onzeker of zelfverzekerd

Volgens veel theorieën over hondengedrag is een uitvallende hond onzeker. Wat ik dan niet snap is het volgende: mijn puberende Anatolische herder is fel naar andere intacte reuen, klein/groot/ras maakt niet uit.  Alleen intacte reuen waarmee hij is opgegroeid worden getolereerd.

Echter, een gecastreerde reu neemt hij niet serieus. Ook al staat er gespierde Rottweiler met een borst van een meter breed naar hem te grommen en te blaffen op 1 meter afstand, hij doet alsof die reu niet bestaat en is brutaal bezig te flirten met zijn teefjes waardoor de Rottweiler begint te kwijlen met ontblote tanden en finaal uit zijn dak gaat en dan nog volgt er geen reactie...

Is dit nu een onzekere hond of een zelfverzekerde? Ik wil namelijk een correctie band of ander correctie middel gebruiken om niet over straat gesleurd te worden, als tante Truus de hoek om komt gelopen 5 meter achter haar Jack Russell. Maar wil eerst zeker weten dat dit gedrag niet door onzekerheid wordt veroorzaakt.

Dat kan niemand weten van achter een schermpje. 

Ik zou hier serieus een gedragstherapeut voor inschakelen als je er wat mee wilt doen. Want zelf met een correctieband gaan werken terwijl je niet precies weet wat je doet, kan heel veel schade maken bij de hond. De hond kan het bijvoorbeeld aan wat anders linken dan wat jij bedoeld en daardoor bang worden van iets of andere gedragsproblemen krijgen. 

Het is echt niet iets waar je zomaar mee moet gaan klooien. 

En daarnaast zijn er veel betere manieren om uitvallen aan de riem af te leren. 

Bedankt voor je reactie Naomi. Echter, kans bestaat dat een omhoog gevallen gedragstherapeut ook veel schade kan aanrichten. Mijn hond zal niet de eerste zijn die door kwakzalverij compleet verpest wordt. Ik begrijp niet hoe een onzekere hond een gecastreerde schuimbekkende Rottweiler niet serieus kan nemen en een bejaard intact pluisje dat amper kan lopen, niet kan uitstaan. Is het enkel de geur wat zo'n verschil kan maken?

Een hond kan uitvallen om heel veel redenen. Onzekerheid is er slechts één van. Een hond kan ook uitvallen omdat ie gefrustreerd is (lijnfrustratie is een duidelijk voorbeeld), omdat ie opgewonden is, omdat ie kwaad is, een kort lontje heeft (explosief), omdat ie geen andere honden in zijn personal space duldt, enz. enz.

Het komt er dus op aan je eigen hond goed te kennen, en vervolgens er verantwoord mee om te gaan.

Je hebt eerder al een soortgelijk topic geopend en waarschijnlijk dus niets mee opgeschoten. Nu open je weer een nieuw topic met ongeveer dezelfde insteek. Open een topic met de vraag waar je een goede gedragstherapeut kan vinden, zodat je niet een omhoog gevallen GT treft. Als je dan even vermeld uit welke streek je komt, zijn er hier diverse mensen die je een goede GT kunnen aanraden. Ik vind het eerlijk gezegd wel zaak dat je actie onderneemt, het gaat hier niet om een klein happertje.

Alaska's finest, dat ie kwaad en explosief is tegen sommige honden, is een feit. Dit is echter geen achterliggend oorzaak maar een gevolg, volgens die theoriëen. Ik ben hele tijd in de gaten gaan houden bij welke hond hij uitvalt en welke niet. Het is alleen bij intacte reuen. De houding, ras, grootte, leeftijd maakt geen verschil.

Volgens de huidige theorieën is onzekerheid hiervan de reden.  Hond vindt de situatie ongemakkelijk en heeft aangeleerd dat de potentiële bedreiging verdwijnt als gevolg van het uitvallen. Zelf belonend gedrag.

Ik snap dus niet hoe een hond onzeker kan zijn tegenover een bejaarde Maltezer dat amper kan lopen en uitvalt en bij een schuimbekkende Rottweiler erg zelfverzekerd en brutaal gedrag kan vertonen, haast bespottend naar de Rottweiler. Het enige verschil is dat de Maltezer intact is en de Rottweiler is gecastreerd. Met dit gegeven achter de hand. Heb ik een onzekere of een zelfverzekerde hond? Ik moet namelijk maatregelen treffen want als je even de aandacht er niet bij hebt of te laat bent met het beetpakken van zijn halsband,  sleurt hij je over straat met gevaar voor hem en degene aan de lijn.

Laatst kwam hij los. Het enige wat hij doet is belagen. Op het moment dat de hond piept of ligt is het game over, hij komt tot rust en staat dom van zich af te kijken met een blik van " hij doet niets terug?!".  Gelukkig heeft ie geen honden gebeten maar op straat is het gewoon gevaarlijk als hij je meetrekt naar de overkant van de straat op een moment dat je dat niet verwacht.

Wat maakt het nou uit of hij zelfverzekerd is of onzeker? Hij is een puber reu en duldt geen intacte reuen in zijn buurt. En ja, ze kunnen van verre al ruiken of de andere reu gecastreerd is of niet (de mijne tenminste wel). Maar jij kunt dat niet dus laat het er niet op aan komen. Zorg dat je hond aandacht heeft voor jou als je buiten loopt. Houd afstand t.o.v. andere honden. Voorkom dat hij moet gaan bedenken of de andere hond een reu of teef is en of die gecastreerd is of niet. Draai vlot om als er een hond jullie kant op komt en oefen dit veel, ook en vooral als er geen hond aankomt. Maak dat vooral leuk. Ik ben zo nu ook bezig met mijn hond die na een paar vervelende incidenten met loslopende honden weer uitviel. En er is niks mis met een goede gedragstherapeut. Begin niet zo maar aan een correctieband. Je kunt er veel mee kapot maken. 

Misschien heeft het ook niet helemaal met zekerheid of onzekerheid te maken? Misschien komt hij gewoon in situaties die niet wenselijk zijn voor hem (en andere honden). Misschien weet hij niet wat de bedoeling is, wat zijn rol is/zou moeten zijn als jullie ergens lopen waar ook andere honden lopen?

Een anatool is van karakter oorspronkelijk wel een zelfverzekerde hond, maar dat was ook de bedoeling omdat hij kuddes moest bewaken.

Hier komt hij in heel andere situaties, waar hij misschien niet goed weet wat hij ermee aan moet.

Wat ik zelf zou doen, is hem eerst maar bij andere honden weghouden voordat het uit de hand loopt. Ik zou een goede gt of hondenschool zoeken die met BAT (behaiour adjustment training) werkt, zodat je hond leert dat hij ook de keuze heeft een andere beslissing te nemen dan uitvallen. 

https://www.youtube.com/watch?v=E1lVAFHlhGA

“Volgens veel theorieën over hondengedrag is een uitvallende hond onzeker. “

Daar ga je sowieso al de mist in, want er is niet één beeld van ‘een uitvallende hond’, het gaat o.a. om de context waar dit gedrag zich in bevindt en de lichaamstaal die er verder bij speelt. Dat kan dan allerlei verschillende oorzaken hebben. Daarnaast speelt genetica ook een rol; je hebt namelijk een hond aan de lijn waarbij het niet ongewoon is dat hij niet sociaal met soortgenoten kan omgaan.

Ik herinner me nog jouw vorige topic waar je nog wel je hond liet loslopen. Hopelijk doe je dat niet meer. 

Mijn advies: schakel een gediplomeerd gedragstherapeut in die training biedt op basis van recente onderzoeken. Hij/zij kan je hond observeren (wij kunnen dat niet, de meesten hier zijn ook geen gedragsdeskundigen) en een passende training geven en je leert hoe om te gaan met de aard van de kangal. Ga niet zomaar experimenteren met al die correctiemiddelen, dat werkt enkel averechts en dan ben je verder van huis. In de tussentijd kan je je hond ook op een positieve manier de muilkorf aanleren. Een muilkorf is altijd handig om bij de hand te houden, zeker met uitvallende sterke honden. 

Welke 'huidige theorieën'? Als je weet dat jouw hond geen intacte reuen in zijn buurt duldt, heb je daar je oorzaak. Je moet je hond niet proberen te laten passen in één of andere 'theorie', je moet kijken naar wat er werkelijk speelt.

Dus aan jou de taak om te anticiperen, en jouw hond (en andere honden) niet in situaties te brengen die tot conflicten leiden.

Heeft het zin om te gokken (want dat is het, we zijn maar mensen) waarom jouw hond tegen de ene hond uitvalt en tegen een andere niet?

Eigenlijk zijn het gewoon excuses: mijn hond valt uit doordat die andere hond.....

Feit is dat hij uitvalt naar andere honden en daar moet aan gewerkt worden.

Schakel professionele hulp in.

Goed van je dat je het probleem aan wilt pakken en gezocht hebt naar de omstandigheden in welke je hond uitvalt. Ik denk dat, ondanks wat anderen zeggen, het wel belangrijk is, duidelijk te hebben wanneer het gebeurt en in welke omstandigheid. Zo kun je het probleem gerichter tackelen, methodes overwegen  Ook vind ik dat er verwijtend wordt gereageerd op je topic, je aanpak, het gedrag van je hond. Niet tof! 

Oh en ik zou hem laten castreren. 

Een echte gediplomeerde hondentherapeut is geen kwakzalver.

Dat is iemand die serieuze studies gedaan heeft.

Honden worden verpest door mensen die zich uitgeven als hondentherapeut of trainers met "veel ervaring met honden".

Maar je hoeft dit niet te geloven: zo te horen kan je het zelf veel beter 

Dat is een beetje simpel gedacht. 

Na castratie verminderd de testosteron en worden reuen vaak onzekerder, waardoor het uitvallen juist erger kan worden. Testosteron hebben ze niet voor niets. 

Het kan helpen, maar het kan ook juist averechts werken. Als je het wil proberen zou ik chemische castratie proberen. 

Maar het lijkt me beter om ook daarbij eerst met een gedragstherapeut te overleggen. Die kan kijken wat de hond precies doet en ook uitleggen waarom. En of castratie daarbij kan helpen. 

Een gediplomeerde gedragstherapeut weet wat hij doet en zal je hond niet verpesten. 

Heb zelf stage gelopen bij een tinley gedragstherapeut, zit door heel Nederland. Wordt ook vergoed door sommige huisdier verzekeraars trouwens. Tinley kan ik zeker aanraden. 

Goed advies hoor; als de ballen weg zijn, verandert de hond plots in een engel.. Nee, even serieus nu, castratie is niet altijd de oplossing voor uitvalgedrag, zoals vele mensen wel denken. Dit kan enkel hormonale problemen oplossen en zelfs dan is dat nog niet altijd de oplossing. Het gaat hier om een hond die nog jong is en zijn hormonen nodig heeft om zich goed te kunnen ontwikkelen, zowel fysiek als mentaal. Zolang je niet weet waarom de hond uitvalt, is het dom om de hond dan maar onder het mes te leggen. De kans is aanwezig dat het gedrag juist verergert.
 

Daarom raad ik jou, TS, aan een gedragsdeskundige te contacteren (bijv. Monique Bladder of Nelis Verhoeven van 'Calming signs'). Het is natuurlijk wel heel erg raar als je zulke mensen weigert, omdat je ze als kwakzalvers ziet, maar wel trainingsadviezen op basis van één mogelijke oorzaak opvolgt, gegeven door simpele hondenbaasjes die geen gedragsdeskundige zijn en je hond lezen van achter een schermpje.

Dankjewel Liliylover. Inderdaad, wat een azijnpissers hier zeg. ; ))  Natuurlijk is het belangrijk om te weten of het gedrag voortkomt uit zelfverzekerdheid of niet. Hoe wil je anders ergens naartoe werken? Een onzekerde hond ga je niet corrigeren met een stroomband of prikband.

Ben ik met je eens Sjors. En ik sta ondanks de reacties ook nog 100 % achter castratie. Ik ben dierenartsassistent en natuurlijk komen we dit gedrag veel tegen bij jonge ongecastreerde reuen. In 90 procent van de gevallen is castratie de oplossing. In geen enkel van de gevallen welke wij voorbij hebben zien komen verergert het gedrag. Dat is op basis van mijn ervaring en die van de dierenarts. Kijkend naar jouw verhaal. Het lijkt me niet voort te komen uit onzekerheid namelijk, maar uit dominantie. Maar goed, dat kan ik zo natuurlijk ook niet met zekerheid zeggen. Vertoont je hond ook rijgedrag? 

Ik vind chemische castratie een heel goede tip wanneer je er zelf nog niet uit bent of je de hond wilt laten castreren en hij dit gedrag vertoont. En laat hem idd eens observeren door een hondentraindr/therapeut. Film het gedrag anders eens. 

Stel je voor dat je een reutje bent en ontzettend de drang voelt om een wipje te maken, maar je mag Nóóit  Frustrerend niet? 

Hallo zeg, mensen nemen de moeite en tijd om jou aan advies, tips en inzichten te helpen en dan kom jij hiermee. Iets met respect. Of eerder, het gebrek eraan. Bah. 

Newsflash; het gebruik van de prikband is bij wet verboden in Nederland, net als het gebruik van stroombanden zonder aantoonbare deskundigheid op kynologisch gebied. Er zijn gelukkig alternatieven qua training die dieren geen onnodig ongerief veroorzaken. Schrap die opties dus alsjebliéft van je lijstje, ook als je denkt te concluderen dat de hond niet onzeker is.  

Dominatie is een status in de roedel. Hij is niet dominant, zelfs onderdanig naar oudere intacte reuen die hij vanaf zijn puppytijd kent en regelmatig mee speelt.

Ook in zijn nest waar ik hem vandaan hebt, was het niet haantje de voorste maar een van de meest rustige pups, die eerst rustig de kat uit de boom keek. Vergeleken met andere Anatolische reuen is hij niet erg dapper. ?n de zin van bang voor de dierenarts, bang voor water uit de tuinslang, bang voor paarden die hem tegemoet lopen.  Daarom is de onderliggende oorzaak van dit gedrag zo lastig te vast te stellen.

Maar hoe weet je dat castratie bij de klanten heeft geholpen? (Serieuze vraag)

Onze hond is 3 jaar geleden gecastreerd omdat hij heel erg veel reed op andere honden. (Was toen 3 jaar) dit heeft geholpen, maar hij is wel veel meer gaan uitvallen en heel sloom geworden. Ik vraag mij af of castratie hem goed heeft gedaan, maar heb het er verder niet meer met de dierenarts over gehad. Het is verder toch niet terug te draaien. 

Weten jullie alle lange termijn effecten van castratie van jullie klanten?

En heb je ook een onderzoek waar die 90% op is gebaseerd? 

Ik merk dat veel dierenartsen wel heel makkelijk over castratie denken en het vaak al als pup aanraden als iets wat er standaard bij hoort. 

Castratie wil ik niet aan beginnen omdat het nu met 8 van de 10 honden goed gaat en straks niet het risico wil lopen dat ie naar elke hond uitvalt. Ook zal hij nog groter en zwaarder worden volgens mijn dierenarts. Die heeft dat dus ook afgeraden.

Schattig, die ervaringen waar je over spreekt. Gelukkig kunnen we daar geen conclusies op populatieniveau door trekken, daar hebben we de wetenschap voor nodig. En de meest recente wetenschappelijke onderzoeken suggereren (zoals al eerder genoemd) het tegenovergestelde. Zie ook:

https://www.moniquebladder.nl/castratie-beinvloedt-sociaal-gedrag/

“Uit de analyse van die gegevens kwamen onder meer de volgende conclusies naar voren:

Neiging tot agressief gedrag (ten opzichte van honden en personen) in gecastreerde reuen

Neiging tot meer angst en meer paniek in gecastreerde reuen

Gecastreerde reuen zijn mogelijk verhoogd seksueel aantrekkelijk voor intacte reuen (hoge stress-factor)

Gecastreerde reuen zijn minder sociaal en niet zo dapper als intacte reuen

Intacte reuen zijn vaker kalm dan gecastreerde reuen”

Nou ja zeg, alsof allll die mensen waarvan jullie de hond castreren terug komen om verslag te doen. 

Het is geen wondermiddel. 

En vind vreemd hoe goed jij het weet zonder überhaupt die hond te hebben gezien, blij dat je iig ook aanraad om een GT te laten kijken. Want vanaf een schermpje roepen dat die maar gecastreerd moet worden zonder de situatie van dichtbij te hebben gezien vind ik zeeeer vreemd en onverantwoord.