Het gaat niet goed met mijn lieve hond.

Beste andere hondenvrienden,

Het gaat niet goed met mijn hond Kaya, een Engelse Springer Spaniel van bijna 14 jaar, en ik weet niet meer wat ik nog kan doen om haar te helpen.

Half December begon te te kwakkelen; minder eetlust en af en toe braken en diarree. Omdat dit met een goede week nog niet beter was, ben ik uiteraard naar de DA geweest. Conclusie: waarschijnlijk een virus. Advies: licht verteerbaar voedsel en rust.

Zo gezegd, zo gedaan. Maar in plaats van verbetering, zag ik alleen maar verslechtering. Dus, retour DA.
Inmiddels 6kg lichter en verschillende onderzoeken en middeltjes tegen misselijkheid en dergelijke verder, eet mijn lieve Kaya vrijwel niets meer. Ook geen lekkers. Soms gaan er nog een paar hapjes in, maar daar blijft het bij. Het valt wel op dat ze soms nog komt als ik in de keuken sta, maar bij alles wat ik haar aanbied kijkt ze alsof ze zeggen wil: oh god nee.
Drinken doet ze nog wel, al heb ik haar dat nu gisterochtend voor het laatst zien doen. Diarree heeft ze niet meer en ze heeft de afgelopen 14 dagen vrijwel niet meer gespuugd. Tot gisteren.. zwart braaksel. Ik heb zelf een medische achtergrond en zoals veel van jullie ook wel zullen weten: dat duidt op bloed. Dit was de eerste keer dat ik dit zag in het braaksel of de ontlasting.

Naast algemeen lichamelijk onderzoek is er bloedonderzoek verricht, ontlasting onderzoek en een echo. Behalve dat er op de echo wat verwijde darmlissen te zien waren, wat kan duiden op een infectie/ontsteking, is uit de andere onderzoeken niks gekomen. Alles was normaal, maar ondertussen ligt mijn lieve hond maar te liggen. Dood te gaan. Alleen nog wat kwispelend als ik thuis kom of als we een rondje gaan wandelen.. wat ze steeds minder kan, omdat ze zo zwak is.
Sinds een aantal dagen proberen we Prednison, maar geen verbetering.

Half november is mijn oude kat op 18 jarige leeftijd overleden. Sneller dan ik zelf had verwacht, heb ik sinds de kerst een nieuw poezenbeest van nu 4 maanden.
Kaya heeft altijd goed samen gekund met katten. Zij en de oude kat zijn nooit dikke maatjes geweest als in samen liggen, spelen etc. (dat zag de kat niet zo zitten, haha), maar hebben al die jaren goed samen geleefd. Ook met de nieuwe kleine gaat het vanaf het begin goed. Vooral de kitten moest erg wennen, maar ze kruipt nu wel zo af en toe bij de hond en ze leven prima samen. Na het overlijden van mijn oude kat heb ik aan Kaya eigenlijk niets gemerkt en ook sinds de nieuwe merk ik qua gedrag niets aan Kaya dat ze er een probleem mee heeft.

Omdat er lichamelijk niets te vinden is, is het natuurlijk door mijn hoofd geschoten dat het hier misschien toch wel aan ligt. Dit heb ik aan de DA voorgelegd, maar zij gaf aan dat zo'n heftige lichamelijke reactie onwaarschijnlijk is. Ook omdat het al een beetje begon voordat de poes in huis was.

Is er hier iemand die nog IETS kan bedenken of adviseren? Op deze manier glipt ze onder mijn handen weg. Zo trekt ze het niet, en mij zit het ook tot hier. Misschien is het verhaal wat verwarrend om te lezen, maar in mijn hoofd loop ik ook helemaal vast hiermee. Als je nog iets wil weten; vraag alsjeblieft wat er ook in je opkomt.

Dank jullie wel.

Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt! 

Ik heb niet helemaal.duidelijk wat er precies aan onderzoek gedaan is maar als er zwart geraakt is, duidt dat toch zeker op bloedverlies. 

Verwijde darmlissen kan van alles zijn...

Als je de symptomen bij elkaar neemt, het gedrag en uitslagen van het onderzoek dan denk ik dat het goed is om alles op een rijtje te zetten. Wat kan er aan de hand zijn, wat zijn de mogelijkheden en in hoeverre ben je curatief bezig.

Als ik je verhaal zo lees denk ik dat je hond toch iets ernstigs onder de leden heeft... en je (ook) rekening moet houden met het ergste.  

Toch eens met de dierenarts overleggen wat wijsheid/ mogelijk/ zinvol is. Wat is voor het beestje het beste?

Hier op dit moment ons oudje van 13,5 jaar (golden retriever)waar ik me ook zorgen over maak.

Ik heb dit weekend het boekje van dierenarts Hugo van Duijn, "Zijn we niet te vroeg?" gelezen... Waar kijk je naar aan het einde van het hondeleven. Welke criteria kun je hanteren. Wat wil ik nog wel voor haar en waar ligt voor mij de grens. 

Confronterend maar het geeft je handvatten om je grens van wat nog hondwaardig is te concretiseren.

Ik voel met je mee en wens je wijsheid en sterkte, wat het beleid ook zal zijn.

Ik voel met je mee hoewel ik niet kan helpen hoop op veel beterschap en ook veel sterkte weet hoe erg het is míjn zoon vroeger een golden retriever gehad 13jaar geworden ze heeft kanker gehad in haar buik 

Bedankt voor je reactie, Tukker.

De onderzoeken die gedaan zijn: 

- Algemeen lichamelijk onderzoek. Dus; voelen, gebit checken, etc.

- Bloedonderzoek: Leverwaarden (enzymen, galzuren) en Nierfunctie.

- Echo van de buik, waarbij gekeken is naar de pancreas, lever, baarmoeder, darmen en nieren. Dat verwijde darmlissen van alles kan zijn ben ik helemaal met je eens. De DA kwam met dat het beeld het meest overeenkomt met een mogelijke infectie of ontsteking. Dat was waarschijnlijk het meest voor de hand liggend. Er was nergens een bloeding te zien en zoals ik al zei was gister ook de eerste keer dat ik dat zag.

Wat er nu nog aan de hand kan zijn weet ik gewoonweg niet. Maar curatief behandelen is het op dit moment ook niet, omdat we geen diagnose hebben. Enkel symptomatisch behandelen ga ik op deze manier niet lang meer doen, dat kan niet en is niet eerlijk tegenover haar. Ik hou ook rekening met het ergste, al kan ik dat niet eens denken zonder tranen in mijn ogen. Het is zo ontzettend frustrerend dat je niet weet wat er is en op basis daarvan een beslissing moet maken.

Ik zal eens meer opzoeken over dat boekje. Bedankt voor de tip.

Bedankt voor je reactie. Dat waardeer ik.

Ik heb pas nog een situatie gezien met een 13 jaar oude Stabij met dezelfde problemen als jouw hondje. Het was niet mijn hond en ik weet ook niet welke onderzoeken er bij die hond gedaan zijn. Die kreeg ook eerst medicatie tegen de misselijkheid en de diaree en later ook prednison. Niet hielp. De hond was een stofzuiger als het om eten ging, maar at op een gegeven moment ook bijna niets meer en wat hij at kwam retour.

Die hond ging ook meer hijgen op een gegeven moment. Die hond werd toen s'nachts onrustig. Baas is bij hem gebleven hond loopt naar de keuken doet daar nog een dunne hoop op de mat en is daarna in elkaar gezakt en overleden. De baas heeft hem verder niet laten onderzoeken en laten cremeren.

Om heel eerlijk te zijn had ik hem eerder in laten slapen, maar voor die baas was het zijn eerste hond en hij bleef hoop houden omdat hij nog wel heel lekkere dingen bleef eten.

Ik ben bang dat het voor jouw hondje ook een beetje tijd gaat worden. Als de hond nog iets eet en binnen houdt en zich nog best goed voelt zou je het nog even aan kunnen kijken, maar als de hond helemaal niks meer eet en nauwelijks nog van zijn plaats komt en zich niet prettig voelt zou ik hem in laten slapen.

Dat bloed moet ergens vandaan komen. Is er ook niets uit een bloedonderzoek gekomen? En is er ook naar de maag gekeken op de echo?

Ik wens je veel sterkte toe.

grt Manja

Manja, bedankt voor je reactie. Ik schrik hier heel erg van. Dit wil ik haar besparen, dat mag haar niet gebeuren.

Uit het bloedonderzoek is niets gekomen. Niets.

Wat ze eet, blijft er wel in.. Maar het is zo weinig. Inderdaad alleen nog heel lekkere dingen.. soms. Als dit toch door de nieuwe poes komt, voel ik mij zo ontzettend schuldig dat ik haar op deze leeftijd een depressie of wat dan ook bezorgd heb...

Een depressie door de poes, we weten niet wat er in hun koppie omgaat......heel veel aandacht schenken aan je hond, haal hem er uit, voeren; desnoods met een lepel als die niet wilt eten....laat de hond bij je slapen in de nacht....en de pies er niet bij, zodat die alle aandavht van je krijgt....14 jaar, hond van de dag, aLs er verder niets aan de hand is, veel aandacht geven, meer dan anders....

Anja, ik geef mijn hond sinds kort, yammiegreen door de vla, stimuleert de eetlust, en haar vlees voer ik, als ze zelf niet wilt eten.....en ik geef haar wat extra aandacht, hier ook een oudere hond, ze willen wat meer aandacht dan toen ze jonger waren....

" Een depressie door de poes, we weten niet wat er in hun koppie omgaat......heel veel aandacht schenken aan je hond, haal hem er uit, voeren; desnoods met een lepel als die niet wilt eten....laat de hond bij je slapen in de nacht....en de pies er niet bij, zodat die alle aandavht van je krijgt....14 jaar, hond van de dag, aLs er verder niets aan de hand is, veel aandacht geven, meer dan anders.... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Bedankt voor je reactie. (Meer) aandacht geven doe ik inderdaad. Nu ze zo ziek lijkt helemaal, al deed ik dat al zeker niet minder dan voorheen. Jij denkt dus dat deze heftige reactie wel door de nieuwe poes kan komen?

Haar letterlijk voeren heb ik al geprobeerd.. Dit werkt niet bij haar. Alleen maar averechts.

" Anja, ik geef mijn hond sinds kort, yammiegreen door de vla, stimuleert de eetlust, en haar vlees voer ik, als ze zelf niet wilt eten.....en ik geef haar wat extra aandacht, hier ook een oudere hond, ze willen wat meer aandacht dan toen ze jonger waren.... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Bedankt voor de tip. Ik zal er eens naar kijken.

Anja, ik denk niet dat de slechte eetlust, het braken, de diarree en oud bloed braken door je kitten komt. Dan verwacht ik meer een gedragsmatige verandering. En als dat jonge poezebeest haar niet bevalt dan laat ze die ook vast niet dichtbij haar liggen...

Probeer schuldgevoel opzij te zetten. De situatie met een nieuwe jonge poes is zoals die is.

Je kunt je hond extra aandacht geven zoals Willemijn al zei, lekkere dingen te eten geven en zorgen dat ze niet te geen last heeft van de poes. De situatie terugdraaien gaat niet maar je kunt de situatie wel zo comfortabel mogelijk voor haar maken.

Met een schuldgevoel van jouw kant kan ze niet veel. (klinkt hard maar bedoel ik niet zo)

Ik zie een baasje dat zich grote zorgen maakt en veel voor haar over heeft. Anders had je je hier niet gemeld met je zorgen!

Bedankt. Je hebt gelijk dat mijn schuldgevoel hier niets aan toevoegt. 

En inderdaad, ik zou dan veranderingen verwachten in gedrag en die zie ik niet. Ze gaat niet eens weg als de kat in haar mand komt liggen. Ze is altijd al zo geweest van: "Prima joh" en die reactie zie ik nog steeds, haha. Behalve dat ze nergens meer interesse in lijkt te hebben of enthousiast voor te krijgen is. Maar ja, dat zegt nog niets over of het lichamelijk of psychisch is.

Dat weet ik niet, maar een oudere hond en daarbij een nieuw huisgenootje KAN averechts werken, heb het hier wel gemerkt, jonge pup en een oudere hond, heb heel veel aandacht besteed en nog om haar niet het idee te geven dat ze achtergesteld wordt....

Ik denk dat jouw lieve hond....het gewoon aan het opgeven is, hoe erg dit ook mag klinken Anja.

Stilletjes uitdoven, want toch mooie leeftijd bereikt voor zijn rassoort .   Ik denk niet dat de poes er iets mee te maken heeft, het is gewoon zó...

Ik voel mee met je verdriet en angst, tijdje geleden mijn lieve kat ook moeten laten gaan. Allemaal maken we dit mee zeker hier op forum.

Zwart bloed is verteerd bloed in de maag en darmen, gelukkig geen rood bloed wat echt op acute bloeding zou wijzen. Maar zoals ge zelf al zegt , je herkent dat er een bloeding heeft plaatsgehad. Niet goed. 

Ikzou mijn oudje niet meer aan uitgebreide onderzoeken onderwerpen, geniet van hem nu het nog kan .

Zo erg is dit.....sterkte hoor.

Heel verdrietig, wat Anny daar schrijft is waar, een lichaam is op een gegeven moment op....14 jaar is natuurlijk voor een hond al heel oud......geen interesse en anthousiast zijn naar iets, is een slecht teken...kijk heel goed naar je hond, en kijk of het tijd is, we willen er niet aan....

Bedankt voor alle reacties. Jullie hebben gelijk dat er eigenlijk niets anders op zit dan nog eens goed naar haar kijken, en haar verder leed besparen... Het is zo verschrikkelijk. Ik kan alleen maar hopen dat het inderdaad gewoon toeval is dat het nu samenvalt met de adoptie van mijn nieuwe kitten, want zeker weten zal ik dit nooit. Ik hoop dat ze het me niet kwalijk neemt, en mijn knuffels en liefde nog voelt. Dat ze absoluut niet vervangen is.

Laat Kaya van bijna 14 jaar niet uitzichtloos onnodig lijden.

Ik hoop dat je Kaya op tijd uit haar ernstig lijden verlost.

Anja , ga je geen verwijten maken meis..het ligt in weze nergens aan, als er een nieuwe huisgenoot bij komt kan het zeker zijn dat de ander zich wat ongemakkelijk voelt maar als jij daar bent is dat heel snel over, lekker knuffelen, bij je nemen op de bank, neem mee naar de slaapkamer als je gaat slapen, geef een geborgen gevoel, meer kan je niet doen, en hou de leeftijd in je achterhoofd, houd de hond goed in de gaten, want het is ook een hoge leeftijd, en bepraat het eens op een goede manier door met de dierenarts, vraag ook zijn mening.....zoek het niet bij jezelf...

Zoals ik in eerdere berichten al heb aangegeven, doe ik dat ook zeker niet. Maar hopelijk begrijp je ook dat ik niet direct mijn lieve dier laat inslapen, omdat even niet weet wat er in godsnaam met haar aan de hand is. Voor hetzelfde geld was het wel iets dat goed kon komen. Daar lijkt het nu niet meer op, maar in het begin ga je nog wel kijken wat je kunt vinden en vooral wat je kunt doen. Zo slecht als nu, was het de eerste paar weken namelijk niet.

Tegen beter weten in, hoopte ik dat iemand misschien nog iets wist. Want wat moet je, als je beste vriendinnetje voor je neus dood aan het gaan is zonder dat er überhaupt ook maar iets te vinden is.

Inderdaad Anja, het is inderdaad zo dat wanneer het leven lijden wordt, er maar 1 oplossing is... hoe verdrietig ook.

Ze zal je niks kwalijk nemen, niet de komst van je kitten, niet je keuze wanneer haar laat gaan.

Ze voelt je liefde en jij bent haar alles. Ze heeft het volste vertrouwen in je, welke keuze je ook voor haar neemt.

Bel morgen met je dierenarts en bespreek de situatie. Zet samen alles op een rijtje...

Wat ik al eerder schreef: veel wijsheid en sterkte!

Wat zwaar zeg... Ik denk dat je op dit moment niet meer moet kijken naar wat het kan zijn, maar meer of het wel dragelijk is. Als een dier ziek word is dat heel zwaar. En we willen graag weten wat er aan de hand is, zodat we het kunnen genezen. Maar bij zo'n oud hondje en dan ineens zulke klachten? Ik denk dat je je er op voor moet bereiden dat je haar zeer binnenkort wel eens zou moeten kunnen laten gaan. Ook als er nog geen diagnose is. Want soms blijft het raden, terwijl het beestje af moet zien. Dat is niet eerlijk. Zo'n diep heeft een goed leven gehad en verdient ook een goede dood, zonder lijdensweg... heel moeilijk, sterkte!

Hoe zwaar het ook is sluit ik me hierbij aan.

Hoi Anja,

wat verschrikkelijk voor je om je maatje zo te zien moeten lijden en dan niet te weten wat er nou allemaal aan de hand is.

ik kan je niet zeggen wat het nou zou kunnen zijn.

Mijn hond is afgelopen september overleden en bij haar was het ook een raadsel.

ze wilde maar niet eten wat ik haar maar voorschotelde, zelfs een plakje worst trok ze haar neus voor op, ze werd sloom en ineens lag er een plasje donkerbraaksel wat bloed bleek te zijn ik ben drie keer bij de dierenarts geweest hun dachten misschien maagzweer?of een virus iets voor de misselijkheid en maagbeschermers niks hielp toen een bloedonderzoek gehad waar ook niks geks uitkwam uiteindelijk moest ik met haar naar het dierenziekenhuis in Amsterdam echo gemaakt en ze zagen iets op haar mild en wilde haar hieraan gaan opereren dus er werden longfotos gemaakt daar zat toen de boosdoener uitgezaaide longkanker, helaas overleed ze al na anderhalve dag.

ik wil je niet bang maken maar je verhaal herken ik een klein beetje. 

Heel veel sterkte hopelijk krijg je snel duidelijkheid!

Natuurlijk moet je nu nog niet laten inslapen , zolang ze geen pijn heeft , ze zal het zelf wel heel goed aangeven.

Niet meer willen wanden, niet meer willen opstaan, niks eten. Dán is het tijd en je zal het zelf zeker merken en je zal dan beseffen dat je iets goeds gaat doen om haar te helpen hoeveel pijn het aan jou ook gaat doen.

Maar doe geen dure onnodige onderzoeken meer, bespaar haar die ,  en aanvaard wat nu eenmaal is.

Ik hoop dat ge haar nog tijdje bij je kan houden in een toestand dan wél , ook voor het dier nog leefbaar is. 

Nogmaals sterkte .

Lieve Anja, je verdriet spat hier van het scherm af en ik begrijp dat met vele anderen hier.
Je verstand weet beter maar je hart wil niets horen. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er beterschap aankomt, maar vrees ervoor.
Als honden konden praten zou ze je hartelijk bedanken.
Heel veel sterkte, met wat je ook beslist.

Natuurlijk begrijp ik, dat dit een zeer moeilijke en verdrietige beslissing is.

Ik heb zeker gelezen dat je al het mogelijke hebt gedaan om een oorzaak van het zieker worden van Kaya te vinden.

Ik was wat kort van tekst, omdat ik op mijn phone reageerde.

Uit de praktijk weet ik, dat veel honden tegen het einde van hun leven meer moeten lijden dan nodig is, omdat baasjes de beslissing om hun hond in te laten slapen, blijven rekken en uitstellen, omdat zij geen afscheid kunnen nemen.

Destijds had ik een ernstig zieke hond van bijna 4 jaar. Ik had mij vast voorgenomen om haar leven niet te rekken, omdat ik geen afscheid van haar zou kunnen nemen. Helaas moest ik haar laten gaan vóór haar 4e verjaardag.

Een hond toont ongemak, pijnen, aftakeling etc. pas in een zeer late fase, vaak summier en gaat door tot dat hij/zij er bij neervalt. Als er tekenen van pijn, ongemak, aftakeling zijn, is dit zeer ernstig.

Zorg wel dat Kaya voldoende drinkt, anders droogt zij uit. Geef desnoods langzaam water in de bek met een pipet.

Ik wens je nogmaals moed, wijsheid en sterkte bij het nemen van de moeilijke beslissing.

Ook ik heb te maken met een zwakker wordende senior. Wat ik je kan aanbevelen ter ondersteuning van de gezondheid van jouw senior: zoek een natuurgeneeskundig diertherapeut in jouw omgeving en laat hem/haar je hond homeopathisch behandelen. Erkende diertherapeuten kun je, per provincie, vinden op de website van de beroepsvereniging BCND onder het kopje DIERTHERAPEUT. Zo'n therapeut besteedt veeeeeel meer aandacht aan je hond en hun kennis en behandeling gaat verder dan de vaak oppervlakkige geneeskunde van gewone dierenartsen.

Heel veel sterkte met je zorgen om en het zorgen voor je senior.

Het kan zijn dat de nieuwe poes te veel voor de hond is doordat ze ziek is. Altijd moeilijk de vraag, hoelang dokter je door met een oudje? Voor mij is dat pijn en te veel ongemak, mijn hond Mowgli had een grote melkkliertumor met uitzaaiingen in de buik. Toen ze duidelijk pijn had en de da wilde bijten (wat niets was voor Mowgli) toen deze aan de tumor kwam wisten we, dit is geen hondswaardig leven meer en hebben we haar laten gaan.

Overleg het nog eens met de dierenarts, ze moet toch eten binnen krijgen anders verzwakt ze alleen maar verder.

Veel sterkte.

Wat helpt is om je eigen openingstekst in dit topic te lezen Anja,daar zit het antwoord in.

Ik wens je wijsheid en kracht toe.