Aanwezig zijn ontwaken uit narcose?

Na veel wikken en wegen wordt mijn reu van 2 jaar oud dan toch binnenkort gecastreerd. In het kort omdat hij veel last heeft van voorhuidontsteking en een erg vol koppie/stres van alle geuren en hormonen. 

Nu kreeg ik de vraag of ik er bij het slapen gaan en wakker worden bij wil zijn... Bij het slapen gaan wil ik er sowieso bij zijn maar bij het wakker worden twijfel ik nog. Iemand advies en ervaring?

Vroeg de dierenarts dat? Ik zou heeeeel blij zijn met zo'n DA! 

Ik heb er zelf heel veel aan gehad dat ik meteen bij Beer mocht na zijn knie-operatie (heb de operatie zelf ook meegekeken). Merkte ook dat Beer het prettig vond om direct ons te zien toen hij wakker werd. Hij was slaperig en in de war maar lag wel bij me. Dus ja, ik zou dat zeker doen. 

Ik zou t ook zeker doen als je hond daar rustiger van wordt. 

Bij het onder narcose brengen, blijf ik er ook bij. Bij wakker worden, is me nog nooit gevraagd. 

In ieder geval ze moeten toch goed wakker zijn voor ze mee mogen naar huis, wat doe je dan in tussentijd vraag ik me af. Daar blijven zitten lijkt me niet handig en terug vertrekken ook niet. Ik weet niet hoe dat dan gaat...

"  In ieder geval ze moeten toch goed wakker zijn voor ze mee mogen naar huis, wat doe je dan in tussentijd vraag ik me af. Daar blijven zitten lijkt me niet handig en terug vertrekken ook niet. Ik weet niet hoe dat dan gaat... "

Kath

Ligt er een beetje aan hoe lang de operatie duurt en hoe ver de afstand van huis naar kliniek is. Voor mij is het 30 minuten rijden, duurt operatie een uur, dan blijf ik daar met een tijdschrift in de wachtkamer. Als het langer duurt, ga ik even het stadje in. Assistent belt vaak al als ze aan het dichtmaken of met de laatste afwerking bezig zijn en dan kan je komen. En dan mag je bij ons in de uitslaapkamer erbij zitten totdat ze goed wakker zijn en mee naar huis mogen.

Ik heb dat gedaan, erbij gebleven met slapen gaan voor de operatie, ben in de kliniek gebleven...utrecht...en op het punt van ontwaken werd ik er bij geroepen, maar goed ook, een flink gehuil, op mijn aanraking werd ze rustig, ik zelf zal het altijd doen.....en niet alleen utrecht kan dit..ook bij Ogin in Eersel ben ik er  bij gebleven en de arts riep me dat het tijd was  dat ze zou ontwaken, en ook zij huilde, en ook zij werd rustig dat ik bij dr was...het huilen op zich is geen uiting van pijn , helemaal niet, het is het ontwaken uit de narcose...de een ontwaakt onrustig en de ander heftig.... bepraat het met je arts, ik heb nimmer tegenwerking gehad....

Oh hier nog nooit geweten. Ik wist niet dat dat kon. Wel leuk als je er mag bij blijven zitten in de kamer.

" Ik heb dat gedaan, erbij gebleven met slapen gaan voor de operatie, ben in de kliniek gebleven...utrecht...en op het punt van ontwaken werd ik er bij geroepen, maar goed ook, een flink gehuil, op mijn aanraking werd ze rustig, ik zelf zal het altijd doen.....en niet alleen utrecht kan dit..ook bij Ogin in Eersel ben ik er  bij gebleven en de arts riep me dat het tijd was  dat ze zou ontwaken, en ook zij huilde, en ook zij werd rustig dat ik bij dr was...het huilen op zich is geen uiting van pijn , helemaal niet, het is het ontwaken uit de narcose...de een ontwaakt onrustig en de ander heftig.... bepraat het met je arts, ik heb nimmer tegenwerking gehad.... "

Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin

Hier idem. Ook hele dag in Utrecht. In paniek bij het eerste wakker worden maar bij het horen van mijn stem gelijk rustig. Ben er altijd bij als ze wakker worden uit narcose. Ook bij het in slaap vallen. En blijf in de buurt mocht er iets mis zijn.

Ik ook, ik blijf in de kliniek.........negen uur geopereerd, en uren later pas klaar, niet erg....ik blijf erbij...altijd...en zeker bij het inslapen...Bams heeft roladers, dat is een verschrikking, eer ze inslaapt, geen streshond, maar echt niet leuk, in utrecht hebben ze echt goede artsen die weten wat ze doen, maar het duurt heel lang als ze een juiste ader vinden...soms gaat die de bil in omdat het niet anders gaat, vandaar ik blijf er altijd bij....Ogin heeft geen roladers, ook daar blijf ik bij....ze weten niet wat hun overkomt, en de ene  hond is de andere niet, geen stres hier, en toch blijf ik erbij.....

Ik ben er bij, zowel bij inslapen als bij ontwaken. 

Dierenarts belt me dan zodra ze klaar zijn met de operatie en dan kom ik er zsm aan.

Puck begint namelijk de hele praktijk bij elkaar te gillen als ik er niet ben.

Tot nu toe ben ik alleen bij het in slaap maken geweest, tot Lotus laatst onverwacht onder narcose moest toen ben ik ook bij het wakker worden geweest. Ze is toen in mijn armen wakker geworden maar dit is natuurlijk niet altijd mogelijk.

Ik heb een hond die in paniek raakt als hij alleen gelaten wordt tussen vreemden. Vorig jaar is Obi helaas voor een biopt ook onder narcose gemoeten. Ik heb meteen mijn zorgen geuit bij de dierenarts. Ik zag het al voor me dat hij wakker zou worden voorbij de dierenarts rent en deur na deur opent (dat doetie) de gang op rent, schuifdeuren door en weg is Obi... 

Het was geen enkel probleem kreeg ik te horen. Dus ik ben erbij gebleven (zelfs bij het biopt). Ik had hem nog netjes uitgelaten maar zelfs een slapende Obi kiest ongelukkige momenten voor z'n drollen. Helaas voor meneer dierenarts die toevallig een biopt van z'n anus moest nemen. Maar het was voor Obi wel zo fijn dat hij toen hij wakker was iemand zag en hoorde die bekend is. Hij zag mijn vriend staan en wilde erheen maar de verdoving werkte nog half dus dat ging niet, hij viel de hele tijd weer neer. Toen hij wakker was en bekende stemmen hoorde zag je ook meteen dat hij daarop reageerde. 

Toen Dobby 5 jaar terug onder zeil moest wegens een verwonding, ben ik in de kliniek gebleven. Ik ken Dobby en zijn verlatingsangst en ik had er geen goed gevoel over. En terecht, want Dobby begon als een idioot te huilen zodra hij wakker werd, en de assistente kwam aan rennen om me te halen. Toen hij me rook, al was het onbewust want hij was nog helemaal van de wereld, toen werd hij stil.

Onze vorige honden hadden nooit zulke problemen, dus als je hond wat angstig is aangelegd is erbij zijn misschien wel handig.

Hummer is nog nooit geopereerd dus geen idee hoe hij zou reageren bij ontwaken maar bij Bulletje (mijn oude mopshondje) was ik wel bij het ontwaken. Hij werd gelukkig altijd rustig wakker maar ik vond het zelf fijn er voor hem te kunnen zijn.

Het is toch vreemd voor de dieren, ze snappen het vaak niet wat hun overkomen is en dan is het toch fijn dat hun baasje er is voor hun. 

Ik zou er dus altijd bij willen zijn, bij het onder narcose brengen en het ontwaken uit de narcose.

Ik ben er vanaf het begin bij....het inslapen, tijdens de operatie en bij het wakker worden!

Heb ik al altijd bij al mijn honden gedaan. Het is voor hun een hele geruststelling dat je er bent....

Wat fijn dat de da dat zelf al vraagt!

Ik heb behoorlijk stennis moeten maken om het voor elkaar te krijgen, maar uiteindelijk gelukt.

En ik zat met yara in een behandelkamer en idd met zo lang gewacht tot ze wakker genoeg was om mee naar huis te gaan. 

Maar zeker doen,  is veel prettiger voor je hond. 

Ik ben er bij June ook bij geweest, heb er zelf om gevraagd en daar is toen gelukkig ook meteen mee ingestemd. June was ontzettend aan het piepen en was erg zielig maar ik merkte dat ze echt steun aan mijn aanwezigheid had. Elke keer als ze begon te piepen aaide ik haar en praatte ik wat waardoor ze vrij snel weer kalmeerde. Ik zou er niet aan moeten denken om er niet bij te zijn, zeker omdat June dus ook ontzettend angstig reageerde als de assistent/dierenarts even binnen kwam lopen om te checken hoe het ging. 

Ik zou dus gewoon een boek meenemen en er lekker naast gaan zitten en af en toe wat praten/aaien net waar hij behoefte aan heeft.