Hee iedereen,
Koda is inmiddels 6 maanden oud. Hij is een schatje sinds hij door zijn extreme bijtfase heen is en wordt met de dag liever (heerlijk om een likje te krijgen ipv elke seconde van de dag opletten of hij die kleine naaldjes weer in je hand of voet ging zetten). Ik geniet dus ontzettend van hem. Ik loop twee keer per dag (naast twee rondjes in de straat) met Koda aan de lange lijn in een natuurgebied in de buurt. Dit gebied hebben we bijna voor onszelf en we komen zelden iemand tegen. Nou kwamen we vandaag twee keer mensen tegen. Koda begon beide keren ontzettend hard (en laag) te blaffen en zijn nekharen gingen rechtop staan. Toen de mensen dichterbij kwamen wilde hij ontzettend graag naar ze toe en na toestemming van de mensen ging Koda even snuffelen om vervolgens tegen ze aan te gaan staan voor knuffels. Ik raakte een beetje in de war van deze reactie. Aan zijn lichaamstaal en blaf te zien dacht ik dat hij bang was en ze weg wilde blaffen, maar toch wilde hij heel graag naar ze toe. Weten jullie wat dit is en hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Naar andere honden heeft hij al een poos hetzelfde gedrag, daar zorg ik dat hij altijd van ze op afstand blijft, omdat de meeste baasjes kijken alsof ze denken dat Koda ieder moment gaat aanvallen :P Hier wil hij ook alleen maar mee spelen en het blaffen en nekharen overeind stopt direct als hij bij de hond is, om vervolgens rustig te gaan snuffelen en daarna te gaan spelen als de andere hond hierin geïnteresseerd is.
Als hij los is heeft hij dit niet bij mensen of honden en in de straat aan de lijn blaft hij nooit naar mensen (tenzij ze iets ´geks´ doen, zoals met een container lopen).
Bedankt voor jullie adviezen! :)
Gewoon normaal blijven doen zelf. Hij zal het geluid van knisperende bladeren en stemmen misschien even wat vreemd hebben gevonden.
Vaker mensen tegenkomen in het bos, dan zal het vast snel veranderen.
Tis de leeftijd wel een beetje denk ik. Een hond van zes maanden gaat nog zoveel meemaken wat hij nog nooit gezien of ervaren heeft. En die nieuwe dingen maken hem nu vast wat onzeker. Als je weer wat maanden verder bent gedraagt hij zich weer heel anders zul je zien.
Heb hetzelfde gehad met mijn Springer toen ze zo oud was als jouw hond.
We gaan altijd wandelen op plaatsen waar we nooit geen mensen tegen komen (dan kunnen de honden altijd los)
Ze schrok zich lam als we dan eens een mens tegen kwamen op die plekken, terwijl ze onder mensen een super sociale hond is.
Het gaat over met het ouder worden, gewoon iets geruststellend zeggen tegen hem en gewoon door lopen.: er is geen reden om bang te zijn.
Bedankt! Ik was zelf bang dat dit misschien een aanhoudend probleem zou worden omdat hij het bos dan ziet als van hem of iets dergelijks :P
Je geeft het al aan, we hebben het bos voor ons alleen, weinig of geen honden en mensen, en als die dan wordt geconfronteerd met anderen is het wat te veel voor je jonge hond, wanneer je hond ouder wordt, en dat geeft LUZ ook al aan, zal dat overgaan...dan is tie vol vertrouwen, je kan ook eens vragen aan anderen om samen te wandelen.....
We lopen regelmatig samen met andere honden. ´Bekenden´ gaat een stuk beter en het blaffen houdt op als hij daarvoor heeft kunnen snuffelen of spelen. Maar misschien wel een idee om in ´ons prive bos´ met iemand te gaan wandelen :D
Ik denk dat het je hond er vooral om gaat dat hij niet weet of het goed volk of slecht volk is. Als het goed volk blijkt te zijn wil hij dolgraag aandacht.
Met iemand gaan wandelen zal dan niet echt gaan helpen. Beter is het dan om af te spreken op het zelfde tijdstip in hetzelfde stuk te gaan lopen zodat je ze tegen gaan komen.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?