Advies nodig: Hele lieve straat hond in Suriname

Beste leden,

Ik zou graag om advies willen vragen voor de volgende situatie.

Samen met mijn vriendin en schoonmoeder ben ik op vakantie in Suriname waar erg veel straat honden rondlopen. Na enkele dagen kwam ik een hond tegen die vanaf het eerste moment kwispelend op me af kwam en vrij zielig uit haar ogen keek. Volgens een van de bewoners heet dit teefje Boogey en op een of andere manier raakte het mij erg dat deze hond op straat leeft.

Vanaf de eerste kennismaking heb ik besloten vrijwel iedere dag water en eten langs te brengen zodat Boogey niet zelf op zoek hoeft te gaan. Daarnaast heb ik het teefje 2 dagen geleden ontvlooid omdat ze constant zat te krabben. Na wat zoeken op het internet heb ik stichting gevonden die honden van eten voorziet maar het liefst zou ik zien dat Boogey een leuk baasje krijgt die voor haar zorgt.

Zelf heb ik een chihuahua / jack Russell kruising in Nederland en heb vernomen dat een straat hond soms de neiging heeft kleinere dieren als prooien te zien waardoor ik Boogey zelf niet durf te adopteren.  Ik heb het gevoel dat Boogey een eigenaar heeft gehad omdat ze op commando pootjes geeft, gaat liggen en zitten.

Graag zou ik willen weten of iemand advies heeft hoe ik ervoor kan zorgen dat Boogey een goed leven kan leiden d.m.v. adoptie in Nederland of dat er iemand is die weet hoe dit plaatselijk in Suriname opgelost kan worden?

Wellicht dat ik te empatisch ben maar ik moet er niet aan denken 18 maart terug te vliegen naar Nederland en Boogey aan zijn lot achter te laten. Ik weet namelijk dat bepaalde mensen zonder blikken of blozen honden vergiftigen, over ze heen rijden met de auto, schoppen of slaan. 

Mvg,

Cedric

Ach, dit doet mij denken aan mijn broertje, die heeft ook een straathondje gered in Suriname: https://www.hondenpage.com/hondenforum/215553/dobby%E2%80%99s-story-%E2%80%93-een-succesverhaal.-zo-trots!!---update-.php

Uiteindelijk heeft hij via via mensen gevonden in Suriname zelf die het hondje wilden adopteren. 

Ik weet helaas niks van stichtingen of organisaties waar je heen zou kunnen gaan. Zou mooi zijn als je de juiste persoon daar ter plekke tegen komt. 

In ieder geval heel veel succes! 

Hoi Marijke, wat een inspirerende post van je broertje. Vind het heel mooi om te zien hoe hij het hondje heeft gered. Zelf hoop ik hetzelfde te kunnen doen voor Boogey. Ik heb na wat zoeken de 'Henk Abrahams Stichting' gevonden en ga je later vandaag bellen als ik Boogey heb gevoerd. Hoop natuurlijk dat zij mij advies kunnen geven. Ik betaal met alle liefde de dierenarts kosten mbt inentingen etc etc om ervoor te zorgen dat Boogey gezond en wel door het leven kan gaan. Nogmaals bedankt voor je reactie! 

wat een lieverd, ik kan me voorstellen dat je je haar lot aantrekt. 

Misschien kan je haar toch zelf een goed leven bieden? Al zal het wel een heel gedoe zijn om alles te regelen natuurlijk en is iemand in Suriname zelf misschien een betere optie.

Maar ik geloof niet dat straathonden kleine honden als prooi zien hoor. Zowel Lola als Jenna van mij hebben in elk geval een tijd rondgezworven en hebben allebei die neiging niet gehad, ook de straathond van mijn nichtje vertoond geen gedrag dat ze kleine honden als prooi ziet.

Ik denk zowiezo dat als de honden eenmaal aan elkaar gewend zijn en elkaar als onderdeel van de familie zien dat het ook weer anders is en de grote, de kleine niet gaat opjagen.

Ach wat een lieve mooie schat, die zou ik ook niet kunnen achterlaten, wetende wat er zou kunnen gebeuren met haar . Dat ze jouw hondje als prooi zou zien, geloof ik eigenlijk niet zo. Ik ken verschillende voormalige straathonden die nu bij een klein hondje leven en dat gaat prima, temeer omdat ze nu goed verzorgt zijn. En als je zegt dat Boogey wat commando's kent, lijkt me inderdaad ook dat zij een thuis heeft gehad, dan gaat het nog makkelijker.

De hondjes in Suriname hebben het heel moeilijk, vinden ook niet snel een adoptiegezin las ik, dus zou bovenstaande stichting zeker contacteren en vragen wat je kan doen. 

Hoop zo dat het schatje bij jou kan komen wonen of indien niet, toch een lief baasje vindt. Top dat je je haar lot aantrekt, want jij bent haar kans uit de duizend !!

Realiseer je dat lang niet àlle straathonden, zwerfhonden, dorpshonden zielig zijn, louter en alleen maar omdat ze een ander leven kennen dan wij dat hier voor ogen hebben. Vrijheid is hun grootste goed! 

Als ik even de gekende bioloog Coppinger (die tientallen jaren dit soort zwerfhonden heeft bestudeerd) mag citeren: ‘Het ergste wat zo’n hond kan overkomen is dat hij een westerse hulpverlener tegenkomt die hem wil weghalen uit het paradijs.’

Dat is een zwart/wit uitspraak natuurlijk, maar toch eentje waarbij je goed moet stilstaan. Lang niet elke zwerfhond is beter af in een westers land, begrensd door bench, huis, lijn en 101 regeltjes.

In mijn ogen doe je best aan plaatselijke hulpverleners te contacteren, te vragen naar hun werking en hen financieel te steunen indien je je in hun visie kan vinden. 

Hoe erg is dat 

Maar je zal toch moeten vertrekken zonder haar vrees ik.

Toont in ieder geval jouw gouden hart, maar daar is dat dier vet mee.

Ook ik heb al dieren in landen moeten achterlaten....je vergeet ze nooit en voelt je dan schuldig maar je kan niet alle dieren helpen in de wereld. Kon dat maar.

Ik ken opvang organisatie in Thailand maar niet daar waar jij nu bent.

Sterkte man .

Tja, deze hond leeft op straat  heeft geleerd zielig te kijken want dat levert voedsel op.  Is heerlijk veij in doen en laten, kan gaan en staan waar hij wil. Zo te zien niet mager en ziet er verder ook goed uit, dus krijgt voldoende binnen. Wil je zo,n hond meenemen, 22 vd 24 uur in een huis zetten, buiten aan een lijntje lopen, ik denk zelf dat je de hond daar niet blij mee maakt.  Je werkt misschien, dan zit hij ook nog eens alleen terwijl hij nu misschien hondenvrienden en mensenvrienden heeft.

Heel goed nadenken! 

" Realiseer je dat lang niet àlle straathonden, zwerfhonden, dorpshonden zielig zijn, louter en alleen maar omdat ze een ander leven kennen dan wij dat hier voor ogen hebben. Vrijheid is hun grootste goed! 
Als ik even de gekende bioloog Coppinger (die tientallen jaren dit soort zwerfhonden heeft bestudeerd) mag citeren: ‘Het ergste wat zo’n hond kan overkomen is dat hij een westerse hulpverlener tegenkomt die hem wil weghalen uit het paradijs.’
Dat is een zwart/wit uitspraak natuurlijk, maar toch eentje waarbij je goed moet stilstaan. Lang niet elke zwerfhond is beter af in een westers land, begrensd door bench, huis, lijn en 101 regeltjes.
 
In mijn ogen doe je best aan plaatselijke hulpverleners te contacteren, te vragen naar hun werking en hen financieel te steunen indien je je in hun visie kan vinden. 
  "

Alaska's Finest!

Daar sluit ik me helemaal bij aan!

Ik zie het hier, waar ik woon worden de straathonden goed verzorgd, kunnen gaan en staan waar ze willen en ik weet niet of je ze gelukkig maakt met de beperkingen die een thuis met zich meebrengt. 

In de zomer liggen ze aan het strand waar ze flink verwend worden door de toeristen en in de winter in het centrum waar ze gevoerd worden,

Nou mijn straathond was anders niet zo blij met zijn leven daar, hij was vreselijk bang zo geslagen is hij.

Volgens mij is een hond het meest blij met liefde van zijn baasje, daar krijgen ze niet genoeg aan.

En zielig leren kijken? meen je dat nou? Alsof een hond ooit over zijn gezichtsuitdrukking na denkt zo van ik zal eens mijn kwade of lieve gezicht opzetten, dat is toch gewoon natuurlijk gedrag.

" wat een lieverd, ik kan me voorstellen dat je je haar lot aantrekt. 
Misschien kan je haar toch zelf een goed leven bieden? Al zal het wel een heel gedoe zijn om alles te regelen natuurlijk en is iemand in Suriname zelf misschien een betere optie.
 
Maar ik geloof niet dat straathonden kleine honden als prooi zien hoor. Zowel Lola als Jenna van mij hebben in elk geval een tijd rondgezworven en hebben allebei die neiging niet gehad, ook de straathond van mijn nichtje vertoond geen gedrag dat ze kleine honden als prooi ziet.
Ik denk zowiezo dat als de honden eenmaal aan elkaar gewend zijn en elkaar als onderdeel van de familie zien dat het ook weer anders is en de grote, de kleine niet gaat opjagen.
  "

Dobry

Hartstikke bedankt voor het delen van je ervaring. Ik hoop natuurlijk dat Boogey hier kan blijven met een baasje die om hem geeft. Meenemen naar Nederland is het overwegen waard maar niets is mooier dan op een erf van een lief baasje te kunnen verblijven. 

Ik ga me uiterste best doen om een leuk baasje te vinden middels de stichting hier in Paramaribo. Vanmiddag ben ik met de auto langs gereden en wat mensen in de straat aangesproken. Zij geven voornamelijk aan dat er 2 a 3 bewoners zijn die de hond zo nu en dan eten en drinken geven. Helaas, heeft de gemiddelde Surinamer in die wijk weinig geld en kan daarom niks voor de dieren betekenen. Dankjewel voor je reactie ????

" Hoe erg is dat 
Maar je zal toch moeten vertrekken zonder haar vrees ik.
Toont in ieder geval jouw gouden hart, maar daar is dat dier vet mee.
Ook ik heb al dieren in landen moeten achterlaten....je vergeet ze nooit en voelt je dan schuldig maar je kan niet alle dieren helpen in de wereld. Kon dat maar.
Ik ken opvang organisatie in Thailand maar niet daar waar jij nu bent.
Sterkte man .
  "

Anny en Lance

Hartstikke bedankt. Het is idd erg sneu om het te moeten aanschouwen zonder iets te kunnen doen. Daarom richt ik me ook voornamelijk op dit teefje omdat ik helaas de financiële middelen niet heb om meer te kunnen doen. Hartstikke bedankt voor je reactie, word erg gewaardeerd! 

" Realiseer je dat lang niet àlle straathonden, zwerfhonden, dorpshonden zielig zijn, louter en alleen maar omdat ze een ander leven kennen dan wij dat hier voor ogen hebben. Vrijheid is hun grootste goed! 
Als ik even de gekende bioloog Coppinger (die tientallen jaren dit soort zwerfhonden heeft bestudeerd) mag citeren: ‘Het ergste wat zo’n hond kan overkomen is dat hij een westerse hulpverlener tegenkomt die hem wil weghalen uit het paradijs.’
Dat is een zwart/wit uitspraak natuurlijk, maar toch eentje waarbij je goed moet stilstaan. Lang niet elke zwerfhond is beter af in een westers land, begrensd door bench, huis, lijn en 101 regeltjes.
 
In mijn ogen doe je best aan plaatselijke hulpverleners te contacteren, te vragen naar hun werking en hen financieel te steunen indien je je in hun visie kan vinden. 
  "

Alaska's Finest!

Ben het helemaal met u eens. Laatste wat ik wil is Boogey ongelukkig maken door hem in een appartement te plaatsen van 55 vierkante meter. Gelukkig werk ik thuis op het internet wat enigzins kan helpen aangezien mijn huidige hond Mylo nooit alleen is, tenzij er boodschappen gedaan worden.

Ik ga uw advies opvolgen en morgen contact opnemen met de locale stichting, dit bespreken en voorstellen iets voor Boogey te doen. Als zij een leuk baasje voor hem kunnen vinden dan zal ik ervoor zorgen dat hij helemaal nagekeken word en waar nodig de medicatie krijgt die ervoor zorgt dat het een gezonde hond word die niet constant loopt te krabben.

Uw reactie word erg gewaardeerd, dank u wel! 

Wat is een straathond of zwerfhond? Hoe definieer je dat? Is een hond die in huis opgroeit en onderdeel is van een familie hetzelfde als een hond die buiten wordt geboren en niets anders kent dan de straat? En zou een hond die een fijn thuis heeft gehad niet heel graag een nieuw thuis met een fijn mandje en zijn eigen mensen willen hebben? En: honden hebben een genetische dispositie om in een soort symbiose met mensen te leven.

Als ik het zo lees, zijn de meeste straathonden in Suriname gedumpt omdat hun baasjes ze niet meer willen, of toch liever een peperdure pitbull uit de VS halen... https://www.mo.be/wereldblog/wie-kijkt-om-straathonden-suriname

Adopteren is niet echt iets wat makkelijk wordt gedaan in Suriname, er zijn vrijwel geen asiels of opvangprojecten. Echt veel toekomst heeft een hond dus niet daar. Zoals je zelf al aangaf, heb je het gevoel dat deze hond een thuis heeft gehad, bij mensen heeft gewoond. Misschien moet je toch gaan kijken of hij mee kan naar Nederland, of dat nu bij jou is, of bij iemand anders.Je zou eens contact kunnen opnemen met dit asiel: http://dierenbeschermingsuriname.org/nl_NL/ Daar kunnen ze je zeker vertellen of je gelijk hebt, of dit een echte zwerfhond is, om een gedumpte die een goeie plek nodig heeft bij mensen thuis.

Op straat heeft zo'n hond echt weinig toekomst. Als ik kijk naar een van mijn honden die als 4 maanden oude pup van straat is gehaald omdat hij aan het bedelen was bij terrasjes - die hond is zo blij dat hij een echt thuis en een echt baasje heeft, dat kan ik niet omschrijven.

Ik heb vorig jaar stage gedaan in Suriname en wilde ook héél graag een hond 'redden'. Ik ben zelfs gaan helpen in het asiel en heb daar gevraagd of ze niets konden doen voor de hond die ik op het oog had (een teefje dat bij ons in de straat leefde). Dat konden ze niet. Het asiel neemt enkel pups of honden die op sterven-na-dood zijn op. Wel een erg net en mooi asiel, trouwens! 

Uiteindelijk heeft mijn huurbaas de zorg voor de hond overgenomen (hij geeft haar eten en drinken, ze mag wel niet op zijn erf). Niet ideaal, maar wel het beste dat ik kon regelen. Misschien kun je wat zoekertjes ophangen in winkels? Je weet nooit dat het ideale baasje je papier ziet hangen...

Ik wens jou en Boogey alleszins veel geluk toe!

Ik zal de dierenbescherming bellen. Heb al contact opgenomen met de Henk Abrahams stichting. Helaas gaven zij aan dat het voor hun onmogelijk is de hond te laten adopteren omdat het om een volwassen hond gaat. Ze hebben aangegeven op zoek te gaan naar een bewoner in de buurt die de hond om de dag eten en water kan brengen. Heb in de tussentijd Boogey ontvlooid, ontwormt, elke dag water en eten gegeven. Tevens een dierenarts benadert omdat Boogey steeds blijft krabben en doen. Hoop voor mijn terug keer in Nederland de hond te kunnen behandelen zodat ze in iedergeval weer gezond is. Daarnaast ben ik aangesproken door mensen uit de straat die aan hebben mij verteld dat de hele wijk Boogey kent en zo nu en dan voorzien van water en kip. Heb niet echt het gevoel dat ik progressie heb geboekt maar het zou mooi zijn als de stichting naast de buurt bewoners iets voor dit teefje kunt betekenen.

Wat mooi om te horen dat je iets goeds hebt kunnen doen voor de hond. Als het in het centrum is kan ik er wellicht langs rijden om je een update te geven en tevens wat extra voer en water neer te zetten. 

Wat u aangaf heeft de Henk Abrahams stichting ook aangegeven. Ze krijgen dagelijks 6 tot soms wel 18 puppies binnen die voor de deur worden gedumpt en hebben daarom hun handen vol. Daarnaast adopteren mensen liever puppies dan volwassen honden. De harde realiteit ben ik bang ????

Wat een mooi initiatief! Hier eerder ook een zwerver meegenomen uit het buitenland. Super lief en dankbaar. Nooit uitgevallen naar welke hond dan ook, ook niet naar kleine hondjes. Ook herhaald voor zwervers ter plekke en zelfs later vanaf huis getracht eea te regelen maar dat mislukte helaas. Ik had mijn herder vanuit het buitenland mee genomen en ze werd het eerste jaar niet geaccepteerd door de andere herder thuis. Gewoon hek er tussen gezet en apart gehouden als ze alleen waren. Later ging het prima bij elkaar maar als we weg gingen uit voorzorg de teefjes toch apart gehouden. Ik nam haar mee met de gedachte dat ze het zelfs hier in een asiel beter zou hebben mocht het thuis niet gaan. Maar ik wilde haar eenmaal thuis niet meer wegdoen. Dus een oplossing gezocht om 2 teefjes bij elkaar thuis te kunnen houden. Foto in mijn profiel. Ging later prima dus.

Nog nooit gehoord dat een grote hond een kleine dood of opeet omdat het een zwerver was. Meestal komen de zwervers die worden opgevangen juist in een groep terecht in de opvang!

Je red niet alle honden maar ieder zieltje is er wel 1!

De hond moet geënt, gechipt zijn en enkele weken voor vertrek een rabiës enting hebben gehad. Paspoort er bij en de ticket voor de hond op naam in hal 1 Schiphol regelen (alle NL vluchten) , en de juiste vervoerskennel regelen....

Binnen Suriname heb je hier misschien wat aan

https://www.flyslm.com/nl/reizen-met-huisdieren/

Rest op de site nVWA, douane en vliegmaatschappijen te vinden...

En.... Zoals ik lees hierboven... Geleerd zielig te kijken? Bullshit. Die beesten verrekken vaak van de honger. 

Wat een voorbeeld van dierenliefde van en samenwerking . Top ! 

kijk zoiets verblijdt mijn hart. 

Hetzelfde stukje kreeg ik mee van de opvang die er voor zorg droeg dat 1 week later mijn zwerfster alsnog naar NL kon komen. 

Optie is om de hond later nog na alle entingen ed via een opvang naar NL te laten komen....

Succes en sterkte 

Het zou geweldig zijn als je die dingen kunt regelen voor je vertrekt, hou er alleen rekening mee dat de rabiësenting iets anders werkt voor een land buiten de EU: na een bepaalde tijd moet er bloed worden getrokken om te zien of de enting is aangeslagen en pas dan krijg je groen licht om naar een EU-land te vliegen. Je hebt dan wel iemand nodig die dat voor je wil regelen en die het paspoort bewaart. (Binnen de EU mag je 21 dagen ná de eerste enting zonder verdere controle de grens over met een hond, de enting met alle data moeten alleen wel correct in het paspoort zijn genoteerd). En je moet de test laten uitvoeren door een erkend laboratorium:

Dit geldt bijvoorbeeld voor een hoogrisicoland als India of Marokko:

Hoog risicoland

• zelfde als laag risicoland, én serologische test (bloedtest) voor de titerbepaling op rabiësantilichamen

Uit de bloedtest moet blijken dat uw huisdier voldoende beschermd is tegen rabiës (> 0.5 IE/ml). Deze bloedtest kan pas worden uitgevoerd ten minste 1 maand na (1e) inenting, en ten minste 3 maanden vóór vertrek naar de EU. U kunt daarvoor na afname van de bloedtest door uw lokale dierenarts, zelf een erkend laboratorum uitzoeken (binnen of buiten de EU].

Let op! Raadpleeg IVO hieronder voor actuele voorwaarden en verplichte documenten.

Hier kun je precies vinden wat nodig is voor import vanuit Suriname: http://wisdom.vwa.nl/ivo/Start.do

Maak ook een stel goede foto's en filmpjes en ga via facebook op zoek naar iemand die wil adopteren. Er zijn groepen als 'honden die snel een gouden mandje zoeken' waar je een goede kans maakt om iemand te vinden.

Nogmaals: zoals je zelf aangeeft merk jij aan de hond dat deze een echt thuis heeft gehad en geen echt zwervertje is. Zo'n hond maak je in de regel het gelukkigst als hij weer een eigen plekje en zijn eigen mensen heeft.

Aan de Kanangalaan 32 Paramaribo zit het asiel. Ze zullen ongetwijfeld tot hun kruin vol zitten...maar je kan het proberen..
Daar zitten ook volwassen honden, die ook geadopteerd worden, ze zijn volgens mij wel onderdeel van de Henk Abraham stichting, dus vreemd dat er tegen jou gezegd wordt dat er geen volwassen honden geadopteerd worden.

Mocht je haar toch naar NL willen halen, dan gaat daar sowieso een tijd overheen van 3/4 maanden. De hond moet in quarantaine en er zitten verblijf kosten aan, als je dit via het asiel laat lopen, kosten rond de €750,-(incl. alle entingen, verblijf in asiel,eten enz, vliegticket,vervoer naar vliegveld)

" Realiseer je dat lang niet àlle straathonden, zwerfhonden, dorpshonden zielig zijn, louter en alleen maar omdat ze een ander leven kennen dan wij dat hier voor ogen hebben. Vrijheid is hun grootste goed! 
Als ik even de gekende bioloog Coppinger (die tientallen jaren dit soort zwerfhonden heeft bestudeerd) mag citeren: ‘Het ergste wat zo’n hond kan overkomen is dat hij een westerse hulpverlener tegenkomt die hem wil weghalen uit het paradijs.’
Dat is een zwart/wit uitspraak natuurlijk, maar toch eentje waarbij je goed moet stilstaan. Lang niet elke zwerfhond is beter af in een westers land, begrensd door bench, huis, lijn en 101 regeltjes.
 
In mijn ogen doe je best aan plaatselijke hulpverleners te contacteren, te vragen naar hun werking en hen financieel te steunen indien je je in hun visie kan vinden. 
  "

Alaska's Finest!

Deels akkoord.

Hangt er van af waar de hond was voor hij op straat belande.

Dikwijls zijn straathonden ook gewoon in de steek gelaten huishonden.

Ts:als je echt vermoedens hebt dat ze ooit bij een eigenaar heeft geleefd, zou ik er alles aan doen om ze zelf te adopteren.

Ze geven aan overvol te zitten (Henk Abrahams stichting). Tevens krijgen ze dagelijks nieuwe puppies binnen en komen vrijwilligers te kort waardoor ze het gewoon weg niet aan kunnen. Ik zou het liefst iemand vinden die voor deze hond kan zorgen ter plaatse of in Nederland. Ik ben bereid alle kosten te vergoeden mbt inentingen, vervoer etc etc. Als iemand oprecht interesse heeft dan hoor ik het graag. 

Ik heb thuis al geopperd om zelf de hond te adopteren. Helaas, lijkt het erop alsof ik de enige ben die Boogey wilt adopteren. Tevens heb ik allerlei vrienden, familie en kennisen gevraagd of zij geïnteresseerd zijn, zonder response. Ik ga mijn uiterste best doen. Vandaag werd ik aangesproken door een buurt bewoner die aangaf dat Boogey ook door hun en buren die drie huizen verderop woont word verzorgt mbt eten en vers water. Voelt goed om te weten en verklaard waarschijnlijk ook dat Boogey niet aan de dunne kant is. Toch geeft het mij aan de andere kant geen gevoel van zekerheid want de hond leeft toch op straat en niet op een erf waardoor zij niet beschermt is tegen het verkeerd of een kwaadwillend persoon. 

Ik heb zojuist verzocht om toegang te krijgen tot de groep op Facebook. Als ik ben goedgekeurd dan zal ik zsm een oproep plaatsen in de hoop een leuk baasje te kunnen vinden voor Boogey. Helaas begint de tijd nu wel te dringen aangezien ik aankomende maandag in de avond terug naar Nederland vlieg. Ik zou niet weten hoe ik op afstand nog iets voor Boogey zou kunnen betekenen. Heb wel een oom van mijn vriendin die wellicht iets voor me kan doen als er concreet een adoptie plaats kan vinden. ????????

Ik heb zelf ook twee jaar in zuid Amerika gewoond en moet toch even  iets kwijt. Onze straathonden (er woonde een roedel van ongeveer 15 honden in ons buurtje) waren niet zielig. Ok ze sliepen buiten, moesten scharrelen voor hun eten en als ze ziek waren ging niemand naar de dierenarts (hoewel ik en ook anderen dat best wel deden als een hond een wond had bijvoorbeeld ).Maar ze hadden namen, mensen gaven ze restjes als ze het konden missen en er was harmonie. Ze hoorden erbij. De meesten konden niet eens tussen 4 muren leven zonder in paniek te raken. Onze hond zat ook in die roedel als we  gingen werken. Dat deed ze liever dan opgesloten zitten in de tuin. Als ik uit de bus stapte kwam ze vrolijk aangerend maar iedere ochtend stond ze bij de poort. In mijn wijk kwamen geen toeristen. Ik had serieus in de stress gezeten als het gevaar bestond dat een toerist mijn hond zou meenemen of een van de straathonden waar ik toch best aan gehecht was. Ideaal was het echt niet. Er werd wel eens gevochten, ik denk niet dat ze heel oud werden. Maar ik denk niet dat ze ongelukkiger ware  dan de te dikke hondjes die ik hier aan een lijntje in het plantsoen zie lopen. Ja ze kunnen zielig kijken als ze iets van je willen (meestal eten, soms een aai). Maar kijk ook eens van een afstandje hoe zielig ze echt zijn. De hele dag buiten, werken voor je eten, een sociaal leven in een roedel is soms net zoveel waard als een warme zachte mand en knuffels. Er zijn echt wel straathonden die het moeilijk hebben maar het leven is geen Disney film waar iedere hond op zoek is naar een baasje. 

Kijk es aan, genoeg mensen dus die voor de hond zorgen!  

Wat het vrij lopen betreft... je kan daar gevaar in zien, je kan daar ook het geluk van een vrij leven in zien. Als je een vrije hond op een erf gaat opsluiten, is de kans groot dat de hond alles in het werk zal stellen om te ontsnappen om toch weer vrij te kunnen zijn. Waarom zou je dan iets willen opdringen wat de hond zelf niet wil?  

Onderschat straathonden niet, de meesten kunnen prima voor zichzelf zorgen en ze zijn daar erg vindingrijk en ondernemend in. En daarmee bedoel ik niet dat er geen hulpbehoevende straathonden zouden bestaan, zeker niet, maar het omgekeerde is ook echt niet het geval.

Ik heb veel tijd doorgebracht in ontwikkelingslanden en duizenden straathonden in alle uithoeken vd wereld gezien en eerlijk gezegd: het gevoel van bewondering voor die pientere rakkers primeert toch boven dat van medelijden.

Ze hebben ook een leven los van de mens, 's nachts jagen ze op ratten of andere knaagdieren, troepen ze samen met andere honden, maken ze samen kabaal,... daar staan mensen vaak niet bij stil, dat ze wel een eigen leven leiden. Een ander leven dan onze huishonden, maar daarom niet minderwaardig.

Los daarvan begrijp ik volkomen dat je je hart verloren hebt aan deze hond en haar graag wil koesteren. Maar wat ik wil zeggen... probeer niet alleen haar 'zielige' kant te zien, en ook haar waardevolle kwaliteiten als onafhankelijk individu.

Eerlijk gezegd zou ik de hond daar laten inplaats van koste wat het kost haar daar weg halen. Ze is niet zielig buurtbewoners zorgen voor haar ze heeft alle vrijheid die ze wilt. Ik vind het pas zielig wanneer we zo'n hond hier naar toe halen omdat wij hun zielig vinden ;)

Laat het rusten en verstoor dit mooie leventje niet voor deze hond ;)