Hond vals bij dierenarts.

Ik heb een boerenfox van 2,5.

Hij heeft een oorontsteking en inmiddels hiervoor al 2 keer bij de dierenarts geweest.
Hij is daarvoor er pas 2 keer geweest, beide voor een prikje. Koekje, prik erin en voordat hij er erg in had was het al voorbij.
Nu met zijn oorontsteking dus weer geweest, aangegeven dat hij erg veel pijn heeft en dat hij lelijk kan doen als iemand er aanzit.
Assistente kwam toen met een snoetje. Omgedaan, behandeld (wel alles bij elkaar gejankt en gegild). Hij heeft toen een prik gehad, een zalf die hij de 5 dagen moest gebruiken, pilletjes en een snoetje voor thuis om de zalf mee te doen.
De eerste keer was bij de dierenarts, daarna nog één keer thuis gedaan maar sindsdien weigert hij het snoetje op te doen. Als hij het snoetje al ziet gaat hij lelijk doen en achter de bank zitten.

Gister dus weer met hem naar de dierenarts geweest met het verhaal dat het niet lukt. Voor hij in de kamer zat ging het al fout. De assistente kwam naar hem toen en zei, 'Ahh, heb je zo een last van je oortje', pakte zijn oor beet en ging ook met haar vinger erin. Toen begon hij al heel lelijk te doen, maar beet niet. Daarna met hem de kamer ingegaan, dierenarts, 2 assistentes en ik. Die man (beer van een vent) pakte hem meteen bij zijn nekvel beet met 2 handen en die assistente probeerde het snoetje om te doen. Ik heb hem nog nooit zo meegemaakt.. Hij werd helemaal gek. Assistente kreeg het niet voor elkaar om hem om te doen omdat hij zijn bek niet dichtdeed en ze het ook wel erg eng vond. Uiteindelijk hield die man hem niet meer, en liet hem los. D. zat in elkaar gekropen in het hoekje van de kamer. Dierenarts gaf aan om hem even te laten omdat D. zich nu helemaal bedreigd voelde. Daarna besloten om hem onder narcose te behandelen. Ik heb hem toen beetgepakt, maar kregen het niet voor elkaar om alle vloeistof erin te krijgen. Hij heeft mij toen ook gebeten. Ik ben toen met hem in de wachtkamer gaan zitten totdat die rustig zou worden. Uiteindelijk bleek dat hij te weinig vloeistof had want hij bleef wakker. Toen heeft de assistent zijn riem overgenomen, ik kon blijven zitten en zij is met de dierenarts de kamer ingegaan. Ik weet niet wat ze hebben gedaan maar hij krijste alsof hij dood ging. Er was nog een vrouw met haar man en die wist ook niet wat ze meemaakte. Ze vroeg ook aan mij, wat gebeurd er met hem?! D. kwam weer terug en samen zaten we in de wachtkamer te shaken. Ik met een hand die aan het bloeden was, en D. kwaad op iedere assistente die ook maar in de buurt kwam.
Assistente was wel zo lief om te vragen of ik een pleister en een beetje water wilde voor de schrik. Uiteindelijk is hij toen soort van gaan slapen. Zijn adrenaline was nog zo hoog dat hij niet helemaal weg viel. Assistente had het ook met hem te doen dat hij zich ertegen bleef verzetten. Ik heb toen het snoetje bij hem omgedaan en meegenomen naar de kamer, maar zelfs toen gaf hij zich nog niet gewonnen.. Dierenarts heeft toen zijn oor helemaal gespoeld en zalf erin gedaan wat een week zal werken. Daarna heeft hij weer een prik gehad om wakker te worden en was hij binnen no time weer helemaal zichzelf. (De assistentes bleef hij lelijk tegen doen). Vervolgens liepen we weer naar huis, en is het weer zo een lieverd.. Ook als we weer thuis zijn. Ik kan me dan bijna niet voorstellen dat het dezelfde hond is die daarvoor zo uit zijn dak is gegaan.

Volgende week moet hij dus weer terug.. Dierenarts heeft wel een pilletje gegeven die hij een uur voordat hij komt komen moet krijgen om rustiger te zijn. Op het moment zie ik het even niet meer zitten. Vorige hond vond de dierenarts ook niet leuk maar heeft nooit lelijk gedaan. Zelfs niet als hij heel veel pijn had. Heeft iemand ook een hond die lelijk doet bij de dierenarts, en wat doen jullie hieraan ?

Wat een trauma. Volgende keer inderdaad kalmeringspilletjes geven. Let op, geen spierverslappers! Dan blijft de hond bij bewustzijn, maar is hij nog steeds bij en voelt hij pijn nog steeds heel goed.

Edit: ik neem aan dat de kalmeringspilletjes ervoor moeten zorgen dat de hond relatief normaal onder narcose gebracht kan worden, toch?

Niet vreemd gedrag.

Mijn hond is sinds zijn oorinfectie ook bang bij de dierenarts en raakt echt in paniek (wel zonder bijten). Je moet je voorstellen dat het inmens veel pijn doet en het is niet ongewoon dat een hond vals gedrag vertoont als hij pijn heeft en iemand gaat er nog even extra aan zitten.

Dat de muilkorf/snoet niet geaccepteerd wordt is ook niet gek. Op een zeer slecht moment krijgt hij plots zo'n ding om, waar hij geen positieve ervaring mee heeft dus. Een muilkorf/snoet moet je juist aanleren op rustige momenten met veel koekjes en plezier.

Wacht er overigens niet te lang mee, met al die behandelingen. Blijft de ontsteking aanhouden, dan is het mogelijk dat het probleem zich dieper in het oor bevind. Mijn hond is na tich behandelingen eindelijk doorverwezen naar een kliniek waar hij is geopereerd en waarbij de gehoorgang volledig is dichtgemaakt. Het had nooit met zalfjes en drupjes behandeld kunnen worden. Als ik eraan terugdenk, had ik hem veel sneller daar willen hebben. Had veel pijn en ellende voorkomen.

Totaal verkeerde benadering van dierenarts en assistente ,

Die hond sterft al van de oorpijn ,gaat de assistente er met haar vinger in peuren ,daarna komt de dokter en grijpt hem in zijn nekvel ,

Naar mijn idee gaat zo'n pilletje niet echt werken want de ervaring die hij nu heeft vergeet hij niet meer ,

Hoe moeilijk je het ook vindt ,blijf erbij als ze al zo handelen hebben ze weinig ervaring met angstbijters ,of bel een andere dierenarts ,leg de zaak uit van deze benadering en de oorpijn en angst van je hond ,

Heel vaak lukt het in een andere praktijk wel ,maar nu ga je volgende week met angst en beven erheen en dat voelt je hond nog eens dubbel .

Heb je zelf een snoetje? Ga dan oefenen en/of doe het snoetje van te voren aan, dus vlak voor je naar de DA gaat, dat scheelt ook al stress. Hopelijk lukt dat na de nare ervaring. Je hebt trouwens ook kans dat hij het minder erg zal vinden als ze aan zijn oor zitten nu het niet meer pijn doen. Dat merk ik met mijn hond.

Mijn hond vond het ook vreselijk als je aan zijn oren zit, laat staan als een dierenarts dat gaat doen. Ik gebruik nu Earsolv, als onderhoudsdosis, dat is poeder met o.a. boorzuurpoeder en jodium tegen allerlei oorinfecties, schimmels en gisten, eigenlijk een ouderwets middeltje van vóór dat er antibiotica was, maar het werkt fantastisch - beter dan de antibioticazalf die ik er niet eens in kreeg omdat ze zo'n tubetje echt in het oor moet steken. Je kunt een klein mespuntje Earsolv in het oorgat kieperen en dan inmasseren, dat vond mijn hond dan weer niet vervelend.

" Totaal verkeerde benadering van dierenarts en assistente ,
Die hond sterft al van de oorpijn ,gaat de assistente er met haar vinger in peuren ,daarna komt de dokter en grijpt hem in zijn nekvel ,
 
Naar mijn idee gaat zo'n pilletje niet echt werken want de ervaring die hij nu heeft vergeet hij niet meer ,
Hoe moeilijk je het ook vindt ,blijf erbij als ze al zo handelen hebben ze weinig ervaring met angstbijters ,of bel een andere dierenarts ,leg de zaak uit van deze benadering en de oorpijn en angst van je hond ,
Heel vaak lukt het in een andere praktijk wel ,maar nu ga je volgende week met angst en beven erheen en dat voelt je hond nog eens dubbel . "

Heleen

eens

ik denk dat je het beste naar een andere praktijk gaat, denk niet dat dit volgende week opgelost kan zijn.

Zo niet zou ik haar zelf de verdovingsprik geven terwijl je met haar op een rustig plekje zit, of buiten al desnoods, ik zou daar echt op staan. 

Ik heb het indertijd ook bij onze hond gedaan die de dierenarts niet in haar nabijheid liet komen.

(Onze Lola had ik bij de eerste dierenarts laten wennen, door er regelmatig langs te lopen en even binnen wippen en daar liet ze zich goed onderzoeken. Helaas overleed deze dierenarts en moest ze geopereerd worden aan haar poot terwijl ze daar nog maar 1x eerder geweest was, ze liet zich geen verdovingsspuit geven, dat heb ik uiteindelijk zelf moeten doen. Daar bleef ze trouwens ook wakker van, maar was wel helemaal rustig, daarna kreeg ze toen pas de echte verdovingsspuit. Misschien was dat bij jullie ook zo.)

Jeetje wat naar allemaal zeg!

Wat heb je voor medicatie gekregen om rustig van te worden?

Ik zou ook naar een andere DA gaan, het hele gebouw alleen al associeert ze met iets negatiefs.

Misschien een idee om voordat je de afspraak hebt bij die andere DA daar een paar keer van te voren heen te gaan met je Fox om even te wegen enzo, even te wennen aan de omgeving en om koekjes te krijgen daar. Dan associeert ze het niet met iets negatiefs.

En die muilkorf zou ik vanaf vandaag ook mee gaan oefenen met omdoen. Dat moet je natuurlijk wel opbouwen. Ik heb het nooit hoeven gebruiken, maar er zullen ongetwijfeld mensen hier zijn die je dat goed kunnen uitleggen.

sterkte!

pootje van Noortje: