Tweede hond introduceren (tips anf tricks)

Hallo allemaal! Ik heb nu drie jaar een Griekse rescue dame, mastin mix van 35 kilo. Ik kreeg haar toen ze een half jaar was. Ze heeft de nodige trauma's en moeilijkheden, maar is voor ons de liefste hond ter wereld! Sinds vandaag hebben wij er een Spaanse rescue heer bij! Een mastin mix van 45 kilo, hij is 1,5 of 2 jaar oud. In de opvang waar hij de afgelopen 8 maanden was, werd hij veel bij angstige teven gezet, vanwege zijn stabiele karakter. Hij is enorm rustig en vriendelijk.

.

Vandaag was het zo ver! We gingen hem halen, hij heeft net een lange reis gehad. En de liefde was zoals gehoopt, hij kwam ons begroeten en lag na twee minuten op zijn rug om zich te laten knuffelen. In de auto sliep hij. Thuis aangekomen hebben we onze dame naar buiten gehaald en hem een rondje door het huis laten snuffelen. Daarna zijn we naar onbekend terrein voor beiden gegaan, om ze kennis te laten maken. Ik met meneer, mijn vriend met mevrouw. Het ging buiten goed! Snuffelen en zachtjes kwispelen. Onze dame had wel zin om te spelen, de heer was er toe moe voor en negeerde de speluitnodiging.

Nu zijn we thuis. Onze dame ligt fijn te slapen tussen ons in, de nieuwe heer ligt even apart om daar te kunnen slapen. In huis vond onze dame het minder leuk. Dat hadden we natuurlijk wel verwacht; háár huis, háár bazen. Ze heeft twee keer kort gesnauwd, toen ik de man aaide. Ik heb daarin kort en helder 'Nee' geantwoord; geen geruzie in mijn huis. Ik geloof niet in 'laten uitvechten', die rangorde bepalen ze maar in een spel. Mijn vriend en ik staan ten slotte aan het hoofd van de roedel. Graag wil ik in dit topic af en toe wat van me af typen over de ontmoeting en de honden laten wennen en heel graag lees ik jullie tips!

Je doet het goed, geen gemor en ruzie binnen, jij grijpt gelijk in, heel goed, het overlaten aan hun nee...hier ook twee honden met een wat groot leeftijdsverschil , nimmer gemor of geruzie, vanaf het begin heb ik dat gelijk afgeblokt, ze weten het...buiten hebben ze de vrijheid en is er geen gemor, ook in de tuin geen gemor.....even je nieuwe huisgenoot niet direct gaan knuffelen, jaloezie kan komen, als ze beiden aan elkaar gewend zijn zal dat geen probleem meer zijn...ik doe dat ook niet, wel ga ik op de grond zitten en komen ze bij me zitten ieder aan een kant, en dan wordt er zeker geknuffeld.....en dat is bijna iedere avond, allebei de aandacht....ook ga ik apart dingen met ze doen, zodat ze beiden alle aandacht apart van mij krijgen, maar dat is een keuze die je maakt.....

Nog even, ik heb twee teven, beiden zijn goedmoedig maar als ik er niet ben neem ik nooit een risico dat er wat kan gebeuren, ik zet altijd een traphekje tussen hun in, ze kunnen niet bij elkaar maar elkaar wel zien....ook dat is een keuze, ik neem geen risico dat als ik er niet ben er toch wat kan gebeuren.....

Voorlopig blijven ze sowieso gescheiden wanneer ze alleen zijn. Kan nog geen koffiedik kijken, dus wie weet hoe dat over 3 maanden is. Voorheen wel twee honden samen in de woonkamer gehad, alle ruzies die zij hadden waren rondom menselijke aandacht. Dus als wij er niet waren, hadden zij de orde perfect helder ;)

Je doet het goed. Naar mijn ervaring heb je de minste kans op ruzie als je voor beide honden dezelfde normen hanteert (of noem het omgangsregels, huisregels), deze duidelijk aanleert en er rechtvaardig mee omgaat. Dus in het begin was het bij ons wel een beetje politieagent spelen: geen geklier, geen geclaim, geen getreiter, en elkaars ruimte en rust leren respecteren.

Bij ons lopen de honden wel samen los in huis, als ik weg ben. Dat vind ik net prettiger en minder gekunsteld dan ze gaan scheiden. Maar dat hangt natuurlijk af van hoe goed de honden overeenkomen, elkaar verstaan en respecteren. De eerste weken was er sowieso altijd iemand bij, tot ze wisten wat ze aan elkaar hadden en ik hen kon vertrouwen. Vanaf dan mochten ze alleen thuis blijven en de boel beredderen. 

Veel plezier samen!

Allereerst wat fijn dat je een tweede hond een gouden mandje geeft, super!

Hoe heten je honden?

Ik ga je volgen hoor.

En je doet het prima zo.

In mijn ogen doe je het ook prima. Ik heb mijn honden als ik weg ga wel gescheiden (1 los in huis en 1 in de ren) anders zal mijn reutje zijn kans grijpen en mijn teefje niet met rust laten.

Wat goed van jullie, ik volg ook mee.

Het lijkt me ook dat je het goed aanpakt hebt met de kennismaking, en ook het onenigheid voorkomen. Ook niet uitlokken, dus voorzichtig met botjes, speelgoed e.d. zodat dit geen trigger wordt voor ruzie. Ieder moet ook in alle rust kunnen eten en slapen zonder door de ander lastig gevallen te worden.

Beide honden gelijkwaardig behandelen is naar mijn mening ook heel belangrijk voor een ontspannen sfeer.

Wat fijn, die bevestiging. Onze dame heet Zoes, onze heer Miko!

Zoes heeft vooral veel moeite met de overgangsmomenten. Van slaap- naar woonkamer, van binnrn naar buiten, van dag naar nacht. Alsof ze elke keer baalt dat hij er nog is/nog steeds mee komt. 

Vandaag ging het wandelen super! Ze hebben kort gespeeld en gingen samen snuffelen. Bij thuiskomst was Zoes weer even van slag; piepen/grommen. Tot nu toe houden we het bij 'nee!' en als het dan niet ophoudt sturen we haar op haar plek. We geven Miko geen aandacht op dat moment.

nou voor zo'n eerste tijd gaat het dus eigenlijk prima zoals je het zou verwachten. 

Je kan idd nee zeggen, en nog evt. een kleine geruststelling erbij dat het wel gaat wennen en alles goed komt oid. 

Dit was de eerste ontmoeting. Met zijn lieve, schele snoet <3

Met zijn leuke oren.

Het eerste spel tussen de twee :) Nu ligt M links te slapen (geheel ontspannen), en Z rechts van me (nog iets op haar hoede, maar ze slaapt wel!).

Wat zouden jullie doen met staren?

Wanneer Miko door de kamer loopt, begint Zoes te brommen. Als we haar corrigeren/naar haar plek sturen gaat ze vandaar uit liggen staren en hem in de gaten houden. Soms ben ik haar aan het afleiden, dat helpt niet echt. Ze blijft tot nu toe wel op haar plek.

Hangt ervan af. Met in de gaten houden is op zich niets mis, echt fixeren (dwingend staren met verstijfde houding) kan een stap in de richting van een uithaal zijn. Ik zou dus vooral naar de context kijken en de uitstraling (van beide honden, niet alleen van je teef). 

Je kan op dat moment even haar aandacht vragen (bijvoorbeeld haar naam zeggen) en als ze naar je kijkt, stel je haar even gerust (is goed, meisje, er is niks aan de hand). 

Kijk ook naar de andere hond: is zijn gedrag onschuldig, of daagt ie uit? In het geval dat hij uitlokt, kan je ook hem begeleiden in het respecteren van elkaars ruimte.

Bedankt voor je reactie. Gewoon volgen/kijken mag natuurlijk, dit is inderdaad fixeren van haar kant. We zijn nog heel erg zoekend, hoe herken je uitdaging en dominant gedrag? Mijn dame kan ik heel goed lezen, Miko kennen we gewoon nog niet in zijn lichaamstaal. Het lijkt vooral nieuwsgierig en het is vaak als hij aandacht komt halen (wat wij negeren in de meeste gevallen).

Staart omhoog = veel geur en dus dominant? Staart bedekt anus = weinig geur en dus onderdanig? Wat betekend de kam van onze teef bijvoorbeeld? Als jullie tips hebben in het herkennen van dit gedrag, heel graag :)

Hoe bedoel je dit precies?

Uitdagend gedrag zou bijvoorbeeld kunnen zijn: jij hebt Zoes naar haar plaats gestuurd. Hierop gaat Miko in haar buurt wat gaan paraderen. Er is geen 'gewone' reden waarom ie daar loopt (bv. hij loopt van A naar B en passeert daarbij haar plaats), nee, hij voert een show op, zeg maar. Hij loopt daar met een bedoeling. Dat is uitdagen: kijk wat ik mag en jij niet.

Dan kan je hem bijvoorbeeld bij je roepen, of ook een plaats toewijzen. Of je doorbreekt het patroon door iets compleet anders te gaan doen: bijvoorbeeld hen allebei bij jou roepen en even samen in de tuin gaan spelen. Zo doorbreek je ook de spanning die er tussen de honden opbouwt, en kunnen ze die even van zich afschudden.

Zelf denk ik niet in termen als dominant-onderdanig. Eerder in karaktertrekken (en die kunnen heel uiteenlopend zijn).

De honden moeten elkaar nog leren kennen, en leren dat ze op elkaar kunnen vertrouwen en wat ze aan elkaar hebben, net zoals dat tussen hond en mens gebeurt. Het is in mijn ogen dus geen kwestie van posities innemen, maar ik zie het organischer: leren harmonieus samenleven, leren rekening houden met elkaar: elkaars kwaliteiten, voorkeuren, tekortkomingen. En daar samen in groeien. 

Ik bedoelde ermee: Zoes bromt of staart vooral op het moment dat Miko naar mij of mijn vriend toeloopt om een aai te halen. Dat doet hij heel veel - hij heeft in zijn 1,5 jaar alleen op straat, in een dodingsstation en in een privé asiel gezeten, nooit één baas/huis gehad- dus waarschijnlijk heeft hij behoefte aan veel bevestiging. Zoes vindt het vervelend als hij aandacht komt halen en reageert daar op.

Zelf weet ik nog niet wat ik aanhang qua visie. Ik geloof niet in volledig onderdanige óf dominante honden, maar wel in een bepaalde (rang)orde, zoals je die ook in een gezin kent. Miko kent nog geen enkel commando (zit en plaats zijn we nu aan het oefenen), dus hij is nog lastig te sturen!

Tot nu toe zijn we gaan wandelen als de spanning te hoog oploopt. We wonen nu in een tijdelijke situatie, tot ons huis klaar is. Dan hebben we pas een omheinde tuin :)

Ja, het is zelf een beetje een evenwicht zoeken tussen voldoen aan de behoeften van beide honden én het gewenste gedrag dat je hen wil aanleren. Dat gaat niet altijd meteen perfect, dat gaat met vallen en opstaan, dus maak je daar niet te veel zorgen om, hoor.  

Je bent aandachtig en je staat open voor wat je honden je willen zeggen, je hebt de juiste intenties en bereidwilligheid, daar draait het om. Dus met de tijd valt alles wel op z'n plaats. Gaandeweg zal Zoes leren dat er nog genoeg aandacht overblijft voor haar en zij niets verliest, en zal Miko leren dat ie niet hoeft te drammen om toch aandacht te krijgen. Komt goed! 

ik zou ook zeggen probeer vooral zo natuurlijk mogelijk te doen, en kijk ondertussen goed naar wat de honden aangeven.

Als Zoes staart en bromt, haar even geruststellen zou ik ook doen, en ook al Miko aandacht komt vragen hem regelmatig geruststellen. Bij ons hebben beide herplaatsers dit in het begin heel erg gedaan. Mijn vriend zei soms letterlijk tegen onze eerste herplaatser dat het ok is en ze hier voor altijd haar plekje gevonden heeft en nooit meer weg hoeft. Dat verstond ze natuurlijk niet, maar kreeg misschien wel de intentie mee.

Edit: wat een mooie hond trouwens

Zo te lezen komt het allemaal goed met die twee als ze eenmaal weten waar ze aan toe zijn.

Mijn vriend zei soms letterlijk tegen onze eerste herplaatser dat het ok is en ze hier voor altijd haar plekje gevonden heeft en nooit meer weg hoeft. Dat verstond ze natuurlijk niet, maar kreeg misschien wel de intentie mee.

Dobry

Ja, daar geloof ik heel erg in! Dat honden zeer ontvankelijk zijn voor je intenties.

Het doet me denken aan een moment waarop ons Nukka nog een kleine puppy was en heel erg geschrokken was. Compleet van streek was ze. Ik hield haar in mijn armen, en met mijn hele wezen dacht ik: "ik ben er altijd voor jou, no matter what, ik zal jou nooit nooit nooit of te nimmer in de steek laten." en toen drukte ze haar oortje tegen mijn borst om mijn hartslag op te vangen en voelde ik alle spanning zo uit haar lijfje lopen. 

" Ja, daar geloof ik heel erg in! Dat honden zeer ontvankelijk zijn voor je intenties.
Het doet me denken aan een moment waarop ons Nukka nog een kleine puppy was en heel erg geschrokken was. Compleet van streek was ze. Ik hield haar in mijn armen, en met mijn hele wezen dacht ik: "ik ben er altijd voor jou, no matter what, ik zal jou nooit nooit nooit of te nimmer in de steek laten." en toen drukte ze haar oortje tegen mijn borst om mijn hartslag op te vangen en voelde ik alle spanning zo uit haar lijfje lopen. 
  "

Alaska's Finest!

wow wat mooi, ik geloof er inmiddels ook in dat je dan iets uitstraald, een bepaalde energie, wat honden (en misschien ook andere dieren) op kunnen vangen en begrijpen.

" Mijn vriend zei soms letterlijk tegen onze eerste herplaatser dat het ok is en ze hier voor altijd haar plekje gevonden heeft en nooit meer weg hoeft. Dat verstond ze natuurlijk niet, maar kreeg misschien wel de intentie mee.
 
 
Edit: wat een mooie hond trouwens
 
Zo te lezen komt het allemaal goed met die twee als ze eenmaal weten waar ze aan toe zijn.
  
  "

Dobry

Dat zeggen wij ook geregeld tegen hem :) Het voelt voor mij goed om te zeggen, dus dat zullen deze gevoelige monsters ook zo ervaren (ik zeg het ook tegen onze eerste rescue-dame, haar kreeg ik ook als zwerver en als angsthaast van het nest waren haar broers en zussen zo weg, maar had zij het moeilijk).

En bedankt voor je lieve woorden! Wij vinden hem ook een schoonheid!

@Alaska's Finest: jij ook bedankt, fijn om te horen. Ik merk dat ik het zo graag goed wil doen. Beetje loslaten is ook niet verkeerd.

" Ik bedoelde ermee: Zoes bromt of staart vooral op het moment dat Miko naar mij of mijn vriend toeloopt om een aai te halen. Dat doet hij heel veel - hij heeft in zijn 1,5 jaar alleen op straat, in een dodingsstation en in een privé asiel gezeten, nooit één baas/huis gehad- dus waarschijnlijk heeft hij behoefte aan veel bevestiging. Zoes vindt het vervelend als hij aandacht komt halen en reageert daar op.
 
Zelf weet ik nog niet wat ik aanhang qua visie. Ik geloof niet in volledig onderdanige óf dominante honden, maar wel in een bepaalde (rang)orde, zoals je die ook in een gezin kent. Miko kent nog geen enkel commando (zit en plaats zijn we nu aan het oefenen), dus hij is nog lastig te sturen!
 
Tot nu toe zijn we gaan wandelen als de spanning te hoog oploopt. We wonen nu in een tijdelijke situatie, tot ons huis klaar is. Dan hebben we pas een omheinde tuin "

A

En daar moet je dus mee uitkijken. Niet doen, niet aanhalen. Daarmee kun je uitlokken dat ze elkaar gaan aanvliegen. Die fout heb ik gemaakt met mijn eerste opvanger, die was ook zielig en in een hele vreemde omgeving en ach, een knuffel dan maar... en toen ging het mis en vloog de oudgediende de nieuwkomer aan.

Miko is nu een huishond, en niet zielig meer. Hij krijgt in de toekomst nog genoeg knuffels en gelegenheid om alles in te halen wat hij tekort kwam. Hij moet nu leren hoe je huishond moet zijn. En jij moet voorkomen dat Zoes uit jaloezie ergere dingen gaat doen dan een beetje brommen en met een scheef oog de boel in de gaten houden.

Het is heel goed dat je haar zegt dat ze niet mag brommen en haar begrenst en laat weten dat jullie de baas blijven. Hoe zielig het ook lijkt, hou Miko ook een beetje kort totdat je merkt dat ze zonder problemen in dezelfde ruimte kunnen zijn. Dat komt snel genoeg, terwijl het na een vechtpartij misschien heel lang duurt voor ze elkaar weer vertrouwen. Zet haar wel op de eerste plaats met dingen doen: als eerste eten, als eerste riem om, als  eerste naar binnen, als eerste een aai over de bol. Door Zoes alles als eerste te laten doen (en beloon haar extra vaak als ze een goed voorbeeld geeft wat Miko moet gaan volgen omook een beloning te krijgen, laat hem maar werken voor zijn knuffels!), dan weet Zoes dat ze nog steeds nummer 1 is. én zo leert Miko snel de huisregels en is het minder bedreigend voor Zoes. En ga oefenen met netjes zitten, komen en liggen voor een koekje waarbij je ze om beurten een koekje geeft waarbij je hun naam noemt, Zoes eerst en die kan dan mooi laten zien hoe het hoort, dan Miko. Zo leren ze ook om te delen en weten ze dat ze allebei genoeg aan alles zullen krijgen.

Bedankt Careana, voor je heldere uitleg. We gaan inderdaad niet in op Miko's 'gebedel' om aandacht. We roepen hem bij ons als hij een knuffel mag, niet andersom. Naar aanleiding van je bericht nog eens kritisch gekeken naar ons handelen en meestal als Zouz snauwt, is dit omdat ze iets onrechtsvaardigs ziet (bedelen dat wordt beloond inderdaad). Ook het omstebeurt een commando laten opvolgen met Zouz als voorbeeld werkt goed. Dank je!

Ze hebben nu twee keer een kleine aanvaring gehad. Allebei de keren in de hal (smalle ruimte) tijdens of net na het aanlijnen. Zouz sprong op hem, maar Miko draaide haar zijn kont toe en liep weg. We konden Zouz dan snel pakken, kort corrigeren om ze daarna gelijk weer bij elkaar te zetten. Dan bleef het daarna rustig. Vanochtend voor het eerst dat ze elkaar begroeten ín huis (met een klein likje in de mondhoek en een zwabber kwispel door Z.). Miko houdt bewust afstand op gevoelige plekken (Zouz haar vaste slaapplaats) en komt niet meer bedelen als Zouz aandacht krijgt. Elke dag een stapje!

Goedemorgen A,

Allereerst gefeliciteerd met Miko,

Wat een prachtige hond met zijn lieve ogen!!

Zouz is ook prachtig een mooi stel samen hoor!!

Vind altijd die Mastin Mixen zulke mooie lieve honden!!

Misschien een tip.

Om beide honden apart bv 1x per dag uit te laten.

Jou Peter met 1 en jij met 1.

Dan hebben ze quality time en kunnen jullie per hond lekker veel aandacht geven en knuffelen zonder evt jalouzie van de ander.

Evt een korte extra wandeling..

Misschien de lijnen(tijdelijk) bv in jullie kamer leggen en het aanlijnen bij weggaan in een grote ruimte doen.

Ook ruim afstand houden van elkaar bij het lopen in de hal.

Wanneer je partner thuis is kunnen jullie misschien ook tegelijker tijd oefeningen doen met ieder een hond.

(ook bv evt na binnenkomst na een wandeling als ieder nog aan de lijn zit)

Trouwens dat kan natuurlijk ook onderweg als jullie met z`n 4e wandelen.

heel veel succes!

Bij thuiskomst riemen pas afdoen in een grote ruimte met (wat) afstand ertussen.

Dat kan al een hoop schelen.

Waar de ochtendontmoeting eerst ingewikkeld was met gebrom van Zoes, stuift ze nu op hem af om hem likjes te geven, beide met breed zwiepende staarten. Gisteren speelde ze zelfs even binnen samen. Mijn vriend werkte gisteren thuis. Beide honden lagen toen niet bij hem/bij het bureau (waat Zoes voorheen altijd lag), maar samen in de woonkamer. Miko languit op de bank. Zoes languit op de grond tegen de bank aan mét haar knuffel tussen haar poten.

Daarnaast ook nog wel wat gebrom rondom Zoes' slaapplek en vooral als ik met Miko knuffel. Maar we zijn tevreden.

dat klinkt veelbeloven hoor

en zo snel al ook, super

Mooi hoor!

Dat gaan dikke vrienden worden 

Dat klinkt echt super!!!!

En dat in zo een korte tijd!!

Die worden echt maatjes van elkaar.

Mooi stel.

Serieus nu al dat is goed!

Wij zijn na al 3 weken bezig om 2 Parsons aan elkaar te laten wennen 6 en 11 jaar.

Hoe gaat het bij jullie na die drie weken?

Ja, we zijn heel blij hiermee! Zouz bromt nog wel dagelijks, vooral als ze even alleen zijn geweest. Maar een korte correctie is voldoende om ze weer samen te laten zijn.

We zijn erg strict in de huisregels. Niet bedelen om aandacht of eten, elkaar ruimte geven, alleen knuffelen als wij dit vragen, apart eten, negeren in het voorbij lopen en we lopen vier keer per dag (wordt straks helaas 3) samen een stuk van 30 tot 60 minuten. Ze vinden het buiten zo heerlijk met elkaar, het helpt absoluut in de binnenhuis verhouding.