Hond erg bezitterig

Goedenavond,

 

ik heb sinds een week een puppy van 5 maanden een pekinees gekocht, bij een meneer die haar weg deden omdat hij geen tijd voor haar heeft. 

De eerste paar dagen wou ze alleen door mij geaaid worden, en andere mensen wou ze bijten. Maar ze is heel bezitterig over mij, als iemand aan me zit gaat ze bijten. Als er een andere hond in de buurt van me komt, wilt ze ook aanvallen.. De eerste 2 dagen sliep ze bij mij op de kamer maar ging ze over mijn pyjama heen plassen om der geur achter te laten, dus ze slaapt nu in de woonkamer. Maar gaat dan tegen de deur aan krabben en gaat midden in de nacht blaffen voor aandacht. Hoe moet ik dit afleren?! 

 

Groetjes

Gefeliciteerd met je hondje. 

 

Je hebt je hondje pas een week   je hondje is niet bezitterig maar zoekt geborgenheid. 

Een vertrouwd iets of iemand.

Het verhuizen is voor een dier een enorme ervaring ze moeten wennen aan alles. 

 

Probeer niet te snel te willen. 

Sommige herplaatsers kunnen wel pas na een jaar echt gewoon zijn aan hun nieuwe omgeving. 

Je hondje heeft echt tijd nodig.

 

Het plassen op je pyjama os denk ik niet voor de geur achter te laten. 

Ik denk eerder dat dat een bekende geur van jou is wat er aan hangt en je hondje het liefst dáár zn plasje kwijt wilde. 

Misschien is je hondje nog niet helemaal zindelijk. 

 

 

Nogmaals probeer alsjeblieft om alles rustig aan te doen. 

Een week is echt niks. 

Voor vooruitgang zou je moeten gaan denken aan maanden nietin dagen of weken. 

Echt met veel geduld en liefde gaat alles goed komen.

 

Als de vorige eigenaar een pup in huis heeft gehaald, waar hij helemaal geen tijd voor bleek te hebben?

Dan neem ik aan dat je hond ook niet veel gewend is, er is dan waarschijnlijk niet veel mee gedaan.

Misschien schort het aan de socialisatie, basis opvoeding, zindelijkheid, etc.

Ze is vast niet bezitterig, maar ze kent niets, en jij bent nu veilig voor haar.

Dus ze probeert zichzelf te beschermen door alles wat ze niet kent weg te snauwen/bijten.

Het is jouw taak om je hondje te leren dat ze zich veilig en vertrouwd gaat voelen in haar nieuwe omgeving.

Dan gaat ook het bijten/snauwen wel weg, dat is dan niet meer nodig voor haar.

Nu na  na een week nog niet zoveel verwachten van je hondje, dat is te snel.

Ik denk dat je langzaam aan met haar moet doen, wennen aan haar nieuwe huis, langzamerhand dingetjes buitenshuis meemaken.

Misschien kan ze 's nachts wel bij je in de slaapkamer, maar bv in een bench naast het bed.

Ik pas momenteel op een hondje die ook socialisatie gemist heeft. Ze is ondertussen al 10 jaar, maar gedraagt zich hetzelfde als je pup, al helemaal toen ik nog op bezoek kwam toen haar baasje nog niet op vakantie was. Niemand kan haar aaien als ze bij haar baasje in de buurt is. Ik heb die plek nu deels overgenomen, als in, nu ‘verdedigt’ ze mij, al laat ik dat zo min mogelijk toe. Ik begrijp dus hoe vervelend het is.

Het was even zoeken om te kijken hoe F. het minst naar mij of mijn hond gromt of hapt (visite nodig ik hier niet uit). Eerst gaf ik F. op haar kop als ze mijn hond weg wilde jagen bij mij, maar dat ging van kwaad tot erger, en hoe enger ik haar vond, hoe erger ze reageerde. Tot ze me ook echt bijna beet, en ik besefte dat ik het echt anders aan moest gaan pakken, want het zou ook nog maanden duren op dat moment voor haar baasjes terug zouden zijn. Ik merkte dat ik vooral eigenlijk alleen maar negatieve aandacht aan haar was gaan geven omdat als ik haar uit mezelf wilde aaien ze fel begon te grommen, waardoor ik ook helemaal gestopt was met toenadering zoeken en te aaien of kriebelen. Ik ben toen extra op gaan letten om vaker ‘toestemming’ aan haar te vragen of ik haar kon aaien (hand naar haar toereiken, als ze dan niet begint te kwispelen, en haar oren naar achteren houdt en me met een schuin oogje aankijkt, is dat een duidelijke “nee”), en als ze aangaf niet te willen, negeerde ik haar meteen weer, waarop ze dan weer ging liggen slapen. In plaats van op haar kop geven, prijs is haar zolang ze niet naar mijn hond gromt, en hou ik een lichaamsdeel van mezelf er tussen als mijn hondje bij me op schoot wil terwijl F. ook bij me ligt. F. voelt zich daardoor ook veiliger denk ik en kijkt niet blij, maar gromt en hapt daardoor minder vaak. 

Maar in het kort; geduld! Werk vooral eerst in het vertrouwen in jou, en van daaruit naar het vertrouwen naar de omgeving. Ik pas nu al bijna 3 maanden op F., en heb pas sinds een week dat er soms 1-2 dagen zonder een grommetje te geven voorbij gaan. Gisteren nog gromde ze, vandaag niet, maar morgen wordt weer een stressvollere dag, en ik neem aan dat ze dan ook weer sneller haar lip op zal trekken naar mijn hond. Maar om de dag is al beter dan meerdere keren per dag en ook nog bijten soms. Bekijk het dus ook in stapjes. Ga kijken of je eerst van bijten, naar grommen/blaffen/uitvallen toe kan werken, en van daaruit weer proberen te werken naar mensen negeren, en misschien vindt ze ze ook ooit nog leuk. Maar geduld, en in stapjes, en dan komt het vast goed 

Succes!

Mocht je twijfelen over hoe je je het beste aan kan pakken, kan je ook nog om hulp vragen van een hondengedragstherapeut (als het goed is geen ‘beschermde’ naam, dus goed kijken voor en misschien ook hier vragen naar ervaringen van anderen met die persoon of school). Ik heb bijvoorbeeld deels aangemodderd, maar in het ergste geval was het voor ons doorbijten geweest voor 11 weken, en dan mag F. gewoon weer ‘zichzelf zijn’ bij haar baasjes, terwijl jij natuurlijk het liefst een stijgende lijn wil blijven zien. Het blijven natuurlijk wel levende wezens, dus als ze af en toe eens een terugval heeft, zie het dan gewoon als een slechte dag/week, i.p.v. ‘terug bij af’. Beter voor de gemoedsrust en als je positief blijft gaat het de volgende dag vaak ook weer beter 

Pekinees is een van de moeilijkste rassen wat betreft zindelijkheid; geduld hebben is de hoofdzaak. Boos worden heeft een averechts effect. Het kan bij dit ras nuttig zijn om een hondentoilet te gebruiken.

 

Ook staan ze bekend als koppig, jaloers (wat tot agressieve reacties kan leiden en grote problemen als je het laat begaan) en zijn ze niet bepaald gek op andere honden in hun omgeving. Maar ze zijn ook heel erg intelligent, op hun baasje gericht en affectief. Dat herken ik allemaal wel in jouw hondje. Het wil niet zeggen dat je dit claimgedrag maar moet accepteren, je moet er wel iets mee gaan doen; er zijn genoeg verhalen waar de pekinees bepaalt wat er gebeurt en niet de baas... Dat zal best lastig worden gezien de koppigheid en ook omdat je hond al heeft ervaren dat zulk gedrag werkt.

 

Pekinezen moeten het 'waarom' begrijpen voordat je ze het 'hoe' kunt leren. Daarom werken beloningen goed, maar ook trainingen als obedience, agility, hoopers of de clicker soms verrassend goed. Voor dat laatste zijn er cursussen waarbij jij leert hoe je de clicker gebruikt en de hond leert zelf uit te vogelen wat hij moet doen om de click/beloning te krijgen.

 

Het is altijd uitzoeken bij een Pekinees wat de beste aanpak en manier is om ze uit te dagen om dat te gaan doen wat je wilt. Op zoek gaan naar een trainer die goed bekend is met dit ras en wat privélessen nemen, is misschien een idee. Zo kom je er sneller achter hoe je jouw hond het beste kunt benaderen om hem zover te krijgen dat hij dingen voor jou gaat doen en je leert zelf ook erg veel.

 

Lees je heel goed in over het ras en hoe je jouw hond het beste kunt opvoeden en nieuwe dingen leren. Kijk of je een forum of faceboekgroep kunt vinden voor pekinezen, daar kun je goed terecht met vragen, ervaringen en opvoedtips die specifiek voor dit ras zijn. Als je Engels kunt lezen, zijn er enorm veel boeken, websites en pagina's in die taal waar je veel goede info en tips kunt vinden, zoals hier, hier, of hier .