Blafhond

Hoi,

Ik ben op zoek naar advies. Wij hebben bijna anderhalf jaar geleden een jackrussel van 10 maanden geadopteerd uit spanje. Het leek toen een hele lieve, speelse hond die bijna niet blafte. Sinds hij bij ons thuis gewend is geraakt is hij echter nogal veranderd. Ik vermoed dat dit een combinatie is van trauma bij de vorige eigenaar en slechte opvoeding vanuit onze kant. Zowel de hond als wij worden niet gelukkig van zijn gedrag, zeker omdat wij binnenkort een kindje verwachten.

Om even op te sommen:Hij heeft bijna een heel jaar in huis gepoept en geplast als wij er niet waren. Dit was dan niet terwijl wij de hele dag van huis waren naar bijvoorbeeld werk, maar wel als wij bijvoorbeeld tussendoor even weg gingen. Van de zomer waren wij beiden wat meer thuis en is dit opgehouden. Het gebeurd nog maar heel zelden dat hij in huis plast, maar als hij het doet is dit vermoedelijk uit nijd.

Hij blaft ontzettend veel. Hij blaft naar fietsers, wandelaars, tractors, vrachtwagens, andere honden en noem maar op. Het begon alleen eerst bij vrachtwagens toen we hem net hadden, maar ondertussen blaft hij dus naar bijna alles. Dit zowel binnen als buiten. Ik had online al gelezen dat je moet zorgen dat de prikkels worden geminimaliseerd (dus binnenkort zullen we het raam afplakken) en dat je een goede afleiding voor de hond moet vinden, zodat hij wat te doen heeft, zoals met bijvoorbeeld een kauwspeeltje met eten er in. Nu dacht ik creatief te zijn gisteren en heb ik wat lekkers in een doos gestopt en deze dicht gedaan met 2 plakbandjes. Het gevolg was dat hij ongeveer 30 seconden geprobeerd heeft de doos open te maken en vervolgens er naast ging liggen om deze doos te bewaken. 

Daarbij kom ik op het derde punt. Agressie. Toen ik de doos wilde aanraken werd hij agressief. Hij is erg waaks als het over zijn eten gaat. Maar niet alleen dan wordt hij agressief. Als je hem wakker maakt (maakt niet uit waar hij ligt) wordt hij ook agressief en als je iets van hem af wilt pakken zoals een sok en hij neemt die mee zijn bench in. De meeste dingen laat hij wel los (als het niet om eten gaat) met het commando los.

Nog even ter kennisgeving. De hond kan de volgende commando's. Zit, poot, high five en down (en los als het hem uitkomt).

Ik wil echt dat ons hondje weer gelukkig wordt, want ik kan me niet voorstellen dat hij dat nu is. 

Toen de eerste problemen opdoken, heb je dan hulp gekregen van de adoptie-organisatie?

Het zou goed zijn, moest er een professioneel iemand meekijken naar je situatie. Dat geeft toch altijd een meer heldere kijk op de zaak, en voor jou een betere begeleiding.

Maar goed, even louter op basis van je tekst:

Het zou best kunnen dat het blaffen en het plassen in huis de gemeenschappelijke oorzaak van onzekerheid hebben. Probeer even terug te denken hoe je het alleen-zijn hebt aangeleerd toen de hond pas bij jullie was. Misschien ben je te vlug gegaan, voelde de hond zich nog niet echt thuis, gaf het hem veel onrust om alleen te worden gelaten?

Blaffen naar fietsers, vrachtwagens, traktors, e.d. is ook vaak uit onzekerheid. Er komt vanalles op de hond af wat ie niet kent. Dus schiet ie in verdediging en laat ie van zich horen.

Het beste kan je dit onder begeleiding gaan trainen, maar de kern is: afstand nemen en rust creëren. Probeer dus de omgeving zo te kiezen dat de hond niet direct wordt geconfronteerd met al die prikkels, maar dat je op een afstand, in volle rust kan gaan kijken.

Bijvoorbeeld: in een weide, op 100m van een weg, samen kijken naar een voorbijrijdende auto. Blijft de hond kalm? Gewéldig! Laat hem dit weten, dat dit goed is. De volgende keer kan je de afstand wat verkleinen. En zo bouw je rustig en op het ritme van je hond, allerlei prikkels op. Laat steeds de hond weten wat ie goed doet, zo wordt het voor hem duidelijker en krijgt ie meer zelfvertrouwen.

Het verdedigen van voedsel of verworven spulletjes, is op zich niet zo vreemd. Maar uiteraard niet gewenst. 

Jij probeert het nu af te pakken, en daardoor gaat de hond het verdedigen, en zo krijg je agressie en strijd. Net wat je niet wil hebben. Je hond moet je eerst leren vertrouwen als het om voedsel of bezit gaat.

Dus ipv af te pakken, ga je geven. Waardoor jouw aanwezigheid een andere invulling krijgt.

Bijvoorbeeld: je geeft je hond een kauwstaafje. Hij gaat het liggen opeten in zijn mand. Dan neem je een tweede kauwstaafje, je nadert rustig en legt het kauwstaafje voor hem neer. Opnieuw en opnieuw. Kan je met brokjes doen, met stukjes appel, maakt niet uit. Tot je merkt dat de hond een andere link heeft gelegd: als jij nadert, komt er iets extra, dus iets positief.

Pas dan ga je een stapje verder, en ga je ruilen.

Bijvoorbeeld: je geeft je hond een wortel. Je nadert met iets wat lekkerder is (stuk pens of zo), en terwijl je hem de pens geeft, neem je de wortel weg. Indien ie het commando 'los' kent, kan je dit eraan koppelen. Weer zo vaak oefenen tot dit heel vlot en probleemloos gaat.

En pas dan kan je de stap zetten naar: vragen dat je hond iets afgeeft aan jou. Hij zal dan niet meer agressief reageren.

Dit zijn al best wel goeie tips, ik ga ze zeker proberen. Professionele training wil ik heel graag, maar helaas kunnen wij dit simpelweg niet betalen. De organisatie waar we de hond vandaan hebben was een dierenwinkel. Er zat een dierenarts bij in. De hond is volledig legaal en met alle papieren met ons meegekomen, maar zij weten niet precies wat er bij de vorige eigenaar is gebeurd. 

Ik ga vanaf morgen gelijk aan de slag met de Food-tip en de Op-afstand-kijken-naar voorbijgangers-tip.

Bedankt!

Een dierenwinkel die honden vanuit Spanje importeert? Dat klinkt als hondenhandel  Een goeie adoptie-organisatie zal zijn adoptanten altijd bijstaan met raad en daad, net zoals een goeie fokker dit doet voor zijn pups.

Maar goed, daar ging je vraag niet over. 

Ik hoop dat je wat kan met de tips! Maar neem je tijd, overhaast niks. En straal zelf uit wat je van je hond verwacht: wil je een hond die kalm en beheerst kan blijven, probeer dan zo veel mogelijk zelf het goeie voorbeeld te geven. Wees geduldig, ondersteunend, rustig. Ik weet, het is niet altijd makkelijk, en soms word je gillend gek en zou je liefst een fast-forward-knop hebben, hahaha.  Maar adem in, adem uit, en geef het tijd en volg het tempo wat de hond aankan. Komt goed! 

Je hebt geen geld over voor professionele training? Dat hoort toch gewoon bij de basiskosten van een hond? En wat is het alternatief dan? Dat de hond weg moet omdat er een kind komt en jullie geen zin meer in hem hebben? Of begrijp ik je tekst niet goed?

Hoi Anita.

Sneue situatie. Maar...een Spaans hondje uit een dierenwinkel? Google broodfok even...

Je hond is mega onzeker. Een hond poept en plast niet uit nijd in huis. Zo denkt een hond helemaal niet. Je hond zal verlatingsangst gehad hebben. Wat sneu voor dat diertje. Daarbij is onze maatschappij zeer druk. Alles kan eng zijn. En als je al zo onzeker ben wil je op welke manier dan ook enge dingen wegjagen. Hij heeft geleerd dat blaffen het gewenste effect heeft gehad, dus waarom veranderen? Ik heb ook een teefje die fietsers wel even weg zal jagen als ze de kans krijgt. Die kans krijgt ze niet, omdat ik weet dat ze dat doet. Dus neem ik als baas de verantwoordelijkheid en ga dit uit de weg. Het is aan mij om mijn hond te beschermen. Heb je je ingelezen in onzekere honden? Omgaan met buitenlandse honden? BAT training? Waar heb je hem in begeleid? Wat betekent die "slechte opvoeding"? Aan de opvoeding waar hij vandaan komt kan je niks veranderen. Wel aan die van jou. Waarom heb je overigens gekozen voor een Spaans hondje? Goed over nagedacht of impulskoop?

Agressie wordt vaak verward met onzekerheid. Is het echte agressie? Wat doe jij als hij dit gedrag vertoond? Pak je de doos daadwerkelijk af of laat je het zo en bevestig je hem weer in wat hij doet dat het werkt? 

Je hond is ontzettend aan het zwemmen. Wat ga je nu doen? Want ik houd mn hart vast als je baby er straks is en gaat kruipen. 

Google Monique Bladder eens. 

Hoe heet "de hond"?

" Een dierenwinkel die honden vanuit Spanje importeert? Dat klinkt als hondenhandel  Een goeie adoptie-organisatie zal zijn adoptanten altijd bijstaan met raad en daad, net zoals een goeie fokker dit doet voor zijn pups.
Maar goed, daar ging je vraag niet over. 
 
Ik hoop dat je wat kan met de tips! Maar neem je tijd, overhaast niks. En straal zelf uit wat je van je hond verwacht: wil je een hond die kalm en beheerst kan blijven, probeer dan zo veel mogelijk zelf het goeie voorbeeld te geven. Wees geduldig, ondersteunend, rustig. Ik weet, het is niet altijd makkelijk, en soms word je gillend gek en zou je liefst een fast-forward-knop hebben, hahaha.  Maar adem in, adem uit, en geef het tijd en volg het tempo wat de hond aankan. Komt goed!  "

Alaska's Finest!

Nee, de dierenwinkel die we bezochten zit in Spanje. Zij hebben onze hond, Chico, opgevangen en toen wij in Spanje waren hebben wij besloten om hem een nieuw thuis te geven. begrijp me niet verkeerd, hij is niet altijd geen leuke hond. Hij komt 's ochtends altijd knuffel en 's avonds op de bank komt hij graag dicht tegen je aanliggen. Hij kan ook echt heel lief zijn, maar hij is erg op zijn hoede en dat wil ik er graag uit. Hij moet zich ontspannen voelen als hij thuis is.

Altijd fijn als mensen je woorden in de mond leggen. Ik heb het geld niet. Ik ga niet mijn hele prive situatie hier op straat gooien, waarom ik het geld niet heb. Maar aangezien dit wel het geval is zoek ik hier om hulp. Er is nog nooit sprake geweest van de hond weg doen en dat zouden we ook nooit doen. Wij hebben gekozen voor deze hond en nu is het aan ons om hem op te voeden. Ik denk dat je inderdaad de tekst niet goed begrijpt want ik heb volgens mij heel duidelijk gemaakt dat ik mijn hond gelukkig wil zien. Dus als je nog goeie tips en trucs heb dan hoor ik het graag. Als ik kritiek zoek zal ik de volgende keer bij jou aankloppen.

Goed dat je jouw hond niet wil wegdoen, er zijn echter héél veel anderen die dit wel doen in zulk een situatie.

Helaas, heb ik ook zulk een Jack Russel, geërfd, niet gekozen.  Het was een erg vermoeiend eerste jaar, nu het tweede jaar is hij fel verbeterd (nog niet ideaal, maar er valt mee te leven), spijtig genoeg heb ik geen tips voor je, behalve héél veel geduld.

Ik probeer nooit kwaad te worden op hem, dat maakt hem enkel feller en bijterig.  Ik probeer hem nooit tot iets te dwingen (anders zelfde resultaat als bij kwaad worden) en ik probeer hem af te leiden als hij in zijn blafperiode zit, soms met succes, soms niet...

Dit zijn de enige dingen die ik je kan zeggen : geduld, kalmte, kalmte, geduld... oneindig veel

Chantal je stelt een hoop vragen, ik hoop dat ik zo veel mogelijk kan beantwoorden. 

Heb je je ingelezen in onzekere honden? Uiteraard heb ik de afgelopen tijd veel gelezen. Maar er staat een hoop informatie op internet die niet altijd naadloos op elkaar aansluit. De hele reden dat ik hier op dit forum kom is echt een schreeuw om hulp. 
Omgaan met buitenlandse honden? is er iets anders aan buitenlandse honden? het was geen straatschoffie.
BAT training? Ik ga het zo eens googlen.
Waar heb je hem in begeleid? Wat betekent die "slechte opvoeding"? Deze twee neem ik even samen. De hond heeft weinig begeleiding gehad. Wij dachten er met liefde en een aantal commando's wel te komen. De hond heeft echt heel veel liefde gehad. Maar wij werden in het begin boos om het plassen en de sokken. Daar zijn we de mist al in gegaan. Het plassen hebben we geluk gehad dat dit over is gegaan. De sokken afpakken gaat nu op een rustige manier en dat gaat ook al een tijdje veel beter.
Waarom heb je overigens gekozen voor een Spaans hondje? Goed over nagedacht of impulskoop? Ook deze twee neem ik even samen. De aanschaf van een hond stond al ruim een jaar vooral op het lijstje van mijn man. Ik wilde ook wel een hond, maar ik vond de aanschaf van een pup nogal duur en we hebben ook nog 2 katten. Eenmaal in Spanje vonden we dit beestje wel zo lief, dat we hem in impuls inderdaad hebben meegenomen.
Is het echte agressie? Hij begint te grommen en als je te dichtbij komt dan valt hij aan. Eerst zijn het waarschuwingen waarbij hij niet al te hard bijt. Als het hem echt te eng wordt dan bij hij wel door. Ik heb al een keer een stukje hamburger die hij uit een vuilniszak heb gevist geprobeerd af te pakken. Het gevolg was een flinke aanval in mijn lip. Ik was zo geschokt en bang op dat moment dat ik niet eens boos ben geworden. En aan de ogen van de hond te zien was hij zelf ook behoorlijk geschrokken.
Wat doe jij als hij dit gedrag vertoond? Ik laat me meestal niet kennen en ik laat niet zien dat ik bang ben. Ik probeer de overhand te houden.
Pak je de doos daadwerkelijk af of laat je het zo en bevestig je hem weer in wat hij doet dat het werkt? Ik heb inderdaad de doos afgepakt, het lekkers er uit gehaald en teruggestopt in de zak en de doos weggedaan.

Op je laatste vraag wat ik nu ga doen. Ik houd mijn hart ook vast. Daarom ga ik de tijd die ik heb met baby en hond goed besteden. Ik ga alle touwen aan hulp aanpakken om Chico her op te voeden, zodat tegen de tijd dat de baby gaat kruipen, hij hopelijk al wat vertrouwder en minder onzeker is.

Overigens vandaag eerst kleine succesje. Chico blaft graag naar de postbode. Ik heb hem bij me geroepen (na een aantal keer kwam hij) Hem laten zitten en zachtjes gevraagd om "Stil te zijn" zijn aandacht ging volledig vervolgens naar het koekje in mijn hand. Die heeft hij opgegeten en de postbode is hij ondertussen vergeten.

" Goed dat je jouw hond niet wil wegdoen, er zijn echter héél veel anderen die dit wel doen in zulk een situatie.
 
Helaas, heb ik ook zulk een Jack Russel, geërfd, niet gekozen.  Het was een erg vermoeiend eerste jaar, nu het tweede jaar is hij fel verbeterd (nog niet ideaal, maar er valt mee te leven), spijtig genoeg heb ik geen tips voor je, behalve héél veel geduld.
Ik probeer nooit kwaad te worden op hem, dat maakt hem enkel feller en bijterig.  Ik probeer hem nooit tot iets te dwingen (anders zelfde resultaat als bij kwaad worden) en ik probeer hem af te leiden als hij in zijn blafperiode zit, soms met succes, soms niet...
Dit zijn de enige dingen die ik je kan zeggen : geduld, kalmte, kalmte, geduld... oneindig veel "

Martine

Ik ben blij dat je een beetje snapt waar ik vandaan kom :) en inderdaad geduld is heel belangrijk. Als ik 1 ding weet is dat het wel hele slimme beesten zijn, maar ook ontzettend eigenwijs en ze proberen je graag uit. 

Hier in de straat meer van die Jacks,met bazen die toch best consequent zijn.

De ene zit heel de dag met de rolluiken dicht en de andere blaft ook naar alles wat beweegt. In de tuin blaffen wordt hij onmiddellijk naar binnen gestuurd,die mensen hebben ook alles geprobeerd. Een gedragsdeskundige,chemische castratie,,,het is en blijft een etterbakje

Als ze nog maar andere honden zien,worden ze helemaal hysterisch.

Vervelende hondjes sommige jack russels.

Het ene koppel verwachtte een baby,ze wilden de hond herplaatsen alleen maar als ze een goed huisje vonden,

niet gelukt.(dat waren de mensen van GT ed.)

Toen de kinderen klein waren altijd een keukenhekje en de hond in de keuken en nu 10 jaar later lopen die kinderen met jack,hij is dol op die meiden maar het is nog altijd een klein etterbakje voor zijn omgeving.

Dit is geen advies maar je bent niet de enige,die zich miskeken heeft op de aanschaf van een jack.

Je negeert de signalen die je hond afgeeft. Het enige wat er dan nog op zit is bijten en dat doet hij dus.

Probeer te ruilen met je hond. Heeft hij iets wat niet mag, geef iets wat nog lekkerder is dan datgene wat hij al heeft. Vaak doen gedroogde pensstaafjes wonderen.

De doos dichtgeplakt met plakband en daar snoepjes in, dat is veel te hoog gegrepen voor je hond. Lees je goed in in hersenwerk met honden alvorens je eraan begint. Je geeft je hond zo een boel frustratie omdat hij niet bij het lekkers kan komen wat op dat moment voor hem is. Je pakt uiteindelijk de doos maar af omdat de hond er niet uit komt, je kunt hem beter gaan helpen op zo'n moment trouwens. En je legt al het lekkers ook nog eens weer weg. Niet opgelost is dus ook geen beloning? Zo zorg je er zelf eigenlijk voor dat de hond gefrustreerd is als je zijn signalen negeert.

" Je negeert de signalen die je hond afgeeft. Het enige wat er dan nog op zit is bijten en dat doet hij dus.
 
Probeer te ruilen met je hond. Heeft hij iets wat niet mag, geef iets wat nog lekkerder is dan datgene wat hij al heeft. Vaak doen gedroogde pensstaafjes wonderen.
 
De doos dichtgeplakt met plakband en daar snoepjes in, dat is veel te hoog gegrepen voor je hond. Lees je goed in in hersenwerk met honden alvorens je eraan begint. Je geeft je hond zo een boel frustratie omdat hij niet bij het lekkers kan komen wat op dat moment voor hem is. Je pakt uiteindelijk de doos maar af omdat de hond er niet uit komt, je kunt hem beter gaan helpen op zo'n moment trouwens. En je legt al het lekkers ook nog eens weer weg. Niet opgelost is dus ook geen beloning? Zo zorg je er zelf eigenlijk voor dat de hond gefrustreerd is als je zijn signalen negeert. "

Ruby88

Het ruilsysteem ga ik inderdaad nu proberen. Maar ik ga beginnen met het geefsysteem, voordat ik ga ruilen. Dit is wat alaska's finest aangaf en ik vind dat een heel goed punt. 

En over die doos. Dit is dus wat ik bedoel met verschillende signalen. Toen ik doorhad dat een dichte doos te hoog gegrepen was voor Chico wilde ik hem inderdaad helpen door de doos wat verder open te doen. Maar op dat moment viel hij dus aan. Ik heb alsnog de doos afgepakt, omdat ik hem niet het idee wil geven dat hij de baas in huis is. Een knauw in mijn handen kan ik wel hebben. Daarna heb ik de doos weer teruggezet. Maar hij ging ouderwets terug naar de doos bewaken. Toen hij vervolgens mijn man ook een knauw gaf toen hij probeerde de doos makkelijker te maken voor Chico, heb ik gezegd, dit werkt niet en heb ik de verleiding weggenomen. Hij heeft overigens gewoon zijn avondeten gekregen alvorens ik de doos wegnam. 

nog even in het algemeen:

Ik begrijp dat er een hoop frustratie is van mensen op dit moment over hoe wij onze hond tot nu toe hebben opgevoed. Ik kan ook niet ontkennen dat wij fout zitten. Maar daarom zit ik nu juist op dit forum. En ook begrijp ik dat verschillende mensen  verschillende ideeën hebben over opvoeden. Het is aan mij om te besluiten welke adviezen ik opvolg en welke niet. Het is nog altijd onze hond en wij kennen hem het beste. En wij gaan onze uiterste best doen om onze hond beter te maken

Het geef systeem is inderdaad een mooie om mee te beginnen. 

Mensen die ik ken hadden een hond met baknijd. Zij hadden het opgelost door constant voer bij in de bak te doen. Nadat de hond zich een aantal dagen te barsten had gegeten legde hij de link met, baasje bij de bak is eten erbij. Na een aantal dagen konden ze met hun handen door de bak roeren zonder dat er wat gebeurde.

Wil natuurlijk niet zeggen dat het bij elke hond zo snel gaat, dat het zo het beste is, of dat elke hond er op die manier mee geholpen is.

Misschien ook wachten met het geven van hersenwerkjes tot je hond niet meer zo heftig reageert. Je kan nog wel kijken naar een anti schrokbak. Hier moeten honden ook wat meer voor doen als ze willen eten. Of het eten uitstrooien op een plekje in de tuin, maar weet niet hoe je hond gaat reageren als je later eens in de tuin terug komt. 

Chico heeft waarschijnlijk zijn inprentingsperiode en socialisatie periode gemist als pup, door vb te weinig mensen gezien te hebben en te weinig ervaringen met mensen meegemaakt te hebben.

Mensen die dergelijke honden adopteren onderschatten dit enorm/

Zo'n honden zullen hun leven lang meer wantrouwig zijn tov mensen en minder stressbestendig zijn.

Je kunt ze wel die dingen,tot op een bepaalde hoogte, nog aanleren.

Daar heb je professionele hulp voor nodig, zeker omdat er binnenkort een baby is.

Nu ga je van alles proberen en het probleem waarschijnlijk nog erger maken.

Opvoeden gaat met vallen en opstaan. Je probeert iets, het draait anders uit dan verwacht, en je herbekijkt.

Het is alleen maar goed dat je dingen in vraag stelt, en bereid bent een nieuwe insteek te proberen als iets fout gaat. 

Het is zo dat we leren. Niet alleen de hond, maar ook wij als mens. Niemand heeft me meer over honden geleerd dan die twee draken van me (en dat waren strenge leermeesters, hahaha!).

Veel succes!

" Het geef systeem is inderdaad een mooie om mee te beginnen. 
Mensen die ik ken hadden een hond met baknijd. Zij hadden het opgelost door constant voer bij in de bak te doen. Nadat de hond zich een aantal dagen te barsten had gegeten legde hij de link met, baasje bij de bak is eten erbij. Na een aantal dagen konden ze met hun handen door de bak roeren zonder dat er wat gebeurde.
Wil natuurlijk niet zeggen dat het bij elke hond zo snel gaat, dat het zo het beste is, of dat elke hond er op die manier mee geholpen is.
 
Misschien ook wachten met het geven van hersenwerkjes tot je hond niet meer zo heftig reageert. Je kan nog wel kijken naar een anti schrokbak. Hier moeten honden ook wat meer voor doen als ze willen eten. Of het eten uitstrooien op een plekje in de tuin, maar weet niet hoe je hond gaat reageren als je later eens in de tuin terug komt.  "

Ruby88

Ik ga inderdaad ook proberen om als hij eten heeft, dit aan te vullen. vooral tijdens avondeten. Zijn ochtendbrokken eet hij namelijk meestal pas savonds op. ongeacht of we thuis zijn of niet. 

Daarom twijfel ik over het volgende. zijn ochtendbrokken kan en mag ik bij in de buurt komen (meestal). Het is namelijk zo dat ik het bakje met ochtendbrokken bovenop het bakje heb staan waar ik savonds zijn hondendiner in bereid. Hij weet dus dat als ik zijn ochtendbrokken wegpak, dat er avondeten aan komt en dit vind hij nog veel lekkerder dan de ochtendbrokken. Meestal is dit ook het moment dat hij deze brokken gaat opeten. Hondendiner is met warm water en dat moet een goeie 20 minuten afkoelen. In die periode eet hij vaak zijn ochtendbrokken ook op. Daarna eet hij vaak in 1x zijn hele avondmaaltijd ook nog op. Ik vraag me af of ik hem sochtends moet voeren en dan na verloop van tijd de ochtendbrokken weer weghalen of niet. Iemand advies hierover? Ik vermoed dat de baknijd bij Chico niet zo snel zal overgaan, maar dat is een kwestie van doorzetten. Ik zit er aan te denken om plakjes worst bij zijn avondeten er bij in te doen, maar ik weet nog niet helemaal zeker hoe ik dit aan moet geven. Moet ik het in zijn bakje leggen? Of moet ik het hem aangeven?

Ik snap dat je dit denkt, maar ik merk dat Chico vandaag erg rustig is. Een prima dag dus om juist zulke simpele dingen te proberen. Ik denk dat hij hier goed op gaat reageren maar dat het wel veel tijd gaat kosten. Maar dat is logisch. Ik denk dat er nooit iets mis is met je hond trainen. Hij is erg slim en leert graag. 

Wat ga je doen als je baby een peuter wordt met een boterhammetje in zijn handen en chico beslist dat hij recht erop  heeft?

Je moet het hele hondje in vraag stellen, niet alleen zijn baknijd. Dat is maar een deel van....

Ps,dit heeft weinig met trainen te maken,wel met vertrouwen hebben.

Gelukkig duurt het nog even voordat mijn babytje een peutertje wordt en heb ik tijd om te beginnen met kleine dingen. Stap voor stap. Opvoeden komt met vallen en opstaan bij zowel honden, kinderen en andere huisdieren. Ik ga eerst deze 2 problemen aanpakken. Daarna kijk ik verder. Je kan heel negatief zijn dat ik misschien vrij laat aan de bel trek. Maar er zijn ook genoeg mensen die helemaal niet aan de bel trekken, de hond de schuld geven of weet ik veel wat. Ik wil alleen maar het beste voor mijn hond en ons hele gezin.

Wat je kan doen, is de eetbak niet langer neerzetten op de grond (en daar laten staan), maar zelf vasthouden. Zo blijft het in jouw handen, en wordt het geen voorwerp dat ie kan gaan verdedigen.

Of je kan ook op volgende manier te werk gaan om de eetbak te koppelen aan 'geven' ipv 'afpakken':

Doe zijn maaltijd in een apart potje en zet het ergens waar jij eraan kan, maar hij niet. Ga dan op de grond zitten met zijn lege eetbak en hou de bak in handen. Neem een beetje voeding uit het potje en leg het in zijn eetbak (die je vasthoudt). Wacht tot ie dat op heeft, en geef dan een volgende schep. Zo doe je, schep voor schep, voeding in zijn bak. Als alles op is, sta je op en je zet de eetbak uit het zicht.

Is je hond te ongeduldig of opdringerig tijdens deze oefening? Dan kan je dit meteen koppelen aan het aanleren van zelfbeheersing. Je doet dan eigenlijk hetzelfde als hierboven beschreven, maar je legt pas eten in zijn bak als ie eerst rustig wordt. Of ie rechtstaat of zit, maakt niet zoveel uit, hij moet kalm zijn (de gemoedstoestand moet juist zitten). Dus wacht... ook al gaat ie vervelend doen, blaffen, rondjes draaien, jij hebt de regie in handen: er komt pas eten in de bak als hij zich kan beheersen. Heeft ie het begrepen en gedraagt hij zich? Gewéldig! Laat het hem weten dat je dit goed vindt en gooi wat lekkers in z'n bak dat ie meteen mag opeten. Zo leer je je hond geduldig te zijn + is het een prima oefening voor zijn baknijd.

" Wat je kan doen, is de eetbak niet langer neerzetten op de grond (en daar laten staan), maar zelf vasthouden. Zo blijft het in jouw handen, en wordt het geen voorwerp dat ie kan gaan verdedigen.
Of je kan ook op volgende manier te werk gaan om de eetbak te koppelen aan 'geven' ipv 'afpakken':
Doe zijn maaltijd in een apart potje en zet het ergens waar jij eraan kan, maar hij niet. Ga dan op de grond zitten met zijn lege eetbak en hou de bak in handen. Neem een beetje voeding uit het potje en leg het in zijn eetbak (die je vasthoudt). Wacht tot ie dat op heeft, en geef dan een volgende schep. Zo doe je, schep voor schep, voeding in zijn bak. Als alles op is, sta je op en je zet de eetbak uit het zicht.
Is je hond te ongeduldig of opdringerig tijdens deze oefening? Dan kan je dit meteen koppelen aan het aanleren van zelfbeheersing. Je doet dan eigenlijk hetzelfde als hierboven beschreven, maar je legt pas eten in zijn bak als ie eerst rustig wordt. Of ie rechtstaat of zit, maakt niet zoveel uit, hij moet kalm zijn (de gemoedstoestand moet juist zitten). Dus wacht... ook al gaat ie vervelend doen, blaffen, rondjes draaien, jij hebt de regie in handen: er komt pas eten in de bak als hij zich kan beheersen. Heeft ie het begrepen en gedraagt hij zich? Gewéldig! Laat het hem weten dat je dit goed vindt en gooi wat lekkers in z'n bak dat ie meteen mag opeten. Zo leer je je hond geduldig te zijn + is het een prima oefening voor zijn baknijd.
  "

Alaska's Finest!

Dit ga ik proberen met de ochtendbrokken. Voor zijn avondeten ga ik de eerstkomende weken proberen om iets echt lekkers er bij te leggen in zijn bak. Ik ben vanavond begonnen. Hij keek heel boos, maar voordat hij de kans kreeg om te grommen had ik (in dit geval een plakje ham) het lekkers al in de bak gegooid en ben direct doorgelopen. Hij heeft het plakje ham opgegeten, kwam even om de hoek kijken naar mij en at toen verder zijn bak leeg. Heb overigens vanmiddag het geef-systeem ook geprobeerd. Eerst een dentastix gegeven, daarmee liep hij in zijn bench. Daarna heb ik een koekje gepakt en toen ik mijn hand in zijn bench stak ging hij grommen. Ik heb het koekje neergelegd en ben weggelopen. 

Een bench is een krappe ruimte. Als hij zich daarin terugtrekt, kan het extra bedreigend overkomen als je dan je hand naar binnen steekt, omdat de hond geen kant op kan.

Wat doet ie als je met een dentastix op de grond gaat zitten (waar ruimte is), en hem uitnodigt naar je toe te komen en hem van de dentastix laat eten terwijl je die vasthoudt?

" Een bench is een krappe ruimte. Als hij zich daarin terugtrekt, kan het extra bedreigend overkomen als je dan je hand naar binnen steekt, omdat de hond geen kant op kan.
 
Wat doet ie als je met een dentastix op de grond gaat zitten (waar ruimte is), en hem uitnodigt naar je toe te komen en hem van de dentastix laat eten terwijl je die vasthoudt?
  "

Alaska's Finest!

Ik heb dit ooit in het verleden wel eens gedaan met zowel voer als met koekjes. Als ik het vasthoud dan eet hij het gewoon braaf uit mijn hand. Om nog een voorbeeld te noemen. We hebben ooit een bot voor hem gekocht. Onmogelijk om dat ding af te pakken. Maar zolang wij het vasthielden was er niets aan de hand.

Hier ook een (terror)jack , wel een lieve terror jack hoor.

het blaffen naar alles wat hard voorbij komt is wel herkenbaar, die van mij probeert er ook achter aan te gaan. Mijne is ook onzeker en het werkt voor ze. Ze blaffen en het gaat weg, dus is een soort van zelf belonend. Erg moeilijk om dat er weer uit te krijgen. Ik probeer haar vooraf af te leiden.

Mag ik vragen wat je verder met je jack doet op een dag?

" Hier ook een (terror)jack , wel een lieve terror jack hoor.

het blaffen naar alles wat hard voorbij komt is wel herkenbaar, die van mij probeert er ook achter aan te gaan. Mijne is ook onzeker en het werkt voor ze. Ze blaffen en het gaat weg, dus is een soort van zelf belonend. Erg moeilijk om dat er weer uit te krijgen. Ik probeer haar vooraf af te leiden.

Mag ik vragen wat je verder met je jack doet op een dag? "

Cindy

Eigenlijk vrij weinig. Hij is natuurlijk gewend dat wij veel van huis zijn. Savonds wil hij nog wel eens graag spelen, dus aan een touw trekken of op zijn speeltjes kauwen. Wij proberen wel te apporteren met de speeltjes. Hij haalt ze ook wel op, maar hij snapt niet dat hij hem weer los moet laten zodat wij hem nog eens kunnen gooien dus meestal pakken met of de andere kan van het speeltje en vragen rustig los (dit doet hij 9 van de 10 keer) of we wachten een beetje af tot hij het speeltje zelf neerlegt. Maar hij vind het dan weer leuk om voor het speeltje te gaan als wij hem willen pakken. Buiten los lopen kan wel, maar is niet erg leuk. Hij loopt zo ver weg dat hij me niet meer hoort en het duurt heel lang voordat hij denkt, goh laat ik eens op zoek naar het vrouwtje gaan. en spelletje buiten snapt hij niet. Als ik een tak of een frisbee of een bal gooi dan rent hij er snoeihard achteraan, kan het vervolgens niet vinden en gaat wat anders doen en dan mag ik het betreffende item zelf ophalen. Nadeel van takken is dat hij ze gaat opeten en ook daar wordt hij wild waaks over. In de buurt is helaas geen omheind losloopveldje

Als hij niet goed kan loslopen zou ik met hem gaan wandelen aan een lange lijn of flexilijn. Zo kan hij zich toch goed uitleven en snuffelen zonder dat je het risico loopt dat hij (te ver) wegloopt. Ik zou wel proberen toch dagelijks een redelijk lange wandeling te maken waarbij je hem de kans geeft overal te snuffelen. Ik denk dat Jack Russells vaak onderschat worden, maar toch wel actieve honden zijn die genoeg beweging en uitdaging nodig hebben 

Ivm de voernijd ben ik het eens met Alaska's Finest. Ik denk dat zij al heel goede tips gegeven heeft. 

Ik heb zelf ook een redelijk nerveus en angstig hondje, al zit er bij haar helemaal geen agressie in. Maar ze blaft wel uit angst. Wat bij haar goed helpt, is haar bij mij roepen wanneer er een persoon, hond of fietser aankomt en gewoon doorlopen. Ze moet dus vlak naast mij lopen wanneer er iemand aankomt en wordt daar ook goed voor beloont als ze dat doet. Op die manier focust ze echt op mij op die momenten ipv op het 'ding' waar ze bang voor is. Ik loop ook steeds tussen haar en de andere persoon of hond in, dus gebruik mijzelf als een barrière. Op die manier voelt zij zich veiliger. Ik laat haar nooit contact maken met andere honden of mensen die we tegenkomen tijdens het wandelen. Mensen vraag ik haar te negeren en niet te aaien en loslopende honden die naar ons gerend komen, blok ik af of ik pak mijn hond op. Zo wordt het voor haar voorspelbaar en weet ze dat er niets gebeurt en die andere dingen geen bedreiging zijn. 

Thuis heeft mijn hond ook momenten dat ze veel blaft. Bij haar is dat vooral op momenten dat ze wat overprikkeld is, bvb als we terugkomen van een wandeling of als we druk bezig zijn (geweest) in huis. Ik heb haar geleerd in haar mand te gaan liggen die naast mijn bureau staat en daar te blijven. Op momenten dat ze zenuwachtig in de deuropening gaat staan waken, laat ik haar in haar mand liggen en geef haar af en toe een snoepje als ze flink blijft liggen ipv te blaffen. Dit doe ik tot ze uiteindelijk in slaap valt. Ik anticipeer ook op geluiden waarvan ik weet dat ze gaat blaffen. Bvb een auto die voor onze deur stopt. Dan zeg ik al voor ze begint te blaffen tegen haar 'Er is niets. Blijf maar rustig liggen.'. Ik zeg dat alleen wanneer ik zeker weet dat er ook niets is. Als er bvb iemand op bezoek komt of ze een pakket komen leveren, zeg ik dat niet. Zodat ze weet dat er ook echt niets zal gebeuren wanneer ik dat zeg. Ik merk dat ze nu vaak ipv meteen te blaffen opkijkt naar mij en afwacht tot ik zeg dat er niets aan de hand is en dan legt ze haar hoofdje weer neer  Er zijn nog wel eens momenten dat ze te veel blaft, maar vroeger had ik soms dagen dat ik gek werd van haar nerveuze gedrag, terwijl dat nu redelijk gemakkelijk onder controle te krijgen is  We hebben ook wat moeten zoeken wat voor ons werkt, dus het kan natuurlijk dat bij jullie hondje een totaal andere aanpak beter werkt, maar ik wilde het toch even delen. 

We hebben ook een lange lijn en we wonen aan de dijk. Ik probeer in ieder geval 1 keer per dag een lange wandeling te maken van ongeveer een half uur. Het nadeel is dat er natuurlijk ook andere mensen (met honden) lopen en dan moet ik hem kort nemen, want hij gaat gigantisch blaffen en trekken. Ook begint hij vlak van te voren te sluipen als hij andere honden ziet.

Ik heb vanmiddag bij de postbode weer geprobeerd om hem bij me te roepen, maar hij was zo geobsedeerd door de postbode dat hij mij volledig negeerde, zelfs toen ik een koekje pakte. Ik denk eerlijk gezegd dat een goeie commando training op dit moment om te leren zou zijn "blijf". Hij heeft daar nogal moeite mee namelijk. Zodra dat er in zit (en dat kan heel lang duren vermoed ik) kan ik denk ik pas je bovenstaande tips gaan uitproberen. 

Ik heb vanmorgen ook geprobeerd om inderdaad Chico te voeren met het systeem, bakje vasthouden en daar telkens wat voer in te doen. In het begin wilde hij niet eens eten. Ik heb hem toen een paar brokjes 1 voor 1 gevoerd, daarna at hij wel wat. nog 3 keer een heel klein beetje aangevuld, maar hij wilde moeilijk eten. Hij liep na niet al te veel gegeten te hebben weg, dus toen heb ik het bakje weggehaald en het voer ook weer weggezet. Ik denk dat het moet wennen. Ik ga hem niet meer voer met het avond eten geven vanavond, dan krijgt hij vanzelf morgenochtend honger gok ik en misschien gaat het dan beter.

Oh ja, ik zal eens proberen om tijdens de wandeling inderdaad trainingskoekjes mee te nemen om te zien of ik hem af kan leiden als er personen of honden of andere beesten in de buurt zijn. Goeie tip! Oppakken heb ik altijd geleerd nooit te doen, omdat je hem dan zou bevestigen in zijn angst. Ik wil niet dat hij bang wordt voor andere honden, maar ik wil wel dat hij socialer word. In ons vorige huis hadden we vlakbij wel een losloopveldje waar hij altijd aan de losse lijn juist wel heel leuk kon spelen met andere honden. Erg jammer dat we dat nu niet meer hebben.