Longkanker

Mijn hond, Luna werd ineens ziek, ze wilde niet meer eten en was wat sloom ze spuugde zelfs een beetje bloed op, ik ben die week 2 keer bij de dierenarts geweest en die dachten maagzweer dus ze kreeg medicatie hiervoor en antibiotica  uiteindelijk hielp niets en ik werd doorverwezen naar een specialist die constateerde dat ze longkanker had en kreeg te horen dat ze nog dagen te leven zou hebben, dagen te leven??? Afscheid nemen van me maatje??Luna overleed 2 dagen na deze diagnose, ze kwam ons begroeten en dit resulteerde in een hoestbui met bloed waar ze niet meer uit kon komen, in paniek de dierenarts gebeld die was er gelukkig heel snel bij en hielp haar uit haar leiden. Luna was net 7 jaar geworden, maar had nog geen 1 grijze haar.

iemand dit wel eens meegemaakt?

Och jeetje zeg, wat is dat dan snel gegaan. Je grootste nachtmerrie die opeens werkelijkheid wordt.. 

Nooit mee gemaakt, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen! 

Ja, mijn vorige hond een golden retriever is overleden op 9 jarige leeftijd aan longkanker. Bij hem begon het met af en toe eens hoesten. Ik dacht dat eerst nog dat hij last had van iets wat in z'n keel was blijven steken. Maar het hield aan... helaas. De dierenarts gaf hem antibiotica en vochtafdrijvende middelen omdat hij verwachtte dat de hond vocht op de longen had, misschien door een hartkwaal. Het hielp dus niets en de week erna stond ik weer bij de dierenarts. Hij besloot foto's te nemen en overal waren vlekken te zien. De hond hoestte nu al veel vaker... Mijn wereld stortte in toen ik de foto's zag. Nog voordat het woord eruit was wist ik het..

Ik wilde pijnstilling of in ieder geval iets, maar daar werkte de dierenarts niet aan mee (nogal een boer). Ik ben toen naar een andere dierenarts geweest voor een second opinion. Die heeft nog even gedacht dat het ook een flinke longontsteking kon zijn en zette hem op zeer zware antibiotica kuren etc. Dat leek écht aan te slaan en ik durfde bijna niet te hopen dat dit het was en de hond nog te redden was het ging zo goed ineens. Tot mijn hond op de zaterdag avond die volgde compleet in elkaar stortte. Ik zo snel ik kon naar de DA s'avonds laat nog, maar heb besloten mijn hond daar te laten. Hij was ook zo weg...

Volgens de dierenartsen die ik sprak komt het bijna nooit voor. Maar de fokker waar ik Obi later vandaan haalde vertelde me dat ook zijn hond ooit longkanker had, echt verschrikkelijk. Er zijn ook al familieleden van me gestorven hieraan...

Veel sterkte, ik vond het écht verschrikkelijk toen ik merkte hoe benauwd mijn hond op een gegeven moment was.

Edit: hier duurde het maar ongeveer 2 weken vanaf de eerste keer dat ik wat merkte aan hem en het daarna laten gaan. 

Ja echt verschrikkelijk, het is begonnen op haar mild en uitgezaaid naar de longen inderdaad er zaten allemaal vlekken op de longen, Luna kreeg direct prednison van de specialist. Luna heeft eigenlijk amper gehoest, soms een kugje die zelfde ochtend ging het nog best goed met haar en ineens smiddags ging zij met elk uur achteruit, tot de hoestbui kwam ik hoorde haar longen vollopen met bloed en me hart brak, ze hield haar kop omhoog om nog lucht te krijgen, gelukkig was de dierenarts er snel bij en is zij thuis ingeslapen.

Zeer erg je maatje verliezen mijn lieverdje ingeslapen aan hartfalen in 2015 moest rap da komen hoewel hij 5 maal geweest was en medcijn had niks hielp ze was aan stikken ook rap verlost uit lijden maar begrijp erg je verdriet heel veel sterkte verder maar nog erg jong bij jou 

Mandy...geen woorden voor...groot verdriet ...heel veel sterkte.

Wat een klap Mandy. Heel veel sterkte, dikke knuffel

Verschrikkelijk.... Vooral als ze op zo'n manier langzaam stikken. Bij mijn hond was het echt alleen longen voor zover we konden nagaan, wel compleet uitgezaaid in beide longen. Één van de laatste dagen hoorde ik hem "werken" om lucht te krijgen. Terwijl ik boven was en hij beneden, zo goed hoorde je het. Het voelde zo oneerlijk, hij was "pas" 9 jaar en nog steeds zo levendig, het voelde voor mij alsof hij net aan zijn tweede jeugd was begonnen. En dan dit... Maar dat zal met 7 jaar nog meer zo voelen dat is nog jonger....

Vreselijk. Gecondoleerd. 3 Jaar geleden as 14 dec mijn maatje moeten laten gaan nav een milttumor waardoor zijn milt op klappen stond. Om 11u de diagnose, om 13:30 thuis ingeslapen (omdat ik er op stond dat hij thuis ingeslapen zou worden ipv in de kliniek, anders was dat laatste direct gebeurd). Niet na te vertellen hoe zoiets voelt. 

Ik "lek" nog steeds terwijl ik dit opschrijft. 

Vreselijk om op deze manier je hond te moeten verliezen. Heel veel sterkte.

Ik heb niet het zelfde meegemaakt, wel is een hond van mij plotseling overleden aan een gescheurde longslagader. Zij is in haar eigen bloed gestikt omdat de dierenarts niet wist wat er aan de hand was en er alles aan heeft gedaan om haar leven te redden, tot adrenaline injecties rechtstreeks in het hart toe. Toen we haar eindelijk bij de dierenarts hadden was ik er van overtuigt dat ze het ging redden, helaas bleek achteraf dat ze niet meer te redden was, ze is maar twee jaar geworden. Zo ben je met de beide honden in een natuurgebied en zo kom je thuis met 1 hond en alleen nog de halsband en riem van de andere. Ik kon niet bevatten dat ze er niet meer was, het heeft ook echt zijn tijd nodig gehad voor ik het plotselinge en trieste overlijden van Gipsy een plaatsje kon geven.

Het is nog een heel gedoe geweest om Gipsy een zware bordeauxdog vanaf het voor auto's niet toegankelijke natuurgebied bij de dierenarts te krijgen. Ze kon niet getild worden dan werd ze veel benauwder, ze moest liggend vervoerd worden. We hebben uit nood 112 gebeld en de situatie uitgelegd die hebben politie en de dierenambulance gestuurd, de laatste hadden een brancard waarop ze naar de dierenambulance getild is. 

Ja, het is zwaar om je maatje te verliezen, het idee dat je geen aai meer kan geven of een knuffel en dan die ogen die er niets van snappen wat er gebeurd. Ik heb haar bak water drie dagen laten staan, zelfs het weggooien daarvan deed pijn. Als ik beneden of thuis kom komt ze me niet meer begroeten, het laatste balletje gehakt wat ik altijd over heb schiet ze weer door me gedachten. 

mijn moeder haar hond  10j  zelfde verhaal   viel om we dachten 9dat dit door zijn poten kwam de da ook eerst inspuiting gehad hiervoor enz..

hij werdt weer de oude en zo blij we waren tot 2 dagen nadien hij bloed overgaf . we de da opbelde deze enkele min later bij mijn moeder stond....

staaltje van overgeefsel en hem onderzocht ..maag kanker en geheel uitgezaaid we besloten hem dan te laten gaan die morgen da was op weg naar ons om hem uit zijn lijden te verlossen...

maar eens hij zijn hoofd op men schoot lag ...

liet hij zijn laatste zucht...

de da kwam te laat..

moet wel toegeven dat het ondanks het inmens verdriet het beter aanvoelde dat hij zelf over de regenboogbrug ging ...

hij werdt jaarlijks gecontroleerd enz ..

kanker is een .....(woord is niet toegelaten hier) ziekte eens we het merken aan onze trouwd vriend is het vaak te laat...

ook de vorige hond net geen 4 jaar uit het niets hoeste zij bloed op da onderzoeken enz ...

enkele uren later hebben we haar moeten laten gaan ze kwam ook niet door het bloed braken heen....

zij had ook longkanker 

er is nog een autopsie gebeurt waar ze zagen dag longen vol vocht en bloed zat..dat ze daar niks van geweten heeft heel die tijd...

dat wij niks aan haar zagen tot het te laat was .

2 maand ervoor was ze nog onderzoekt enz 

zo een onmacht pff

ook mijn hondje yoni (verhaal kan je hier ook vinden)

gezwel in pancreas ...ging slecht dan weer onverwachts goed en na operatie ging het even nog goed tot die erge tumor opensprong....

het verdriet slijt het gemis is voor altijd....

nu mijn hondje boomer ook te maken met kanker zijn verhaal kan je ook op de hondenpage vinden ...

maar kweet wat een inmens verdriet en vooral die onmacht van niks te kunnen doen aan die vreselijke ziekte ...heel moeilijk en triestig is...

wens je heel veel sterkte toe ...

en als je een luisterend oor wil altijd welkom

sterkte

groetjes cinneke

mijn moeder haar hond  10j  zelfde verhaal 2x  viel om we dachten 9dat dit door zijn poten kwam de da ook eerst inspuiting gehad hiervoor enz..

hij werdt weer de oude en zo blij we waren tot 2 dagen nadien hij bloed overgaf . we de da opbelde deze enkele min later bij mijn moeder stond....

staaltje van overgeefsel en hem onderzocht ..maag kanker en geheel uitgezaaid we besloten hem dan te laten gaan die morgen da was op weg naar ons om hem uit zijn lijden te verlossen...

maar eens hij zijn hoofd op men schoot lag ...

liet hij zijn laatste zucht...

de da kwam te laat..

moet wel toegeven dat het ondanks het inmens verdriet het beter aanvoelde dat hij zelf over de regenboogbrug ging ...

hij werdt jaarlijks gecontroleerd enz ..

kanker is een .....(woord is niet toegelaten hier) ziekte eens we het merken aan onze trouwd vriend is het vaak te laat...

ook de vorige hond net geen 4 jaar uit het niets hoeste zij bloed op da onderzoeken enz ...

enkele uren later hebben we haar moeten laten gaan...

ook mijn hondje yoni (verhaal kan je hier ook vinden)

gezwel in pancreas ...ging slecht dan weer onverwachts goed en na operatie ging het even nog goed tot die erge tumor opensprong....

het verdriet slijt het gemis is voor altijd....

nu mijn hondje boomer ook te maken met kanker zijn verhaal kan je ook op de hondenpage vinden ...

maar kweet wat een inmens verdriet en vooral die onmacht van niks te kunnen doen aan die vreselijke ziekte ...heel moeilijk en triestig is...

wens je heel veel sterkte toe ...

en als je een luisterend oor wil altijd welkom

sterkte

groetjes cinneke