Hartstilstand.. 
Ik wil graag mijn verhaal even kwijt, om het ook een beetje te kunnen verwerken op de een of andere manier...
1e kerstdag 2018 is er gebeurd waar je altijd bang voor bent. Mijn meisje is er niet meer
Mijn 1e hondje; Woepie, een superlief klein jackrussel meisje van 12,5 jaar. Wat was iedereen gek op haar.
Na de familiebrunch kwamen mijn schoonzus en ik op het idee om een lekkere wandeling te maken met de honden (3)
zo hadden we het nog tijdens de brunch over de honden, ach die woep, zo vitaal en fit die word nog wel 18!!
wat zo leuk begon eindigde in een nachtmerrie..
we beginnen net aan het 2e rondje, vol energie rent ze vrolijk rond en dan..
mijn kleine woepie is in elkaar gestort.. totale paniek niet wetend wat te doen.. en ze was er al niet meer..
ik voelde haar hartslag verdwijnen, en de tranen biggelde over mijn wangen. Daar ligt ze dan, dit kan toch niet zo zijn?
Ondertussen had ik de dierenarts ook al gebeld..
lieve mensen kwamen te hulp, zo kwam er iemand bij die vertelde met energieen te werken bij honden en ze legde haar hand op woepie neer, ach meisje, ze is overleden..
mijn ouders opgebeld om het slechte nieuws te geven, mijn vader kwam naar ons toe rijden want ik was zelf niet in staat om te rijden,
eenmaal thuis heeft iedereen afscheid kunnen nemen, iedereen vol ongeloof...
ik kan het nog steeds niet geloven, en vraag me telkens af ;wat als..
Het was nog een fanatiek hondje wat met gemak 1/1,5 uur met de groep meeloopt en genoot ervan op haar eigen manier, altijd in voor een heerlijke wandeling.
hoe kan dit mogelijk zijn?
ik heb zo iets nog nooit meegemaakt, en ben benieuwd of er mensen zijn die dit ook hebben gehad...
ik ben er kapot van en ik ga haar verschrikkelijk missen, haar maatje ook, mijn andere hond; Danyl. Hij is een brok verdriet en heeft ook gelukkig goed afscheid kunnen nemen, paar x met zijn snuit tegen haar aan, janken.. vreselijk en mooi tegelijk om te zien hoe ze met elkaar omgaan
liefs, Lynn
Oh wat is dat schrikken, zo plotseling en onverwacht - en niets dat je kunt doen!
Ik ken twee mensen die hetzelfde is overkomen, een van die hondjes was ook nog heel erg jong en dat voelde wel oneerlijk. Die andere was wel al aardig op leeftijd en kwam uit het buitenland waar ze het slecht heeft gehad, haar baasje was achteraf heel blij dat ze haar nog een paar hele fijne jaren heeft kunnen bieden. Maar op het moment dat het gebeurde waren ze er allebei kapot van, vooral omdat het zo totaal onverwacht kwam.
Wel goed dat je andere hond lijkt te begrijpen wat er aan de hand is, dat zal toch schelen in de verwerking. En eigenlijk is het wel een mooie dood - al voel je dat zelf nu niet zo: geen ziekte of lijdensweg (dat vonden die mensen die het overkwam achteraf toch wel weer een fijne gedachte), gewoon in het harnas gestorven terwijl Woepie deed wat ze het liefste deed, lekker rennen... Maar het voelt heel oneerlijk omdat ze nog zo vitaal was.
Sterkte met het gemis!
Heel erg voor jou en vrienden familie, zo plotseling, zomaar met een fijne gezellige wandeling, je niet schuldig voelen, Woepie heeft het ook gezellig gehad met de anderen, speels en mee gerend en dan opeens......dat kan je niet voorkomen...Woepie zelf heeft er niets van gemerkt, het verdriet bij jou is groot en geeft veel pijn door dat het zo plotseling is gebeurd......heel veel sterkte , ..
Zeer erg heel veel sterkte weet hoe erg het is voor altijd heel diep in je hart
Heel veel sterkte met dit plotselinge verlies.
Mijn hond is ook plotseling tijdens een wandeling in elkaar gezakt maar zij heeft het wel gered naar de dierenarts waar zij uiteindelijk overleed. Het heeft zijn tijd nodig gehad voor ik dit onverwachte verlies een plekje kon geven.
Heel veel sterkte met dit enorme verdriet Lynn.
Wat een vreselijke ervaring moet dit voor jullie zijn geweest. Zo vanuit het niets je lieve hondje in een klap kwijt raken en op zo' n afschuwelijke manier. Daar zijn geen woorden voor.
Mijn eerste hond is ook plotseling overleden aan een hartkwaal. Ik was op dat moment niet thuis en heb het dus niet zien gebeuren. Mijn man was erbij en hij was er kapot van. Het heeft lang geduurd voordat hij dit een plaatsje kon geven. Hij zat ook met vragen zoals: 'Had ik het kunnen zien aankomen? Had ik het kunnen voorkomen? Wat als ....' Vragen die we ons allemaal stellen na het verlies van onze dierbare maatjes.
Blijf hier schrijven over de moeilijke periode waar je doorheen zult moeten gaan. De meeste mensen die hier op HP zitten, hebben het verlies van hun huisdier meegemaakt en weten hoeveel pijn het kan doen.
Nogmaals heel veel sterkte.
Verdrietig en moeilijk om van het ene op het andere moment je hondje te verliezen. Een klein troostpuntje; Woepie heeft geen lijdensweg gehad.
Veel sterkte met het verlies en nu vooral gemis van je hondje Woepie.
Ik ken twee mensen die hetzelfde is overkomen, een van die hondjes was ook nog heel erg jong en dat voelde wel oneerlijk. Die andere was wel al aardig op leeftijd en kwam uit het buitenland waar ze het slecht heeft gehad, haar baasje was achteraf heel blij dat ze haar nog een paar hele fijne jaren heeft kunnen bieden. Maar op het moment dat het gebeurde waren ze er allebei kapot van, vooral omdat het zo totaal onverwacht kwam.
Wel goed dat je andere hond lijkt te begrijpen wat er aan de hand is, dat zal toch schelen in de verwerking. En eigenlijk is het wel een mooie dood - al voel je dat zelf nu niet zo: geen ziekte of lijdensweg (dat vonden die mensen die het overkwam achteraf toch wel weer een fijne gedachte), gewoon in het harnas gestorven terwijl Woepie deed wat ze het liefste deed, lekker rennen... Maar het voelt heel oneerlijk omdat ze nog zo vitaal was.
Sterkte met het gemis! "
bedankt voor je lieve woorden,
het voelt nog heel onwerkelijk..
ja, Danyl heeft het echt goed door...
Ik had het zelf nog nooit meegemaakt of gehoord van mijn omgeving, vandaar dat ik mijn verhaal kwijt moest. het bied toch enige troost dat mensen de tijd nemen om hierop te reageren en me sterkte te wensen. dat vind ik echt ontzettend lief.
ik vind het heel moeilijk om haar te missen, zo onverwachts, ben er echt kapot van.
Wat vervelend ook voor de 2 mensen die je kent, het komt echt hard aan zo plots en onverwacht.
Liefs Lynn
bedankt voor je lieve woorden, het is onbegrijpelijk, ik ben voor haar zelf ook blij dat ze er niks van gevoelt heeft. het komt alleen wel hard aan.
Lieve groetjes Lynn
Bedankt voor je lieve woorden. Zeker weten, voor altijd in het hart. vergeten doen we niet.
Lieve groetjes Lynn
bedankt voor je lieve woorden. Wat een gemis, vreselijk om te weten dat je weet hoe het is :(
liefs lynn
Mijn hond is ook plotseling tijdens een wandeling in elkaar gezakt maar zij heeft het wel gered naar de dierenarts waar zij uiteindelijk overleed. Het heeft zijn tijd nodig gehad voor ik dit onverwachte verlies een plekje kon geven. "
Bedankt voor je lieve woorden.
Wat vreselijk om te lezen, en dat ze uiteindelijk bij de dierenarts alsnog is overleden.. wat is er precies gebeurd als ik vragen mag? ook een hartstilstand?
Sterkte!! liefs Lynn
Hoi Lynn,
Heel veel sterkte met het verlies van je maatje, zo onverwacht...
4 jaar geleden op kerstdag ben ik ook mijn Runeke verloren aan een hartstilstand.
Een heel vergelijkbaar verhaal
Ze was 13 jaar en nog vol energie, we hadden op kerstavond nog een flinke wandeling gedaan samen met mijn andere 2 hondjes. Op kerstdagmorgen heeft ze een hartstilstand gehad, nog naar de dierenarts van wacht gereden, maar die kon niets meer doen, ze is daar gestorven.
Nu ik dit schrijf voel ik weer die machteloosheid en dat intense verdriet.
Haar dood heb ik veel moeilijker kunnen plaatsen dan de dood van mijn Paloma, haar heb ik 3 weken later moeten laten inslapen. Ze was al heel ziek, maar trok zich enorm op aan Runeke. Na haar dood heeft ze zich volledig laten gaan, wou niet meer eten. Maar ik had het zien aankomen en heb zo stilletjes afscheid kunnen nemen.
Een zo onverwachte dood is heel moeilijk om te plaatsen, je blijft met zoveel vragen achter, een gevoel van ongeloof, dit kan toch niet echt zijn...
Ik wil je echt heel veel sterkte wensen, ik weet hoe het voelt...
Kerstdag is sindsdien nooit meer feest geweest...
Wat een vreselijke ervaring moet dit voor jullie zijn geweest. Zo vanuit het niets je lieve hondje in een klap kwijt raken en op zo' n afschuwelijke manier. Daar zijn geen woorden voor.
Mijn eerste hond is ook plotseling overleden aan een hartkwaal. Ik was op dat moment niet thuis en heb het dus niet zien gebeuren. Mijn man was erbij en hij was er kapot van. Het heeft lang geduurd voordat hij dit een plaatsje kon geven. Hij zat ook met vragen zoals: 'Had ik het kunnen zien aankomen? Had ik het kunnen voorkomen? Wat als ....' Vragen die we ons allemaal stellen na het verlies van onze dierbare maatjes.
Blijf hier schrijven over de moeilijke periode waar je doorheen zult moeten gaan. De meeste mensen die hier op HP zitten, hebben het verlies van hun huisdier meegemaakt en weten hoeveel pijn het kan doen.
Nogmaals heel veel sterkte. "
Bedankt voor je lieve woorden, het doet me goed om al deze berichtjes te lezen.
Je verwacht het gewoon niet tijdens een wandeling, ik kan er nog steeds niet bij.. ik ben er kapot van. Je voelt je zo machteloos dat je niks kan doen en haar gewoon ziet liggen..
Wat moet dat ook vreselijk geweest zijn voor je man, verschrikkelijk dat je op deze manier je hond hebt moeten verliezen. het zijn inderdaad de vragen die door je hoofd rondspoken. ik hoop dat jullie het een plekje hebben kunnen geven..sterkte!!
Wat ik wel heel fijn vond en ook een klein beetje troost bied: De hond van mijn schoonzus bucko en mijn eigen andere hond danyl die waren erbij. Bucko liep rondjes om ons heen om ervoor te zorgen dat er niemand in de buurt kon komen, ik vind het bizar en zo ontzettend lief dat een hond zoiets doorheeft en je op die manier toch een beetje helpt. mijn eigen hond danyl was een blok aan mijn been en zat bij mij en woepie. die 2 waren echt maatjes. Hij is nu thuis heel rustig, heeft niet echt de behoefte aan wandelen, normaal hoef je 1x te zeggen ga je mee en hij staat voor je neus, hij blijft nu als een bolletje op de bank liggen in de deken waar ze samen altijd inlagen. hartverscheurend om te zien.
Liefs lynn
Veel sterkte met het verlies en nu vooral gemis van je hondje Woepie. "
Aah, wat lief... klopt. gelukkig heeft ze geen pijn gehad. bedankt voor je lieve woorden. ik zal haar nooit vergeten.. <3
Heel veel sterkte met het verlies van je maatje, zo onverwacht...
4 jaar geleden op kerstdag ben ik ook mijn Runeke verloren aan een hartstilstand.
Een heel vergelijkbaar verhaal
Ze was 13 jaar en nog vol energie, we hadden op kerstavond nog een flinke wandeling gedaan samen met mijn andere 2 hondjes. Op kerstdagmorgen heeft ze een hartstilstand gehad, nog naar de dierenarts van wacht gereden, maar die kon niets meer doen, ze is daar gestorven.
Nu ik dit schrijf voel ik weer die machteloosheid en dat intense verdriet.
Haar dood heb ik veel moeilijker kunnen plaatsen dan de dood van mijn Paloma, haar heb ik 3 weken later moeten laten inslapen. Ze was al heel ziek, maar trok zich enorm op aan Runeke. Na haar dood heeft ze zich volledig laten gaan, wou niet meer eten. Maar ik had het zien aankomen en heb zo stilletjes afscheid kunnen nemen.
Een zo onverwachte dood is heel moeilijk om te plaatsen, je blijft met zoveel vragen achter, een gevoel van ongeloof, dit kan toch niet echt zijn...
Ik wil je echt heel veel sterkte wensen, ik weet hoe het voelt...
Kerstdag is sindsdien nooit meer feest geweest... "
Bedankt voor je lieve woorden, wat erg dat je dit ook hebt moeten meemaken..:( ik begrijp als geen ander wat je bedoelt met de machteloosheid.. en intens verdriet.. het is voor de hond een fijne dood, geen pijn.. maar voor de achterblijvers is het zo crew.. je zit inderdaad met zoveel vragen in je hoofd. wat als....
ik probeer er niet teveel bij stil te staan als ik niet was gaan wandelen. maar dit is bijna onmogelijk, het beeld zit op je netvlies en komt er nooit meer uit.
Het gaat wel even duren om dit te verwerken.
Woepie kwam in ons leven toen ik 15 jaar was. Mijn ouders wouden nooit een hond hebben en ik had haar gekregen van mijn moeders neef. Mijn moeder was boos en zei uit boosheid nou 1 week..dan gaat ze weer terug maar in die ene week is mijn moeder zo zielsveel van die hond gaan houden dat ze natuurlijk niet meer weg mocht.. en zo is ze van pups af aan bij ons gebleven. ik kan wel een boek schrijven aan leuke herinneringen. bij elke traan die ik laat zeg ik tegen mezelf : er schuilt een glimlach van herinneringen achter.
Liefs Lynn
Ach Lyn, wat vreselijk verdrietig zeg, zo plotseling je hondje verliezen, wat zal dat moeilijk zijn zeg.
Wat al gezegd is, jou lieverd heeft geen lijdensweg gehad, maar de schok van het verlies zal daardoor niet minder zijn.
Heel veel sterkte gewenst!
Ja hoor, dat mag je vragen. Haar longslagader is gescheurd er was geen kans dat ze dit ging overleven.
Beste Lynn, wat afschuwelijk om mee te maken op zo'n mooie wandeldag.
Uiteraard is het verdriet groot - dat duurt nog heel lang hoor... Maar troost je met de gedachte dat het snel gebeurd was en dat Woepie niet lang ziek is geweest. Ook heb je niet de moeilijke beslissing hoeven nemen om haar in te laten slapen.
Ze is zelf gegaan toen het háár tijd was, maar voor jou te vroeg.
Heel veel sterkte, knuffel Danyl maar extra, jullie kunnen elkaar troosten.
Hoi Lynn,
Het is echt altijd al verschrikkelijk om je maatje te verliezen.
Dan ook nog eens tijdens een wandeling onverwachts en ook nog eens tijdens de kerst.
Wat ontzettend moeilijk en verdrietig!!!!
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe!!!!
Oww wat erg zeg en dan ook nog met kerst! Heel veel sterkte met dit grote verlies en gemis!
Het is echt altijd al verschrikkelijk om je maatje te verliezen.
Dan ook nog eens tijdens een wandeling onverwachts en ook nog eens tijdens de kerst.
Wat ontzettend moeilijk en verdrietig!!!!
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe!!!! "
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?