Vaarwel Daya..

Heel veel sterkte! 

Daya was een van mijn favoriete hondjes op HP. Ik vond haar zo mooi met zo'n lieve uitstraling! 

De foto met data van geboorte en overlijden is een prachtige herinnering aan Daya; die trouwe ogen!

Heel veel sterkte met het verlies en daardoor vooral gemis van jullie trouwe maatje Daya.

Oh mooie Daya! 

Heel veel sterkte!! 

Dat maakte haar ook zo bijzonder,had Tosca ook....een eigenwijs stuk vreten noemde ik haar altijd,een clown,ik heb haar niet opgevoed zij heeft mij opgevoed hahaha...

Mooie herinneringen voor mij nu, daarom snap ik precies hoe Daya was,ik zie het voor mij,de ogen met een blik van je denkt toch niet???

Een karaktertje maar o zo geweldig,wat een gemis toch.

Heeel heel erg veel sterkte.

Verder even geen woorden, enkel tranen.

Oh zelfs ik zit hier even met tranen in mn ogen te lezen. Jouw Daya....

Verschrikkelijk veel sterkte meis, ik vind het heel mooi om te lezen hoe jullie afscheid van elkaar hebben kunnen nemen en alle liefde die er tussen jullie was zal nooit overgaan  

Heel veel sterkte.

Ooh, geweldig is dat toch, Monique!  

Hier precies zo. En ze kon het allemaal prima hoor, maar als ik die blik zag..dan wist ik al hoe laat het was.

Aan alle anderen ook nog een welgemeende dankjewel. Ik waardeer het zeer. 

Vanochtendvroeg werd ik wakker, gauw tandenpoetsen. Had het licht uitgelaten op mijn kamer..voor Daya en daarna dacht ik.. Oh ja, die is er niet...

Ze kon dan altijd zo diep en klaaglijk zuchten als ik het licht plots aan deed.

Daarna rolde ze zich dan nog eens even op haar andere zij. 

Ik vind het zo mooi hoe je over Daya schrijft,ik zie het voor mij en hoor het zelfs.

Je profielfoto zo lief kijkend,maar de vele gezichten dat zie je op alle foto's dat maakte haar tot een hele

speciale bijzondere hond.

Heel veel sterkte !!

Ach wat ontzettend verdrietig dat je zo jong je Daya al moet missen

Je vertelt zo liefdevol over haar en ze heeft het zo mooi bij je gehad, veel sterkte!

Wat een liefde heeft ze gekregen van je! Elk woord en foto maakt dit zo duidelijk.
Ik wens je veel sterkte! De angst van elke hondeneigenaar ondervind je nu jammer genoeg.
Rust zacht lieverd

Dank-jullie-wel.

Ik heb een bedank-kaartje gemaakt voor de dierenarts voor als we (ik denk deze week) haar asbus en pootafdruk daar op gaan halen. 

Met een hond als Daya moet ik er de humor natuurlijk wel een beetje inhouden, ook al mis ik haar vreselijk.   Ik loop tegen de muren omhoog hier.  

Grote foto is de voorkant, linksboven is de achterkant, linksonder is de binnenkant. 

Moet er alleen nog een berichtje in schrijven. 

WAT,????? Ik zie dit nu pas, neen, neen, neen niet Daya, mijne lieveling, het knotsgekke beest waar ik de verhalen zo graag las. Waar ik ooit zegde ik wil een hond als Daya. Daya waarvan ik de foto’s aan man liet dit is ons tweede hond. 

Prachtige kaart. Heel mooi gemaakt. Ze was echt een geweldige verschijning.  Een tophond. 

Wat een mooi kaartje ,de da zal het wel kunnen waarderen.

Dat is een prachtige kaart!

Sterkte. 

Ik huil mee met je verhaal. Wat een mooie lieve hond. Wat een trouwe vriendin.... Ik hoop dat ze naar je vader is gegaan en samen spelen... heel veel sterkte met het verlies 

Tranen in mijn ogen, wat een verlies. 

Wat een prachtige hondenmeid was Daya en hoe hartverscheurend mooi zijn haar foto's en alles wat ze je heeft nagelaten.

Heel veel sterkte en dikke knuf.

Dank jullie.

Ze is thuis... </3 

Nu nog een mooie urn laten maken. Ze staat nu samen met mijn vader op het tafeltje. 

Nog geen kans gehad om de kaart af te geven, want mijn moeder heeft het opgehaald terwijl ik aan het werk was. 

Maar we zouden sowieso nog de zak nierdieet (nog best veel over) en de open, bijna volle zak flexadin snoepjes afgeven. Ze at ze omdat ze door een harde val (door haar eigen lompheid) zo af en toe last had van een iets of wat stijve schouder (meestal na een duinwandeling in het losse zand). Met die snoepjes heeft ze er geen last meer van gehad.

Ach ja, ze liep ook altijd alles in de gaten te houden met haar kop nog net niet achterstevoren. Ik grapte altijd dat haar kop beter op haar kont had kunnen zitten en dan riep ik altijd "Daya! Let op!!" en als ik dan net wat te laat was met haar opzij trekken.. dan vielen er weer een aantal lege containers om of ze liep tegen een lantaarnpaal of struikelde over een stoeptegel. Ja, zo was Daya.. Op den duur begreep ze dat "Let op" betekende dat ze voor zich moest kijken en vooral moest kijken waar ze liep.. al was soms die ene mevrouw aan de overkant toch ook nog best leuk..

1 Keer was ze zo aan het gluren naar een vriendin van me, dat ze zo tegen een paaltje aan liep en daarna verbaasd naar dat paaltje keek, want hoe kon die daar toch opeens verschijnen? 

Ook kwam ze op een avond eens op het geniale idee, dat van een stijle heuvel af rennen best een goed idee was..

"DAYA, HO! STOP!! HOOOO!!!" 

boem, daar lag ze...  

En natuurlijk kreeg zij het dan voor elkaar om op dat ene kleine stukje tegels te belanden. Het had zo in "funniest home videos" gekunnen, al vond ik het op dat moment natuurlijk helemaal niet grappig.. kon wel janken. 

Maar dat voer gaat dan, geloof ik, naar een asiel.

Ik voel er niets voor om het te verkopen.   

Zo ook met haar spulletjes... 

Al wil ik nog wel iemand heel blij maken met de heupgordel die ik altijd mee had als we met de rugzak op pad gingen. 

Misschien klinkt het stom, maar haar favoriete Kong wubba vossenknuffel ligt nu bij me in bed.

Ik heb het er maar moeilijk mee. Woensdag alweer 2 weken geleden... Het is zo onwerkelijk, het ging allemaal zo snel... 

Ik vind het vaak moeilijk om erover te praten, maar soms maak ik er weer een te lang verhaal van, zoals nu.

Lekker van je afpraten Jen, het helpt alleen maar. 

Jen ik zie het voor mij hoe Daya was als je over haar praat....dat is goed. Je denkt ook aan de leuke,gekke,ontroerende dingen die jullie deelden,dat is fijn.

En schrijven gaat makkelijker dan praten.

Hoe mooi zijn je verhalen, zo'n gave hond, vertel er vooral over, ze was een mooi apart karakter, ik hou er van, en de liefde spat van het beeld af.

Schrijf vooral, op 1 of andere manier helpt het, omdat de meeste van ons weten om je geliefde te verliezen.

Ja Jen blijven schrijven, je emoties, je verdriet maar ook je herinneringen aan die maffe meid van je met haar pretlichtjes in de ogen.

Goed dat ze thuis is bij jou. Hart lichaam althans, haar geest zit bij je papa, die samen over je waken. En ze zijn al bezig met je te beschermen, er komen mooie herinneringen boven, niet enkel de nare. De vibes van boven werken

blijf schrijven!
dat ,kan, helpen om het allemaal wat beter te verwerken...

nogmaals veel sterkte

je verhalen zijn juist zo mooi over Daya ze kunnen nooit te lang zijn

Blijf van je afschrijven het helpt over praten we kennen dat gevoel leef erg met je mee sterkte verder meisje 

Dit soort verhalen zijn nooit te lang. Integendeel. Dit is Daya's topic. Hier kun je doen en vertellen wat jij wil. Daya heeft een flinke impressie gemaakt, en wanneer ik haar foto's bekijk, dan verrast me dat niet. Wat een gemis. Het ga je goed Dayanara!

Blijf je hart luchten. Ze is weer thuis gelukkig. Daya was altijd mijn favoriete hp hondje. Geweldig vond ik jullie avonduren altijd. Die miste ik echt de laatste tijd. Maar je zit in een zware periode van je leven.  Je vader en nu Daya. Maar blijf vooral schrijven als je daar behoefte aan hebt.