de fokker van liz heeft een teef uitgeplaatst, mensen wonen hier 15 min vandaan,
ze komt hier zeker 4 a 5 x per maand over de vloer en is nu 3 weken te logeren. ze is gewoon thuis hier.
ze zal gedekt worden en dan rond 6 a 7 weken hier heen komen tot de pups 9 weken zijn. baasjes zijn altijd welkom. ook met de bevalling mag ze er gewoon bij zijn.
Dat zou voor mij heel zwaar wegen, het zou mij een worst zijn of jij contact heb met de fokker, het gaat erom (wat ik al schreef) dat je je hond die voor de eerste keer een nestje krijgt achter laat bij een voor haar vreemd persoon, ik zou er niet over denken, echt niet!
Ja en dan kies je dus als fokker tussen je vakantie of een dekking van je eígen teef. Hebben wij ook gehad hoor. Ze werd later loops dan normaal (een maand of 2) en er stond een vakantie geboekt. Was ze 5 dagen later dekrijp hadden we dat nest of de vakantie niet door laten gaan Maar hoe vervelend is dat als het om jouw vakantie (+ die van jouw hond) gaat en je hond moet dan dus terug naar de fokker? Terwijl je die vakantie hebt geboekt om samen weg te gaan?
Als ik naar onze honden kijk die we zelf van een fokker hebben en naar de honden die bij ons zijn geboren, die zijn allemaal door het dolle heen als ze weer bij de fokker zijn. Dat is geen vreemde en dat wordt het ook niet. Een van onze honden was tussen de 10 weken en 1 jaar nog 1x bij de fokker op bezoek geweest. Daarna zagen we hem op een show, ze gilde van blijdschap. Toen ze 6 was gingen nog een keer daarheen, zodra we die oprit op reden was het weer een grote blijdschap. Hetzelfde geldt voor de pups die hier geboren zijn. Sommige komen meerdere keren per jaar, sommige zien we minder. Maar of ze nu hier thuis komen of we ergens op onbekend terrein afspreken, ze herkennen ons allemaal. Ook na 5 jaar.
Overigens kun je misschien wel aangeven dat je het fokken niet uitsluit TS? En dat je daar dan, tegen die tijd, graag de hulp van de fokker bij wilt (bij het uitzoeken van de reu, de testen etc.).
Vind je het niet super jammer om heel die periode te missen? Waarom heb je hier voor gekozen ipv dat ze bij jullie bevalt en de fokker helpt? Dus dat je samen kijkt naar een geschikte reu, dat je eventueel haar werpkist leent, dat ze bij de bevalling is en je haar daarna kan bellen etc. als je ergens over twijfelt? Zelfs de pupkopers ontvangen zou je samen kunnen doen? Zelfs als je hierna nooit meer zou fokken, het is zo'n mooi iets.
De eerste twee weken vind ik altijd best lastig hoor, maar die tijd daarna zou ik nooit willen missen. Het kan natuurlijk om praktische redenen zo gaan (niet zo lang vakantie kunnen nemen bijvoorbeeld), maar ik kan me maar moeilijk voorstellen dat je hiervoor zou kiezen?
Nee. Ik vind het helemaal niet jammer om die periode te missen. Ik zou me continu afvragen of het wel goed gaat en of ik het niet verkeerd doe. Ze zijn zo klein en kwetsbaar. Zo ook een fokker hier bij wie een pup overleed door verkeerd bij te voeren. Ik zou het mezelf nooit vergeven.
Ik heb ook de faciliteiten niet. Niet die enorme ruimte, geen schapen aan huis, niet die prachtige pup ruimte, nergens een vloer die geschikt is of het zou de badkamer moeten zijn LOL. Ook geen geschikte vriezer voor het voer. Ze zouden bij mij dus ook een stuk socialisatie missen en alleen op her balkon buiten kunnen. Geen gras, geen andere dieren.
Het is alleen jammer dat het erg ver weg is maar eventueel kan ik daar wel overnachten als het moet. Ik hoop wel bij de bevalling te kunnen zijn maar dat bedenken we dan wel. Misschien is dat juist niet verstandig.
Wij willen geen nestje voor de leuk. Dan zou ik het nooit zo doen. Het gaat ons puur om de lijn en omdat Elsa echt goede aanleg heeft waarvan we hopen dat ze die vererft. En dat in combinatie met haar openheid is echt bijzonder. Daarom is het ook dat verschillende professionele handlers al gevraagd hebben of we gaan fokken met haar en of ze dan een pup kunnen krijgen.
Een beroepsschaapherder wil haar zelf zelfs graag hebben maar ik verkoop haar niet.
Vroeger hadden wij een teef met contract. Fokker woonde in de buurt en werkte bij mijn moeder. Teef ging altijd mee naar het werk en kende dus de fokker nog steeds. Ze is dan naar daar gegaan voor 1 nestje. Ik als kind zat er dan bijna elke dag tussen die pups. Fokker betaalde de fokgerelateerde zaken en wij levensonderhoud. Is eigenlijk heel goed verlopen. Wij hebben dan 1 pup aangehouden.
Nou dat is in ieder geval een duidelijk antwoord, bedankt!
Ik denk dat het voor een groot deel wel 'gewone' onzekerheden zijn hoor. Iedereen is (zeker de eerste keren) bang om iets fout te doen of dingen niet te zien. Dat voeren bijvoorbeeld, dat kan na 60 nesten nog steeds ineens niet gaan zoals normaal. Ik snap het best dat je die zorgen niet wilt hoor, maar denk je dat je dat echt los kan laten als je hond ergens anders pups heeft? Ik zou nog steeds wakker liggen denk ik, hoeveel ervaring diegene ook zou hebben. Ik zou er toch zelf bij willen zijn denk ik.
Die faciliteiten, daar denkt iedereen natuurlijk sowieso anders over. Zelfs voor werkhonden vind ik het niet van belang dat ze op zo'n jonge leeftijd al met honderd en een dingen kennis maken. Ik vind het knap als mensen aan durven te geven dat ze een nest niet zien zitten, doe het goed of doe het niet. Maar als je wel graag een nest zou willen maar het niet zou durven omdat je denkt dat je het niet kan, dan zou dat gewoon jammer zijn
Het stond vast al ergens, maar heb jij wel het laatste woord in bijvoorbeeld de keuze voor een reu? Of vertrouw je blindelings op de fokker?
Ik veroordeel je keus echt niet, ik vind het alleen wel interessant
Ik begrijp niet hoe je het over je hart kan krijgen om je teefje weg te zetten om een nestje te krijgen op een ander.
Dat moet wel een flinke knauw in het vertrouwen in hun baasje geven.
Dat laat littekens na, kan niet anders.
En dat alleen door het egoïsme van de eigenaar, het is hij die even beslist dat een nestje wel mooi zou zijn....(en dan beweren dat het "voor de lijn is": bullshit)
En neen, nooit zou ik fokken met een teef die zogezegd "overgevoelig"is.
Ik ben niet zo van de emotie. Ik ben meer rationeel. Ik wil, zoals gezegd, ook geen nest voor het leuk.
Voor mij zit er dan ook een verschil tussen 'willen gaan fokken' of een eenmalig nestje. Als je wilt gaan fokken zal je dat eerste nestje moeten doen en neem je die kennis en ervaring mee naar het volgende nestje. Maar ik wil dus niet gaan fokken dus de risico's door onhandig geklungel zouden geen enkel ander nut hebben dan de emotie dat ik het zelf zo leuk zou vinden dat eens mee te maken. En ik vind dat dus niet leuk; ik wil helemaal geen nestje.
Voor mij zit er ook een verschil tussen een belangrijke fout maken uit onwetendheid en onervarenheid welk risico je neemt uit egoïsme (het zo leuk vinden eens een nestje in huis te hebben) of een fout maken als ervaren iemand ondanks inzet en het nemen van je verantwoordelijkheid. Het eerste zou ik mezelf nooit kunnen vergeven. Het tweede kan inderdaad gebeuren maar dan was het mij zeker en erger gebeurd. Dus ja.. ik slaap zeer rustig en in volle vertrouwen bij deze fokker.
Faciliteiten.. Mmm.. begint dus al dat ik geen enkele vloer heb die geschikt is. Dat nestje zou dan in de badkamer moeten zitten. Dat is toch niets! Houten vloeren hier en onderburen... Die pups zouden opgesloten zitten in huis tot ze naar hun baasjes gaan. Dat vind ik dus echt zielig. Ik heb wel een tuin maar dan moet ik meerdere trappen af en het is een gedeelde tuin; niet echt veilig dus. Dan moeten we al met z'n tweeën zijn zodat er eentje op en neer kan lopen en eentje op kan letten in de tuin. Wat een gedoe zou dat geven.. een magneet voor de hele buurt.. puppy's in de tuin daar!!! Staan er in no-time ook ik weet niet hoeveel mensen met hun honden... 'socialiseren' met alle risico's van dien. Nee dank je.
En daar is het zo mooi... Volle ruimte en rust. Met geschikt weer kunnen ze naar buiten in een puppyren als ze eenmaal oud genoeg zijn. Op verschillende ondergronden. Gras zal voor hen niet vreemd zijn, klinkers en tegels ook niet. Ze zullen opgroeien met de geluiden en geuren van een schaapskudde. Eenmaal oud genoeg en buiten, kunnen ze die ook op een afstand zien. En de bedrijvigheid die daar bij hoort.. Ik ben ook niet van al dat gesocialiseer maar een nest dat is afgesloten van de buitenwereld of een nest dat op gepaste afstand prikkels meekrijgt, gewoon in alle rust van hun nestje.. doe mij het laatste maar. Dat is zo natuurlijk.
Het was de bedoeling dat we een reu van de fokker zouden gebruiken maar de fokker heeft nu geen reu die geschikt is. Als ze die tegen die tijd nog niet heeft dan zullen we er eentje moeten zoeken en dan heb ik er al eentje op het oog. Maar ik geef de fokker dan het laatste woord. Die moet het er mee eens zijn. Zij kent die reu ook. Heeft er een volle zus van uit hetzelfde nest. Hij heeft voor en nadelen. In het werk is hij absolutly amazing. Wát een beweging, wát een stuurbaarheid, wendbaarheid en snelheid. Echt in één woord wauw. Dingen die Elsa in het werk mist heeft hij, en andersom. Elsa zou voor het ideaal iets meer snelheid moeten hebben en iets meer stuurbaarheid (op de millimeter kunnen werken ipv op de meter) al zou dat nog kunnen komen. Wendbaar is zij ook, minstens even goed. Zijn nadelen; hij was lastig te trainen, koppig. Moeilijke pup ook en dicht als een oester. Juist daarin is Elsa zijn spiegelbeeld; Ontzettend makkelijk te trainen, meegaand, makkelijke pup, heel veel sheepsense en voor een BC opvallend bijzonder open.
Maar ja, wat is wijsheid? Als het aan ons (ik en de reu eigenaar) ligt dan erven de pups de voordelen van de moeder en de vader maar zo werkt dat niet natuurlijk. Voor hetzelfde geld krijg je een moeilijke koppige gesloten pup die lastig te trainen is, weinig sheepsense heeft, weinig snelheid en minder stuurbaarheid.. ben je mooi de aap gelogeerd. Ik heb zelf het idee dat karakter sterker vererft via de moeder maar ik weet niet of dat ook echt zo is.
Dus daar laat ik de fokker, met al haar ervaring, over beslissen. Zij heeft daar ervaring mee. Zij moet hem dus 'goedkeuren' net zoals ik een keuze van haar zou moeten 'goedkeuren'. Uiterlijk heeft voor ons trouwens geen enkele waarde. Ik vind die reu ook niet eens mooi. Maar de mensen op de wachtlijst geven ook geen moer om uiterlijk. Die zoeken een werkhond, geen showhond.
Dit dus. De hond moet gezond en stabiel zijn.
En om terug on-topic te komen voor degene die ervaring hebben.
Als je zo een hond hebt op fokkersvoorwaarden wat gebeurt er als de fokker vindt dat er wel gefokt kan worden
ondanks dat jij vindt dat je hond ongeschikt is?
Ik weet dat iedereen Tosca de perfecte teef vond behalve ik,ik zou haar nooit ingezet hebben voor de fok omdat ze tot haar 3e jaar hevige huidklachten heeft gehad,ik weet dat zulke honden wel voor de fok worden ingezet.
Vigo zou ook niet geschikt zijn geweest veels te neurotisch.
Misschien een verschil in gevoel omdat Elza eigenlijk niet van jou is,maar van je vriend.
"En daar is het zo mooi... Volle ruimte en rust. Met geschikt weer kunnen ze naar buiten in een puppyren als ze eenmaal oud genoeg zijn. Op verschillende ondergronden. Gras zal voor hen niet vreemd zijn, klinkers en tegels ook niet. Ze zullen opgroeien met de geluiden en geuren van een schaapskudde. Eenmaal oud genoeg en buiten, kunnen ze die ook op een afstand zien. En de bedrijvigheid die daar bij hoort.. Ik ben ook niet van al dat gesocialiseer maar een nest dat is afgesloten van de buitenwereld of een nest dat op gepaste afstand prikkels meekrijgt, gewoon in alle rust van hun nestje.. doe mij het laatste maar. Dat is zo natuurlijk"
Goed gesocialiseerde honden kunnen ook werken hoor.
Het leuke aan die honden is dat ze veel zelfzekerder zijn en veel minder stress in het leven kennen.
Mwah. Op papier misschien niet, in al het andere wel. Qua gevoel is ze dus gewoon van mij.
Het is behoorlijk offtopic.. hoewel, ook weer niet. Want je moet op één lijn liggen met die fokker.
Ik heb niets met fokkers die met pups van 6 weken oud of zelfs jonger de hort op gaan.. een markt op, een winkelcentrum, een kinderdagverblijf, een tuincentrum, een 'puppybijeenkomst' met andere nestjes, honden van buitenaf het nest laten bezoeken, puppy's vanaf één dag oud bewust een paar maal per dag aan stress blootstellen (warmte/koude, pijn) om ze stressbestendiger te maken, pups al trainen aan de riem te lopen en Godverbeterhet... pups van een week oud laten zwemmen...
Jij noemt dat "goed socialiseren", ik noem dat dierenmishandeling en het nemen van onverantwoorde risico's.
Pups laren zwemmen met 1 week dat heb ik nog nooit gehoord
Misschien heb je wel van een grote duim gehoord.
Doof en blind geboren
De pups worden doof en blind geboren en blijven dit de eerste 10-14 dagen. Voelen en ruiken kunnen ze wel. Met hun tastzin en neus vinden zij de weg naar moeders tepel en leren zij haar geur en die van hun broertjes en zusjes (her)kennen.
bron(voor de zeurpieten)dierenkliniek wilhelminapark.
De leonberger die hier is gekomen is vanaf 6 weken wel buiten de poorten van het erf geweest. Met moeders en het hele nest en genoeg mensen om het allemaal veilig te laten verlopen. Naar een bosje geweest de hondjes in een bolderkar kunnen hun ogen uitkijken maar wel veilig met broertjes, zusjes en mams. Daar allemaal even los, nieuwe geuren andere ondergrond. Daar lijkt mij vrij weinig mis mee.
De pup was hier dan ook al een stuk makkelijker te overtuigen dat het gezellig was om met de jongens mee te lopen. Was een stuk minder onder de indruk van alle nieuwe dingen.
Maar het moet dan wel op een ongedwongen relaxte manier gebeuren. Deze fokker heeft dat super gedaan. Ze bewust blootstellen aan stress ect is absoluut niet de bedoeling. Dat wat jij noemt is erg extreem. Maar vanaf een week of zes een keer een uitstapje naar een bos ofzo met mams en de hele bende is naar mijn mening alleen maar goed.
Ja idd wou al zeggen bij me liggen de pups gewoon lekker in de woonkamer Komt lekker veel bezoek en snapte ook al niet wat er bedoelt werd.
Tja maar mijn goed gesocialiseerde shelties sneppen dan wel niet naar kinderen....
Niet gevraagd voor een teef maar wel voor een reu. Toen wij gingen kijken voor onze eerste hond Ziko. Dit hebben wij meteen afgewezen omdat het juist onze eerste hond was en wij dat niet echt zagen zitten. Mooie reu was het wel en is uiteindelijk bij een andere fokker geplaatst :)
Maar als ze het me nu vragen? Weet ik het niet. Ligt aan het onderlinge contact met de fokker en afstand. Helaas zijn er hier in Limburg nul Parson fokkers en is het niet zo dat je dan effe bij de fokker kan buurten. Zou het dan wel fijn vinden als ze op ca. 30 min rijden wonen.
Zo hé, dat klinkt inderdaad als martelen. Al klopt het niet. Bij vroege neurologische stimulatie worden pups van dag 3 tot dag 16 gestimuleerd, slechts één keer per dag. Pijn? Warmte? Absoluut niet. Wel 5 handelingen van 3 tot 5 seconden die hun neurologische systeem stimuleren.
TS: excuus voor de off-topic. Ik heb verder geen ervaring met een teefje op fokkersvoorwaarden.
Van de laatste reacties word ik allemaal niet heel veel wijzer
Weet wel dat ik het zeker niet zou doen zoals Liz erin staat, beetje vreemde benadering van het hele verhaal en ook dat je zou willen fokken met een onstabiele teef.
Ik zou wel willen dat de pups een goede en degelijke socialisatie krijgen en niet met 8-10 weken in een wereldvreemde omgeving terecht komen met alle gevolgen van dien.
Bedankt allemaal voor jullie reacties, gaan in ieder geval heel goed nadenken en veel samen in gesprek om elkaar te leren kennen en wat onze beide wensen en verwachtingen zijn.
Die van mij zijn ook niet naar school geweest.
Liz is tegen "socialiseren" ze wil graag een ongeschreven blad. Terwijl op het juiste tempo iets doen met de pups in mijn ogen net voordelen heeft
Moeite met lezen? Doe eens wat beter je best voor je weer een heksenjacht begint. Zum kotzen dit.
Quote:
En daar is het zo mooi... Volle ruimte en rust. Met geschikt weer kunnen ze naar buiten in een puppyren als ze eenmaal oud genoeg zijn. Op verschillende ondergronden. Gras zal voor hen niet vreemd zijn, klinkers en tegels ook niet. Ze zullen opgroeien met de geluiden en geuren van een schaapskudde. Eenmaal oud genoeg en buiten, kunnen ze die ook op een afstand zien. En de bedrijvigheid die daar bij hoort.. Ik ben ook niet van al dat gesocialiseer maar een nest dat is afgesloten van de buitenwereld of een nest dat op gepaste afstand prikkels meekrijgt, gewoon in alle rust van hun nestje.. doe mij het laatste maar. Dat is zo natuurlijk.
Ik heb ooit met jouw eens discussie gehad dat je graag ongeschreven blad hebt. Dan ben je verandert kwa visie?
Sinds mijn Mechelaars in de jaren '80 ook nooit meer naar hondenscholen geweest met mijn honden (wel gaan kijken)
Maar dat heeft niks te maken met het socialiseren bij een (goede) fokker.
Niets veranderd. Ook altijd gezegd. Gewoon een warm nest en de basis. Geen fratsen. Hoe meer er geklooid wordt met te jonge pups hoe meer er fout kan gaan. Echt socialiseren doe ik dus liever zelf.
Maar waarop baseer je dan die "kennis" van jou?
Op jouw ervaring?
Heb je ooit een hond gehad van een fokker die het socialiseren van zijn pups belangrijk vindt?
Genoeg gezien bij anderen en vooral ook de nadelen daarvan.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?