onze hond heeft epileptie aanval door hersentumor

Onze hond ( een bordercollie van 11 jaar) heeft vorige week een eerste epileptieaanval gehad.Was vreselijk! Naar de dierenarts. Die heeft bloed getrokken en het is zeker geen reactieve epileptie.Heel hoogstwaarschijnlijk dus een hersentumor. Enkel een zeer dure scan kan uitsluitsel geven. De arts beveelt het ons niet aan omdat we gezien de leeftijd een operatie niet zouden overwegen.Ook heeft het nemen van een scan zelf al risico's vermits hij hiervoor onder narcose moet. 

Ondertussen zijn we 5 dagen verder. Een grote aanval is uitgebleven maar hij krijgt verschillende keren per dag kleine kortsluitingen waarbij hij even trilt, het evenwicht verliest of tegen een kas aanbotst.. Hij lijkt agstig en is erg moe (wat we absoluut niet gewoon zijn van onze bijna overactieve hond)

Wijzelf gaan kapot van de stress en houden hem bijna obsessief in 't oog.Hij lijkt soms zo ongelukkig.Pijn heeft hij volgens ons gelukkig niet en willen hem zo confortabel mogelijk houden.Sinds gisteren krijgt hij pexion 400 mg 2xdag.Die zouden ervoor zorgen dat de aanvallen zouden verminderen.

Heeft iemand ervaringen met zulke aandoening en behandeling?

Geen ervaring mee, maar heel veel succes en sterkte!

Hartelijk dank voor je steun!

Heel veel succes 

Allereerst heel naar maar als ik zou vermoeden dat mijn hond een hersentumor heeft en ik verder geen medische poespas zou willen dan zou ik niet wachten tot het slechter gaat.

Wie weet wat voor gedragsveranderingen er nog meer komen.

Dan moet je niet willen dat een hond zijn laatste dagen van zijn leven moet slijten in angst.

Ik weet het is moeilijk, je moet ook alles verwerken,ik wens je veel wijsheid en kracht toe.

Mijn hond heeft ook epilepsie zonder verdere fysieke oorzaken. Hij heeft wel een scan gehad, daar kwam niks uit.

Ik hoop dat je hond baat heeft bij de medicatie. Met Pexion moet je snel resultaat zien.

Sterkte hoor.

Onze 2e hond heeft op 13 jarige leeftijd epilepsie gekregen. Of dit van een hersentumor afkomstig was, geen idee. Er is daar toen niet eens over gesproken. Ik weet het nog als de dag van gisteren, op 2 december kreeg zij de eerste, een dag of 5 volgde er vele achter elkaar. Ze was totaal de kluts kwijt en liep overal tegenaan, kon ook bijna geen contact met haar krijgen. Op 4 december kreeg ze zelfs 4 aanvallen op elkaar waar ze niet zelf uitkwam. Bij de DA hebben ze haar eruit weten te krijgen en werd ze gelijk op de Fenobarbital en Kaliumbromide gezet. De aanvallen werden minder en milder en op 12 december heeft zij haar laatste aanval gehad. De oude Spot kwam weer terug, helaas wel een paar maanden later overleden, niet vanwege de epilepsie, maar vanwege een verwijderde milt. Achteraf blijkt dat ze dan niet heel lang meer hebben, maar dat was ons niet gezegd, anders waren wij hier nooit aan begonnen.

Dat hij zo moe is nu, is heel logisch, epilepsie vreet energie. 

Maar als hij voor zaterdag nog een levenslustige en energieke hond was, zou ik het zeker nog een kans geven en kijken of de medicatie wat voor hem doet en hij weer wat zichzelf wordt. Maar goed, iedereen staat daar anders in en alleen jullie kunnen die keuze voor jezelf en de hond maken.

Heel veel sterkte!

Mijn hond heeft al sinds hij 1 is epilepsie en inderdaad, hij is moe na een aanval. Ik zou even kijken of de medicatie helpt, je weet maar nooit.

Hoe komt je arts zomaar aan een hersentumor, trouwens? Dat is nogal wat om zo even tussen neus en lippen te zeggen.

Wat Wilma zegt. Is er naar het bloed gekeken? Epilepsie kan ook andere oorzaken hebben, zoals vergiftiging door antivries, 0%kruidkoek met xylitol, een bacterie etc...

En ja, het herstel na een epileptische aanval kan dagen duren, je lichaam en hersenen hebben heel veel te verduren gehad na zo'n episode...

Een hersenbloeding kan ook epileptische aanvallen veroorzaken. En daarna nog lang het beeld geven wat ts nu schetst. Alleen is dat (kort) van te voren bij een hond misschien wel al merkbaar, al moet je dat dan wel doorhebben natuurlijk. Bij mensen gaat het heel vaak nog fout dat ze niet doorhebben dat zoiets gaande is.

Een kater van familie heeft dat gehad en herstelde daarna nog voor een groot deel. Heeft nog wat jaartjes geleefd erna. Die was ook op leeftijd... 

Een vraagje aan iedereen die hier ervaring mee heeft,?

Zou het dan niet beter zijn om een scan te laten maken om te kijken of het echt een tumor is?

Ik herzie toch een beetje mijn mening,nu er zoveel verschillende dingen kunnen meespelen.

Persoonlijk zou ik zelf zeker willen zijn dat dit alles door een tumor komt.

Blijkt dat het geval te zijn. En opereren is geen optie gezien leeftijd e.d., zou ik persoonlijk met de arts samen een lijst opstellen. 

Wat is reeel om nog te proberen en vooral waar hak je de knoop door qua afscheid.

En misschien blijkt er geen tumor te zijn. En is er ter dege perspectief om te behandelen. 

Je hebt een border collie. Als die ook dat met dat md-gen heeft kan epileptie ook zeer goed gevolg zijn van bijvoorbeeld inentingen of andere gifstoffen die ter bestrijding van vlooien ingezet kan worden. (Is dat onderzocht?) 

Ik bedoel op basis waarvan word hersentumor gesuggereerd zonder dat daar een scan voor is gedaan. Epileptie kan ook op latere leeftijd opduiken. Zelfs zonder aanwijsbare oorzaak.

Ik zou zelf duidelijkheid willen of behandeling en medicatie afstemmenzinvol is.

En als er sprake is van hersentumor en dat is 100% zeker op voorhand duidelijk niet operen.

Dan zou ik alles doen voor een waardig afscheid en vooral niet laten lijden. Want bij een hersen tumor waar je niks aan laat doen, is het sowieso een aflopende zaak. Waarbij een hond zo enorm kan veranderen ten opzichte van het lieve dier/kan gaan omslaan in agressiviteit terwijl dat niet bij het dier past. Maar geen controle over heeft. Krijgt het dier dat dan wel zelf mee bijvoorbeeld? Hoe ver ga je bij zoiets als de situatie 100% zeker duidelijk is.

" Een vraagje aan iedereen die hier ervaring mee heeft,?
Zou het dan niet beter zijn om een scan te laten maken om te kijken of het echt een tumor is?"

Monique

Geen idee hoeveel zo'n scan kost en hoe makkelijk tumoren te identificeren zijn op zo'n scan.

Ook een relevante vraag voor ons allemaal: zijn er andere dingen waarop je kunt gaan letten of het inderdaad een tumor is, of juist iets anders?

" Geen idee hoeveel zo'n scan kost en hoe makkelijk tumoren te identificeren zijn op zo'n scan.Ook een relevante vraag voor ons allemaal: zijn er andere dingen waarop je kunt gaan letten of het inderdaad een tumor is, of juist iets anders? "

Wilma en Dobby

Dat zou met een mri gaan, en dat is kostbaar...

" Dat zou met een mri gaan, en dat is kostbaar... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Ik heb voor Vigo voor een MRI 850 euro betaald.

Ik wilde het ook weten om een eerlijke keuze naar hem toe te kunnen maken.

De neuroloog zei of een tumor of  een hernia,de scan zou zekerheid geven.

" Geen idee hoeveel zo'n scan kost en hoe makkelijk tumoren te identificeren zijn op zo'n scan.Ook een relevante vraag voor ons allemaal: zijn er andere dingen waarop je kunt gaan letten of het inderdaad een tumor is, of juist iets anders? "

Wilma en Dobby

Mijn golden had toen hij longkanker had bleek tandvlees en opgezwollen lymfeklieren in zijn hals. Dat bleke tandvlees viel mij op voor ik de diagnose had. Voor er uberhaupt symptomen waren, maar mijn familieleden konden zich hier niet in vinden. Later raakte hij iets gewicht kwijt, wat ik nog dacht te kunnen herleiden aan al die wandelingen samen, we gingen wat vaker en langer. Allemaal kleine details en later viel alles op zijn plaats....

Kanker is zo nasty, achteraf schreeuwde heel zijn lijf het. Bij onze hond leek het op de foto's alleen in zijn longen te zitten. Toch had het niet alleen daar invloed.

Maar stel dat het een tumor is in de kop van deze Border collie. Zelfs als deze goedaardig is kan hij (nog meer) schade aanrichten door hersengebieden in verdrukking te brengen. 

" Allereerst heel naar maar als ik zou vermoeden dat mijn hond een hersentumor heeft en ik verder geen medische poespas zou willen dan zou ik niet wachten tot het slechter gaat.
Wie weet wat voor gedragsveranderingen er nog meer komen.
Dan moet je niet willen dat een hond zijn laatste dagen van zijn leven moet slijten in angst.
 
Ik weet het is moeilijk, je moet ook alles verwerken,ik wens je veel wijsheid en kracht toe.
 
  "

Monique

ik zou zeker geen schrik hebben voor "gevaarlijke gedragsveranderingen" , ik heb het effectief voor gehad met hond, elleptische aanvallen door hersentumor, viel om dus af en toe, we hebben toen nog een beetje af gewacht  maar het ging vrij snel slechter (en als je dat merkt zou ik toch echt niet meer te lang wachten) , al haar functies  begaven het als het ware een voor  een gehoor, zicht,  enz ... (en btw een hersentumor doet wel degelijk wel pijn in gevorderde stadia (of kan dat toch))e. tenzij er hoop is , veel sterkte

Ik zou zeker niet nog een beetje blijven "aanmodderen", je moet zekerheid hebben over die hersentumor.

Nou zeg je dat hij geen pijn heeft : mijn schoonvader had een hersentumor, ik kan je vertellen dat hij wél pijn had, veel pijn.  Ga dus zo snel mogelijk voor uitsluitsel.

Is het een tumor, dan moet je ook zo snel mogelijk de juiste beslissing nemen... helaas.

" Ik zou zeker niet nog een beetje blijven "aanmodderen", je moet zekerheid hebben over die hersentumor.
 
Nou zeg je dat hij geen pijn heeft : mijn schoonvader had een hersentumor, ik kan je vertellen dat hij wél pijn had, veel pijn.  Ga dus zo snel mogelijk voor uitsluitsel.
 
Is het een tumor, dan moet je ook zo snel mogelijk de juiste beslissing nemen... helaas. "

Martine

inderdaad wel degelijk pijn - hier ook  bevestiging van 3 jarige met hersentumor (verleden) 

bij de hond was het wel bij ons dan snel zeer duidelijk dat het een hersentumor betrof zonder scan - eenmaal dat de epilepsie begon. maar ik heb ook effectief de indruk dat mensen (mijne vent bv) wel degelijk denken geen pijn maar ..

Klinkt bekend...Mijn opa is een gruwelijke dood gestorven aan longkanker, hij kon vertellen hoe die zich voelde. Toch; toen diezelfde diagnose jaren later gesteld was bij mijn hond en ik vroeg om in ieder geval pijnstillers voor de tijd die hij nog had, wilde de eerste da waar ik was niet eens meewerken.  Deze dierenarts verzekerde mij "honden voelen dat niet". Hij bleef het maar herhalen... 

Dat ze het misschien niet altijd  laten zien wil niet zeggen dat ze het niet voelen lijkt mij. Honden zijn hard voor zichzelf. Ik ben mede hierdoor dus nog naar een andere da gegaan met mijn "opgegeven" hond. Die heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ie zich nog een poos beter heeft gevoeld en zelfs weer opleefde; hij heeft ervoor gezorgd dat zijn laatste tijd hier nog wat waard was. 

Hallo, mijn allereerste hond een Boxerteef ...kreeg met een half jaar een Hersenvliesontsteking.

En is toen in Utrecht behandeld daaraan . Door vocht tussen de hersenvliezen te prikken  .Maar toen ze 8 jaar was kreeg ze Epilepsie aan vallen.. door dat ze een litteken in de hersenen had overgehouden van  die hersensvliesonsteking. Het is wel heel iets anders als wat jou hond meemaakt. Maar ik wou toch even mijn verhaal vertellen. Door dat ze dit kreeg is ze toch nog 11geworden ....En toch nog fijn geleefd heeft ondanks die aanvallen. Heel veel sterkte ermee.

Ik dank jullie allemaal voor de reacties en de steun.

Hier een kleine update. .. Wannes heeft ondertussen geen aanval meer gehad. Wat we wel nog steeds opmerken is dat hij doodmoe lijkt en zijn levenslust wat kwijt is... Hij is veranderd van een heel actieve hond naar een hond die heel veel slaapt en minder interesse heeft in wat er rondom hem gebeurd. De 'tics' zijn wat minder hoewel die s avonds wel meer voorkomen waardoor we hem angstvallig in t oog houden. In zijn ogen ziet vooral mijn man dan dat hij angstig is.   Als we ermee gaan wandelen zien we even onze oude hond weer terug. Hij lijkt blij en snuffelt heel de weg door. 

We hebben ondanks de onzekerheid de beslissing genomen geen mri te laten nemen. Hij moet daarvoor in slaap wat op zichzelf op die leeftijd en de epileptie gevaarlijk is. Natuurlijk willen wij graag weten of het nu wel zeker een tumor is maar hebben door uitsluiting(bloedonderzoek ) de bijna zekerheid dat het iets binnen de hersenen is.

Hij neemt nu 3 dagen pexion om de aanvallen tegen te gaan en kijken met een heel bang hart naar de toekomst. Mijn man is nu al van het idee om euthanasie te laten uitvoeren. En ik, die er nochtans een zeer grote voorstander van ben ook bij de mens, twijfel en stel het uit.

Velen praten hier over een familielid die een hersentumor gehad hebben. Wel, mijn broer is op 44 jarige leeftijd overleden aan een hersentumor. Hij heeft dan weer gelukkig NOOIT pijn  gehad. Misschien trek ik me daar aan op ...? Mijn broer had me bij de diagnose gevraagd voor euthanasie als het met hem slecht zou gaan en hij het niet meer zou kunnen zeggen. Wel, ik heb het aan de dokter gevraagd toen het ( van de ene dag op de andere) niet meer menswaardig was...... Gelukkig is het niet moeten gebeuren omdat hij uiteindelijk zelf is gegaan.  

Een hond kan niet praten. Je kan er niets mee afspreken... mss maakt dat het ook allemaal zo moeilijk. Als ik overtuigd ben dat hij lijdt zal ik zeer zeker de beslissing nemen maar ik ben er blijkbaar nog niet aan toe dat in te zien...

Zonder scan is het inderdaad heel onzeker, maar dat is een keuze die ieder zelf beslist.

Ik heb toen der tijd veel aan deze site gehad. Hier kun je veel informatie vinden en er is ook een forum met alleen maar leden met ervaring.

http://epilepsiebijhonden.nl/

Nogmaals sterkte

Geef je hond nog even de tijd. Mijn hond heeft een half jaar nodig gehad om te herstellen van die ene hele zware aanval. Maar met de juiste medicatie nooit meer zo'n aanval gehad.

Ik heb een australian Shepherd met epilepsie, na een aanval was zij echt wel een tijdje van de kaart en erg moe, ze heeft al heel wat aanvallen gehad sinds 2,5 jaar.

We zijn ongeveer 1,5 jaar aan het zoeken geweest naar de juiste medicatie en dosering, kan nu zeggen dat ze ondertussen 1 jaar en 1,5 week aanval vrij is, en dat terwijl ze in het begin elke 2 á 3 weken gemiddeld 4 aanvallen had binnen 24 uur.

Mijn Aussie heeft aangeboren epilepsie,ven wordt over 1 week 8 jaar.

Mocht je Facebook hebben kan je je ook nog aanmelden op de pagina epilepsie bij honden ( katten ) als je dat wil natuurlijk.

Ik zou het zelf ook nog een poos aankijken. Wat je schrijft klinkt niet heel slecht, het is geen hond die hele dagen in zijn mand spendeert en nog wil wandelen, maar je merkt wel goed dat hij iets heftigs heeft meegemaakt. Als hij langere tijd aanvalsvrij zou kunnen blijven met medicatie zou dat mooi zijn. Als je een epileptische aanval hebt, overstrek je je spieren vaak en dus je krijgt ook vaak spierpijn naderhand. En met een beetje pech heb je er ook nog blauwe plekken aan overgehouden. En je hele lichaam doet mee... dus dat kun je nog langere tijd voelen door je  hele lichaam.

Sterkte hoor... moeilijk zoiets. 

Een vraagje aan Kees... Hoe oud was je hond toen hij een epileptische aanval heeft gekregen? 

Je zegt dat hij een half jaar nodig had om te recuperen van die ene aanval. Kan je me vertellen hoe dat zich dat uitte? Was hij moe? Lusteloos? Had hij mss ook kleine tics? Verloor hij soms zijn evenwicht? Denk je ook dat hij bang was? Vroeg hij ook zoveel aandacht? Zag hij er ongelukkig uit? Dacht je soms dat hij pijn had?

Ik ben daar heel erg benieuwd naar omdat ik dat dan kan toetsen aan de gedragingen van onze Wannes

grtjes

Ja op alles ja. Hij was 3 toen hij zijn eerste zware aanval kreeg.

In het begin zwalkte hij meer dan dat hij liep, maar dat kan ook door de Pexion komen. 

Hij heeft zich maanden echt afgezonderd, hij ging dan in mijn slaapkamer liggen.

Persoonlijk vind ik 2 x 400 mg Pexion een forse dosis om mee te starten. Wij begonnen veel lager. Maar misschien weegt jouw hond meer dan Paddy, die weegt 16 kilo.

Is t jullie bekend dat je Pexion exact om de 12 uur moet geven op een nuchtere maag? Dat komt echt heel precies.

wens je veel moed en kracht

geniet nog zoveel mogelijk van elkaar.

hier zit ik ook in zo een situatie met boomer  enz...

hij is 12jaar en 5 maand 

zou zeggen doe als ik 

leef van dag tot dag 

elke dag is er een gewonnen

en merk je dat het echt niet meer gaat of hij pijn heeft of zich begint af te zonderen...

bedenkt dan dat liefde ook loslaten is .

hoe vreselijk deze beslissing ook voor je is

het is een keuze uit liefde voor je lieve schat die je maakt.

wens je veel moed en sterkte

groetjes cinneke