Auto’s...

Nalu, ondertussen goed hersteld van zijn operatie aan de schouder. Na veel geduld bij de revalidatie begonnen we weer met kleine wandelingen. Ook op skireis deed hij het prima. Zijn operatie vond plaats op 8 oktober, dus we kunnen er stilaan weer tegenaan. Het algemene probleem is voor ons duidelijk: auto’s. Voor zijn operatie waren ze ook niet zijn favoriet. Alleen lijkt het nu erger te worden :(. Wanneer hij een auto hoort kijkt hij meteen die kant op. Indien de auto verder dan 30m van ons is gaat het wel. Maar wanneer hij voor zijn neus passeert is hij woedend. Hij blaft nergens zo hard naar als naar een auto. Hij trekt enorm op dat moment, moesten we zijn riem/tuig lossen sprint hij er zeker en vast achteraan... iemand ervaring of tips? Bedankt

Fijn dat Nalu weer goed hersteld is van de operatie aan zijn schouder!

Ik denk dat je het (weer) langzaam aan moet opbouwen, dus nog niet teveel langs drukke wegen lopen. Wat ik met Jenna in het begin deed was even stilstaan, hand op haar schouder, en haar even toespreken, "ja dat is een auto, alles is goed" oid. Heb je een tuigje voor hem?

Verder zou ik bij drukte hem kort naast je nemen en zelf tussen verkeer en hond lopen.

Bij Jenna werkte dit goed, maar ik houdt haar op drukke plekken nog altijd kort naast me voor alle zekerheid.

Ik zou gaan voor counter conditioning.

Lastig...

Aiden heeft ook zo'n periode gehad, gek werd ik ervan!
Ik heb toen iedere keer iets anders gedaan wanneer er een auto passeerde. De ene keer koekjes strooien, de andere keer lekker gek doen, weer een andere keer commando's geven.
Zo werd het voor hem niet van: ''Oh, ze zegt zit, er zal wel een auto aan komen dan.''

Het bleef voor hem leuk en onvoorspelbaar, waardoor hij het extra leuk vond om op mij te gaan letten wanneer er een auto passeerde. Want ja, je weet maar nooit wat het gekke vrouwtje nu weer uit haar mouw gaat schudden.