Duitse herder

Ik ben 15 (bijna 16) en wil echt heel erg graag een Duitse herder. (Of een andere hond). Ik heb autisme en mijn psycholoog heeft me verteld dat het erg goed voor me zou zijn, maar mijn ouders hebben nee gezegd. Ik weet dat ik dat moet accepteren, maar toch wil ik ze nog proberen over te halen. Heeft iemand tips?

Zolang je ouders nee zeggen, zal het toch nee blijven. 

Een hond is duur. Niet zozeer in de aanschaf, maar wel in onderhoud.

Denk aan voer, dierenarts, evt sporten met je hond op de hondenclub enz.

Daarnaast kost een hond veel tijd, jij zit denk ik nog op school, dus ben je rond acht uur in de morgen weg, of misschien eerder. 

Je ouders werken mogelijk allebei en dan zit de hond heel gezellig de hele dag alleen.

Wie vermaakt de hond dan? Wie zorgt er dat de hond uitgelaten wordt? 

Jij bent rond vieren weer thuis van school, moet huiswerk maken en leren, je ouders komen rond etenstijd weer thuis. De hond mag plassen aan de overkant van de straat en kan weer terug naar binnen.

Er wordt gegeten en daarna zit iedereen op de bank omdat iedereen moe is van een lange dag werken. En de hond? Die ligt ergens in een hoekje te zuchten want er is geen aandacht voor hem, ondanks dat iedereen thuis is.

Wacht een aantal jaren tot je klaar bent met je uiteindelijke opleiding, een huisje of appartement voor jezelf, je leven een goed ritme heeft en je werk hebt en kijk dan nog eens of er alsnog een hond in het plaatje past en zeer zeker kijken of je de hond datgene kunt bieden wat hij/zij nodig heeft.

De psycholoog heeft waarschijnlijk niet echt een idee van de enorme verantwoordelijkheid die een hond met zich mee brengt.  Wat je wel zou kunnen doen, is kijken of je een hond van een kennis regelmatig uit mag laten. Helaas is het niet hetzelfde als een echte eigen hond, maar je kunt er toch mee bezig zijn zonder alles erbij...

Ben benieuwd of je nog terug komt... 

Ik ben terug haha, en je hebt gelijk. Misschien is het toch niet zo'n goed idee, maar ik baal er echt heel erg van. Er is in principe altijd iemand thuis, misschien soms op een uurtje na niet. Ik ga wel kijken of ik vaker naar de hond van mijn tante kan gaan. Geen idee of dit lukt, want ze woont niet bepaald dichtbij, maarja. Ik zal moeten accepteren dat een hond nemen nu geen optie is. Ik ga wel vast sparen voor als ik op mezelf woon en een hond wil nemen :)

Aah je bent er nog.

Je kan echt beter wachten tot je je hele leven op de rit hebt. Werk, vaste dagen en uren en dan kijken of er nog een hond bij past. Of je de verantwoordelijkheid ervoor wilt en kunt dragen en of je de financiële middelen ervoor hebt.

Goed dat je ermee wacht.

Misschien is er een asiel in de buurt waar je de honden van kunt uitlaten? 

Of kijk eens op diverse honden oppas sites zoals: oopoeh.nl misschien kun je je daar aanmelden en kun je na school of in het weekend de hond van iemand uitlaten die dichtbij woont.

En natuurlijk kun je hier altijd mee blijven lezen en kletsen en natuurlijk leren.

Er zijn meerdere mensen op het forum die geen hond hebben en zich toch gezellig in een gesprek mengen. Soms om dingen bij te leren, soms uit gezelligheid. 

Hee,

Net als jij heb ik ontzettend lang een hond willen hebben. Vanaf dat ik heel jong was probeerde ik mijn ouders altijd over te halen. Nu heb ik zelf (na 10 jaar) een hond, een duitse herder ook nog,  en het is meer verantwoordelijkheid dan ik me had voorgesteld. Dus als ik jou was zou ik eerst zoals anderen al zeiden een hond in de buurt zoeken waar je af en toe mee mag lopen of op mag passen. Wanneer je dit een aantal jaren volhoud en hierna nog steeds graag een hond wil weten je ouders dan ook dat je je bewust bent van de verantwoordelijkheid en dan zijn ze veel makkelijker over te halen! Dus probeer de nee voor nu te accepteren, ik weet hoe moeilijk dat is! :P In welke regio woon je? Misschien vind je hier wel iemand waarvan je de hond af en toe eens uit mag laten! :)

Zit er geen dierenasiel in de buurt waar je mag helpen? Die honden daar komen vaak aandacht te kort en zijn blij met alle extra aandacht, spelen en wandelen! En het asiel is blij met iedereen die regelmatig wilt helpen. 

Bedankt voor het idee! Ik heb gekeken en in een dorp in de buurt is een dierenpension, het dichtstbijzijnde dierenasiel is helaas niet op fietsafstand... Ik ga het dierenpension wel een mailtje sturen om te vragen of ik misschien mag komen helpen :)

Hoi hoi,

Wat een goed plan! En ook top dat je met de tips die gegeven zijn aan de slag bent gegaan!

Ik hoop dat het gaat lukken. Doe je best!

(en hou ons op de hoogte)

Hoi, ik ben 13 jaar en heb sinds 2 maanden ook een hond. Hij is vooral van mij, ik doe alles voor en met hem. Zijn verantwoordelijkheid ligt bij mij. Ik heb ook autisme en een angststoornis en mij helpt het heel erg. Ik besef wel dat ik erg veel geluk met hem heb. Ik hoop dat jouw droom uit zal mogen komen en dat het dierenpension je de kans wil geven om te helpen! 

Dat is super voor je! Ik heb bij meerdere dierenasielen gevraagd of ik vrijwilligerswerk mag/kan komen doen maar helaas moet ik overal 18 jaar of ouder zijn, dus ik zal a iets anders moeten bedenken om toch regelmatig omringt door honden te kunnen zijn... 

Ik kan helaas je ouders niet overhalen, als zij niet willen, heb je weinig keuze.

Maar de psycholoog heeft zeker gelijk dat honden heel veel voor mensen (kinderen) met autisme kunnen betekenen.

Er zijn diverse studies gedaan naar kinderen met autisme en het hebben van een hond. Ook bestaan er hondenscholen die speciale lessen hebben voor deze kinderen met hun hond.

Uiteraard moet niet de volledige zorg worden overgelaten aan het kind. In ieder geval iemand die meekijkt.

Ik ken 2 mensen met beide autistische kinderen en deze zijn beide in positieve zin veranderd en hebben heel veel steun aan hun maatje. Eigenlijk hetzelfde verhaal als Troy.

Heel erg jammer dat je ouders het niet zien zitten, hoop voor jou dat je ouders nog op andere gedachten komen.