Van buitenaf hulp zoeken is ook niet realistisch, want om de pup zindelijk te krijg zou diegene bij jullie in huis moeten wonen om de pup op tijd naar buiten te kunnen laten (na spelen/ slapen/ eten enzovoort).

Je geeft aan dat hij nu een goed huis heeft bij familie. Misschien kan je af en toe oppassen als hij eenmaal zindelijk is?

Verder zou ik je er echt bij neerleggen en beseffen dat een hond nu gewoon niet in jullie leven past.

Wie weet over een aantal jaar als de kinderen ouder zijn. En dan weet je van tevoren dat de zorg volledig bij jou komt te liggen. 

Een hond kost nu eenmaal veel tijd. 

Ik snap werkelijk niet waarom je een pup niet zindelijk kan maken met een baby en een peuter.

Ik snap perfect dat je een pup niet zindelijk kan maken als je fulltime of zelfs meer werkt.

Volgens mij past jouw vraag beter op een relatieforum, en dat bedoel ik niet negatief. Dit gaat over communicatie, verwachtingen, hoe ga je om met belangrijke onderwerpen. Heel sneu voor de pup, maar het had ook over een ander onderwerp kunnen gaan.

" Volgens mij past jouw vraag beter op een relatieforum, en dat bedoel ik niet negatief. Dit gaat over communicatie, verwachtingen, hoe ga je om met belangrijke onderwerpen. Heel sneu voor de pup, maar het had ook over een ander onderwerp kunnen gaan. "

s@nt@

Exactly!

Ik zou ook kwaad zijn moest ik 12u per dag werken, vervolgens thuis komen in een huis vol urine en ontlasting en een zagende partner dat ik meteen weer naar buiten moet met de oorzaak van de vuiligheid... Dan zou ik ook totaal geen zin hebben in een hond en het beestje een betere thuis geven.

Een hond neem je met alle eigenschappen, dus ook de eigenschap dat je er dagelijks mee naar buiten moet, in weer en wind. Kinderen moeten daar geen belemmering in zijn, alles kan opgelost worden als je het maar graag genoeg wil.

Dat is hier niet het geval, dus de oplossing vind ik ideaal.  De manier waarop spreek ik me niet over uit, ik vermoed dat er wel meer scheef zal lopen dan enkel de pup kwestie.  Maar ieder huisje heeft zijn kruisje.

Ik zou de pup laten waar die is, hem terug nemen lost je probleem van het niet naar buiten willen gaan, niet op.  Leven te midden de vuiligheid bezie ik ook niet als een ideaalbeeld.

Waarom kan jij de pup niet zindelijk maken? Je hebt het over de eerste ronde om 5.30 uur die je vriend moet doen.

Die kan jij toch doen? Je vriend is dan nog thuis.. Ja dan moet je vroeg je bed uit, dat is zo met jonge pups.

Ik denk ook dat het beter is zo, laat de pup lekker waar hij nu is. 

met een baby is het net makkelijk. Die pak je overal gemakkelijk mee.

Ik vermoed dat de pup ook niet van een meest fatsoenlijke fokker komt, want een fatsoenlijke fokker is al bezig met zindelijkheid. Uiteraard zal het nu een ganse tijd duren, gezien het beestje nog niets geleerd heeft.

Ik zou het echt loslaten (de pup zelf maar ook het idee van een pup) en blij zijn dat de pup het nu goed stelt en je er nog contact mee kunt hebben.

Later als de kinderen ouder zijn en je meer vrijheid kunt maken om naar buiten te gaan, kun je altijd een volwassen stabiele herplaatser overwegen. Als je daar de tijd voor neemt om goed te zoeken, kun je een gouden hond tegenkomen. Dat lijkt me meer in de situatie passen dan een pup.

Ik zou eerlijk gezegd eerst werken aan jullie relatie en thuissituatie hoe hard dit ook klinkt maar als jullie onderling zo met elkaar omgaan en jij het druk hebt met de kinderen (wat ik overigens begrijp!) lijkt het mij ook beter om een huisje te zoeken waar de pup de nodige aandacht krijgt. De combi jonge kinderen en pup valt voor veel mensen zwaar en dat is niet de ideale combinatie. 

Wil je echt de pup terug zou ik een betrouwbare oppas zoeken of dergelijk (day care bv) voor de pup want 3-4x naar buiten is voor een jong hondje veel te weinig. 

Even heel kort door de bocht; de puppy ga je niet terug krijgen. De hond is verkocht en de nieuwe eigenaren willen hem niet terug geven. Dit topic gaat er niks meer aan veranderen.

Verder is de combi jonge kinderen met een puppy gewoon echt vre-se-lijk. Ik snap niet waarom mensen in de drukste periode van hun leven besluiten om een pup te nemen, die veel meer tijd en aandacht nodig heeft dan een volwassen hond. Wacht gewoon nog een paar jaar geduldig! Tot de kinderen op school zitten op zijn minst.

En wat betreft je partner... lijkt mij het beste om iets van therapie te gaan ondernemen. Het is niet normaal dat hij besluit de pup weg te doen zonder jouw goedkeuring. Dat is geen gezonde relatie.