Pup eet alles van straat

Mijn pup van 9 weken doet niets anders dan van straat eten. Alles gaat naar binnen. Ik probeer haar af te leiden maar niets lukt. 

Ze wil ook niet lopen. Doet wel haar behoefte op veldje maar dan gaat ze liggen of zitten. Ik til haar dan op en loop een stukje. Terug naar  huis doet ze wel een paar stappen maar duidelijk niet van harte.

Hier ging het zo ook in het begin. De eerste keer kwam ik de poort niet eens uit, Hailey vond het zo spannend. De volgende dag tot voor het huis en elke dag een stukje meer wereld om haar heen ontdekken. Hailey is nog altijd een voorzichtig hondje, maar ze heeft wel heel veel overwonnen. Nu loopt ze altijd heel parmantig rond als ik met haar ga wandelen.

Dat eten is ook zoiets. Niets was veilig en ik lette echt goed op, maar toch ging het vaak mis. Sigarettenpeuken of zelfs een klodder snot. Om van te griezelen gewoon. Deze fase ging vanzelf voorbij. Ik corrigeerde Hailey wel en zei dan "bah!", dan stopte ze gelukkig. Na een paar weken was haar interesse hiervoor verdwenen en vanaf toen kwamen de geurtjes, veel interessanter. Allemaal "Bello's" snuffelen en dat doet ze nog graag, bij elk struikje staan we stil want er moet geroken worden. 

Ik heb wel altijd mini snackjes bij me voor afleiding en stimulans, wie weet helpt dat voor jou ook?

Het hoort er ook wel bij, pups verkennen de wereld nou eenmaal via dingen pakken met hun bekkie...

Ik heb een jong opvanghondje gehad die ook alles oppakte van straat. Toen ik binnen met een speeltje had geoefend met de commando's "pak" en "los", merkte ik opeens dat dit commando ook hierbij werkte toen ik "los" riep toen hij weer iets in zijn bek pakte tijdens de wandeling!

Ik begrijp niet wat ik verkeerd doe. Haar broertje en zusje stappen overal op af, hebben deze angst totaal niet. Ze is ook bij de fokker overal mee naartoe geweest. 

Wat ik ook probeer ze verzet geen stap. Het is ook wel een erg drukke lawaaiige buurt waar wij wonen. Wel met veel groen maar het altijd levendig. 

Je doet niets verkeerd. Het is alleen dat er heel veel nieuwe dingen op je pup afkomen mogelijk in combinatie met een wat ander karakter dan haar broertjes en zusjes. 

Geef haar tijd en rust om te wennen. Dwing haar niet. Is iets spannend en gaat ze liggen? Blijf dan even staan om alles te bekijken en stel haar gerust. Neem haar eventueel op de arm als je merkt dat het te spannend is. 

Neem haar anders op de arm mee naar een plekje waar het minder levendig is. Laat haar wennen aan de prikkels daar voordat je haar de levendiger plekjes laat ontdekken.

Wat je wel fout kunt doen: te veel van je pup vragen, aan teveel prikkels blootstellen die ze nog eng vindt.

Leer haar dat het thuis veilig is, dat jij haar vertrouwde baken bent. Doe samen hersenwerkjes, bijv snoepjes zoeken in een opgerolde handdoek, een doosje met lege wc rolletjes (boost het zelfvertrouwen en is leuk). En bouw het wandelen rustiger op (qua prikkels)

Trouwens: Heel veel pups willen in het begin alleen maar lopen als ze weer naar huis mogen.

Je zult vast nog wel meer tips krijgen.

Vergeet niet dat je pup nog maar een "baby" is en geniet zoveel mogelijk van deze fase: ze zijn zo schattig!

Onze pup was ook als enige heel angstig. Inmiddels ze 1 en is ze dit soms nog wel. We namen haar ook veel mee op de arm. Of gingen gewoon dom op de stoep en een plekje zitten met haar naast ons zodat ze rustig kon wennen. Wilde ze niet lopen? Dan niet. Bleven we lekker zitten of nam ik haar lopend mee op de arm of in een oude buggy. Vraag vooral niet te veel van je pup. Lekker rustig laten wennen. 

Ook at onze hond alles van straat. Zelfs poep, naaktslakken. Echt alles.. Ik probeerde zoveel mogelijk op te letten maar soms lukt het gewoon niet.

Helemaal mee eens, als pup gaat eten ook oppakken en lekker tegen je aan.. voorlopig is alleen het plasje doen buiten belangrijk, en dan samen op de arm kijken naar de grote buitenwereld.

Bedankt. Ik doe binnen leuke spelletjes met haar. Oa de snuffelmat die vindt ze leuk. Maar ik zie op Facebook de foto’s van haar broertje en zusje die het geweldig doen en dan voel ik me zo rot.

Dwing haar niet hoor. Wil alleen dat ze zich happy voelt. 

Trap niet in de Facebook val: "Zie hoe geweldig het bij ons gaat."

Dat wat niet goed gaat zetten ze er niet op!!! 

Wat Tukker zegt!

Bertus was als pup bang voor alles, donker, buiten, grote enge containers, noem maar op. Was ook goed gesocialiseerd.  Nu ruim 9 jaar later is hij ZEN. Lief voor iedereen en alles. Zijn enige angst is onweer en idioot gasgevende motoren. Maar als wij nabij zijn is het beter. En net als met Bertus pup, is een hand op zijn koppie, een been tegen hem aan genoeg om hem gerust te stellen. Optillen doen we niet meer omdat het niet nodig is en hij is veel te zwaar daarvoor..