Aanstelleritis

Voor dat ik mijn verhaal doe wil ik als eerste zeggen dat ik TEGEN fysieke correcties ben in elke vorm. En zeker in het straffen van een hond doormiddel van een PIJN prikkel.

 

Maar onze Max heeft last van aanstelleritis, hebben jullie honden dat ook soms. Als wij heerlijk aan het spelen zijn is er niets aan de hand. Maar als het vrouwtje of baasje hem aanraakt terwijl het niet spelend is, bijv kammen of weg zetten van de tafel, dan kan hij onwiiiijs piepen. Alsoftie vermoord wordt.

 

Een voorbeeld: Max kan buiten erg blaffen en meestal weet ik dit goed om te buigen. Maar soms krijg je hem echt niet mee, wat ik meestal dan doe is hem bij zn tuig pakken en mee trekken.

Als mijn vriend hem bij zn tuig pakt, kan hij soms heel erg gaan gillen. Alsoftie vermoord wordt. Als je hem dan los laat, gaatie gewoon weer verder met wat niet mocht. Zoals blaffen naar andere honden, maar ook iets van straat eten ofzo.

Nu is Max vroeger wel fysiek gecorrigeerd en toen we hem net hadden was hij heel snel bang voor je handen enzo. Daar heeftie bij ons geen last meer van, wel bij vreemden.

Maar toch kan hij soms heel erg piepen als je iets doet wat hij niet zo leuk vind. In het begin schrokken wij en dachten dat hij echt pijn had. Maar na enige controle bleek dat dit allemaal wel mee viel. 

 

Hij piept bijvoorbeeld bij: oortjes schoonmaken, oogjes schoonmaken, nageltjes knippen, prikjes bij de dierenarts(en dan heeel hard piepen), bij zn tuig pakken als hij iets niet mag, weg duwen als hij iets niet mag.

 

Doen jullie honden dit ook soms?

Ik denk niet dat hij zich gewoon aan het aanstellen is maar het gewoon spannend vindt en daarom zo reageert. Je schrijft zelf ook dat hij aan het begin snel bang was voor je handen maar dat hij daar nu geen last meer van heeft maar alleen bij vreemde. Als hij zo piept dan denk ik dat hij daar wel gewoon nog last van heeft. 

 

Probeer iets anders te zoeken voor het blaffen als afleiding. Clickertraining kan daar goed bij werken maar als afleiding kan je ook veel voertjes in het gras strooien totdat de prikkel voorbij is. Dit doe ik ook met Tika en dat gaat erg goed. 

 

Kaylo kan snel piepen als iemand over hem heen hangt of hem probeert op te tillen. Na 3 jaar kan ik hem nu zo'n 5 cm van de grond tillen of hem een kontje geven bij het inspringen. Als iemand anders het doet begint hij ook te gillen. Dat is ook zo als iemand hem bij zijn halsband pakt, gaat gelijk piepend op zijn rug liggen. Oefenen, oefenen en oefenen. Tika piept wanneer de lange lijn tegen haar lies aan komt, weet ik veel wat er gebeurd is maar ze vindt het onwijs spannend. Is gecontroleerd door een dierenarts en er is fysiek niks met haar aan de hand.

Ik denk dat dit een "litteken" is van fysieke correcties (aangezien je aangeeft dat dit vroeger wel gebeurde).  Dit is een schrikreactie voor uw hond. 

Ach gossie, heel erg dit, je geeft het al aan, vroeger fysiek behandeld door een vorige eigenaar.....je hond gaat al piepen gillen , hij weet dat hij dan los gelaten wordt, je geeft zelf aan hij gaat door met waar die mee bezig is...hoe naar het ook is probeer hem met een voertje af te leiden en dan het te keren waar die mee bezig is.......

Ik denk zelf inderdaad dan hij geleerd is dat als ik heel hard gil, dan stopt de pijn. En dat door gegaan is naar, als ik gil stopt alles. En dat de heftige reactie niet meer realistisch is soms. Nu merk ik wel als ik in sommige situaties het gillen negeer, en dan een positief iets koppel. Oogjes schoonmaken is koekje krijgen. Dat het vanzelf minder wordt.  Maar voor de buitenwereld lijkt het echt soms alsoftie mishandeld wordt, vandaar de term " aanstellen".

 

Welk ras is je hond? Slimme honden leren net zo snel verkeerd gedrag aan als goed gedrag.

Dit gillen werkt zelfbelonend;

 

Ergens is er een moment geweest dat hij iets zo eng/erg vond dat hij begon te gillen. En toen stopte dat.

Misschien zijn dat wel die keren in het begin geweest die jezelf omschrijft; in je schrik liet je hem onmiddellijk los.

Dat loslaten is de beloning voor dat gedrag.

 

Vervolgens gaat een slimme hond die methode uitproberen in andere situaties waar hij geen zin in heeft. En krijg dat er dan nog maar uit.

 

Mijn tip: Volhouden en compleet negeren. Iedere keer dat je dan toch even stopt beloon je het gedrag weer. Waarschuw mensen vooraf dat hij dit doet en moet afleren zodat je niet uit schaamte loslaat of dat de DA of assistente uit schrik de handen terugtrekt.

 

Zelfbelonend gedrag is heel erg moeilijk af te leren.

Je doet het goed zo....zie het niet als verwennen hoor, het tij keren, je hond moet gaan merken dat je hem geen pijn wilt doen...zodra die begint afleiden..en toch proberen conseqwent te zijn en blijven....zo dat tie niet zijn zin gaat krijgen van...als ik gil stopt het......

Ik denk dat in die situaties afleiden erg lastig gaat zonder te stoppen met waar hij op reageert. Daarnaast legt zo'n slimme hond ook snel de link naar gillen=afleiden met leuke dingen. Gewoon het gegil volledig negeren lijkt me dus beter.

Hij moet gaan leren dat gillen niet nodig is. Niet dat het geen zin heeft. Als hij reageert op een prikkel, bijvoorbeeld een andere hond en hij uit zich dat door te blaffen. Dan zit hij zo in zijn focus dat hij wel degelijk kan schrikken van aan zijn tuig vastgehouden te worden en daardoor te gaan gillen. Hij heeft waarschijnlijk vaak genoeg op zijn kop gekregen en de kans zit er dik in dat hij dat ook gewoon automatisch verwacht bij bepaald gedrag. Schrijf alle oorzaken op waar hij van moet gillen en kijk wat je in die situatie anders kan doen zodat je voorkomt dat hij gaat gillen. 

 

Aangezien wij vanuit deze positie niet goed kunnen beoordelen of hij echt bang is of ''het er om doet''.. ik zou zijn gegil niet negeren. Als hij het namelijk echt uit schrikreactie doet dan kan jij zijn vertrouwen in jouw door het te negeren ook beschadigen. 

 

''Oogjes schoonmaken is koekje krijgen. Dat het vanzelf minder wordt.'' Eigenlijk zeg je het zelf al. Door aan de handeling iets positiefs te koppelen wordt het vanzelf minder. 

Niet op dat vlak.

Maar ze kunnen wel heerlijk dramatiseren. Mijn oudste is geen fan van brokken. Als ik brokken in haar eetbak doe, gaat ze erboven hangen, schudt verontwaardigd met haar kop en geeft me vervolgens een ontstellende blik van: "Dit kan je toch niet menen!"

Ze kunnen ook heel nuffig en hautain doen als ik iets doe/vraag wat hen niet aanstaat, neus in de lucht en hoofd wegdraaien: puh! dit is ver beneden onze stand!

Hehehe, lekkere boeven! 

Elsa doet het als ze bij de schapen is en niet mee mag het weiland in. Hele concerten. Helaas zijn er dan weleens omstanders die zich om haar gaan 'bekommeren' en zo wordt dat dan beloond.

Herkenbaar. Mijn hondje kan ook soms enorm gaan piepen als ze verwacht dat iets pijn zal doen, terwijl het nog helemaal geen pijn doet. Bvb bij nageltjes knippen. Ik heb eens een keertje te ver geknipt waardoor haar nageltje ook bloedde en het wel pijn deed. Nu als ik het schaartje vast heb en nog maar naar haar nageltje kijk, gilt ze al alsof ze vermoord wordt  

 

Ook bij honden die ze niet kent, gilt ze snel, maar dat is dan wel echt van angst. Als er een hond op haar afgestormd komt en ik haar niet op tijd heb opgepakt of de hond niet genoeg heb afgeblokt, rolt ze op haar rug en gilt ze heel luid. Ik probeer dat natuurlijk te voorkomen omdat ze dan wel gewoon erg bang is.

 

Het gekke is dat ze in situaties waarin iets echt plots pijn doet helemaal niet zo flauw is. Dan piept ze vaak niet eens. maar wanneer ze verwacht dat iets pijn zal doen en ze dus bang is voor die pijn kan ze enorm piepen. 

Hier gillen ze niet (en hier zou ik zeker wel aan gaan werken zoals hierboven al benoemt is), maar stel Aedon stoot zijn poot en dat doet pijn dan gaat hij hinken.

 

Hij stopt dan pas met hinken als ik zijn pootje heb bekeken en er een kusje op geef. Dan rent hij ineens weer rond alsof er nooit iets gebeurd is hahah

Hoe lang is de hond al bij jullie?, ik denk dat je hond nog helemaal geen vertrouwen heeft, zolang hij dat niet heeft, blijft dit gedrag.

 

 

Het is een kruising aussie x mudi. Hij is inderdaad erg slim, zijn vorige eigenaar vond het dan ook "clowns" gedrag. Ik herken het wel, alleen is het natuurlijk niet goed dat een hond zo'n reactie aangeleerd heeft. Het komt naar mijn idee ergens vandaan, niet dat hij dit spontaan is gaan doen.

 

Max is nu bijna een jaar bij ons. We hebben al veel met hem gewerkt, gedragskundige erbij en alles. Over het algemeen is hij heel erg op mij gefocused. Ik denk zelf dat het te maken heeft met zijn verleden, zo zijn er honden die grommen of sneppen als ze iets niet willen. Dit werkt vaak, nu zal Max nooit grommen of sneppen naar mensen. Hij gaat juist gillen. Grommen vind ik zelf een natuurlijkere reactie, hij doet dit bij honden namelijk wel als hij iets niet leuk vind. Als het dan stopt is het daarna ook weer goed en speelt hij vrolijk verder. Maar bij ons laat hij dus weten dat hij het niet zo leuk vind door te gaan gillen. Hij is uberhaupt erg vocaal, alles geeft hij aan met geluidjes, piepen, huilen, gillen, kreunen. Maar de standaard honden geluiden zitten er bij hem minder in. " een gewone blaf" hoor ik amper.

toen we hem net hadden was hij heel snel bang voor je handen enzo. Daar heeftie bij ons geen last meer van, wel bij vreemden.

 

Oftoppic:Een mudi is een Hongaars ras en mijn ervaring is dat deze honden sws niet zo van vreemde mensen houden

 

 

Mijn hond gaat piepen als die wil spelen en wij daar even geen tijd voor hebben ook gaat die als die iets niet mag op zijn rug liggen 

 

 

Mischien werkt het als je hem buiten commando's geeft als die iets doet wat niet mag??

Buiten als hij iets niets mag, probeer ik hem af te leiden met snoepjes. 

Tegenwoordig lukt dit! Behalve als hij een hond of kat ziet die naar zijn idee te dicht bij is. Dan gaat hij echt helemaal los.

Eerst was dit bij eigenlijk alles buiten: fietsers, wandelaars, zonneschermen, posters, kinderwagens etc. Dus eigenlijk ben ik heel trots.

 

Maar ik voel me soms gewoon echt een beetje te kijk staan, als hij dan zo hard gaat gillen. Wordt ook regelmatig aan gesproken door mensen. Zelfs een keer helemaal uitgescholden dat ik hem mishandelde en dat ze 144 gingen bellen.( Ik had hem bij zn tuig vast en hij hing zichzelf dr in )

Gillen niet echt, maar net wat Alaska's Finest schrijft: Ze zijn wel goed in dramatiseren.

 

Als ik boos ben, kunnen ze bijvoorbeeld al in elkaar duiken of piepen voordat ik ze heb aangeraakt. Terwijl ze nooit zo fysiek gecorrigeerd zijn.
Mank gaan lopen omdat ze op een steentje zijn gaan staan. Mank gaan lopen omdat een andere hond op hun teen stond.

Zielig doen als de ander je botje steelt. Zielig doen als de ander op je moppert.
Zelf mopperen gewoon om het mopperen.

Bij de dierenarts zielig met de oren plat gaan zitten omdat ze nog geen koekje hebben gehad en na het eten van het koekje heel blij weg huppelen.

 

Abby flikt het soms zelfs als ik haar een zetje geef om aan de kant te gaan (ze blijft heel vervelend staan, zo van ''ik sta hier''), dat ze zich gewoon heel hard op de vloer laat vallen. En dan ook nog een dodelijke blik geven omdat het mijn schuld zou zijn.

Over hautain gesproken, hier Joey, 9 maanden bij een drugsverslaafde gezeten, 10 maanden asiel, als er een patatje op de grond valt, trekt meneer zijn neus er voor op, hij is frikandel gewend.

Ik weet natuurlijk niet waarom jouw hond de dramaqueen uithangt, maar er hoeft echt niet altijd een 'oorzaak' te zijn, ze kunnen het ook prima uit zichzelf.  Sommige honden zijn echte meesters in het manipuleren en veinzen.

 

Ik moet nu opeens terugdenken aan een avond dat ik de honden hun snack gaf. Die krijgen ze elk op een aparte plek.

Dus ik geef een pensstaaf aan Nukka in de keuken, op haar matje. En dan ga ik naar Nanu, die haar snack in de woonkamer krijgt. Kom ik terug, zit Nukka op haar kont heel verwachtingsvol naar me te kijken. Ik denk: hoezo, jij hebt toch net al wat gekregen? Dus ik kijk op haar matje, er ligt niks. Ondertussen blijft ze netjes wachten, met grote, naiëve ogen. Ze brengt me zodanig in de war dat ik echt ga twijfelen, en dus geef ik haar opnieuw een pensstaafje, dat ze braaf gaat opeten op haar kussen. Even later zie ik die snoodaard echter stilletjes en sluw onder haar matje graaien: had ze daar haar eerste staafje verstopt zodat ze me lekker voor de gek kon houden. Hahaha, komedianten zijn het! En het leuke is dat ze het onderling ook doen, elkaar voor de gek houden en veinzen.... hilarisch!