Honden die op straat hebben geleefd en dan ergens een thuis vinden waar ervoor gezorgd wordt. Ervaren het nog meer dan onze gedomisticeerde honden. Ze ervaren een geborgenheid, een veiligheid, een afhankelijkheid.
Afhankelijk bij wie ze in huis komen. Diegene die hen het meest geborgen gevoel geeft, dat is diegene waar ze zich afhankelijk van opstellen.
Jij bent diegene die haar "reddende engel" is. Ze heeft het duidelijk moeilijk met de barrière die tussen jullie is, als je gaat slapen. Is het echt zo'n ramp om een mand in de gang te zetten, waar ze zich dan gerust voelt om dichter bij jou te zijn?
Het is te trainen, maar dit is iets wat heel wat training en tijd vraagt, op voorwaarde dat de trauma's niet te groot zijn. En ook niet in 3 woorden is uitgelegd. Kijk maar wat er met soldaten gebeurt, als die terug in hun gewone thuis-omgeving komen.
Maar wat is het belangrijkste? Zij die zich "onveilig" voelt en jij die wanhopig bent? Omdat ze in de woonkamer moet slapen met de deuren dicht. Of zij die zich "veilig" voelt en jij die nachtrust heeft?
Vanaf de eeuwwisseling is de wetenschap over meer middelen beginnen beschikken en zijn er ook heel wat onderzoeken naar honden en hun gedrag gebeurt. Deze resultaten schijnen een ander ligt op onze hond. Hoe ze in elkaar steken. Research van hun brein, heeft ook aangetoond dat honden wel degelijk over gelijkaardige emoties beschikken aan die van de mens. Weliswaar niet op het niveau van een volwassenen maar eerder aan dat van een 2, 3-jarige peuter. Dus angsten, zich onveilig voelen, boos zijn, gelukkig voelen.....zaken waardoor ze heel wat stress ervaren. Stress, niet zomaar een gemoedstoestand. Maar daadwerkelijk veroorzaakt door stoffen die in het lichaam vrijkomen. Om op hun beurt deze gemoedstoestanden te veroorzaken die zich zowel in lichamelijke klachten als psychische klachten, zoals gedragsproblemen kunnen uiten.
Dus misschien toch maar gewoon een mand op de gang?
Waarom laat je de hond niet gewoon met een eigen mandje of kleedje bij je op de kamer slapen? Dat werkt in het begin vaak het beste voor honden met een verleden. (De kans is trouwens redelijk groot dat ze na verloop van tijd wel uit zichzelf ervoor kiest om ergens anders te gaan slapen.)
Wat jammer dat je weggegaan bent....wordt er altijd verdrietig van als een hond om hulp vraagt , de mens er niet is ...blaffen bij het naar bed gaan, op de dag ziet alles er anders uit, maar de nacht wordt de hond verstoten door de mens, ga jij maar alleen slapen, er zijn honden die dat in het geheel niet erg vinden , prima dan, maar als de hond vraagt, uiting door blaffen voor je slaapkamer deur, strijk over je hart en neem de hond bij je....maak een bedje op naast je bed....okee het is wat meer werk als een hond daar slaapt, een uurtje extra...maar je krijgt er wel een hond voor terug die lekker met een diepe zucht op zijn bedje gaat slapen...naast je...
Ik zou niets liever willen dan mijn hond bij mij in bed. Maar na een ellendig lange scheiding van mijn ouders en een rechtzaak over naar wie de hond ging (waarin mijn vader de allerbeste was en het mij gunde om mijn hond bij ons te krijgen) houd ik me aan zijn regels, dus geen dieren op de slaapkamer. Verder zal ik altijd het beste willen voor mijn huisdier, ik denk net zoals iedereen hier :)
Nee joh, in bed is toch niet nodig, een bedje naast je op de grond, en dat hoef niet voor altijd, grote kans dat tie opeens ergens alleen gaat liggen......en je woont toch alleen ? dat geef je aan in eenander topic....
Dit schrijf je in een ander topic....
Kan je toch zelf beslissen, waar je je hond wilt laten slapen, en hoef echt niet in bed hoor...
Mijn levensomstandigheden zijn voor een buitenstaander te moeilijk om te begrijpen, daar zou ik graag respect voor hebben als dat kan
Ik heb respect voor je, en je hoeft het niet uit te leggen....maar was wat tegenstrijdig vandaar...wilde voor jou meedenken, meer niet.
Begrijp ik goed dat je bij je vader woont? Dan begrijp ik dat je de huisregels niet zomaar kunt aanpassen.
Het enige wat ik je dan kan meegeven, is dat het voor de hond ook een enorme moeilijke tijd moet zijn geweest. Niet alleen omdat het voor haar wennen is aan de nieuwe situatie, maar ook omdat honden ontzettend gevoelig zijn voor stress bij hun mensen. Het is dan niet zo gek dat je hond nog onzeker is.
Misschien kun je dit eens met je vader bespreken, dat het echt moeilijk is geweest voor de hond, en dat hij dus moeite heeft om te slapen op de plek die hij altijd gewoon is en echt stress heeft 's nachts - dat is niet goed. En dat het wel goed gaat als ze voor je deur mag liggen. Dat je dit een tijdje zo wilt gaan proberen en dat je hoopt dat ze weer wat beter in haar vel gaat zitten en dat ze na verloop van tijd wel weer op haar oude plekje kan slapen.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?