Vraagje wandelen

Een vraagje;

Woody wandelt nu perfect mee aan de lijn. Ook andere honden en katten kan hij "negeren" met de nodige snoepjes :)

Maar wanneer we op een lange baan wandelen en achter ons wandelt er iemand (met of zonder hond) kijkt hij steeds achterom en krijg ik hem met heel veel moeite vooruit.. Hij gaat liggen of zitten en ik krijg hem heel moeilijk uit die ficatie.

Woody is zelf wel wat onzeker en vooral bang voor onbekende mannen. 

Hoe kan ik het best op deze situatie reageren?

Misschien de mensen achter jullie  voor laten gaan zodat Woody zicht houd op wat er gebeurd. 

En wat als je hem even laat kijken voor je doorloopt? Mijn hond blijft ook wel eens stilstaan om ergens naar te staren, ik laat haar dan even zodat ze precies kan zien wat het is, en dan moet ze weer doorlopen. Ik roep haar of lok haar met een snoepje, als dat niet lukt dan trek ik haar maar gewoon mee. Mijn hond heeft het namelijk vooral bij sommige honden, en als ik dan zou wachten tot ze ons voorbij lopen, loopt de spanning teveel op en valt ze uit. Nu loopt ze dan over het algemeen al meteen of anders al weer snel gewoon mee, omdat ze weet dat we de honden toch niet gaan begroeten of dichtbij laten komen. Als de mensen met hond achter ons te snel doorlopen, steek ik over, of zorg dat ik tussen haar en de hond ben, of soms til ik haar op. Hangt er vanaf hoe extreem ze reageert, ze kan echt gaan gillen als een speenvarken namelijk, en ze geeft geen kik in mijn armen omdat ze zich daar veilig voelt.

Bij vreemde voorwerpen laat ik haar het altijd zoveel mogelijk zelf uitvogelen, dan moet ik soms teruglopen en tussen haar en het voorwerp staan en haar lichtjes meetrekken, dan voelt ze zich veiliger en loopt met een beetje hulp dan wel door.

Hem dus zien te steunen in de situatie. Mocht hij het spannend vinden, kijken hoe je er voor kan zorgen dat het voorspelbaarder en minder eng wordt. Mijn hond had er toen ze jonger was wel meer moeite mee, toen moest ik haar soms echt gewoon meesleuren of tilde ik haar maar op, ondertussen heeft ze door dat honden niet bij haar kunnen komen en gaat het vaker goed dan niet. Ik moet er zelf ook altijd bij nadenken dat ik zelfvertrouwen uitstraal, ik ben namelijk bijna net zo'n schijterd als mijn hond en ze reageert daar ook erg op. Ik noem daarom ook vaak kalm op wat ze aan het bekijken is, de toon van mijn stem brengt haar dan ook wat meer tot rust.

Bij Sammie werkt doorlopen, en gewoon vrolijk kom Sam! zeggen, dan loopt hij gewoon door.

Faro had het ook, het is nooit helemaal weggegaan, zeker niet als er een jogger achter ons kwam, dan was de schrik te hoog, maar gewoon wandelende mensen geen last meer, met Sam gaat dat ook goed.

Maar ja iedere hond is anders..

Wel eens geprobeerd om een spelletje ervan te maken? Even rennen, gek doen, er proberen uit te halen?

En anders stoppen, laten zitten en diegene voorbij laten gaan en dan belonen. Zou ik dat gewoon flink gaan trainen. 

Gewoon zitten en laten voorbij komen lukt prima. Ik denk dat hij echt te onzeker/bang is om zich langs achter te laten "benaderen".

Rennen heb ik nog niet geprobeerd, die ga ik vandaag eens proberen :)