Overenthousiaste sint bernard

Zoals de titel zegt is onze st bernard nog steeds overenthousiast naar mensen. 

Socialiseren is een flop geweest bij ons.. Niet genoeg mensen op wandel tegenkomen + niet vaak visite (max 2 keer per maand en dat is al uitzonderlijk). 

Ze reageert heel erg hevig als ze mensen ziet. 

Op straat moet en zal ze naar iemand toe gaan als ze iemand ziet, ze sleurt mij bijna mee. Heb haar met 2 handen vast en nog schuif ik soms over de kiezeltjes of over de straat af. Ben nog niet gevallen tot hier toe maar toch het ziet niet uit..

Als onze ouders langskomen (enige visite die wij hier krijgen) en ze hoort de deurbel zit ze al klaar aan de deur, zelfde als de deurbel gaat als de postbode ofzo langskomt. Ze is daar dan haast niet meer weg te krijgen. 

In het begin hield ik haar gewoon in de living bij mij, maar onze ouders liepen evenzeer gewoon op onze toen nog relatief kleine schat af en begonnen haar te aaien enzv en als dat niet het geval was dan kwamen de geluidjes en hoge stemmetjes.

Resultaat, ze werd steeds heviger en werd ook bij ons binnen niet te houden waardoor ik haar al wegzette als de deurbel ging of als in wist hoelaat iemand ongeveer langskwam. Dan jankte, blafte en piepte ze tot ik haar kwam halen (ik haalde haar pas terug als ze even rustig geweest was) maar dan begon het hele tafereel weer opnieuw.

Heb toen ook commentaar gekregen van mijn vader dat ik haar niet in een andere kamer mag zetten (wat hier dus wel aangeraden werd als een hond/pup wild doet, en daarna weer proberen en als het niet lukt weer terug enzv). Nu laat ik haar dus weer terug in de living van in het begin en is het een heel gevecht om haar niet naar de anderen toe te laten gaan, ze jankt en blaft ook hier weer lichtjes om aandacht.

Mijn vader blijft commentaar geven dat ik met haar naar een gedragstherapeut moet gaan, dat ik niet weet hoe ik een hond moet opvoeden en dat ik haar niet aankan. Tegen mijn man heeft hij zelfs gezegd dat hij er aan twijfelt of ik wel genoeg met haar bezig ben, wat mij toch wel hard heeft gekwetst om eerlijk te zijn.. 

Terwijl ik juist denk/dacht dat ik alles heb geprobeerd wat jullie mij hier aanraadde en wat ik online kan vinden maar ons bezoek niet wil luisteren als ik hun vraag haar niet te benaderen op eender welke manier maar haar gewoon te negeren. 

Ik weet onderhand zelfs niet meer of ik dan toch alles fout heb gedaan of dat ik het nu wel goed heb (proberen) doen. 

Ga nu in ieder geval contact opnemen met die gedragstherapeut en ik hoop dat ik het juist heb gedaan maar door al de commentaren van mijn vader ben ik zelf alles in twijfel gaan trekken.. 

Sorry voor het lange bericht, dit moest even van me af... 

Tips zijn steeds welkom natuurlijk. 

Ik begrijp je frustraties...ik heb hier ook een stuiterbal, krijg ik bezoek dan zet ik Ogin even achter een traphekje, ik blijf er voorstaan, en laat bezoek binnen....ik ben heel resoluut, van de hond afblijven, vaak boze blikken gehad, maar als een hond van 75 kilo om ver springt dan heb je de gevolgen...wat ik doe , ik bewaar het altijd als ik bezoek krijg, gedroogde visbotten, lekker bezig zijn...is het op en dat duurt echt een poos, mogen ze bij het bezoek, en moeten af....wees resoluut, gaat de hond niet af dan terug achter het hekje, op den duur weten ze het, wees geduldig maar heel resoluut....en als je vader commentaar heeft, mag je gerust zeggen dat het jouw hond is en dat die de hond met rust moet laten, anders leert tie het nooit en doet die zijn zin maar....Ogin is nu wat ouder en echt hier heeft het geholpen, bezoek ? Ze gaat al voor de snoeptrommel zitten, ook Bams, haha, als het bezoek zit , krijgen ze beiden wat en mogen in de kamer als ze af gaan...nog altijd vertel ik bezoek van de honden afblijven....hier werkt het....komen de honden aan hun voeten liggen, prima...maar wel rustig blijven.

Dank voor je antwoord Willemijn. Mijn frustratie is inderdaad erg aan het oplopen de laatste maanden.. 

Het probleem is vooral dat hoe vaak ik het ook zeg, ze blijven haar aanraken, naar haar kijken (wat er weer voor zorgt dat ze des te wilder word) en geluiden maken. 

Niemand maar dan ook haast niemand luisterd als ik dit zeg. Enkel de moeder van mijn man begrijpt het wel en houd afstand.

Laatst kwam mijn vader ons weer ophalen en hij zag dat ik moeite had om haar te houden door haar gespartel. Na zo'n tien minuten kwal hij naar haar toe en gaf haar dus weer wat ze wou, aandacht. 

Resultaat; ik kwaad op hem en hij op mij omdat ik kwaad word zonder reden volgens hem.

Op een of andere manier wil het gewoon niet lukken, vooral met mijn vader dan..

Wat is jouw eerlijke mening over de situatie (in hoeverre je die kan beoordelen via een forum)?

Ik wil sowieso een afspraak maken bij die gedragstherapeut maar heb ergens ook bang dat hij gewoon zegt dat IK degene ben die dit veroorzaakt heeft en dat ik het fout heb aangepakt.

En wat kan ik best doen, haar blijven wegzetten als ze te enthousiast is en om de zoveel tijd proberen terug te halen? Of gewoon direct in de living houden?

Heb laatst wat kouwmateriaal gegeven toen mijn vader hier was, en toeb ging het redelijk goed. Dus dit ga ik sowieso al verder zetten. Het was even zoeken welke botten ze fijn vond en welke interessant genoeg voor haar waren zodat ze weg blijft van bezoek, daarom dat het hiervoor nog niet gelukt is haar met een bot rustig te houden als er bezoek is

Welke gt had je op het oog? Vraag anders eerst hier even of iemand hem of haar kent

Je leest zo vaak over gt's met rare adviezen die meer kwaad dan goed doen, dat het bijna eng is om een gt aan te raden. Terwijl een goede gt die even meekijkt met je, juist heel veel goed kan doen.

Meestal.ligt het aan het bezoek, ze is ook niet druk met jou alleen,  beetje naar van je vader, maar...ik zou als je vader op bezoek komt de hond gewoon apart zetten, en niet in de woonkamer laten als hij zijn hander niet van de hond af kan houden.....het is de moeite niet waard om daar ruzie over te maken, er komen hier ook wel eens mensen die geen hond dulden, doe ik niet moeilijk om, zet ik ze apart, het bezoek hou ik dan heel kort.....wees resoluut en conseqwent, het zijn grote bakbeesten en zware honden die iemand zomaar om ver gooien als ze niet opgevoed worden om bezoek rustig te benaderen, wie het ook is.......ik ben niet zo sneaky om eerst je hond in een modderpoel te gooien, oooooooo, hahaha, gekheid hoor...   je hond wordt ouder en je zorgd dat de hond naar je luisterd, en tuurlijk is er anthouisiastme van de hond maar het is geen chi....

Obi weegt dan geen 75kg maar 50kg en dat is ook genoeg. Wat ik hier de laatste tijd doe wanneer ik bezoek verwacht is hem buiten zetten met een zoekspelletje. (Strooi wat klein grut flink ver verspreid in het gras en je hond is al even zoet). De maag wint het hier nog steeds ALTIJD. Of inderdaad; een bot ik weet echter niet of je hond het dan relaxt vindt als het bezoek daar omheen komt staan, dat kan een nieuw probleem veroorzaken.  Maar hoe ik het dus doe; ik zet Obi buiten, strooi wat lekkers, de bel gaat, ik laat het bezoek binnen. Soms zet ik Obi zelfs pas buiten wanneer de bel gegaan is. Hij reageert daar wel eerst op maar als ik snoepjes pak en die buiten strooi is bezoek niet meer interessant en komt hij vrij direct mee. Daarna open ik de deur, het bezoek gaat dan zitten, Obi heeft nog niet eens door dat er iemand is binnengekomen want hij is buiten bezig. Na enige tijd opent Obi zelf de deur en komt weer binnen. Hij is dan niet in zo'n opgefokte bui en wandelt rustig naar het bezoek, likt ze een keer geeft een poot. Het verschil is hier écht dag en nacht, ik wou dat ik dat eerder zo aangepakt had ik heb soortgelijke problemen als jij gehad. Natuurlijk zijn ze nog steeds interessant maar de explosieve energie is er dan uit. Als iemand zit straalt dat ook meer rust uit dan dat iedereen in een cirkeltje eerst bij de deur blijft staan met Obi ertussen. Die meent iedereen te moeten begroeten... Je legt dat mensen niet uit dat ligt niet aan jouw familie dat is hier precies hetzelfde. Ze zien een hondenhoofd en willen het aaien..bijna een pavlov effect. Mijn schoonmoeder zegt dan vaak: "Nee, toe laat hem maar ik vind het niet erg" terwijl ze hem blijft aanhalen zelfs als ik hem naar zijn mand stuur. Ik leg haar dan uit, "als ik je dadelijk die kop kokend hete thee geef en hij duwt zijn kop zo onder je hand, is het dan nog steeds niet erg?!" 

Ik begrijp dat je hond nog erg jong is? Als dat zo is denk dat ook daar wel een groot deel van het probleem vandaan zal komen. Jonge honden zijn toch wel heel wat wilder en impulsiever dan wat oudere honden. Obi was redelijk verschrikkelijk als jonge hond met tijden. Vervelend wel dat je vader zo doet tegen je. Ik herken die bemoeienis wel, helaas. Sta erboven... dat is het enige wat je kunt doen. Ben consequent naar je hond en per extensie dan ook maar naar je familie wat betreft omgang naar de hond. Jouw huis, jouw hond, jouw beslissing, niet die van hen ze hebben zich er bij neer te leggen, simpel. Zelfs al trek je de hond morgen een tutu aan. Je kunt wel een GT raadplegen, als dat je meer houvast geeft aan de oplossingen die je wilt gaan gebruiken om het probleem met je hond aan te pakken. En je zelfverzekerder kan maken dat wat je doet een goede basis heeft. Ben zeker van jezelf dan heb je denk ik al een groot deel gewonnen ook m.b.t. je familie. Want eigenlijk lees ik net zo veel over problematiek rondom je familie dan rondom je hond in je verhaal. Mijn allergrootste les met Obi was wel; werkt iets niet bij jouw hond? Blijft het dan niet proberen totdat je een ons weegt wat ze ook zeggen, schrijven of wat dan ook er zijn meerdere wegen naar Rome. Dus zoek verder... Mijn hondenschool zweerde bij bepaalde oplossingen maar bij Obi werkte het niet.  Uiteindelijk is iedereen enorm gefrustreerd  (zelfs de hond) en daar help je niemand mee. 

HMyrthe...de hond voelt je onzekerheid aan, de stres is er van je als je vader op bezoek komt....wees resoluut, is niet makkelijk, maar desnoods hou je voorlopig de hond achter het traphekje en geef je daar het bot.....en leg aan je vader uit waarom je dat doet...je vader moet dat toch begrijpen...

Myrthe...Obi....kijk dat is ook een oplossing, pik eruit wat jou bevalt...en kijk hoe dat werkt...

" Myrthe...de hond voelt je onzekerheid aan, de stres is er  an je als je vader op bezoek komt....wees resoluut, is niet makkelijk, maar desnoods hou je voorlopig de hond achter het traphekje...en leg aan je vader uit waarom je dat doet...je vader moet dat toch begrijpen... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Met ouders is dat erg lastig, was met mijn vader ook. Ze zijn je ouders, hebben veel meer "levenservaring", ze weten het toch allemaal beter? (hun woorden niet mijne).  Jij bent hun kind; ze hebben je jaren verteld wat je moest doen en wat je moest laten. Die relatie veranderd niet zomaar, tenminste bij sommige ouders zeer zeker niet. Dat is gewoon iets wat lastig is... ik herken het wel in ieder geval. Ik zie het zelfs nog bij mijn 90-jarige oma...

" Myrthe...Obi....kijk dat is ook een oplossing, pik eruit wat jou bevalt...en kijk hoe dat werkt... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Inderdaad, gewoon van alles proberen en wat voor jou het beste werkt gebruiken. Ik kan Obi bijvoorbeeld niet achter een traphek plaatsen. Springt ie zo overheen... Of achter een deur, die maakt hij gewoon open of gaat zitten jammeren als ik hem op slot draai. Als Obi het idee heeft te worden afgezonderd breekt er paniek uit. Maar misschien is dat bij jouw hond compleet anders.... en ben je enorm gebaat bij een traphek.

Ach, een holderdebolder sint Bernard....

Hoe herkenbaar! 

Althans in de pubertijd van mijn hond( ook zo een dus) 

Die trok mij met 9 maanden het complete trainingsveld over

Hoe oud is je hond? 

Want als ze een nog een puber is, en geloof me, dat duurt bij dit soort honden heeeel lang; dan zal je het toch deels moeten 'uitzitten'.

Mijn hond was dik 2 jaar voor ze eindelijk rustiger werd en niet meer overall perse op af moest scheuren; of er nou een baasje aan hing nog of niet

Inmiddels is ze al jaren de rust zelve en als ze toch perse ineens ergens naar toe wil dan kan Ik haar vrij makkelijk weer 'bij de les' krijgen. 

Houd dus moed! 

Maar tot die tijd. Moet je wat. 

Ik zou in elk geval zo snel mogelijk een goede! Honden school zoeken die bekend is met dit ras. En in kleine klasjes train. Met geen kleine keffertjes er bij. 

Het voordeel daarvan is groot: je krijgt adviezen over hoe om te gaan met je reuzen stuiterbal en je hond leert wennen aan andere mensen en honden. 

Echt, het heeft mij ook door die periode gesleept. 

Verder is het goed mogelijk dat je goede adviezen zou kunnen krijgen om met andere lijnvoering met je hond te lopen. 

Want ja, van puur je spierkracht om Haar te Houden Moet je het niet hebben; dat red je niet. 

Maar er zijn prima hulpmiddelen te koop die je hond meer sturen, bv met een tuig wat de bevestiging van de Riem aan de zijkant heeft. Dan wordt je hond opzij getrokken en wat uit balans gebracht zodat je haar veel makkelijker houden kunt. 

Maar daar heb je professionele adviezen bij nodig. 

Mij heeft een goede aan passing in de lijnvoering zeer goed geholpen: na een week of zes was het goeddeels klaar met het getrek. 

Zoek Dus een goede honden school, ook als dat een eindje rijden voor je Zou zijn. Het is het waard! 

O ja, en inderdaad..... Het commentaar van je ouders is naar en zou je beter wat kunnen negeren. Ze Hebben het bij het verkeerd end. 

Want het klopt wat obi ook al schreef: Laat de bezoekers niet zomaar naar je hond gaan. Zet je hond even apart tot het bezoek (en dus dan de hond) rustig is. 

Of verzin een truukje zoals obi beschreef om de explosive energie er eerst uit te halen  bij je hond als er bezoekers komen. 

Mijn honden zijn ook altijd erg enthousiast als er bezoek komt ( alleen zij wegen 14 kg per stuk haha). Maar er komt wel flink geluid uit. 

Ik geef mensen altijd wel instructies (ze negeren) maar dat lukt mensen vrijwel nooit. Toch even oog contact, een hand beweging of een aanraking. Dus ben gestopt met uitgebreide instructies. 

Nu geef ik ze altijd wat te knagen, dan worden ze rustig en als ze klaar zijn kunnen zie iedereen (relatief) rustig gedag zeggen.

Je kunt beter je ouders naar een gt sturen . Hier ook drie lomperds die denken dat alle visite er voor hun is en als aaislaaf moet dienen. De honden moeten op hun plaats blijven liggen tot ze toestemming krijgen om gedag te gaan zeggen. Maar dat is en blijft een uitdaging .

heb je er wel eens aan gedacht om een halti te proberen? Dan kost het jou geen kracht. 

Bedankt voor alle reacties. 

Ze is een week of 2 geleden 1 jaar geworden dus nog erg jong (mijn inziens) 

De relatie met mijn vader is altijd wel moeilijk geweest, heb een paar jaar geleden 3 jaar geen contact met hem gehad door hoe hij is als persoon (enkel zijn mening is juist en hij zal je niet uithoren als je je punt wilt duidelijk maken). Momenteel zijn we al zo'n 2-3 jaar onze band beetje bij beetje aan't proberen te herstellen maar sinds we Molly hebben gaat het dus weer bergaf.

Ik ga sowieso proberen met een bot wat ze lekker vind als er bezoek komt gezien dit de vorige keer vrij goed hielp. En de gedragstherapeut ga ik evenzeer erbij halen voor extra ondersteuning en tips.

Het traphekje staat nu bij haar kamer, ze ziet de mensen hier niet. Mischien dat het een oplossing ziu zijn het traphekje naar de gang te verplaatsen zodat ze het bezoek wel ziet? Is dit te proberen of maak ik het zo mischien erger?

Voor de rest is ze zo'n lief beest, ze luisterd wel niet nog niet optimaal maar het gaat beetje bij beetje allemaal wel beter.

Stress van mij voelt ze inderdaad wel erg aan heb ik de indruk, niet enkel als m'n vader op bezoek komt maar ook in andere situaties. 

Ik zou ze zeker niet weg zetten,daar leert ze niks van en het kan voor enorme frustratie zorgen bij honden: zo wordt het bezoek nog stressvoller.

Zo krijg je weer andere gedragsproblemen en we willen toch dat onze honden sociaal blijven.

Leiband aan en hond bij je houden (moeilijk met zo'n groot ras,ik weet het) en ondertussen een lekker bot geven als afleiding.

En laat hem, aan de leiband, toch even een aai halen bij het bezoek(zeker bij bekenden die hij graag heeft): aaitje, gedaan en terug bij jou houden.

(=connectiemethode: je afvragen wat wil die hond en dan een oplossing vinden waarbij baasje en hond zich kunnen vinden)

Misschien ook een idee, als je een goede gt hebt (echt, neem het aanbod aan om dat hier te checken!) Om een sessie te plannen met je vader erbij. Niet de eerste sessie maar de tweede of derde.

'Goh, pap, ik vind het zo vervelend dat we door de hond weer uit elkaar gedreven worden. Ik heb hulp van een gt gevraagd om me tips te geven zodat ik kan leren het beter aan te pakken. Die zegt dat consequent zijn super belangrijk is. Iedereen moet altijd hetzelfde doen. Zou jij eens een keer kunnen komen zodat we allemaal op één lijn komen te zitten?'

Als het advies van iemand anders af komt, pikt je vader het misschien wel op. Want wat Obi zegt: ouders vinden het moeilijk om te leren van wat hun kinderen zeggen. 

Ik heb het traphekje zo staan dat ze hier bij binnenkomen het bezoek kunnen zien...ze worden finaal genegeerd.....als ik zie dat ze voor de koektrommel staan krijgen ze een goed bot van me, echt ze zijn dan rustig, en in de kamer is er gehoor contact voorde honden, ze zijn dan rustig en als het op is, mogen ze een plekje opzoeken in de kaner, en nog geheel geneerd worden ze hier...zie ik dat ze druk worden, weg wezen, dat weten ze nu....   en wat is een jaar oud, grote rassen zijn pas volwassen met drie jaar, doe het rustig aan maar wees wel conseqwent...heb het even veranderd, drie jaar....

Als ze aan de gang blijven ouders of bezoek, hihi, een heel goed advies....wat je daar aanhaalde over de halti dat kan ook met een tuigje de u-lead, daar kan je de hond ook mee mannen, de halti daar moet je voorzichtig mee zijn, het tuigje gaat om en geef jou steun voor zijn hele gewicht, de halti is alleen het hoofd wat je in bedwang houdt, de hond kan geen kant op er mee.......

" Als ze aan de gang blijven ouders of bezoek, hihi, een heel goed advies....wat je daar aanhaalde over de halti dat kan ook met een tuigje de u-lead, daar kan je de hond ook mee mannen, de halti daar moet je voorzichtig mee zijn, het tuigje gaat om en geef jou steun voor zijn hele gewicht, de halti is alleen het hoofd wat je in bedwang houdt, de hond kan geen kant op er mee....... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Voor mijn rottiepuber gebruik ik nu een halti, zodra ze iets rustiger wordt krijgt ook zij een tuig met een ring voorop en op de rug. Maar nu zou ze me daarmee het dorp doorsleuren...

" Ik heb het traphekje zo staan dat ze hier bij binnenkomen het bezoek kunnen zien...ze worden finaal genegeerd.... . "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Zo zielig dat negeren.

Je kan een hond toch ook aanleren om het bezoek rustig te benaderen en na een aai van het bezoek achteruit te gaan.

Nooit aangeleerd gekregen?

Ik ga even de truc van luie haas gebruiken?. Als je op de link klikt kan je daar lezen wat ik geschreven heb over de hond een prooi en prikkeldier.

Over het briefje van 10, 20 en 50.....

Prikkels....hoe interessant zijn jouw ouders als je daar met een rauwe beafsteak staat? Hou dat maar eens voor zijn neus als de bel gaat. (stukjes rauw rundsstoofvlees zijn gelukkig goedkoper dan een steak hereford....

Als de bel gaat....doe je open. En hou je met je andere hand een lekker stuk vlees tegen de neus. Vraag om te gaan zitten en geef direct de beloning (in het begin ga je veel en snel de beloning opeenvolgend moeten geven)....zoek en zorg altijd voor een betere prikkel.

Ook op wandeling. Hou steeds voldoende afstand van andere mensen en laat haar rustig gaan zitten terwijl de mensen rustig voorbij gaan, beloon jij met het ene stukje vlees na het andere....

Totdat je uiteindelijk de oefening op en uitbouwt. En je mensen gewoon vlakbij kan laten voorbij gaan en je minder snel opeenvolgend beloning moet geven. Als je oefeninig ergens niet lukt? Dan is de kans groot dat je teveel wil op te korte tijd. Dus dat de andere prikkel groter is dan de jouwe.....

Jawel, maar dat is het nou net, bezoek wil vaak niet negeren.....hier is het echt zo dat er goed naar me geluisterd wordt, je moet niet vergeten dat het zware grote honden zijn, mensen luisteren soms niet, en dan worden ze bij mij even achter een hekje gezet, tot ze rustig zijn, bezoek is altijd leuk hier......en daar ligt de fout, bezoek gaat een paar stappen achteruit, de hond krijgt ruimte, naar voren stappen dan krijgt de hond geen ruimte, en blijft op de grond.....heel perongeluk heeft mijn zus een keer vooruit gestapt, die moest niets van de honden hebben en stapte op een poot, oei, de hond leerde er van, en benaderd haar nu heel rustig, niet de bedoeling hoor, hahaha....wat voorde ene hond helpt helpt voor de andere in het geheel niet, het is uitproberen  wat voor jouw honden het beste is, twee is toch altijd wat moeilijker dan een.......krijg ik vreemd bezoek dan komen ze in het geheel de kamer niet in....nieuwe mensen vinden ze veels te groot....had Bams alleen die niet zo gericht is op mensen is het al wat makkelijker maar met twee van die beren, even achter het hek, ze weten het...en bij bekende laat ik ze gewoon lopen....

Prachtig.......   Bams is niet voedsel gericht, die interesseerd voedsel niet...en Ogin zou de beefstuk uit mijn hand graaien en kauwend bij het bezoek zijn, ..........het is aftasten wat doe je, waar heb je resultaat mee....Myrthe pik er uit wat je bevalt en wat resultaat opleverd.     Als ik buiten wandeld zijn geen van mijn beiden honden gericht op mensen, onverschillig zelfs, ook als ze loslopen, gaan er nooit naar toe....Ogin gaat er naar toe als er een hond bij is, anders niet.