Sandor 
Ik ben nog nieuw hier, maar heb al veel gelezen voor ik mij aanmeldde omdat ik zie dat hier mensen zijn die echt van honden houden.
Mijn hond Sandor is sinds het verlies van zijn vriendinnetje Amber ( nu 2 jaar geleden ) al aan het kwakkelen. Amber had een hartkwaal en is op 21 dec 2016 snachts zelf ingeslapen. Ze lagen altijd samen in 1 mand en hij lag heel dicht bij haar. Samen met de dierenarts van alles geprobeerd, medicijnen, voeding, aandacht etc maar hij kruipt steeds verder in zijn schulp.
En nou sinds een paar maanden is hij bang van bijna alles. Hij at altijd samen met Amber in de keuken, maar dat durfde hij niet meer. Drinken ook en dat durfde hij ook niet meer. Dus ik heb zn eten en drinken vlakbij zijn mand gezet, maar dan zo dichtbij mogelijk anders durft hij niet te eten. Samen met haar op de bank en nu hij alleen is durfde hij dat ook niet meer. Ook zn favorieten kluifjes laat hij liggen. Terwijl zn tanden en kiezen prima zijn. En nu is hij al een paar maanden inc van ontlasting. Regelmatig is dat diarree en ik heb in overleg met dierenarts en voedinsspecialist van alles geprobeerd. Vaak gaat hij er in liggen omdat hij zo bang is om uit zijn mand te gaan als er niemand is. Afgelopen donderdag was hij weer aan de diarree en ik was gelukkig thuis dus kon regelmatig met hem naar buiten. Ik moet hem dan ook echt stukje voor stukje begeleiden naar buiten.
Dus ik had hem uitgelaten en hij had alles gedaan en we zijn terug binnen, hij loopt naar zijn mand en hij gaat direct zitten poepen. En ik riep hem om snel terug naar buiten te gaan, maar hij durfde maar niet. Dus hij zat onder de ontlasting en de vloer, de meubels want hij schudde zich uit. Nou boeit dat me weinig want dat is zo weer schoon.
Maar hij keek me toen echt aan zo ongelukkig. Dus ik heb de knoop doorgehakt en de dierenarts gebeld. Hij mag van mij naar zn vriendinnetje gaan.
Maandag om 16.00 komt de dierenarts hier thuis en dan krijgt hij zn prikjes.
En ik weet dat het goed is, maar wat doet het vreselijk pijn. Ik ga hem vreselijk missen, maar zal voor hem blij zijn en weet dat hij op een mooi plek is..
Bedankt voor het lezen
Anna
Wat een triest verhaal maar wel moedig dat je de knoop doorhakt en hem laat gaan.
Zijn vriendinnetje Amber zal hem aan de andere kant van de regenboogbrug opwachten dan zijn ze voor altijd verenigend en voor Sandor is een leven van angst voorbij.
Ik wens je heel veel sterkte voor maandag.
Och Anna toch, wat verdrietig dat er zo,n groot rouwproces is voor Sandor, maandag naar zijn vriendinnetje, moedig van je dat je Sandor iaat gaan.....knuffel hem nog maar even en iaat hem niet alleen voordat tie gaat, voor jou heel veel verdriet , straks zijn ze samen...heel veel sterkte Anna.
Dobber † 
1 doggies
Continu in angst leven is verschrikkelijk. Een hond hoeft niet fysiek ziek te zijn om ongelukkig te zijn.
Ik vraag me wel af of hij geholpen zou zijn met een andere hond er bij. De vraag is natuurlik in hoeverre hij Amber mist, of gewoon een hondenmaatje.
Zeer erg voor jullie allen heel veel sterkte hier weten we hoe het voelt een lieverd te moeten laten gaan
Bedankt voor deze reacties. Dat doet mij goed!
Ik vraag me wel af of hij geholpen zou zijn met een andere hond er bij. De vraag is natuurlik in hoeverre hij Amber mist, of gewoon een hondenmaatje. "
Sandor is vanaf 9 weken bij ons. Amber was toen bijna 7 maanden. In tegenstelling tot Amber is Sandor altijd een hond geweest die niet met andere honden overweg kon. Zelfs op de cursussen die ik gedaan heb met hem was hij altijd het liefst bij mij en zocht geen contact met andere honden. Nadat Amber gestorven was veranderde dat in het compleet negeren van andere honden. We konden ze ook nooit samen ergens mee naar toe nemen want Sandor luisterde alleen naar Amber. Sandor is wel dol op 1 van onze katten. Die slaapt vaak in Sandor zijn mand en dat vindt hij prima.
Wat triest en een moedig besluit om hem te laten gaan.
Ik weet uit ervaring dat een hond kan lijden onder rouw, bij mijn hond hielp een maatje gelukkig wel. Maar als dit bij jou hond niet mogelijk is lijkt hem uit zijn lijden verlossen de enige oplossing.
Heel veel sterkte maandag.
Geloof mij, als ik wist dat Sandor goed zou reageren op een andere hond dan had ik dat gelijk gedaan. En ik laat hem niet zomaar inslapen. Dit is een proces van 2 jaar. Als hij in zn mand ligt en hij moet uit duurt het zo een kwartier voor hij daar is. Als ik zomers in de tuin ben en hij is nog binnen durft hij niet via de keuken naar mij toe te komen. En ik help hem met alle liefde. Ik heb van alles geprobeerd. Medicijnen. Homeopathie. Maar hij is gewoon ongelukkig. Nu ook, heb ik met hem gewandeld en toen Amber er nog was liep hij als het ware te dansen. Zn staart vrolijk omhoog. En nu doet hij zijn behoefte met zn staart omlaag. En hij wil zo snel mogelijk naar binnen. Zn mand weer in. En het is niet alleen het psychische. Hij heeft arthrose, je hoort het kraken. En hij krijgt er medicatie voor. Ook voor zijn depressie. Hij is gewoon op.. En van mij mag hij 100 worden. Ik zou mn laatste cent uitgeven. Maar hij heefr het opgegeven, dat zie je aan alles. En liefde voor je dier is ook hem laten gaan als het dier dat laat zien vind ik...
Heel veel sterkte voor maandag gewenst!
Ik hoop dat je dit weekend nog met je hond samen kunt zijn, dat je dat in je herinnering kunt houden.
Als je heel zeker weet dat geen enkele hond een goede match gaat zijn, dan lijkt mij dat inslapen in deze situatie het beste is voor je maatje. Goed dat je deze beslissing wilt nemen. We zijn vaak geneigd om alleen fysiek ongemak als reden te zien voor inslapen. Maar mentaal ongelukkig zijn kan ook wel degelijk een reden zijn voor inslapen.
Ik heb het er regelmatig over gehad met de dierenarts. Hij plast en poept ook vaak zijn mand onder en gaat er dan in liggen. Je ziet dan ook echt dat hij dat erg vindt. Ik zeg daar nooit wat van. Ik maak hem schoon en de mand..
Het is 1 van de moeilijkste beslissingen geweest die ik heb moeten nemen. Hoe vaak ik gedacht heb de afgelopen maanden dat ik het met medicijnen, wandelen, aandacht enz het wel op kon lossen. Maar hij kwispelt ook vrijwel nergens meer voor. Het is zo zielig om te zien.
Wat een enorm verdriet heeft Sandor door het verlies van zijn maatje. Je hebt alles geprobeerd om hem uit deze diepe depressie te helpen. Helaas zonder resultaat. Ik denk dat je keuze om voor goed afscheid te nemen van Sandor een wijs besluit is. Verlos hem van fysiek en psychisch ondraaglijk leed.
Heel veel sterkte voor nu en de komende tijd.
Wat mooi om te lezen hoeveel liefde hij van je krijgt. Het is duidelijk een teken van liefde dat je deze beslissing hebt genomen.
Heel veel sterkte...
Ik begrijp dat dit een vreselijke moeilijke beslissing voor je moet zijn.
Maar ik vind het wel een hele moedige en liefdevolle beslissing die je maakt.
Een beslissing om jou lieve Sandor rust te geven die nu voortdurend in stress en angst leeft.
Ik wens je enorm veel sterkte toe maandag!
Heel veel sterkte vandaag Anna.
Een wijze, moedige maar o zo zware beslissing.
Mijn hond Lotje was ook ruim een half jaar zwaar depressief na het plotselinge overlijden van haar moeder. Afschuwelijk om aan te zien. Niets kunnen doen om haar te helpen. Alleen machteloos afwachten. Gelukkig herstelde ze langzaamaan weer, maar het heeft lang geduurd voor ze weer de oude was,
Jouw Sanor rouwt al meer dan twee jaar om het verlies van zijn vriendinnetje. Wat zal dat moeilijk voor jullie beiden zijn geweest.. Hem te laten gaan zodat hij weer met haar herenigd zal worden, geeft je hopelijk en beetje troost. Maar wat een verdriet en pijn zal dit voor jou betekenen.
Ik zal aan je denken vanmiddag om 16.00 uur. Nogmaals heel veel sterkte.
Bewijst maar weer eens dat dieren ook gevoelens hebben.
Zo triest. Jouw manneke was totaal zijn levenszin kwijt zeg je ? Poepte overal....angst....
Respect voor hoe je het vertelde hier, zonder irritatie, zonder boosheid , alleen met begrip en liefde voor hem.
Sterkte met het inslapen maar ook ik denk dat dit voor hem het beste is. Hoe erg ook.
Goedemorgen allemaal. Gisteren om 16.30 is Sandor overleden. Ik ben er heilig van overtuigd dat hij opgehaald is door Amber, zijn vriendinnetje. Ik denk dat Sandor wist dat hij naar haar toe zou gaan want hij speelde ineens weer zoals hij deed toen ze nog bij elkaar waren. Deze foto is van afgelopen zomer. Wat zag hij er toch moe en verdrirtig uit..
De 2e foto is net voor hij zn slaapmiddel kreeg. Hij was omringd door ons gezin. En hij weet dat we altijd blijven houden van hem
Het is goed zo. Sandor is nu weer bij zijn maatje Amber en lijdt niet meer.
Wat zal je deze trouwe huisgenoot missen.
Veel sterkte.
Anna, wat een mooie fotoos, van Sandor....het is heel verdrietig voor jullie....nu bij Amber, ...saampjes...
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?